Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης
Η απαγόρευση της διαφήμισης προϊόντων καπνού στην τηλεόραση υπήρξε ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους μείωσης του καπνίσματος, εφαρμόζοντας μια αυστηρή πολιτική δημόσιας υγείας. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η απαγόρευση αυτή ισχύει ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, συμβάλλοντας στη μείωση του αριθμού των καπνιστών, ειδικά μεταξύ των νεότερων ηλικιών.
Αντίθετα, τα τυχερά παιχνίδια, όπως τα στοιχήματα, τα καζίνο, οι κουλοχέρηδες και το πόκερ, έχουν έντονη παρουσία στις ραδιοφωνικές- τηλεοπτικές μεταδόσεις, στις διαδικτυακές πλατφόρμες, καθώς και σε δημόσιους χώρους. Το νομικό πλαίσιο για τη διαφήμιση και τη λειτουργία των τυχερών παιχνιδιών διαφέρει από χώρα σε χώρα, όμως, γενικά, η βιομηχανία του τζόγου χαίρει μεγάλης αποδοχής και συχνά ενισχύεται από το κράτος λόγω των υψηλών φορολογικών εσόδων που αποφέρει.
Σε ορισμένες χώρες, υπάρχουν περιορισμοί στη διαφήμιση του τζόγου, ειδικά όσον αφορά την προβολή του σε ανηλίκους ή τη χρήση παραπλανητικών πρακτικών μάρκετινγκ. Ωστόσο, δεν υπάρχει καθολική απαγόρευση του τζόγου, εκτός από συγκεκριμένα καθεστώτα, όπως αυτό της Βόρειας Κορέας.
Στην Ελλάδα, ο τζόγος αποτελεί μια ιδιαίτερα επικερδή δραστηριότητα, τόσο για τις εταιρείες όσο και για το κράτος, καθώς αποφέρει σημαντικά φορολογικά έσοδα. Υπολογίζεται ότι οι Έλληνες δαπανούν περίπου το 15% του ΑΕΠ σε τυχερά παιχνίδια, ένα ποσοστό που καταδεικνύει τη βαθιά ριζωμένη κουλτούρα του στοιχήματος στη χώρα.
Το ζήτημα της διαφήμισης των τυχερών παιχνιδιών παραμένει ανοιχτό, καθώς εγείρονται ηθικά και κοινωνικά ερωτήματα σχετικά με την προώθηση μιας δραστηριότητας που μπορεί να οδηγήσει σε εθισμό και οικονομικές δυσκολίες για ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού. Η ανάγκη για αυστηρότερη ρύθμιση και ελεγχόμενη διαφήμιση γίνεται όλο και πιο επιτακτική, προκειμένου να προστατευθούν οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, εκτός αν όλο αυτό το τζογο-παίχνιο το θεωρούν ανάπτυξη..
