Στα μονοπάτια της ηθικής φιλοσοφίας. Το δίλημμα της ευθανασίας.
Το δικαίωμα του ανθρώπου στην αυτοδιάθεση της ζωής και στην αξιοπρέπεια. Γιατί άραγε, αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε το δικαίωμα ενός ασθενούς στην επιλογή της αυτοδιάθεσης σε ένα αξιοπρεπή θάνατο, με σκοπό τη λύτρωση του απο τον πόνο; Και γιατί κάποιοι, συνδέουν την ευθανασία με τον φόνο;
Το ερέθισμα το πήρα απο την επιλογή του Φαμπιάνο Αντονιάνι, αλλά και την τυχόν τιμωρία που αντιμετωπίζει στέλεχος του Ιταλικού Ριζοσπαστικού Κόμματος που τον συνόδευσε και κινδυνεύει κατά την επιστροφή του στην Ιταλία, να συλληφθεί και να καταδικασθεί σε δώδεκα χρόνια φυλάκισης.
Ο Ιταλός ντι τζέι Φαμπιάνο Αντονιάνι, 40 ετών, υποβλήθηκε χθές (27.02.2017) σε ευθανασία σε κλινική της Ελβετίας.
Κατέφυγε στην Ελβετία, γιατί η καθολική Εκκλησία εναντιωνόταν στην έγκριση του μέτρου που επιτρέπει την ευθανασία στη Ιταλία, υποστηρίζοντας ότι έτσι θα διέδιδε την κουλτούρα του θανάτου.
Η εκκλησία θεωρεί, ότι ο μόνος υπεύθυνος της ζωής είναι ο Θεός και κάθε άλλη πράξη θεωρείται αμάρτημα.
Ο Φαμπιάνο, τα τελευταία τρία χρόνια ήταν τετραπληγικός εξαιτίας τροχαίου δυστυχήματος. Είχε χάσει την όρασή του και ήταν καθηλωμένος στο κρεβάτι με τρομερούς πόνους.
Δεν είναι η μόνη περίπτωση ευθανασίας. Η πιο διάσημη περίπτωση, που πήρε τεράστια έκταση ήταν της Terri Schiano , η οποία έπαθε καρδιακή προσβολή το 1990 και έμεινε ΄΄φυτό΄΄ . Παρέμεινε στη ζωή για μια δεκαετία μέσω τροφοδοτικού σωλήνα, παρατείνοντας την ταλαιπωρία της δικής της και των συγγενών της. Στις 18 Μαρτίου 2005 αποσυνδέθηκε επισήμως και νομίμως από τον τροφοδοτικό σωλήνα.
Γνωστή σε εμάς και η περίπτωση του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιου, ο οποίος με ένα ιδιόχειρο σημείωμα, διαβασμένο (ηχητικό) από τον ίδιο εξηγεί πώς κατέφυγε στη λύση της μη υποβοηθούμενης ευθανασίας.
Το κείμενο καταλήγει ως εξής «Εζησα δημιουργικά και, εν πολλοίς, ασυμβίβαστα. Φεύγω πλήρης»
΄Ελεγε ο ίδιος : Ο μουχλιασμένος συντηρητισμός –σκοταδισμός- θεσμών και αντιλήψεων με αναγκάζει να διαπράξω μόνος την “ευθανασία” μου.
Όπως και σε όλα τα ηθικά και κοινωνικά ζητήματα οι απόψεις διίστανται και ο τρόπος προσέγγισης είναι διαφορετικός σε κάθε χώρα...
Τα βασικά είδη της ευθανασίας θεωρούνται η εκούσια (πράξη που γίνεται με τη θέληση του), η ακούσια ( χωρίς τη θέληση του) και η μη εκούσια ή ευθανασία με εικαζόμενη συναίνεση, όταν πχ. έχει περιέλθει σε μόνιμη μη αναστρέψιμη κοματώδη κατάσταση. Οι τρόποι διεξαγωγής είναι η παθητική ευθανασία ( παύση της θεραπείας) η ενεργητική (με χορήγηση θανατηφόρας ένεσης) και η μη υποβοηθούμενη ή αυτοκτονία.
Βέβαια, δεν είναι κάτι που απασχολεί τους ανθρώπους, μόνο στην σημερινή εποχή. Στην αρχαία Ελλάδα, η πρακτική ενός καλού θανάτου ΄΄καλώς θανείν΄΄, ήταν εντελώς αποδεκτή.
Γιατί λοιπόν σήμερα, να μην αναγνωρίζουμε το δικαίωμα ΄΄το καλώς θανείν΄΄ σε ειδικές περιπτώσεις ασθενών;
Το δικαίωμα του ανθρώπου στην αυτοδιάθεση της ζωής και στην αξιοπρέπεια. Γιατί άραγε, αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε το δικαίωμα ενός ασθενούς στην επιλογή της αυτοδιάθεσης σε ένα αξιοπρεπή θάνατο, με σκοπό τη λύτρωση του απο τον πόνο; Και γιατί κάποιοι, συνδέουν την ευθανασία με τον φόνο;Το ερέθισμα το πήρα απο την επιλογή του Φαμπιάνο Αντονιάνι, αλλά και την τυχόν τιμωρία που αντιμετωπίζει στέλεχος του Ιταλικού Ριζοσπαστικού Κόμματος που τον συνόδευσε και κινδυνεύει κατά την επιστροφή του στην Ιταλία, να συλληφθεί και να καταδικασθεί σε δώδεκα χρόνια φυλάκισης.
Ο Ιταλός ντι τζέι Φαμπιάνο Αντονιάνι, 40 ετών, υποβλήθηκε χθές (27.02.2017) σε ευθανασία σε κλινική της Ελβετίας.
Κατέφυγε στην Ελβετία, γιατί η καθολική Εκκλησία εναντιωνόταν στην έγκριση του μέτρου που επιτρέπει την ευθανασία στη Ιταλία, υποστηρίζοντας ότι έτσι θα διέδιδε την κουλτούρα του θανάτου.
Η εκκλησία θεωρεί, ότι ο μόνος υπεύθυνος της ζωής είναι ο Θεός και κάθε άλλη πράξη θεωρείται αμάρτημα.
Ο Φαμπιάνο, τα τελευταία τρία χρόνια ήταν τετραπληγικός εξαιτίας τροχαίου δυστυχήματος. Είχε χάσει την όρασή του και ήταν καθηλωμένος στο κρεβάτι με τρομερούς πόνους.
Δεν είναι η μόνη περίπτωση ευθανασίας. Η πιο διάσημη περίπτωση, που πήρε τεράστια έκταση ήταν της Terri Schiano , η οποία έπαθε καρδιακή προσβολή το 1990 και έμεινε ΄΄φυτό΄΄ . Παρέμεινε στη ζωή για μια δεκαετία μέσω τροφοδοτικού σωλήνα, παρατείνοντας την ταλαιπωρία της δικής της και των συγγενών της. Στις 18 Μαρτίου 2005 αποσυνδέθηκε επισήμως και νομίμως από τον τροφοδοτικό σωλήνα.
Γνωστή σε εμάς και η περίπτωση του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιου, ο οποίος με ένα ιδιόχειρο σημείωμα, διαβασμένο (ηχητικό) από τον ίδιο εξηγεί πώς κατέφυγε στη λύση της μη υποβοηθούμενης ευθανασίας.
Το κείμενο καταλήγει ως εξής «Εζησα δημιουργικά και, εν πολλοίς, ασυμβίβαστα. Φεύγω πλήρης»
΄Ελεγε ο ίδιος : Ο μουχλιασμένος συντηρητισμός –σκοταδισμός- θεσμών και αντιλήψεων με αναγκάζει να διαπράξω μόνος την “ευθανασία” μου.
Όπως και σε όλα τα ηθικά και κοινωνικά ζητήματα οι απόψεις διίστανται και ο τρόπος προσέγγισης είναι διαφορετικός σε κάθε χώρα...
Τα βασικά είδη της ευθανασίας θεωρούνται η εκούσια (πράξη που γίνεται με τη θέληση του), η ακούσια ( χωρίς τη θέληση του) και η μη εκούσια ή ευθανασία με εικαζόμενη συναίνεση, όταν πχ. έχει περιέλθει σε μόνιμη μη αναστρέψιμη κοματώδη κατάσταση. Οι τρόποι διεξαγωγής είναι η παθητική ευθανασία ( παύση της θεραπείας) η ενεργητική (με χορήγηση θανατηφόρας ένεσης) και η μη υποβοηθούμενη ή αυτοκτονία.
Βέβαια, δεν είναι κάτι που απασχολεί τους ανθρώπους, μόνο στην σημερινή εποχή. Στην αρχαία Ελλάδα, η πρακτική ενός καλού θανάτου ΄΄καλώς θανείν΄΄, ήταν εντελώς αποδεκτή.
Γιατί λοιπόν σήμερα, να μην αναγνωρίζουμε το δικαίωμα ΄΄το καλώς θανείν΄΄ σε ειδικές περιπτώσεις ασθενών;
Προσωπικά αποδέχομαι την ευθανασία ως επίσπευση ενός βέβαιου και μαρτυρικού θανάτου, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Απο τη στιγμή μάλιστα που ο ασθενής έχει διαύγεια.να εκφράσει την επιθυμία του, νομίζω πρέπει να γίνεται αποδεκτό, αλλά μόνο σε περιπτώσεις μη αναστρέψιμες και επώδυνες και με πιστοποιημένο ελάχιστο χρόνο ζωής ενός ασθενή που βρίσκεται σε τελικό στάδιο ή παραμένει στη ζωή σε μόνιμη φυτική κατάσταση ή όταν υπάρχει ολοσχερής νέκρωση του εγκεφάλου.
Σίγουρα τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο ασθενής δεν είναι σε θέση να εκφράσει την επιθυμία του, λόγω αδυναμίας επαφής με το περιβάλλον και κάποιο δεύτερο πρόσωπο ενεργεί για τον ίδιο. Αν και υπάρχει ο φόβος κατάχρησης, πιστεύω πως σήμερα, η επιστήμη μπορεί να πιστοποιήσει με σαφήνεια για τις περιπτώσεις ανίατων ασθενειών..
Για λόγους αξιοπρέπειας, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το δικαίωμα ενός ασθενή τελικού σταδίου στην επιλογή...όλα τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες και έχουν να κάνουν με την επιθυμία μας να αρνούμαστε, αυτό που όλοι φοβόμαστε, τον θάνατο.
Το ζήτημα θα συνεχίσει να μας απασχολεί και στο μέλλον καθώς αντικρούονται οι αντιλήψεις περί ζωής και θανάτου.
Για όσους ενδιαφέρονται να μάρουν περισσότερα.....ο παρακάτω σύνδεσμος είναι αρκετά χρήσιμος.
Το ζήτημα θα συνεχίσει να μας απασχολεί και στο μέλλον καθώς αντικρούονται οι αντιλήψεις περί ζωής και θανάτου.
Για όσους ενδιαφέρονται να μάρουν περισσότερα.....ο παρακάτω σύνδεσμος είναι αρκετά χρήσιμος.
http://eclass.uoa.gr/modules/document/file.php/LAW169/%CE%95%CF%85%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%20(2268)%20-%20%CE%96%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B7%20%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE.pdf
πηγές
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Σχολή Νομικών και πολιτικων Επιστημών
http://www.thetoc.gr/magazine
http://www.protagon.gr
πηγές
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Σχολή Νομικών και πολιτικων Επιστημών
http://www.thetoc.gr/magazine
http://www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου