Θαρρώ δε στο ‘πα

Χριστίνα Ντεχόλα

Ζαρωμένος φύλαγες και γκρίζα η όψη.
Βλέμμα άστοχο. 

Αδειανός και ξένος
απόμεινες. 

Πίκρα και βάσανο
από ένα φευγιό δειλό.
«Μη λογαριάζεις» σ’ έλεγα,
«μη καρτερείς αδίκως»
Είναι μανούλα η μοναξιά,
σε γιάνει, σε θεριεύει.

Αφού πιείς λήθινο νερό

ξεχνιέται το καρτέρι.
Μ’ αέρας κρύος σε φυσά.
Στην ξέρα σε θερίζει,
αν μόνος διαβαίνεις
χωρίς να σε βαστά ένα χέρι.
Τούτο θαρρώ δε στο ‘πα.

Εταξίδευεν η μουσική στα σοκάκια
κι έφτανε σε μένα βαριά.
Χορδή παλλόμενη.
Σαν την σκέψη που ‘χω,
γέννησε νότες απαλές,
και μού ‘λεγεν για σένα ιστορίες,
ότι πλαγιάζεις δίχως αγκάλη γύρω σου.
Σ’ έλεγα «Μη φοβού». 

Το ευτυχέστερο είναι τούτο, 
καθώς η μοιρασιά όλη της κλίνης

μένει για του λόγου σου.
Μόνο που οφείλεις να στερηθείς
τις ζεστές κουβέντες προτού
σφαλίσεις τα μάτια σου
στο βαθύ σκοτάδι.
Τούτο θαρρώ δε στο ‘πα.  

θερινός απόηχος

         

Η Χριστίνα Ντεχόλα  
εκφράζεται ποιητικά

Κι ήρθες πάλι. Ήρθες να πεις τι;
Το να απέχεις με διευκόλυνε. 

Δεν υπήρχες.
Τώρα πάλι βλέπω ήλιο ξανθό στα μαλλιά σου.
Βλέπω θάλασσες.
Ζω ένα παλιό καλοκαίρι, από κείνα
τα όμορφα που ονειρικά αρμενίζαμε
Που λιγόστευεν ο βιός μας
και περίσσευε η στιγμή.
Ακέραστη φαιδρότητα
Σε μια πετσέτα πάνω στην άμμο.
Για ποιον να πονέσω άλλον,
αν δεν πονώ για σένα;
Οικτροί άπαντες τους εγκαταλείπω,
ως άλλη άσωτη θυγατέρα.
Θερινό κρασί απ’ τα χείλη σου αν πιώ,
άλλο τίποτε να μη ζητήσει η ψυχή
πριν φύγει γι’ άλλα μέρη.
Έρωτας, όχι τούτο δεν είναι.
Οι έρωτες εσβήσαν πρωτού απαγάγει την Ελένη

ο Πάρης, προτού ο Ρωμαίος πιεί
δηλητήριο πικρό στην κρύπτη των Καπουλέτων.
Είν΄ το νερό που στέρεψεν, από πηγή που δεν κραίνει .
Κι έμειναν όλα ξερά κι ανείπωτα.
Όλα περνούν και δε μένει τίποτα στον τόπο του.
Μια αέναη πομπή. Μια αφόρητη συνέχεια πραγμάτων.
Πού είναι το τέλος;
Μα ας ήταν να με είχες σκυτάλη σου
και δε θα σού ‘λεγα τώρα για σημαίες τερματισμού.
Ήρθες λοιπόν. Θα μείνεις;

Πικροθάλασσα (επανέκδοση)

                Διεύθυνση στο Youtube        

https://www.youtube.com/watch?v=gSaE4LQhsUw&feature=em-upload_owner

Οι Διόσκουροι σας παρουσιάζουν την επανέκδοση της πικροθάλασσας.
Τώρα θα μου πείτε γιατί Διόσκουροι;

Για το όνομα ουδεμία ευθύνη φέρουμε! Την καλή μας την νονά να ρωτήσετε, την Έλσα Καραμπάτσα, η οποία είχε την φαεινή ιδέα να μας αποκαλέσει Διόσκουρους!
Να πούμε την αλήθεια μας άρεσε (άλλο που δεν θέλαμε) και το υιοθετήσαμε!
Ο Γιάννης, το παιδί θαύμα για όλες τις δουλειές (τραγούδι, μουσική), έκανε ένα καταπληκτικό φωτομοντάζ και μάλλον, θα είναι το σήμα κατατεθέν όλων των άλμπουμ που θα κυκλοφορήσουν για τα επόμενα εκατό χρόνια..
Ως γνωστόν οι Διόσκουροι (> Διός+Κούροι), ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης, ήταν παιδιά (δίδυμα) του Δία και της Λήδας και αδέρφια της ωραίας Ελένης.
Σύμφωνα με το μύθο, η Λήδα, από την ένωσή της με τον Δία, γέννησε δυο αβγά. Από το πρώτο γεννήθηκε η Ελένη, ενώ από το δεύτερο δύο δίδυμα αγόρια, οι Διόσκουροι.