Υποκρισία

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης

Διαβάζω σήμερα, πως πιο πλούσιοι κατά 1 τρισ. δολάρια έγιναν οι πλουσιότεροι άνθρωπο στον κόσμο αυτήν την χρονιά, με πρώτο και καλύτερο τον ιδιοκτήτη της Amazon..

Δόξα, πλούτη , χαμόγελα, αλλά και πολύ υποκρισία ..
Τι τους ενδιαφέρει αν οι εργαζόμενοι λιποθυμούν απο την εξάντληση? Τι τους ενδιαφέρει αν στα εργοστάσια της νοτιοανατολικής Ασίας εκατ. παιδιά δουλεύουν κάτω απο απαράδεκτες και απάνθρωπες συνθήκες, με 10 δολ. τον μήνα για να προμηθεύσουν τις μεγαλύτερες εταιρίες ρούχων? 

Τι τους ενδιαφέρει αν στα ορυχεία της Αφρικής παιδιά κάτω των 10 ετών δουλεύουν ως σκλάβοι, υπο την απειλή βίας, στην εξόρυξη κοβαλτίου, για την παραγωγή κινητών τηλεφώνων, με 0,10 σεντς την ημέρα? 

Τι τους ενδιαφέρει αν ματωμένα διαμάντια απο την δυτική Αφρική εξακολοθούν να φτάνουν στις διεθνείς αγορές και να προκαλούν αιματηρές συγκρούσεις και τεράστιες καταστροφές σε μια χώρα?
Τι τους ενδιαφέρει αν μετατρέπουν τον πλανήτη σε μια μεγάλη χωματερή πυρηνικών αποβλήτων?
Όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά και δεν χρειάζεται να απαριθμούμε συνέχεια για να καταλάβουμε πόση υποκρισία υπάρχει σε τούτον τον πλανήτη.
Σημασία έχει και η δική σκέψη, η δική μας φωνή να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Είμαστε διατεθειμένοι να καμαρώνουμε για το περίφημο ευρωπαικό ή αμερικάνικο πολιτισμό ή για όσα καταφέραμε στον μικρόκοσμο μας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως φτάσαμε ως εδώ και δεν πρέπει να σιωπούμε σε όλα αυτά τα εγκλήματα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε!
Μας φταίνε λέμε οι πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά δεν μας φταίνε όσοι προκαλούν τα αίτια?
Μας φταίνε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες , αλλά με τις πολιτικές που ακολουθούνται δεν δίνουμε την δυνατότητα να ενσωματωθούν ή να επιστρέψουν στην πατρίδα τους όταν οι συνθήκες το επιστρέψουν.
Σίγουρα δεν μπορούμε απο μόνοι μας να αλλάξουμε τον κόσμο όσο κι αν φωνάζουμε. Μπορούμε όμως με τη φωνή μας, με την παρουσία μας, να βάλουμε έστω και ένα μικρό λιθαράκι. Να αποτρέψουμε ακροδεξιές - φασιστικές ομάδες να εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις. Να σκεφτούμε λιγάκι παραπάνω όταν ξανασταθούμε μπροστά στiς υπέρλαμπρες βιτρίνες των πολυκαταστημάτων. Να σκεφτούμε λιγάκι παραπάνω όταν ξανασταθούμε μπροστά σε μια κάλπη και με την ψήφο μας να δώσουμε φωνή στου άξιους. Να ενισχύσουμε συνδικάτα, συλλόγους, οργανώσεις που προσπαθούν να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
Δεν αλλάζει τίποτα χωρίς την φωνή μας. Η σιωπή δεν ωφελεί! Τα δικαιώματα δεν χαρίζονται! Σημαντικό είναι να μην γυρίσουμε την σκέψη στο μεσαίωνα. Κάποτε θα λέγαμε η αμάθεια, η βλακεία έδινε άλλοθι σε ορισμένους. Σήμερα που η γνώση είναι ελεύθερη και επιστημονικά τεκμηριωμένη δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Η σύγκρουση δεν είναι απαραίτητα καταστροφική!

Η ιστορία του πολιτιστικού συλλόγου Θρακιωτών ΄΄Ορφέας΄΄ Αννοβέρου

Σαν γαϊτά κι αμάν αμάν, σαν γαϊτάνι θα πααίνει..
Χορός ζωναράδικος, κυκλικός. Σύμφωνα με την παράδοση ο τελευταίος άντρας του χορού πρέπει να πιαστεί με την πρώτη χορεύτρια του γυναικείου κύκλου, ώστε να ενωθούν οι κύκλοι σε έναν. Κάπως έτσι δένουν και οι ιστορίες μεταξύ τους. Και κάπως έτσι μεταφέρονται οι μνήμες , οι ιστορίες, τα συναισθήματα στους νεότερους. Και οι νεότερες γενιές με τη σειρά τους στις επόμενες Είναι και αυτό ένας χορός μύησης στον πολιτισμό.
Σαν γαϊτά κι αμάν αμάν, σαν γαϊτάνι θα πααίνει..

Παρακάτω, ο Δημήτρης Χατζόγλου, μέλος του συλλόγου Θρακιωτών΄΄Ορφέας΄΄ Αννοβέρου και παλιός συνεργάτης μας στο σύλλογο ¨΄Ακρόπολις΄΄Stadthagen,  περιγράφει την ιστορία του συλλόγου και τις πρώτες προσπάθειες και δυσκολίες των Ελλήνων της εποχής εκείνης να οργανωθούν και να κρατήσουν ζωντανές τις παραδόσεις, τα ήθη, τα έθιμα, αλλά προπάντων τη γλώσσα μας.

Με την περιγραφή του Δ. Χατζόγλου, τιμώνται οι πρωτεργάτες των προσπαθειών εκείνων, που με το μεράκι τους και την αγάπη τους για την πατρίδα, καταφέραν να διατηρήσουν την Ελλάδα μέσα μας.
Δεν μπορώ να διακρίνω στο μέλλον που θα οδηγηθούμε, αν και πολλοί το προδιαγράφουν ως σκοτεινό. Σημασία έχει να ενισχύσουμε τις συλλογικές προσπάθειες των ανθρώπων που ασχολούνται με τα κοινά, για να έχουμε φωνή σήμερα και μέλλον αύριο.

ΥΓ. Η λέξη Hannover στα ελληνικά αν και συνηθίζεται γράφεται με δύο ΄΄ν΄΄, ίσως το σωστό να είναι με ένα ΄΄ν΄΄ , σύμφωνα με τους ισχυρισμούς ενός καθηγητή φιλολογίας, γι΄αυτό μην σαν φανεί παράξενο που ο Δημήτρης το γράφει με ένα ..  Απόστολος Πουτουλούδης

Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου..

https://www.thrakiotes-hannover.de/griechisch/

Γράφει Ο Δημήτρης Χατζόγλου    

Κάπως έτσι άρχισαν όλα...            

Θα προσπαθήσουμε παρακάτω να δώσουμε μια εικόνα για το πως ιδρύθηκε ο πολιτιστικός σύλλογος Θρακιωτών ΄΄Ορφέας΄΄ Ανόβερου. Είναι καλό να γνωρίζουν οι νεότεροι που συμμετέχουν με τον ένα η άλλο τρόπο στον σύλλογο, για το πως άρχισε αυτή η όμορφη ιστορία. Μιλάμε για μια εποχή πολύ διαφορετική από την σημερινή. Μετανάστες από την Θράκη που κατέφθασαν στην πόλη του Ανόβερου από τέλη της δεκαετίας του 60, έχοντας ήδη επαγγελματική στέγη, ένοιωσαν την ανάγκη να στεγαστούν κάτω από ένα πολιτιστικό σύλλογο που θα τους αντιπροσωπεύει γι αυτό που είναι, Θρακιώτες. Μπήκαμε στα άδυτα των γραφείων του συλλόγου και ανοίξαμε τα βιβλία των πρακτικών της εποχής εκείνης και έτσι θα δοκιμάσουμε να δείξουμε το πως ξεκίνησε η όλη προσπάθεια. Σημαντικό είναι να τονίσουμε πως σήμερα , για τους ανθρώπους που εργάστηκαν για τον σύλλογο, σε όλες τις δεκαετίες που πέρασαν τρέφουμε ευγνωμοσύνη και σεβασμό και θέλουμε να τους πούμε. Σας ευχαριστούμε !

Το παιδί με το χαμόγελο

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης

΄Ολοι επιθυμούμε να ζήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή και όλοι θεωρούμε πως ο χρόνος μας θα είναι αρκετά μακρύς να μας χαρίσει όσα ονειρευόμαστε..    

Τις περισσότερες φορές σπαταλάμε τον χρόνο μας λες και θα υπάρχει αιώνια και μόλις ανακαλύψουμε, λόγω διαφόρων καταστάσεων, πως είναι σύντομος, ικετεύουμε να μας δοθεί λίγος ακόμη, όπως έγραφε και ο Σενέκας.
Η ζωή επιφυλάσσει για τον καθένα μας διαφορετική διαδρομή. Για μερικούς είναι αρκετά σύντομη και για άλλους μακρόχρονη. Για άλλους επώδυνη, για άλλους όχι. Μέρος της ζωή είναι και ο πόνος (ψυχικός – σωματικός) με ποικίλες διαστάσεις και σίγουρα δεν είναι όμορφη εμπειρία όσοι τον βιώνουν και υποφέρουν.
Αν πάλι, περάσουμε σε παγκόσμιο επίπεδο, θα δούμε πως κάνουμε ό,τι περνάει απο το χέρι μας να συσσωρεύσουμε στην ανθρωπότητα περισσότερο πόνο. Γενικά η ζωή μας σε τούτον τον κόσμο δεν είναι εύκολη και πολλές φορές απρόβλεπτη.. Τον πόνο συνοδεύει η απογοήτευση, η θλίψη, η δυστυχία, ο φόβος, ο τρόμος. Διάφορα συναισθήματα θα βιώσουμε στην πορεία μας.
Όλα μπορούν να συμβούν σε μικρό χρονικό διάστημα και πολλές φορές είμαστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις που θα θέλαμε να μην είχαν συμβεί. Όμως συμβαίνουν για διάφορους λόγους.
Υπάρχουν αναρίθμητοι τρόποι ανακούφισης ή απαλλαγής. Ο κάθε πόνος είναι και διαφορετικά αντιμετωπίσημος.
Δεν είμαι ειδικός να υποδείξω στους ανθρώπους πως να διαχειριστούν τον πόνο. Ο καθένας σας, μέσα απο προσωπικές εμπειρίες και με την βοήθεια των ειδικών μπορεί να τον αντιμετωπίσει καλύτερα.
Στη ζωή συναντάμε ανθρώπους που παλεύουν και αντιμετωπίζουν τη ζωή με χαμόγελο, παρόλο που περνούν δύσκολα. Έχουμε δεί ή ακούσει για ανθρώπους που βρίσκονται ακόμη και σε τελικά στάδια να χαίρονται τη ζωή τους, λες και δεν βιώνουν πόνο. Τι είναι αυτό που οδηγεί τους ανθρώπους σε αυτήν την αντιμετώπιση; Αισθάνομαι πως μόνο η σκέψη και γενικά η φιλοσοφία της ζωής, μπορεί να σε οδηγήσει σε αυτά τα μονοπάτια.
Θαυμάζω τους ανθρώπους αυτούς!
Κάποτε, πριν χρόνια, βγήκα απο κάποιο νοσοκομείο όπου πήγα να κάνω μια βιοψία για μια απλή υποψία, χωρίς τελικά να υπάρχει κάτι το ανησυχητικό. Βγαίνοντας απο τον θάλαμο, αντίκρισα ένα παιδάκι πάνω σε κάποιο κρεβάτι που περίμενε τη σειρά του για εξετάσεις. Τα πόδια του ήταν κομμένα απο τους μηρούς. Με χαιρέτησε με ένα πλατύ χαμόγελο. Για μένα το χαμόγελο άξιζε πολλά. Η ελπίδα, η θέληση ήταν σε ζωγραφισμένη σε αυτό το χαμόγελο. Θα το κρατάω πάντα στη σκέψη μου.
Τα χαμόγελα των παιδιών μας κάνουν πιο δυνατούς στους πόνους που αντιμετωπίζουμε. Είναι τα πιο δυνατά παυσίπονα!