Ο Ελληνάρας πιστολέρο

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης

Αξιόλογοι και σπουδαίοι υπήρξαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν σε τούτον τον τόπο.. 

                                 
Με αφορμή την ιστορία της 8χρονης, που συνεχίζει να βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση και επειδή εξοργίζομαι με τις συμπεριφορές κάποιων ανεγκέφαλων, όπως του Ελληνάρα πιστολέρο, ας τα επαναλάβουμε, με την ελπίδα κάποτε να γίνουμε περισσότερο σώφρονες και ανθρώπινοι! Όλοι μας!
Να αναρωτηθούμε και πάλι,τι είναι αυτό που πρέπει να μας γεμίζει με περηφάνια στην σύγχρονη εποχή?
Από την ιστορία του Ιησού, μ΄αρέσει η σκηνή που διαδραματίζεται στα Ιεροσόλυμα, στον οίκο του θεού, όπου μενόμενος και με μαστίγιο, τους βγάζει όλους έξω, αναποδογυρίζει πάγκους, σκορπάει τα κέρματα των αργυραμοιβών, χωρίς να κωλώνει μπροστά στο ιερατικό κατεστημένο.
Υπάρχουν στιγμές, όπου πραγματικά θά ΄θελα και εγώ να πάρω ένα καμτσίκι και να μαστιγώσω ορισμένους ζηλόφθονους, εγωιστές, κόλακες, άπληστους, ψευτόμαγκες..Αν κάποτε το πραγματοποιήσω, θα πάρω ως σύμμαχο και την Στέλλα, που γυρίζει και εύκολα το μάτι της. Να τσ΄ κοπανάμε μαζί, μέχρι να συνετιστούν και να στρώσουν ..
Τελικά είμαστε παράξενος λαός.
Τρώμε, γλεντάμε και πυροβολάμε, γιατί έτσι γουστάρουμε, αδιαφορώντας που θα καρφωθεί η σφαίρα..τα είδαμε τα αποτελέσματα..ένα μικρό 8χρονο κοριτσάκι στην εντατική..
Υπερεφανευόμαστε για τον τόπο μας, αλλά δεν τον εκτιμάμε όσο θα έπρεπε.
Ισχυριζόμαστε πως έχουμε την πιο όμορφη χώρα, αλλά πνιγόμαστε στα σκουπίδια.
Ισχυριζόμαστε πως γνωρίζουμε τα πάντα, αλλά χλευάζουμε τους πάντες.
Μας αρέσει να κατηγορούμε το σύστημα, τους ξένους, αλλά τσιμουδιά για την δική μας ανικανότητα.
Και αυθαίρετα θα κτίσουμε και φακελάκια θα δώσουμε και στο πεζοδρόμιο θα παρκάρουμε και τον διπλανό μας θα βρίσουμε και πάει λέγοντας.
Γουστάρουμε να το παίζουμε δημοκράτες, ηθικοί, αλλά κάνουμε ακριβώς τα αντίθετο...Άμα λάχει ψηφίζουμε και Χρυσή Αυγή, θα πούμε και ένα: που ΄σαι ρε Παπαδόπουλε?
Από μύθους δε, να χορτάσει ο ντουνιάς!
Υιοθετούμε από μικροί, ίσως και και λόγω εκπαίδευσης την φράση «ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας» και την έχουμε κάνει βίωμα.
Αν και χαρακτηριζόμαστε θρήσκοι, στην πραγματικότητα είμαστε διαβόλου κάλτσα και από υπερβολή, άλλο τίποτα! Φαντασμένοι και μοναδικοί σε τούτον τον κόσμο! Έτσι τουλάχιστον νιώθω όταν αντικρύζω ή ακούω για κάποιους ανθρώπους που επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς μου. Για να πούμε και του στραβού το δίκαιο, ευτυχώς δεν είναι όλοι έτσι! Μια μικρή μερίδα ΄΄πολιτών΄΄ είναι, που δυστυχώς επισκιάζει τις φιλότιμες προσπάθειες των περισσοτέρων.
Αξιόλογοι άνθρωποι υπάρχουν και σήμερα. Για πρότυπα όμως έχουμε άλλους..

Εφόσον και το τελευταίο ταξίδι ήταν στο νησί των Φαιάκων, θα αναφερθώ σε δυο ανθρώπους, στον φοιτητή Κώστα Γεωργάκη από την Κέρκυρα, που δεν άντεξε το στρατιωτικό καθεστώς και το 1970 αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Τα τελευταία του λόγια: «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα»!
Μοναδικός ήταν ο Διονύσιος Σολωμός, που με την ποίησητου ξεσήκωνε τα αισθήματα του λαού για ανεξαρτησία. Πέθανε στην Κέρκυρα το 1857.