Κοινωνικό Κράτος - Αριστερά- Δεξιά...

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης 

Συχνά χρησιμοποιούμε τους γλωσσικούς όρους όπως, κοινωνικά επαγγέλματα, κοινωνικό κράτος, κοινωνική συμπεριφορά, κοινωνικές υπηρεσίες, κοινωνιολογία, κοινωνικός ρόλος κλπ. Παντού, σε όλες τις γλώσσες τους ίδιους όρους θα ακούσουμε, πχ. στα γερμανικά Sozialberufe, Sozialstaat, Sozialverhalten,Sozialstationen, Soziale Rolle κλπ. Ε, τι ωραία που ακούγεται κοινωνικό/ός! Αντίθετα όταν ακούμε τον όρο αντικοινωνικός (Unsozial) ανατριχιάζει το μέσα μας..
Όταν τους πρωτοακούσαμε στα νεανικά μας χρόνια, η σκέψη μας πήγαινε στην ιδεολογία της αριστεράς η οποία βασιζόταν συνήθως στον Μαρξισμό- Λενισμό, ενώ αργότερα χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από την σοσιαλδημοκράτες ή τους λεγόμενους αριστερο-προοδευτικούς, όπως αρέσκονται να αυτοχαρακτηρίζονται και λιγότερο από την «Δεξιά» όπως συνήθως την αποκαλούμε.

Τα χρόνια πέρασαν, εμείς ξενιτευτήκαμε, βρεθήκαμε σε άλλες χώρες που εφάρμοζαν κοινωνικές πολιτικές, που δεν ήταν μόνο επί χάρτου, αλλά είχαν και ουσία. Μας ξάφνιασε στην αρχή, γιατί στην εξουσία ήταν δεξιοί! Λόξυγγας μας ήρθε! Το χωνέψαμε όμως! Ξαναπιάσαμε κάποιους όρους όπως «συντηρητικός» και «προοδευτικός» ή «Δεξιά» και «Αριστερά» από την αρχή και προσπαθήσαμε να αξιολογήσουμε πολιτικούς- πολιτική από το πως αντιμετωπίζονται τα προβλήματα, τις μεταρρυθμίσεις που προωθούν και τις κοινωνικές πολιτικές που εφαρμόζουν. Και όλα αυτά μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Βλέπαμε ταυτόχρονα δημαγωγούς- λαικιστές και στα δύο στρατόπεδα. Είδαμε αριστερούς συντηρητικούς, αλλά και δεξιούς. Προσκολλημένοι δεν ήμασταν ποτέ, αν και έχουμε ιδεολογικό αποτύπωμα! Είδαμε αριστερούς να φέρνουν  αντιλαϊκά μέτρα και μας ξάφνιασε, μας κακοφάνηκε. Μπλεχτήμε με συνδικάτα και καταλάβαμε πως χωρίς αντίσταση, όποιος κι αν είναι στην εξουσία, δεν γίνεται τίποτα. Οι πολίτες δε, όχι φυσικά όλοι, ανεξάρτητα πως χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους, «Δεξιό» ή «Αριστερό», συνεχίζουν να συμπεριφέρονται απαξιωτικά και προσβλητικά για τους «αντιπάλους» τους. Ρίξτε μια ματιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και θα καταλάβετε...Τέλος πάντων, φτάνει με την εισαγωγή, γιατί είτε τα λες είτε όχι, για ορισμένους είναι ψιλά γράμματα..

Πάμε τώρα λίγο στις πολιτικές και στα μέτρα που εφαρμόζονται..
Ακούω πολλά και διάφορα για τα οικονομικά μέτρα που έχει πάρει η Κυβέρνηση, αν είναι σωστά, αν κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση κλπ.. Ανάμεσα στα θέλω πολιτών, επιχειρηματιών, πολιτικών, είναι η πλήρης κάλυψη μισθών, το ποσό να είναι μεγαλύτερο των 800 ευρώ, αλλαγές στις συμβάσεις, κατάργηση δικαιωμάτων κοκ .. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως κάποιες επιχειρήσεις (οι περισσότερες) θα πληγούν, ενώ ελάχιστες θα κερδοφορήσουν, πως κάποιοι εργαζόμενοι θα απειληθούν απο την ανεργία. Πρέπει όμως πρωτίστως να καταλάβουμε, πως όλοι βρισκόμαστε στην ίδια βάρκα και πρωταρχικός στόχος είναι η υγεία μας και μετά όλα τα άλλα. Πολλές φορές το έχω πεί, η πρόληψη, η μέριμνα, η οργάνωση, το εργατικό δίκαιο, οι ισχύουσες διατάξεις σε περίοδο κρίσεων, όπως από φυσικές καταστροφές και επιδημίες είναι το Α και το Ω και πως δεν πρέπει να ζούμε με ελεημοσύνες της τελευταίας στιγμής. ΄Ολα αυτά βέβαια προυποθέτουν πως το κράτος μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, πως έχει απόθεμα χρημάτων, πως ήδη οι διάφορες υπηρεσίες είναι στελεχωμένες και οργανωμένες, κάτι που μοιάζει με μακρινό όνειρο μέχρι στιγμής. Διαχρονικό το φαινόμενο.. Δυστυχώς λειτουργούσαμε πάντοτε πυροσβεστικά, δηλ. με μέτρα της τελευταίας στιγμής και όχι βασιζόμενοι σε ένα ισχύων θεσμοθετημένο σχέδιο, να γνωρίζει ο καθένας (κράτος -πολίτης) τα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις κοκ. .. Και πάμε τώρα σε αυτόν τον όρο που ονομάζουμε "κοινωνικό", αλλά τον χρησιμοποιούμε μόνο λεκτικά. Κοινωνικό κράτος σημαίνει πως ο καθένας που έχει ένα πρόβλημα, πχ. χάνει την δουλειά του, το σπίτι του, την επιχείρηση του, έχει κάποιο πρόβλημα υγείας, θέλει βοήθεια για τις σπουδές του, βρίσκει αποκούμπι στις δημόσιες υπηρεσίες του κράτους οι οποίες συνεργάζονται και με τον ιδιωτικό τομέα. Το κράτος έχει καθήκον να προσφέρει επιλογές και προστασία!
Θα σας φέρω μερικά παραδείγματα για το τι ισχύει σε ένα κοινωνικό κράτος, σε ένα κράτος που έμαθε να ζεί σε ένα καπιταλιστικό σύστημα και οργάνωσε ένα σοσιαλιστικό- κοινωνικό μοντέλο ( παράλογο για μερικούς να το καταλάβουν). Το ξαναλέω και πάλι, ορισμένα δεν είναι συμβατά με όσα πιστεύω, αλλά στο χέρι μας είναι να τα διασφαλίσουμε ή να τα κάνουμε καλύτερα.
Kurzarbeit (εργασία μικρής διάρκειας), μέτρο το οποίο έχει στην φαρέτρα της η ομοσπανδιακή κυβέρνηση και ανάλογα με την περίπτωση το χρησιμοποιεί. Δικαιούσαι το 67% με παιδί και 60% του καθαρού σου μισθού. Αν βέβαια υπάρχει μεγάλη διάρκεια, κάτι που το απευχόμαστε όλοι, μπαίνουμε σε άλλο κύκλο θεσμοθετημένων μέτρων.
Κάποιος που χάνει την εργασία του, εφόσον έχει διάρκεια η κρίση, μπαίνει σε ταμείο ανεργίας για ένα χρονικό διάστημα, ανάλογα με τα χρόνια εργασίας, έως και δύο χρόνια. Αν στο διάστημα δεν βρεις εργασία θα σε αναλάβει το κέντρο εργασίας (Jobcenter) στο οποίο οι εργαζόμενοι δεν είναι δήμοσιοι υπάλληλοι. Ισχύουν κάποιες προυποθέσεις για να έχεις βασικές παροχές και κοινωνική πρόνοια.
Δικαιούσαι ενοίκιο και ένα σημαντικό ποσό για τις καθημερινές σου ανάγκες..Αν και έχει δεχθεί κριτική, λόγω το ότι το εκμεταλλεύονται κάποιοι επιτήδειοι, εντούτοις είνα σημαντικό, γιατί διατηρεί την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που βρίσκονται σε δυσμενείς καταστάσεις.
Αγόρασες σπίτι και δεν μπορείς να το ξεπληρώσεις..θα μπεις σε κάποιες ρυθμιστικές διατάξεις, πάγωμα, πληρωμή μόνο τόκων κοκ., μέχρι να ξαναβρείς εργασία...Όμως πρέπει να γωρίζεις, πως μπορεί να το χάσεις, να βγεί σε δημοπρασία. Υπάρχουν και αυτές οι πιθανότητες, αλλά όπως είπαμε το κράτος σε προστατεύει. Αυτό που γινόταν στην Ελλάδα για την προστασία της πρώτης κατοικίας για αξία ακινήτων έως 250.000 χιλ. ευρώ ήταν χωρίς νόημα. Μπορεί να φαίνεται ιδανικό σε κάποιους, αλλά αντικρούει στην ισονομία. Και τι είναι τα ευρώ μαρουλόφυλλα? Καταλαβαίνω για 30 ή 50 χιλ. να έχεις προστασία, αλλά για τέτοια ποσά? Στο τέλος φαίνονται κορόιδα οι συνεπείς..
Σε περίπτωση επιδημίας ή φυσικών καταστροφών, όσοι κλείνουν τις επιχειρήσεις κατόπιν κυβερνητικής εντολής, υπάρχει νόμος που τις αποζημιώνει για απώλεια εισοδήματος. Το μέγεθος έχω την εντύπωση, χωρίς να είμαι σίγουρος, πως καθορίζεται βάσει της περσινής φορολογικής χρονιάς και σίγουρα περιλαμβάνει φοροαπαλλαγές, κόστος ενοικίου, κάποια άλλα έξοδα υγειονομικής φύσης και επιβίωσης.
Συνεισφορά αλληλεγγύης δεν χρειάζεται να το συζητάμε. Ποιoν θα πείραζε σε τέτοιες καταστάσεις να του κρατήσουν από τον μισθό ένα ποσοστό?
Οι κοινωνίες έτσι πάνε μπροστά! Με αλληλεγγύη αλλά και υπευθυνότητα!
Εύχομαι να βγούμε γρήγορα από την κρίση, υγιείς και με όσον το δυνατόν λιγότερες απώλειες!