-Αγαπητή μου Κυρία δεν είμαι συνηθισμένος να κάνω μπίζνες κάτω από το τραπέζι. Κάτω από το τραπέζι σουλατσάρουν οι γάτες, άντε και κανένας ποντικός, όχι εμείς..
- Εδώ έτσι γίνονται οι δουλειές Απόστολε, αυτή είναι η νοοτροπία μας.
-Να αλλά παρουσία δημοσίων λειτουργών, μα πως?
-Μην σας απασχολεί καθόλου!
Από που να ξεκινήσω? Έφηβος ήμουν, όταν οι γονείς επέστρεψαν από την Γερμανία στην Ελλάδα, μεταφέροντας λίγα από τα υπάρχοντα τους με φορτηγό στο χωριό. Παρόντες και οι τελωνιακοί στην καταγραφή. Προϋπόθεση, πριν ξεκινήσει η κοπιαστική τους δουλειά, να καραδαμώσουν καλά, μην ζαλιστούν από την πείνα και πέσουν σε κανένα γιοφύρι και στο τέλος, πεσκέσι κάτω από το τραπέζι..
Έτσι γίνονταν οι δουλειές στην Ελλάδα..
Τα χρόνια περάσαν, η ευρωπαϊκή μας ολοκλήρωση υπήρξε σπουδαίο γεγονός . Επιτέλους, όπως ακούγαμε, κατάφερε η Ελλάδα να εδραιώσει το δημοκρατικό πολιτικό της σύστημα και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Χαρήκαμε! Τέρμα πια οι λαμογιές, τα φαγοπότια κάτω από το τραπέζι. Το φαγητό δικό μας, μόνο για εμάς. Οι άξιοι θα μας εκροσωπούσαν! Τέρμα τα βολέματα, οι παθογένειες, οι υπερκοστολογήσεις, οι κακοτεχνίες!
Ξενιτευτήκαμε και οι ίδιοι σε άλλους τόπους. Σε κάθε επιστροφή έβλεπα δείγματα προόδου. Καινούργιες κατοικίες κοσμούσαν τα καλοκαιρινά θέρετρα του τόπου μας. Που οφειλόταν όλη αυτή η ανάπτυξη? Όταν ρωτούσα, μα πως βρε παιδιά τα καταφέρατε, οι απαντήσεις κάποιων βολεμένων ήταν αόριστες..
- Εμείς με χίλια ζόρια πήραμε ένα δάνειο για ένα διαμέρισμα, εσείς?.
- Είμαστε Ευρώπη φίλε μου!
Περάσαν κι άλλα χρόνια, μέχρι που ήρθε η οικονομική κρίση και σάρωσε τα πάντα στο πέρασμα της. Τα αίτια πολλά.
Που θα πάει είπαμε, θα μάθουμε όλοι μας, να λειτουργούμε με κανόνες, με ήθος.
Τέρμα τα ρουσφέτια, τα αλισβερίσια!
Πόσα χρόνια αλήθεια είπαμε γιορτάζουμε από την απελευθέρωση μας?
