Αχ Ευρώπη!

Σχολιάζει Ο Απόστολος Πουτουλούδης

Ξεκινώ με κάποιες σκέψεις του αγαπητού μου φίλου Andreas Stache, οι οποίες και αποδίδονται σε ελεύθερη μετάφραση. Το κείμενο στην γερμανική γλώσσα βρίσκεται στο τέλος του δικού μου κειμένου..

Καλημέρα ήλιε! του Andreas Stache

Όσο περισσότερο σκοτεινιάζει, τόσο περισσότερο μιλούν όλοι γι’ αλληλεγγύη κι ονειρεύονται το φως. 

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι είμαστε ίδιοι, πως κάτω από το ίδιο φως αντιλαμβανόμαστε τα ίδια. 

Και τι συμβαίνει όταν βγαίνει ο ήλιος και επαναφωτίζεται η ζωή μας; 

Τότε ο άνθρωπος προβάλλει πρώτα τα προσωπικά του συμφέροντα, με απώτερο σκοπό περισσότερο πλούτο και μεγαλύτερη ισχύ έναντι των άλλων. Ομάδες με το ίδιο φρόνημα, τα ίδια πιστεύω, διαχωρίζονται μεταξύ τους, αναζητούν δύναμη, εκτελεστική εξουσία. Ο μικρός άνθρωπος, ανάλογα με την αντίληψή του και την επήρεια από τις εκάστοτε ομάδες, εντάσσει τον εαυτό του σ’ αυτές ελπίζοντας πως θα είναι ασφαλής. 

Αυτό που έμεινε πίσω όμως είναι η αλληλεγγύη. Ο άνθρωπος δεν είναι ακόμη φτιαγμένος για την κατανόηση της αλληλεγγύης. Ίσως δεν βρίσκεται καν στον δρόμο του, και έτσι να απέχει πολύ από όσα ο ίδιος φαντάζεται. Αν και γνωρίζει πως πρέπει να συμπεριφέρεται, δεν το κάνει. Μένει κακόβουλος, βλάκας και εγωιστής. Φαντάζεται έναν καλύτερο κόσμο και πόσο ωραιότερα θα ήταν!...μα σίγουρα θα ήταν ωραιότερα, αν ήταν άνθρωπος – όμως ο δρόμος για τον παράδεισο είναι στρωμένος μ’ αγκάθια (και π.χ. για τους Χριστιανούς, από τον Αρχάγγελο με το σπαθί).

'Εχουμε μεταφερθεί στο έτος 2060 ...  Οι χώρες εντός της Ευρωπαικής Ένωσης προστατεύουν τα εξωτερικά τους σύνορα και δεν έχουν μόνο θέση παρατηρητή. Οι μέχρι τώρα συμφωνίες για την ασφάλεια, πρόληψη, ανάπτυξη, οικονομική και κοινωνική αλληλεγγύη έχουν ενισχυθεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Υπάρχει μια κεντρική διοίκηση που εκλέγεται από όλες τις χώρες, ένα κοινό πολιτικό- οικονομικό σύστημα που σέβεται και προασπίζεται κοινές ανθρώπινες αξίες. Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης υπάρχουν κοινωνικές πολιτικές που εφαρμόζονται από τις περιφερειακές κυβερνήσεις, που με τη σειρά τους ελέγχονται από επιτροπές πολιτών και τους θεσμούς με πλήρη διαφάνεια. Ως εθνική συνείδηση επικαλούμαστε την ΄΄κοινή ευρωπαική΄΄, ανεξάρτητα από την βιολογική μας καταγωγή και ως πατρίδα δηλώνουμε όποια χώρα θέλουμε. Η Τουρκία, αλλά και κάθε Τουρκία που αδιαφορεί για τις ανθρώπινες αξίες δεν επηρεάζει καμιά ευρωπαική πολιτική. Ο κόσμος μας έμαθε να κινείται και χωρίς αυτούς. Δεν συζητάμε πλέον για ευρωομόλογα ή για μνημόνια. Το μοντέλο οικονομικής διοίκησης μοιάζει κάπως με το σημερινό γερμανικό. Ανεξάρτητα από το αν ένα ομόσπονδο κρατίδιο το πόσο πλούσιο είναι, πληρώνει αναλογικά με τα κέρδη στην κεντρική διοίκηση και από εκεί διοχετεύεται ανάλογα με τις ανάγκες των άλλων κρατιδίων.  Το χρέος των χωρών έχει και αυτό ρυθμιστεί, όπως και της Γερμανίας στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και γίνεται βιώσιμο. Εν μια νυκτί την εποχή εκείνη συναντήθηκαν 20 οικονομολόγοι και σχεδίασαν την αναδιοργάνωση και την μεταρρύθμιση του νομισματικού συστήματος.  Οι επόμενες γενιές έχουν απαλλαχθεί από τα δυσβάσταχτα χρέη. Η κερδοσκοπία μέσω αθέμιτων πρακτικών θεωρείται αισχροκέρδεια και έχει ανάλογες επιπτώσεις. Τα περιθώρια κέρδους σε επενδύσεις, όπως σε μετοχές, σε λογικά επίπεδα, πχ. 3% κέρδους για όλους τους επενδυτές, ακόμη και σε όσους επενδύουν στα χρηματιστήρια, δηλ. τέλος στις φούσκες, τέλος στους καιροσκόπους, τέλος στις υπεραξίες, τέλος στα τοξικά πακέτα και στις μετοχές με ψηλό επενδυτικό ρίσκο. Υπάρχει σταθερό μέρισμα ή και αυξητικό ανάλογα με την πορεία της οικονομίας και τα κέρδη. Τα κέρδη δεν προέρχονται από πολέμους, όπως συνήθως γίνεται, αλλά από υπηρεσίες που έχουν σχέση με τα αγαθά που ωφελείται ο πολίτης. 
Η εκκλησία δεν έχει καμιά ανάμιξη στην πολιτική και στην εκπαίδευση των μαθητών. Ο καθένας φροντίζει για τις ανάγκες του οίκου του.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην ζει με αξιοπρέπεια (στέγαση, φαγητό, πρόσβαση στα υγειονομικό σύστημα χωρίς φακελάκια και τα συναφή) και προπάντων προστατεύεται η ατομική του ελευθερία. Ένα σύστημα δικαιοσύνης, αλληλεγγύης που ρυθμίζει με ορθολογικό τρόπο τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα των πολιτών, αλλά και δεν διστάζει να τιμωρεί την κατάχρηση, την αισχροκέρδεια, την φοροδιαφυγή, τις παραποιήσεις στοιχείων κοκ..
Η Παιδεία, οι Τέχνες και ο Πολιτισμός ενισχύονται και ανοίγονται νέοι ορίζοντες!
Πολύωρες διαβουλεύσεις προηγήθηκαν για να πάρουν τις σωστές αποφάσεις στον μέχρι πρότινος γιάλινο πύργο των Βρυξελλών και τελικά να υλοποιήσουν όσα εδώ και χρόνια συζητιούνται. Πρώτο μέλημα τους ήταν να εξοστρακίσουν κάθε είδους ΄΄Λαγού΄΄, ΄΄Ποντικού΄΄ και κάθε χασομέρη. Για να το πετύχουν ήρθαν νέοι άνθρωποι, θαρραλέοι πολιτικοί χωρίς προκαταλήψεις, αποφασισμένοι να ξεκινήσουν μια νέα εποχή. Σχεδίασαν πάνω στους φιλόδοξους στόχους και σκοπούς του Δεθνή Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που ιδρύθηκε το 1945. Οι νέοι εκλεγμένοι διοικούντες είχαν πλέον όλα τα απαραίτητα προσόντα (κατάρτηση, γνώση και ανθρωπισμό) και ελέγχονται από επιτροπές σοφών αν τηρούν και εφαρμόζουν όσα ορίζονται στον καταστατικό χάρτη.
Οι πολιτικές μας αντιπαραθέσεις γόνιμες και με επιχειρήματα. Κάποιοι όροι «Αριστερά και Δεξιά» ως σύμβολα έκφρασης, ιδεολογικές αγκυλώσεις και πολιτικές προκαταλήψεις είναι ξεπερασμένες. Έχουν καταγραφεί ιστορικά για το τι σηματοδοτούσε η κάθε πολιτική αντίληψη, αλλά δεν καθορίζουν τις πολιτικές μας συμπάθειες, το κοινό μας μέλλον. Ο Σοβινισμός, εθνικισμός και κάθε πολιτική ιδεολογία με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν έχει θέση ανάμεσα στους λαούς. 
Κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι εν έτει 2060 μια ευημερούσα δημοκρατική Ευρώπη που αφουγκράζεται τα αιτήματα των πολιτών και τα ικανοποιεί στον μέγιστο βαθμό.
ΥΓ. Μην τα πιστεύετε, όνειρο ήταν! Δεν υπάρχουν τέτοιες μηχανές που να σε μεταφέρουν στο μέλλον! Ρομαντικές σκέψεις!

Ναι αλλά βρισκόμαστε  στο έτος 2020 , στο έτος κορωνοιού, όπου συμφέροντα και πολιτικές ανισοτήτων ταλανίζουν την Ευρώπη. Η Ελλάδα παλεύει να ορθοδοποδήσει οικονομικά (με την δική μου αντίληψη αδύνατον), μάχεται και αντιστέκεται στα σύνορα για την ζωή της αλλά και για την Ευρώπη. 

Πολύς λόγος για το ευρωομόλογο, αν θα μας σώσει , αν, αν, αν...
Το πρόβλημα δεν είναι να βρεις φτηνό χρήμα (θα ισχύσει κάποτε για όλους) αλλά να το αξιοποιήσεις με ικανούς ανθρώπους..και παλαιότερες εποχές ήρθε φτηνό χρήμα, όμως χάθηκαν κάπου στην πυραμίδα και δεν έφτασε ποτέ στην βάση. Κάποιοι πολιτικοί είχαν όραμα, αλλά ήταν ελάχιστοι, σαν την μύγα μες στο γάλα... 
Οι άνθρωποι με νύχια και με δόντια προσπαθούν να διατηρήσουν ένα χρεοκοπημένο μοντέλο.

Η χρεοκοπία, γιατί για χρεοκοπία πρόκειται, δεν ήρθε τυχαία και δεν έφταιγε μόνο η χρηματοπιστωτική κρίση. Ακόμη και η νομισματική ένωση, που σαν ιδέα είναι άριστη, ήρθε σε λάθος στιγμή. Πρώτα δημιουργείς τις προϋποθέσεις, όπως εύρωστη δημοσιονομική πολιτική και μετά προχωράς στο κοινό νόμισμα.. Ακόμη αντιμετωπίζουμε με αντιπάθεια κάποιες ξένες επενδύσεις που προσθέτουν αξία στην οικονομία. Προτιμούμε να χρεοκοπήσουν και μετά τρέχουμε...
Την κοινωνική ευθύνη, την ποιότητα στην καθημερινότητα τους και άλλα πολλά που βελτιώνουν την ζωή τους, κάποιες χώρες τα έχουν πετύχει σε κάποιο βαθμό, αλλά μόνο ατομικά! Και όλα αυτά σε ένα καπιταλιστικό σύστημα! Γιατί άραγε? Πάρτε παράδειγμα την Σουηδία ή την Νορβηγία η οποία δεν ανήκει, αλλά  επηρεάζεται από τις πολιτικές της Ε.Ε πως τα έχουν καταφέρει, δηλ. να πληρούν πολλά από τα ποιοτικά κριτήρια σε ένα φιλελεύθερο περιβάλλον. Ο πήχυς δεν είναι το υψηλό εισόδημα ή ένα πολυτελές σπίτι, αλλά όλα τα άλλα αγαθά που εξασφαλίζουν μια καλή ισορροπία σε μια κοινωνία. 
Κάποιοι όταν ακούν να αναφερόμαστε στο καπιταλιστικό σύστημα, ωρύονται, βγάζουν σπυριά. Θεωρούν ότι επικροτούμε αθέμιτες πολιτικές πρακτικές. Χρόνια τώρα στο συνδικαλιστικό κίνημα προσπαθούμε να βάλουμε κανόνες, να προστατεύσουμε τα εργασιακά δικαιώματα με πλήρη υπευθυνότητα. Προστατεύονται θέσεις εργασίας, γίνονται προτάσεις για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που θα δώσουν νέες θέσεις εργασίας, σχεδιάζονται προγράμματα για περιόδους κρίσεων, εφαρμόζονται εναλλακτικά ωράρια εργασίας, σεμινάρια κατάρτισης κ.ά., Δεν τα πετυχαίνουμε όλα, αλλά κάτι καταφέρνουμε! Δεν ήρθαν από μόνες τους οι κοινωνικές πολιτικές, και προπάντων δεν τα πετύχαμε αλαλάζοντας και λαικίζοντας! Προσπαθούμε να κατανοήσουμε και να δημιουργήσουμε. Η ιστορική συνείδηση δεν χάνεται και δεν καταφεύγουμε σε μύθους, δεν ζούμε με ψευδαισθήσεις! Κάπως έτσι το όραμα παίρνει σάρκα και οστά! 
..ας σταματήσω, ας μην μιλήσω για δημοκρατικό ήθος και συμπεριφορές..αυτά για σήμερα και ίσως για πολύ καιρό ακόμη..
ΥΓ. Θα ήταν μεγάλη βλακεία να γκρεμίσουμε όσα με κόπο χτίστηκαν πάνω στα ερείπια των προηγούμενων πολέμων. Οτιδήποτε θεωρούμε σήμερα αυτονόητο μπορεί αύριο να γίνει χίλια κομμάτια.
Να προσέχετε!

Καλημέρα ήλιε ! Από τον Andreas Stache 

Wenn es immer dunkler wird sprechen alle von Solidarität, da träumen alle vom Licht.
Das heißt aber nicht, dass sie alle gleich sind und darum auch nicht unter Licht dasselbe verstehen.
Und wenn dann die Sonne aufgeht, endlich wieder Licht ins Leben kommt?
Dann ergreift den Menschen schnell der persönliche Anspruch auf individuelle Besserstellung,
dann auf mehr Vermögen und auf mehr Macht als andere..
Es tuen sich Gruppen mit gleicher Gesinnung zusammen, zumindest ähnlichen Idealen und diese Gruppen setzen sich voneinander ab, fordern Machtanspruch, Executive. Der kleine Mann ordnet sich, je nach seinem Verständnis und wie er beeinflusst wird, diesen Gruppen zu, in der Hoffnung, besser gestellt zu sein und auf mehr Sicherheit.
Was dabei auf der Strecke bleibt, das ist die Solidarität. Der Mensch hat sich noch nicht zu einem solidarischen Wesen entwickelt. Ist vielleicht noch nicht einmal auf dem Weg dorthin, ist also längst nicht das Wesen, das er sich selbst unter einem Menschen vorstellt. Obwohl er genau weiß, wie man sich eigentlich verhalten sollte – aber er tut es nicht. Er bleibt bösartig, dumm und egoistisch.
.. trotz alledem träumt er von einer besseren Welt, stellt sich vor, wie schön es wäre wenn ... ja, wenn er Mensch wäre – aber der Weg ins Paradies bleibt ihm durch Dornen versperrt (und z.B. für die Christen durch den Archangelo mit seinem Schwert

Bleibt gesund und hoffnungsvoll!