Η δημοκρατία στο απόσπασμα

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης

Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες. Τα λόγια ανήκουν στη βρετανίδα συγγραφέα Έβελιν Μπίατρις Χολ και βιογράφο του Βολταίρου, που υπέγραφε με το ψευδώνυμο S. G. Tallentyre...
Άσχετα ποιος την έγραψε, είναι το Α και το Ω της ελεύθερης άποψης. Ελευθερία σημαίνει δημοκρατία. Εκφράζω την άποψη μου, είτε κάποιος διαφωνεί, είτε συμφωνεί.
Τί γίνεται όμως όταν οι διαφωνίες έχουν τα χαρακτηριστκά της γηπεδικής αρένας;  Όταν γίνονται με βρισιές, χλευασμούς , απειλές, χυδαίο προφορικό ή γραπτό λόγο και ρητορική μίσους; Με προβολές άσεμνων εικόνων, κατασκευασμένων ειδήσεων και συκοφαντίες, χωρίς την παραμικρή αίσθηση ευθύνης και ενοχής;
Όπως λέει παρακάτω ο αρθρογράφος σε ένα κείμενο που διάβασα πρόσφατα και το δημοσιεύω παρακάτω: Είναι μια απολύτως πρωτόγονη μορφή συλλογικής σκέψης και κοινωνικοποίησης, μια αυτογκετοποίηση καθόλου αμελητέα που εν τέλει χρησιμεύει μόνο για να αναγνωριστεί ο 'εχθρός' που δεν συμφωνεί μαζί μας και κατόπιν να τον 'αφανίσουμε' με αλλεπάλληλες επιθέσεις λεκτικής βίας.
Είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι δεν υπάρχουν αντισώματα ενάντια στη συλλογική παράνοια.
Η εξέλιξη μας επέτρεψε ως είδος να αυξήσουμε το εσωτερικό του φλοιού του εγκεφάλου μας, να χρησιμοποιούμε το λόγο και τα επιχειρήματα αντί για άναρθρες κραυγές και 'ψόφους'.
Και ο ρόλος των κοινωνικών δικτύων, θα έλεγα εγώ, τι ρόλο παίζει;
Στη Γερμανία υπάρχουν κυρώσεις για ειδήσεις ψευδείς και συκοφαντικές αναρτήσεις. Το νομοσχέδιο στοχεύει να περιορίσει τη ρητορική μίσους και όχι να περιορίσει την ελευθερία του λόγου. Ο υπουργός Δικαιοσύνης της Γερμανίας Χάικο Μαας δήλωσε ότι η ρητορική μίσους αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την αρμονική διαβίωση σε μια ελεύθερη, ανοικτή και δημοκρατική κοινωνία. Η ειρωνία είναι ότι διαγράφηκε και δικό του σχόλιο, όταν αποκάλεσε έναν συντηρητικό δημοσιογράφο ΄΄κρετίνο΄΄. Θύμα και ο ίδιος του δικού του νομοσχεδίου..
Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε πως στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Υπάρχουν όρια και κανόνες..
ΥΓ. Την αφορμή πήρα απο κάποια σχόλια στο διαδίκτυο, αλλά και απο άναρθρο παραλήρημα μέλους της Χρυσής Αυγής..Φτάνει πιά!

Πηγή

http://www.oneman.gr/keimena/diabasma/opinions/fovos-kai-paranoia-sto-internet-etoimos-gia-to-neo-fasismo.4574852.html

ΜΙΑ ΑΥΛΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΙΩΠΗ

Σχολιάζει η Χριστίνα Ντεχόλα

Μιαν ημέρα ξύπνησες κι είχες μιαν αυλή κι έναν αδερφό.

Η αυλή χορταριασμένη η έρμη κι ο αδερφός σου νηστικός κι ανήμπορος. Οι άλλες αυλές ολούθε πλούσιες και φροντισμένες με πλήθος λούλουδα και δέντρα. Καταπιαστήκατε με το σκάλισμα, με το ξεχορτάριασμα κι γίνηκεν η αυλή σας καθαρή. Έβανες μιαν ελιά στο νοτιά να την εβλέπει ο ήλιος. Έβανες απάνου στο βράχο βοτάνια και καμπόσο στάρι χρυσαφένιο στο βορρά να φτιάνεις αλεύρι και ψωμί.
Μετά ο αδερφός σου ζήλεψε τους κήπους των πλουσίων, κι επήρε το μπόγο του και των ομματιών του και ξενιτεύτηκε εις μίαν νύχταν όλο κι όλο. Απόμεινες μόνος να καλλιεργείς τη μικρή σου αυλή, απ’ την ελιά το λάδι και λίγο ξεροκόματο να ζεις ίσα ίσα. Μα σιγά σιγά, με τον καιρό η αυλή σ’ έδινε πιότερα. Τον κόπο σου τον έγλεπε. Την αγάπη την έκαμε σοδειά και απλόχερα σε χόρταινε με τα δώρα της η γη.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ..4000 χρόνια ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού

Είχα την ευτυχία πριν απο 20 χρόνια να συνεργαστώ για την έκδοση του περιοδικού ΄΄Νόστος΄΄στο Stadthagen , χρηματοδοτούμενο απο μέλη του συλλόγου μας (δεν υπάρχει σήμερα), με ιδιαίτερα ευαίσθητους ανθρώπους Γ. Αρβανιτάκη, Δ. Ιωαννίδη, Δ. Χατζόγλου (μόνιμοι συνεργάτες) και αρκετούς έκτακτους αρθογράφους, όπως οι Γ. Βλάχος, Α. Ιωαννίδου, Γ. Αρβανιτίδης, Α Stache, αλλά και πολλούς άλλους, (Γερμανούς και Έλληνες) που κατά καιρούς πρόσθεταν τις ανησυχίες τους ή τις απόψεις τους για διάφορα θέματα. Φυσικά υπήρχαν διαφωνίες μεταξύ μας, αλλά πάντα σε λογικά πλαίσια και πάντα με καλή διάθεση. Βραδινές συναντήσεις που θα μας μείνουν αξέχαστες (ιδιαίτερα με τον Γιάννη που είχαμε την ευθύνη της σελιδοποίησης και της έκδοσης, με ελάχιστα μέσα). Μεταξύ των αρθρογράφων υπήρχε και ένας Μακεδόνας, ο Γεώργιος Βλάχος. Τον θυμήθηκα σήμερα, μιας και τόσος λόγος (καί όχι άδικα), γίνεται για το μακεδονικό ζήτημα..

Δύσκολοι καιροί για τα εθνικά μας θέματα, όμως θα μου πείτε και πότε δεν ήταν?

Οι πολιτικές διεργασίες για το όνομα έχουν αναζωπυρώσει και σήμερα τις εντάσεις με απρόβλεπτες συνέπειες στο μέλλον. Ακόμη και αν έχεις την καλή διάθεση συνεννόησης και συνύπαρξης με τους γείτονες, όπως είναι οι τούρκοι και οι σκοπιανοί στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι προβαλλόμενες θέσεις τους, τορπιλίζουν τις σχέσεις καλής γειτονίας.
Όμως πέρα απο την σταθερή και ενιαία εξωτερική πολιτική που πρέπει να έχουμε, δυστυχώς υπήρξαν και στο εσωτερικό μαύρες στιγμές, όπως το κύκλωμα διαφθοράς στα εξοπλιστικά με τις μίζες, που μας αποδυνάμωσαν. Διεφθαρμένοι κομματικοί μηχανισμοί και πρόσωπα χωρίς ίχνος εθνικής αξιοπρέπειας που έθεσαν σε κίνδυνο την ασφάλεια της χώρας μας. Είχαμε την ευκαιρία μετά τη χούντα να ορθοποδήσουμε, να γίνουμε σύγχρονο κράτος με σταθερές βάσεις, αλλά αποτύχαμε..
Κάθε κυβέρνηση, κάποτε πρέπει να καταλάβει πως δεν εκπροσωπεί μόνο τον ευατό της, αλλά ολόκληρο τον ελληνικό λαό και σε εθνικά θέματα πρέπει να υπάρχει μια εθνική και υπεύθυνη θέση.

Δεν θα ΄θελα να μακρηγορήσω . Τα μικρά αποσπάσματα που θα παραθέσω είναι απο δύο κείμενα του Γ. Βλάχου, που ειχαν δημοσιευθεί εκείνη την εποχή, επίσης ένα άρθρο του κ. Νικόλαου Λ. Μωραίτη, που μου το έστειλε ο Γιάννης Αρβανιτάκης και τέλος το ψήφισμα-απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αμπελοκήπων-Μενεμένης σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας της FYROM.. Τα συμπεράσματα δικά σας.