Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης
Σε περιγραφή ενός φίλου..
Η κοπελίτσα, υπάλληλος γραφείου με ημιαπασχόληση σε συμβολαιογραφείο. Χαμογελαστή, εξυπηρετική, άψογη στη δουλειά της, όπως πρέπει να είναι!
Η συμβολαιογράφος επίσης χαμογελαστή, όμως για άλλους λόγους. Οι δουλειές πάνε καλά και τα χρήματα περισσεύουν. Το τσιγάρο πάει κι έρχεται, αν κρίνεις από την ατμόσφαιρα, αλλά και από το γεμάτο σταχτοδοχείο.
Σε μια επίσκεψη που έλειπε η αφεντικίνα, η κοπελίτσα εκμυστηρεύτηκε στον φίλο, πως το ωρομίσθιο είναι 3 ευρώ καθαρά, αλλά παρακάλεσε να μην το πεί παραέξω, ο φόβος βλέπεις της απόλυσης.. δηλαδή 12 ευρώ για 4 ώρες (2,5 πακέτα τσιγάρα της εργοδότριας) και 24 ευρώ για όλη την ημέρα ..βάλε τώρα 22 ημέρες δουλειά τον μήνα επί 24 ευρώ, μας κάνουν 528 ευρώ καθαρά τον μήνα..
Από εμπειρία να αναφέρω πως τα λάθη ήταν τεράστια! Σε χαμηλόμισθους ποτέ δεν καταργείς τα δικαιώματα τους. Ο κατώτατος μισθός πρέπει πάντα να έχει αυξητική πορεία και όχι να καταργούνται όσα κερδήθηκαν με κόπο και αίμα.
Τώρα πάλι, αν σκεφτείς μακροχρόνια και αναλογιστείς, τι θα πάρουν αυτοί οι άνθρωποι ως σύνταξη, ιδίως στον ιδιωτικό τομέα, καλύτερα να μην το μάθουν ποτέ, γιατί θα μας πάρουν όλους στο κυνήγι. Τα αίτια πολλά..
Πάμε τώρα στη αντίπερα όχθη, δηλ. στον δημόσιο τομέα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει να τους βλέπουμε ως αντιπάλους.
Κάποτε στην Χαλκιδική, κάποιος συνταξιούχος του δημοσίου, νεαρός σχετικά στην ηλικία, με επιχείρηση ενοικιαζομένων δωματίων, μου παραπονέθηκε για την μείωση της σύνταξης του. Αν θυμάμαι καλά, είχε πάει η σύνταξη του περίπου στα 1300 ευρώ και δεν του έφταναν λέει να βοηθήσει τα άλλα μέλη της οικογενείας του. Του ανέφερα κάποια στοιχεία, για όσα ισχύουν σε άλλες ευρωπαικές χώρες και μάλλον δεν του άρεσε. Κάπως έτσι δυνασχετούν και σήμερα, όσοι έπαιρναν υψηλές συντάξεις από τα 45 ή τα 50 τους χρόνια. Να ξεκαθαρίσω, πως ποτέ δεν με ενδιέφερε αν κάποιος κέρδιζε περισσότερα, με προβημάτιζε όμως και με εξόργιζε το γεγονός των μεγάλων ανισοτήτων και αδικιών στο ίδιο το κράτος. Ας πάρουμε μια εικόνα πως υπολογίζεται η σύνταξη σε μια άλλη ευρωπαική χώρα, πχ. την Γερμανία.. αν υποθέσουμε πως κάποιος παίρνει 2000 ευρώ μικτά, το ποσό διαιρείται με το 100 και πολλαπλασιάζεται με τα χρόνια που έχεις δουλέψει. Αν κάποιος πχ. έχει δουλέψει 20 χρόνια και έπαιρνε αυτά τα χρήματα, τα συντάξιμα που θα του αναλογούσαν θα ήταν 600 ευρώ τον μήνα, αλλά στο 67ο έτος της ηλικίας του. Σε περίπτωση που έχεις δουλέψει 35 χρόνια σου δίνεται η δυνατότητα να βγείς και από το 63ο ή από τα 65ο έτος, με κρατήσεις περίπου 3,6 % για κάθε έτος πρόωρης συνταξιοδότησης. Εξηγήστε μου πως είναι δυνατόν να παίρνει σύνταξη κάποιος απο τα 45 και να γκρινιάζει, εφόσον παίρνει ακόμη ένα σημαντικό ποσό? Αν υπολογίσουμε στα 25 χρόνια πλήρωσε περίπου 200 ευρώ τον μήνα Χ12 μήνες= 2400 Χ 25 χρόνια = 60000 ευρώ. Τώρα ας υποθέσουμε πως ζεί ως συνταξιούχος για 35 χρόνια ακόμη και παίρνει 1000 ευρώ τον μήνα, το σύνολο που θα πάρει είναι 420.000 χιλιάδες ευρώ, δηλ. επιβαρύνει τον κρατικό προυπολογισμό με 360.000 ευρώ επιπλέον. Προσωπικά θεωρώ, πως η κατώτατη σύνταξη πρέπει να φτάνει για την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου και όχι για να ζεί με ελεημοσύνη.
Τι πρέπει να σκεφτούν οι σημερινοί εργαζόμενοι, όταν με μισθούς πείνας στον ιδιωτικό τομέα προσπαθούν να επιβιώσουν? Και μετά αναρωτιόμαστε ακόμη, γιατί φεύγουν οι νέοι από την χώρα?
Για να μην σβήσουν τα όνειρα τους, γι΄αυτό το κάνουν!
Να ξεκαθαρίσω πως και σήμερα αρκετοί μισθοί στο δημόσιο, μετά τις μειώσεις, είναι χαμηλοί ως ανεπίτρεπτοι, όμως αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Σε περιγραφή ενός φίλου.. Η κοπελίτσα, υπάλληλος γραφείου με ημιαπασχόληση σε συμβολαιογραφείο. Χαμογελαστή, εξυπηρετική, άψογη στη δουλειά της, όπως πρέπει να είναι!
Η συμβολαιογράφος επίσης χαμογελαστή, όμως για άλλους λόγους. Οι δουλειές πάνε καλά και τα χρήματα περισσεύουν. Το τσιγάρο πάει κι έρχεται, αν κρίνεις από την ατμόσφαιρα, αλλά και από το γεμάτο σταχτοδοχείο.
Σε μια επίσκεψη που έλειπε η αφεντικίνα, η κοπελίτσα εκμυστηρεύτηκε στον φίλο, πως το ωρομίσθιο είναι 3 ευρώ καθαρά, αλλά παρακάλεσε να μην το πεί παραέξω, ο φόβος βλέπεις της απόλυσης.. δηλαδή 12 ευρώ για 4 ώρες (2,5 πακέτα τσιγάρα της εργοδότριας) και 24 ευρώ για όλη την ημέρα ..βάλε τώρα 22 ημέρες δουλειά τον μήνα επί 24 ευρώ, μας κάνουν 528 ευρώ καθαρά τον μήνα..
Από εμπειρία να αναφέρω πως τα λάθη ήταν τεράστια! Σε χαμηλόμισθους ποτέ δεν καταργείς τα δικαιώματα τους. Ο κατώτατος μισθός πρέπει πάντα να έχει αυξητική πορεία και όχι να καταργούνται όσα κερδήθηκαν με κόπο και αίμα.
Τώρα πάλι, αν σκεφτείς μακροχρόνια και αναλογιστείς, τι θα πάρουν αυτοί οι άνθρωποι ως σύνταξη, ιδίως στον ιδιωτικό τομέα, καλύτερα να μην το μάθουν ποτέ, γιατί θα μας πάρουν όλους στο κυνήγι. Τα αίτια πολλά..
Πάμε τώρα στη αντίπερα όχθη, δηλ. στον δημόσιο τομέα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει να τους βλέπουμε ως αντιπάλους.
Κάποτε στην Χαλκιδική, κάποιος συνταξιούχος του δημοσίου, νεαρός σχετικά στην ηλικία, με επιχείρηση ενοικιαζομένων δωματίων, μου παραπονέθηκε για την μείωση της σύνταξης του. Αν θυμάμαι καλά, είχε πάει η σύνταξη του περίπου στα 1300 ευρώ και δεν του έφταναν λέει να βοηθήσει τα άλλα μέλη της οικογενείας του. Του ανέφερα κάποια στοιχεία, για όσα ισχύουν σε άλλες ευρωπαικές χώρες και μάλλον δεν του άρεσε. Κάπως έτσι δυνασχετούν και σήμερα, όσοι έπαιρναν υψηλές συντάξεις από τα 45 ή τα 50 τους χρόνια. Να ξεκαθαρίσω, πως ποτέ δεν με ενδιέφερε αν κάποιος κέρδιζε περισσότερα, με προβημάτιζε όμως και με εξόργιζε το γεγονός των μεγάλων ανισοτήτων και αδικιών στο ίδιο το κράτος. Ας πάρουμε μια εικόνα πως υπολογίζεται η σύνταξη σε μια άλλη ευρωπαική χώρα, πχ. την Γερμανία.. αν υποθέσουμε πως κάποιος παίρνει 2000 ευρώ μικτά, το ποσό διαιρείται με το 100 και πολλαπλασιάζεται με τα χρόνια που έχεις δουλέψει. Αν κάποιος πχ. έχει δουλέψει 20 χρόνια και έπαιρνε αυτά τα χρήματα, τα συντάξιμα που θα του αναλογούσαν θα ήταν 600 ευρώ τον μήνα, αλλά στο 67ο έτος της ηλικίας του. Σε περίπτωση που έχεις δουλέψει 35 χρόνια σου δίνεται η δυνατότητα να βγείς και από το 63ο ή από τα 65ο έτος, με κρατήσεις περίπου 3,6 % για κάθε έτος πρόωρης συνταξιοδότησης. Εξηγήστε μου πως είναι δυνατόν να παίρνει σύνταξη κάποιος απο τα 45 και να γκρινιάζει, εφόσον παίρνει ακόμη ένα σημαντικό ποσό? Αν υπολογίσουμε στα 25 χρόνια πλήρωσε περίπου 200 ευρώ τον μήνα Χ12 μήνες= 2400 Χ 25 χρόνια = 60000 ευρώ. Τώρα ας υποθέσουμε πως ζεί ως συνταξιούχος για 35 χρόνια ακόμη και παίρνει 1000 ευρώ τον μήνα, το σύνολο που θα πάρει είναι 420.000 χιλιάδες ευρώ, δηλ. επιβαρύνει τον κρατικό προυπολογισμό με 360.000 ευρώ επιπλέον. Προσωπικά θεωρώ, πως η κατώτατη σύνταξη πρέπει να φτάνει για την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου και όχι για να ζεί με ελεημοσύνη.
Τι πρέπει να σκεφτούν οι σημερινοί εργαζόμενοι, όταν με μισθούς πείνας στον ιδιωτικό τομέα προσπαθούν να επιβιώσουν? Και μετά αναρωτιόμαστε ακόμη, γιατί φεύγουν οι νέοι από την χώρα?
Για να μην σβήσουν τα όνειρα τους, γι΄αυτό το κάνουν!
Να ξεκαθαρίσω πως και σήμερα αρκετοί μισθοί στο δημόσιο, μετά τις μειώσεις, είναι χαμηλοί ως ανεπίτρεπτοι, όμως αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Ας πούμε και λίγα συνδικαλιστικά...
Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις γίνονται για το σύνολο των κανόνων που διέπουν τις σχέσεις ανάμεσα στον εργοδότη και τον εργαζόμενο. Μεταξύ αυτών και ο καθορισμός της αμοιβής. Στόχος των συνδικαλιστών είναι να αποτρέπουν πισωγυρίσματα σε καταστάσεις που να θυμίζουν μεσαιωνικά χρόνια και να βάζουν φρένο στις απαιτήσεις των παράλογων απαιτήσεων των εργοδοτών, ενώ στόχος των εργοδοτών είναι η ανταγωνιστικότητα, η αύξηση της παραγωγικότητας και να τηρούν τις δεσμεύσεις. Δυστυχώς σήμερα, οι προτάσεις των εργοδοτών, για διάφορους λόγους και με την υπογραφή των πολιτικών, όπως ήταν στην περίοδο της κρίσης, αναγκάζουν τους εγαζομένους να κάνουν αποδεκτά τα μισθολογικά αιτήματα των εργοδοτών, αλλά και τις διαφορετικές μορφές απασχόλησης. Τα προβλήματα γεννιούνται όταν και τα ίδια συνδικάτα είναι αποδυναμωμένα ή αδυνατούν και λόγω μη απαραίτητης εμπειρίας να εκπροσωπήσουν τους εργαζομένους. Κάπως έτσι ανατρέπονται και απορρυθμίζονται οι εργασιακές σχέσεις. Ας μην ξεχάσουμε και τα χρόνια που κάποια σωματεία στο δημόσιο προσπαθούσαν να κατοχυρώσουν συντεχνιακά προνόμια, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα κομματικούς μηχανισμούς..
ΥΓ..φτάνει για σήμερα..
