Σάββατο 19 Μαΐου 2018

Άντρες παλιάς κοπής και πώς να τους ξεχωρίσεις.


Της Χριστίνας Ντεχόλα

Ανάμεσα σε χιλιάδες κόπιες ανθρώπων, εκεί κάπου στο ημίφως ενός κεριού με άρωμα βαρύ και ξυλώδες, χαμένοι στις σελίδες ενός βιβλίου που θα γράφτηκε κάπου μισό αιώνα πριν . Ή μπορεί να τους βρεις να ταξιδεύουν στα μονοπάτια του μυαλού και της μουσικής τους. Τυχοδιώκτες της σκόπιμης σιωπής τους, κρατώντας ένα ποτήρι σκωτσέζικο ουίσκι δίχως πάγο . Βρίσκονται πάντα εκεί που θέλουν να βρίσκονται και ποτέ εκεί που δεν επέλεξαν. Αυτοί είναι οι άντρες παλιάς κοπής. Κι όσο κι αν καταφέρεις να τους ξεχωρίσεις μέσα στο πλήθος, δεν μπορείς να τους εντυπωσιάσεις. 

Ασχέτως αντικειμένου, οι άντρες παλιάς κοπής αγαπούν να γνωρίζουν. Ενημερώνονται, διαβάζουν και μοιράζονται τη γνώση τους. Δεν αντέχουν να είναι μέτριοι. Είτε είναι τεχνίτες, επιστήμονες, δάσκαλοι , επιχειρηματίες  μουσικοί και καλλιτέχνες, θέλουν να είναι οι καλύτεροι που μπορούν να είναι. Δε σταματούν να μελετάνε το αντικείμενο τους και φιλοδοξούν όσο ζουν και αναπνέουν. 
Αγαπούν να φορούν το λευκό τους πουκάμισο σε γιορτές, το καλό τους ρολόι όταν συνοδεύουν μια γυναίκα , και το μοναδικό τους άρωμα που μαρτυρά την παρουσία τους.

Φροντίζουν να είναι φρεσκοκουρεμένοι και αρρενωποί. Ξέρουν να χειρίζονται τη γλώσσα σωστά κι επιτηδευμένα και σε κάθε τους χειραψία σου αφήνουν ως ανάμνηση το after shave τους για να τους θυμάσαι, ακόμη κι όταν δεν θα είναι πλέον τριγύρω.

Πέμπτη 17 Μαΐου 2018

Πράσινη επιχειρηματικότητα

Του Απόστολου Πουτουλούδη

Εσύ πόσα στρέμματα με κάνναβη θα σπείρεις? 
Καμιά φορά, είναι καλά να ξεκινάμε με λίγο χιούμορ, γιατί όπως και να το κάνουμε, χωρίς την αίσθηση του γέλιου δεν υπάρχει σωτηρία στον κόσμο..Αλίμονο στους ανθρώπους που δεν χαμογελάνε, ακόμη κι αν τους γαργαλάς στις πατούσες ή στις μασχάλες.  Το γέλιο μας είναι γνωστό για τις ευεργετικές του ιδιότητες και πάνω απ΄ 'ολα  δεν κοστίζει!

Οσοι είναι από αγροτικές οικογένειες, γνωρίζουν πως στο χωράφι, κάποτε, πηγαίναμε χαράματα, πριν βγεί ο ήλιος και καεί το πελεκούδι...Περίπου κατά τις 9 η ώρα, καθόμασταν κάτω από έναν παχύ ίσκιο. Απλώναμε ένα στρωσίδι, βγάζαμε ψωμί, τυρί, ντομάτα, κρεμμύδι, κανένα αυγουλάκι φρέσκο.. τρώγαμε παρέα με τα ζωύφια και ξεκουραζόμασταν...τώρα?..το πιο πιθανόν είναι, να βγάζουμε τους ναργιλέδες και να χαλαρώνουμε.. καθώς με την καλλιέργεια κάνναβης, περνάμε σε καινοτόμες καλλιέργειες και το μέλλον διαγράφεται νεφελοποιημένο?


Ζήτησα από τον φίλο μου Γιάννη  Αρβανιτάκη και λόγω της ιδιότητας του, να μας πεί δυο λόγια, για να μπορέσουμε να εξάγουμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα και  να δούμε αν υπάρχουν κάποιοι πιθανοί κίνδυνοι. Να μάθουμε για την φαρμακευτική της χρήση και να καταλάβουμε αν είναι το θαυματουργό προιόν, όπως αρκετοί υποστηρίζουν. Το άρθρο δημοσιεύεται στο τέλος των δικών μου σχολίων..
Πολλά έχουν δει τα ματάκια μας..ακόμη και κάποια δημοσιεύματα σε ιστότοπους, χωρίς επιστημονική βάση, για την θεραπευτική δράση, ως αντικαρκινική θεραπεία.
Παραγωγή για καθαρά ιατρικούς σκοπούς, όπως γίνεται και σε άλλες χώρες, πιστεύω πως θα ωφελούσε, αν και υπάρχουν αρκετά ερωτηματικά..και διευκρινίζω.
Μπορεί να προκαλέσει εξάρτηση, παρενέργειες, διαταραχές και μείωση της ικανότητας αντίληψης.
Η καθηγήτρια Νευρολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Μάγδα Τσολάκη, δήλωσε ατον Αθήνα 9.84, ότι οι μέχρι στιγμής έρευνες και μελέτες που έχουν δημοσιευτεί δεν την πείθουν αλλά και οι δικές της εμπειρίες από ασθενείς είναι αρνητικές.
Αν το δούμε ως έναν τρόπο που μπορεί να ανακουφίσει κάποιους πάσχοντες, έχει καλώς! Αλλά είμαι σίγουρος δεν θα μείνουμε μόνο στη φαρμακευτική χρήση και θα πάμε αρκετά μακρύτερα...και για αυτό το κομμάτι θέλω να μιλήσω..ήδη έχει περάσει η αντίληψη πως είναι χρήσιμη και για ψυχαγωγικούς λόγους, άρα καλά είναι, να υπάρχει πλήρης απελευθέρωση. Ήδη ακούγονται φωνές, πως το φυτό κακώς διαχωρίζεται σε φαρμακευτικό και ευφορικό και πως επιτέλους η Ελλάδα κάνει το πρώτο βήμα προς τον ΄΄πολισμένο κόσμο΄΄, σε σχέση με το θέμα της κάνναβης. Υπάρχουν και  δημοσιεύματα που μιλάνε για πρόοδο εναντίον του σκοταδισμού.. 

Αν πάμε σε μια πλήρη απελευθέρωση, τι γίνεται? Μήπως μαστουρώσουμε στο τέλος όλοι? Θα μου πείτε, η ελεύθερη επιλογή σε συνδυασμό με το σκεπτικό, πως ο μέχρι τώρα πόλεμος κατά των απαγορευμένων ουσιών δεν έχει φέρει αποτελέσματα, μείωση εγκληματικότητας κλπ., θα ήταν μια λύση η αποποινικοποίηση ( όχι νομιμοποίηση)..αλλά νομίζω και πάλι δεν δεν θα εξαληφθούν τα προβλήματα. Η αποποινικοποίηση έχει να κάνει με τον στιγματισμό, ενω η νομιμοποίηση αν και την αποδέχομαι για διάφορους λόγους, θα δώσει την αίσθηση πως ο καθένας θα μπορεί να κάνει για ιδιωτική χρήση ό,τι θέλει..