Συμμετοχική δημοκρατία

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης

Συνεχίζουμε στο ίδιο πολωτικό κλίμα, λες και δεν πέρασε μια μέρα από τότε!

Κοντεύουν τέσσερα χρόνια από το περίφημο εκείνο δημοψήφισμα.
Τη θέση μου την γνωρίζατε. Δεν ήταν κρυφή άλλωστε, εφόσον είχα ανταλλάξει και κάποιους δημόσιους διαλόγους στο διαδίκτυο. Η αντιπαράθεση απόψεων είναι μια υγιής διαδικασία που μας οδηγεί να δούμε και να εξετάσουμε ζητήματα που αφορούν όλους μας. Μακριά από κάθε είδους κομματικής δέσμευσης, μπορούσα και μπορώ να εκφράζομαι ελεύθερα. Δεν χρωστούσα και δεν χρωστάω σε κανέναν. Το μόνο που με ενδιεφερε/ει, ήταν η χώρα μου να βρει τρόπους να βγεί απο το αδιέξοδο. Δυστυχώς, το πολωτικό και διχαστικό κλίμα που επικρατούσε εκείνη την εποχή,  δεν άφηνε περιθώρια αναζήτησης μιας λύσης που θα εξασφάλιζε την ομαλότητα και την μετάβαση σε μια διαφορετική Ελλάδα. Νοοτροπίες και εμμονές του παρελθόντος από το πολιτικό μας σύστημα και οι διεθνείς πιέσεις δεν άφηναν τέτοια περιθώρια.
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως τα δημοψηφίσματα, όχι μόνο το δικό μας, θα είχαν μια διαφορετική έκβαση αν γινόταν λίγο αργότερα. Ο χρόνος βοηθάει να σκεφτούμε και να πράξουμε καλύτερα. Γνωρίζουμε πολύ καλά, πως χειραγωγείτε ο ανθρώπινος νούς. Ο φανατισμός και η δημαγωγία εκ μέρους των πολιτικών και άλλων παραγόντων, οδηγούν τους ψηφοφόρους "οπαδούς" εκεί που θέλουν.
Με την πρώτη εκτίμηση, εφόσον ο λαός αποφάσισε, θα έπρεπε, όποιο κι αν ήταν το αποτελέσμα, ακόμη και αν μας οδηγούσε σε λάθος και ματωμένα μονοπάτια, οφείλαμε να το σεβαστούμε. Στην ουσία περιφρονηθήκε η ετυμηγορία του ελληνικού λαού, άρα και η δημοκρατία στην ουσία.
Είναι όμως έτσι? Είναι αρκετοί που ισχυρίζονται, πως τα δημοψηφίσματα εθνικού χαρακτήρα δίνουν μια ψευδαίσθηση συμμετοχής. Ίσως λένε να είναι χρήσιμα σε τοπικά προβλήματα, όμως ενισχύουν τον λαϊκισμό σε εθνικά θέματα, καθώς δεν προηγούνται ουσιαστικοί διάλογοι για την διαμόρφωση μια σωστής επιλογής. 

Οι επιθυμίες της κοινής γνώμης είναι δυνατόν να μην συμβαδίζουν με τα συμφέροντα μας, λόγω παραπληροφόρησης ή ψυχολογικής φόρτισης, ιδίως σε εθνικά ζητήματα.

Είμαι από τους ανθρώπους, που πιστεύουν, πως το διαδίκτυο μπορεί να δώσει λύσεις και να ενισχύει τη συμμετοχική δημοκρατία. Πιστεύω είναι ένας καλός τρόπος σήμερα, να μας σηκώσει από τους καναπέδες, να μας οδηγήσει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες, να αλλάξουμε καταστάσεις, να πετύχουμε τα δίκαια μας.
Δεν γίνονται όλα από μόνα τους. Πρέπει και εμείς, οι πολίτες να γίνουμε ενεργοί και να αναλάβουμε πρωτοβουλίες. 

Ας πούμε ένα παράδειγμα που αφορά την τοπική κοινωνία. Θέλετε στην πόλη σας ο δήμαρχος να αναλάβει μια πρωτοβουλία, π.χ για την απαγόρευση του τσιγάρου σε χώρους ψυχαγωγίας, εστίασης και δεν γίνεται τίποτα, ενώ το αποσαφηνίζει ο νόμος. Τι θα κάνετε? Θα βγείτε στούς δρόμους και θα αρχίσετε να φωνάζετε? Άδικος κόπος! Διαδικτυακά οργανώστε ένα δημοψήφισμα. Βλέπετε τα αποτελέσματα (θα είναι σίγουρα κατά του καπνίσματος) και αναγκάστε τον δήμαρχο να οργανώσει με τους τοπικούς φορείς μια συγκέντρωση, να ληφθούν κάποιες δεσμεύσεις. Δεν είναι και αυτή η μέθοδος, ένα δείγμα συμμετοχικής δημοκρατίας? Είναι παράλογο να ζητάμε από τους άλλους να συμπεριφέρονται σωστά και εμείς να μην κάνουμε τα αυτονόητα. Άκουσα πως ο δήμαρχος στα Τρίκαλα το κατάφερε. Δεν χρειάστηκε βέβαια δημοψήφισμα. 

Είναι ένα όπλο κατά των δημαγωγών και ανεποτελεσματικών ανθρώπων της εξουσίας. Υπάρχουν βέβαια και άλλα μέσα, αλλά χρειάζεται χρόνο και επιμονή.

Γνώση και Σκέψη

Του Ιωάννη Γιαννικόπουλου

**Μετά το 1980 έπαψε να διδάσκεται το μάθημα της ΛΟΓΙΚΗΣ στη Β/θμια Εκπ/ση... Δε γνωρίζω το λόγο... Ίσως επειδή θεωρήθηκε δύσκολο για τους διδασκόμενους, ίσως επειδή ήταν ανεπιθύμητο στους διδάσκοντες, ίσως επειδή κρίθηκε ότι ζητούμενο για τους νέους ήταν πιο πολύ η γνώση παρά η σκέψη, το δε πάντων χείριστον, ίσως επειδή επιδίωξη ήταν, ωσάν ποσά αντιστρόφως ανάλογα, να πληθαίνουν οι γνώσεις και να περιορίζεται η σκέψη...
**Βεβαίως, η γνώση ήταν και είναι πάντα ζητούμενο για τους ανθρώπους και ειδικά για τους νέους... Όμως, σήμερα είναι τόσο πολλές οι διαθέσιμες γνώσεις και τόσο πολλά τα μέσα απόκτησής της, ώστε οι άνθρωποι και ειδικά οι νέοι δεν έχουν πρόβλημα να βρίσκουν και να αποκτούν γνώσεις... να το πω απλά, δε μας λείπουν οι γνώσεις...
**Άλλωστε, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως άτομα και οι κίνδυνοι που μας απειλούν ως ανθρωπότητα δεν οφείλονται τόσο σε έλλειψη γνώσεων όσο σε κακή χρήση των γνώσεων... Αν, για παράδειγμα, υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή ο άνθρωπος καταστρέψει τη δυνατότητα ζωής στη Γη, αυτό δε θα οφείλεται στην έλλειψη αλλά στην κακή χρήση της γνώσης, δηλαδή στην έλλειψη σκέψης... Ήτοι, υπερεκτιμήσαμε τη συσσωρευμένη γνώση και παραμελήσαμε την ορθοφρονούσα σκέψη... Επομένως, από τα προβλήματα και τους κινδύνους δε θα απαλλαγούμε με τις περισσότερες γνώσεις, αλλά με τη σωστή χρήση των γνώσεων, δηλαδή με τη σκέψη...
**Το ερώτημα που προκύπτει είναι τόσο απλό, μα τόσο θεμελιώδες: Άραγε, σήμερα μάς λείπουν "οι άνθρωποι που ξέρουν" ή "οι άνθρωποι που σκέφτονται"; Το δε εξ αυτού επόμενο ερώτημα είναι εύλογο: Άραγε, σήμερα η Β/θμια Εκπ/ση προετοιμάζει κυρίως "ανθρώπους που να ξέρουν" ή "ανθρώπους που να σκέφτονται";
**Οι απαντήσεις, αγαπητέ μου αναγνώστη, εναπόκεινται στη γνώση και στη σκέψη σου... Εγώ, θα αρκεστώ να πω: είναι κρίμα που το μάθημα της ΛΟΓΙΚΗΣ δε διδάσκεται στη Β/θμια Εκπ/ση...

φαύλος κύκλος

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης

Οι δωροδοκίες, υπερτιμολογήσεις, παραπλανήσεις, προμήθειες, διαπλοκές και διάφορες άλλες παράνομες πρακτικές, ήταν και είναι απο τις πιο αγαπητές μεθόδους των μεγάλων εταιρειών να αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη. Παρόλο που υπάρχει ευρωπαική υπηρεσία καταπολέμησης απάτης και διαφθοράς, οι ευρωπαικοί μηχανισμοί αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο. Το κόστος διαφθοράς στην Ε.Ε ετησίως, υπολογίζεται γύρω στα 120 δις ευρώ, σύμφωνα με έρευνες.
Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και οι παράνομες χρηματοδοτήσεις πολιτικών κομμάτων, αδιαφάνεια στα οικονομικά τους και ένα σωρό άλλες μηχανογραφίες.
Ακόμη και εμείς, στην μικρή Ελλάδα μας! Μην μου πείτε δεν γνωρίζετε τα φεκελάκια, απο τις δικές μας μικρές συναλλαγές με κάποιους ΄΄γιατρούς΄΄, κάποιους ΄΄κρατικούς λειτουργούς΄΄ κ.ο.κ.;
Ένας φαύλος κύκλος που δεν κλείνει ποτέ! Γιατί άραγε;
Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, πιστεύω, βρίσκεται στην μέχρι τώρα αποτυχία των πολιτικών να πάρουν όλα εκείνα τα θεσμικά μέτρα που να εμποδίζουν τέτοιες πρακτικές.. Είναι η αδυναμία τους να χειριστούν με σοβαρότητα τα προβήματα και να δώσουν λύσεις. Το βλέπουμε όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και σε εθνικά θέματα.
Πάρτε το τελευταίο παράδειγμα της Novartis. Μια τρύπα στο νερό, όπως ακριβώς και το είχαμε προβλέψει. Ένα φιάσκο από την πλευρά της πολιτικής εξουσίας, αντικαθιστώντας μάλιστα και την δικαστική στην ετυμογορία. Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να στοχοποιήσει ορισμένα πολιτικά πρόσωπα, ανυπαρξίας μάλιστα στοιχείων.
Κανένας δεν γνωρίζει που θα οδηγηθεί η υπόθεση. Οι αληθινοί υπεύθυνοι- καταχραστές- μιζαδόροι, μακάρι να πληρώσουν!
Οι παράνομες πρακτικές της εταιρείας δεν είναι σημερινές και αρκετές φορές καταδικάσθηκε παγκοσμίως και πλήρωσε χρηματικά πρόστιμα. Ξαφνικά κατάλαβαν κάποιοι πως είναι σκάνδαλο μεγάλου μεγέθους;
Τα εύκολα τα κάνουμε δύσκολα και δημιουργούμε εντυπώσεις που δεν χρίζουν σοβαρού σχολιασμού. Τελικά, όλες τις παθογένειες τις έχουμε αναγάγει σε καθημερινό τρόπο ζωής.
Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για αποτυχημένες οικονομικές πολιτικές ή λανθασμένες πολιτικές επιλογές που έχουν φέρει τον Ελληνισμό σε αδιέξοδο.. Όλα για το θεαθήναι!
Μερίδιο ευθύνης φέρνει και η ελίτ της χώρας που αδιαφορεί σε γενικές γραμμές για την κατάσταση, που έχει εδώ και χρόνια διαμορφωθεί, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. 

Σε όλα αυτά, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και την καθυστέρηση απονομής δικαισύνης.
Φοβάμαι πως το μέλλον μας επιφυλάσσει δυσκολίες και κινδύνους. Πολλά θα εξαρτηθούν και από τη δική μας στάση. Η δύναμη βρίσκεται στα χέρια των πολιτών και όχι σε κάποιους γελωτοποιούς.

Ένας φαύλος κύκλος, που όσο και αν ψάξεις, δεν μπορείς να βρείς την αρχή να ξεκινήσεις..

Αναμνήσεις

Αναμνήσεις 

Στίχος: Απόστολος Πουτουλούδης

Μουσική / ερμηνεία : Γιάννης Αρβανιτάκης

Εμφάνιση στο You Tube
https://www.youtube.com/watch?v=tnW1ybV3_n0&feature=youtu.be



Υπάρχουν κάτι στιγμές
που μένουν για πάντα μαζί μας
σαν ουράνιες φωνές
στα σκοτάδια αναλαμπές

Είναι κάποιες φορές
στους καπνούς και στις βροχές
που ανασαίνουμε απ’ το χθες
με αναμνήσεις μας παλιές

οι παλιές φωτογραφίες, οι σχολικές μας εκδρομές
ένα τραγούδι, ένα φιλί, κάποιοι όρκοι στη βροχή
ένα αντίο,ένα δάκρυ, κάποιοι φίλοι μας παλιοί
μια ασπρόμαυρη ταινία, ένα παγκάκι στην πλατεία

φεγγαρόλουστο βραδάκι στην ακρογιαλιά μονάχοι

 Υπάρχουν κάτι στιγμές
χαραγμένες βαθειά στην ψυχή μας
σαν νυφάδες του χιονιά
μας αγγίζουν απαλά

Όσα χρόνια κι αν περνούν
σαν σκιές ακολουθούν
σαν στα μάτια μας κοιτούν
αχ τα δάκρυα κυλούν

Αναμνήσεις απ’ το χθες, όμορφες διαδρομες
αναμνήσεις απ’ το χθες, μας λικνίζουν τις καρδιές
αναμνήσεις απ’ το χθες, μας γλυκαίνουν τις βραδιές