Είχα την ευτυχία πριν απο 20 χρόνια να συνεργαστώ για την έκδοση του περιοδικού ΄΄Νόστος΄΄στο Stadthagen , χρηματοδοτούμενο απο μέλη του συλλόγου μας (δεν υπάρχει σήμερα), με ιδιαίτερα ευαίσθητους ανθρώπους Γ. Αρβανιτάκη, Δ. Ιωαννίδη, Δ. Χατζόγλου (μόνιμοι συνεργάτες) και αρκετούς έκτακτους αρθογράφους, όπως οι Γ. Βλάχος, Α. Ιωαννίδου, Γ. Αρβανιτίδης, Α Stache, αλλά και πολλούς άλλους, (Γερμανούς και Έλληνες) που κατά καιρούς πρόσθεταν τις ανησυχίες τους ή τις απόψεις τους για διάφορα θέματα. Φυσικά υπήρχαν διαφωνίες μεταξύ μας, αλλά πάντα σε λογικά πλαίσια και πάντα με καλή διάθεση. Βραδινές συναντήσεις που θα μας μείνουν αξέχαστες (ιδιαίτερα με τον Γιάννη που είχαμε την ευθύνη της σελιδοποίησης και της έκδοσης, με ελάχιστα μέσα). Μεταξύ των αρθρογράφων υπήρχε και ένας Μακεδόνας, ο Γεώργιος Βλάχος. Τον θυμήθηκα σήμερα, μιας και τόσος λόγος (καί όχι άδικα), γίνεται για το μακεδονικό ζήτημα..
Οι πολιτικές διεργασίες για το όνομα έχουν αναζωπυρώσει και σήμερα τις εντάσεις με απρόβλεπτες συνέπειες στο μέλλον. Ακόμη και αν έχεις την καλή διάθεση συνεννόησης και συνύπαρξης με τους γείτονες, όπως είναι οι τούρκοι και οι σκοπιανοί στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι προβαλλόμενες θέσεις τους, τορπιλίζουν τις σχέσεις καλής γειτονίας.
Όμως πέρα απο την σταθερή και ενιαία εξωτερική πολιτική που πρέπει να έχουμε, δυστυχώς υπήρξαν και στο εσωτερικό μαύρες στιγμές, όπως το κύκλωμα διαφθοράς στα εξοπλιστικά με τις μίζες, που μας αποδυνάμωσαν. Διεφθαρμένοι κομματικοί μηχανισμοί και πρόσωπα χωρίς ίχνος εθνικής αξιοπρέπειας που έθεσαν σε κίνδυνο την ασφάλεια της χώρας μας. Είχαμε την ευκαιρία μετά τη χούντα να ορθοποδήσουμε, να γίνουμε σύγχρονο κράτος με σταθερές βάσεις, αλλά αποτύχαμε..
Κάθε κυβέρνηση, κάποτε πρέπει να καταλάβει πως δεν εκπροσωπεί μόνο τον ευατό της, αλλά ολόκληρο τον ελληνικό λαό και σε εθνικά θέματα πρέπει να υπάρχει μια εθνική και υπεύθυνη θέση.
Νόστος, Ιούνης 99.. Να παύσουμε να χωρίζουμε τους Έλληνες σε υπέρ και υπερπατριώτες όπως κάνει ο ΚΑΡ. Γ της Ελευθεροτυπίας στις 31.03.1999. Κανένας λογικός Μακεδόνας δεν ζήτησε την εξαφάνιση απο προσώπου γης του κράτους των Σκοπίων. Ένα κράτος όπως το ονομάζει ο κ. Γ. Καρ. ΣΚΟΠΙΑ το στηρίζουμε και το επιθυμούμε. Μήπως όμως αντί Σκοπίων εννοεί ¨Δημοκρατία Μακεδονίας? Αν αναφέρεται σε κάτι τέτοιο, να έχει το θάρρος να το γράψει. Δημοκρατία μεταξύ άλλων σημαίνει και το δικαίωμα έκφρασης και γραφής. Σε περίπτωση που εννοεί ΄΄Μακεδονία΄΄, πρέπει να γνωρίζει ότι ακόμη και τότε, κανένας πατριώτης Μακεδόνας δεν σκέπετεται να διαλύσει το κρατίδιο. ¨Είμαστε πολύ μικροί για να πράξουμε μια τέτοια ατιμία΄΄. Είναι προνόμιο των μεγάλων να πράττουν ατιμίες. Μαχόμαστε, το λέμε δεν το κρύβουμε, για να αποτρέψουμε την μονοπόληση του ονόματος Μακεδονίας απο τους Σκοπιανούς. Όπως δεν επιτρέπεται να πράττουμε ατιμίες, έτσι απαγορεύεται να κάνουμε βακείες. Η αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων απο την Ελλάδα με το όνομα Μακεδονία ή παράγωγα, πιστεύουμε ότι θα είναι η απαρχή παρόμοιων μελλοντικών εξελίξεων με αυτές που ζούμε σήμερα στην Γιουγκοσλαβία. Προσπαθούμε να αποτρέψουμε την Ελλάδα να πράξει το βήμα του πελαργού που θα γεννήσει παγκόσμια το κράτος της ΄΄Μακεδονίας΄΄. Την αποβολή του ονόματος θέλουμε και όχι την έκτρωση του καρπού. Σε αντίθεση περίπτωση εμείς οι Μακεδόνες τι θα είμαστε?΄΄ Βασίλεψες αστέρι μου, βασίλεψε όλη η πλάση. Κι ο ήλιος κουβάρι ολόμαυρο, το φέγγος του έχει μάσει΄΄. Είθε λοιπόν να ξημερώσει και να ανατέλει ο ήλιος!..Γ. Βλάχος
Νόστος, Μάρτης 99... Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ελπίζω να διδαχθούμε κάποτε απο τα λάθη του παρελθόντος..Ο κόσμος όλος ας τους ονομάσει Μακεδόνες – Μακεδονία, εμείς δεν επιτρέπεται, δεν έχουμε το δικαίωμα να τους ονομάσουμε έτσι. Πρέπει να αντισταθούμε , πρέπει να πούμε όχι για να διαφυλάξουμε μελλοντικά την ειρήνη, την καλή γειτονία και συνεργασία των δυο λαών, Νοτιοσλάβων και Ελλήνων...Γ. Βλάχος
"ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" άγνοια των γεγονότων, αδιαφορία, εφησυχασμός, επανάπαυση, απάθεια, αδράνεια, ενδοτικότητα..
Νικόλαος Λ. Μωραίτης Ph.D.
Η πιο σημαντική μέριμνα του κράτους είναι η διατήρηση της ανεξαρτησίας της επικράτειας. Η ιστορία των διεθνών σχέσεων είναι γεμάτη με πολέμους της εδαφικής επέκτασης, και ακόμη και εκείνοι οι πολύ αδύνατοι ή αδιάφοροι για επέκταση υπερασπίζονται σθεναρά το εδαφικό τους καθεστώς. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την επικράτεια η οποία καθορίζει ένα κράτος ως κυρίαρχο που αυτές οι οριοθετημένες περιοχές καθορίζουν την φυσική ύπαρξή του. Ένα κράτος που δεν λειτουργεί ορθολογιστικά νοείται, συνήθως, ως ένα κράτος που βρίσκεται σε κίνδυνο η επιβίωσή του, η ασφάλειά του και η ακεραιότητα της Επικράτειάς του.
Το φαινόμενο αυτό συνδέεται άμεσα με το ότι στο διεθνές σύστημα δεν υπάρχει μια υπερκρατική ρυθμιστική εξουσία (μια διεθνής κυβέρνηση) που να ρυθμίζει τις απειλές, τη σταθερότητα και τα κίνητρα συμπεριφοράς των κρατών. “Οι σχέσεις των κρατών μεταξύ τους είναι σχέσεις ισχύος, διατήρηση του status quo, και ανακύπτουν προβήματα συμφέροντος”.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, το κάθε κράτος να βρίσκεται σε κίνδυνο από άλλα κράτη διότι το “άναρχο διεθνές σύστημα” δεν εγγυάται την ασφάλειά του ή ακόμα και την ύπαρξή του. Δηλαδή, δεν υπάρχει υπερκρατικός θεσμός για την προστασία των κρατών. Το διεθνές σύστημα είναι μια δομή που απαιτεί τα κράτη να μεριμνήσουν για την ασφάλειά τους από μόνα τους. Η λειτουργία αυτού του κρατικοκεντρικού διεθνούς συστήματος δίνει την μόνη επιλογή στα κράτη: την αυτοβοήθεια, την αυτοσυντήρηση, και την επιβίωση, που με τη σειρά τους θα οδηγούν σε μια ισορροπία ισχύος.
Συνεπώς, το «παιχνίδι» των διεθνών σχέσεων είναι δομημένο έτσι ώστε να “ανταμείβει κάποιου είδους συμπεριφοράς και να τιμωρεί τους άλλους”. Εκείνοι που επιδιώκουν να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, το «status quo,” ανεβαίνουν στην κορυφή και έτσι ανταμείβονται. Αυτοί που δεν ανεβαίνουν τιμωρούνται από το σύστημα και βυθίζονται στον πυθμένα ή μπορεί ακόμη και να εξαφανιστούν. Σύμφωνα με αυτή την ανάλυση του κρατοκεντρικού συστήματος, παρατηρείται η συμπεριφορά της Τουρκίας να επιδιώκει μέσω παραβιάσεων του ελληνικού εναερίου και θαλασσίου χώρου να διευρύνει την ισχύο της, και να προσπαθεί να αλλάξει το status quo εις βάρος τους ελληνικού Αιγαίου. Σε αντίθεση, οι Έλληνες πολιτικοί που δεν βλέπουν ότι οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι σχέσεις ισχύος, θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την διασφάλιση της εθνικής μας επικράτειας με το να αποδέχονται και να υποχωρούν.
Με βάση την παρούσα ανάλυση, στο άναρχο διεθνές και περιφερειακό περιβάλλον, παρατηρείται ότι οι Έλληνες διαχειριζόμενοι την εξωτερική μας πολιτική είναι κατά βάση στρεβλά ενημερωμένοι, δεν έχουν ακριβή γνώση των λειτουργιών του διεθνούς συστήματος, της στρατηγικής θεωρίας της διεθνούς πολιτικής, και των κινήτρων των στρατηγικών και απειλών των άλλων χωρών. Αδυνατούν να κατανοήσουν ότι τα κίνητρα των αποφάσεων μεταξύ κρατών είναι μόνον για την διατήρηση των συμφερόντων τους.
Κατά συνέπεια, αφενός η ελλειμματική κατανόηση του κρατοκεντρικού συστήματος, και αφετέρου ότι τα κράτη αγωνίζονται για το συμφέρον τους μέσω της διεύρυνσης της ισχύος τους, έχουν ως αποτέλεσμα την αναξιοπιστία των Ελλήνων πολιτικών, που σχηματίζεται σε αναξιοπιστία του κράτους, που αδυνατεί την διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας. Και το βλέπουμε αυτό που το “επιβεβαιώνει η διεθνή πρακτική” ότι η Ελλάδα ως “αδύναμη υποχωρεί και συμβιβάζεται.” Αυτό είναι το αποτέλεσμα ανυπαρξίας χάραξης σχεδιασμού εθνικής στρατηγικής που να διασφαλίζει το εθνικό συμφέρον, την υπεράσπιση της εθνικής επικράτειας, γιατί το πολιτικό σύστημα δεν λειτουργεί με όρους εθνικού συμφέροντος.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι επειδή το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν λειτουργεί με όρους εθνικού συμφέροντος, οι έλληνες πολιτικοί αποδέχονται τα πάντα και υποχωρούνε σε βάρος της εθνικής ανεξαρτησίας. Συγκεκριμένα, υποχωρούν και συμβιβάζονται στις παραβιάσεις του ελληνικού θαλάσσιου και εναέριου χώρου στο Αιγαίο, από την Τουρκία, επίσης στο θέμα της ΑΟΖ, επιπλέον στο πρόβλημα της Θράκης που κινδυνεύουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, επιπρόσθετα στην αδυναμία της ισχύος της χώρας, με το άνοιγμα των συνόρων που με την λαθρομεταναστευτική εισβολή χάθηκε η ισχύς και η αξιοπιστία της Ελλάδας, εκτός απ’ αυτό, στο κυπριακό, πέρα από αυτό στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα, και παράλληλα, ο τραγικός εφησυχασμός, και αδιαφορία της ελληνικής πολιτικής για το Μακεδονικό που θα οδηγήσει σε οδυνηρό αιφνιδιασμό τον ελληνικό λαό.
Στο άρθρο αυτό θα επισημανθεί μόνο το πρόβλημα του επίμαχου ζητήματος ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με την σύνθετη ονομασία “Μακεδονία”, που θα επιφέρει μελλοντικές εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδος.
Είναι φανερό ότι, η Ελληνική πολιτική, δεν “υποχωρεί μόνο όσο της επιτρέπει η αδυναμία της”, αλλά συμβιβάζεται και είναι ενδοτική στις εξωτερικές πιέσεις. Αναντίρρητα, ανυπολόγιστες θα είναι οι επιπτώσεις μιας ενδοτικής πολιτικής στην σύνθετη ονομασία αυτού του σλαβικού μορφώματος, που λέγονται Σκόπια, ενός ψευδεπίγραφου έθνους, παραχαράκτες της Μακεδονίας, που μέχρι και σήμερα διατηρεί όλα τα στοιχεία του αλυτρωτισμού, και των διεκδικήσεων. Αυτό το ψευτοκρατίδιο που κατασκευάσθηκε στη πρώην Γιουγοσλαβία, μετά τον πόλεμο για πολιτικούς λόγους, μεριμνεί για το εδαφικό του καθεστώς, για την ασφάλειά του και για την επιβίωσή του, επιβουλεύοντας το ιερό όνομα της ελληνικής Μακεδονίας και τα ζωτικά Εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας. Σε ένα αναρχικό διεθνές σύστημα, όπου τα θεσμικά όργανα για την ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων είναι υποτυπώδη, στην καλύτερη περίπτωση, και όπου τα έθνη συχνά μόνα τους προστατεύουν την ασφάλειά τους και την ανεξαρτησία τους, θα δωθούν, στα Σκόπια, προτάσεις και δυνατότητες να επεμβαίνουν στα εσωτερικά άλλων χωρών υπό το πρόσχημα προστασίας των δήθεν μειονοτήτων για να προβληθούν εδαφικές διεκδικήσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ορισμένα γεγονότα του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, όπως η πρόταση παραχωρήσεως της Ελληνικής Μακεδονίας στη τότε Γιουγκοσλαβία ως αντάλλαγμα για την προσχώρησή της στον Άξονα.
Εύκολα, λοιπόν, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι, με την ανακατανομή ισχύος στα Βαλκάνια, πιέζοντας την Ελλάδα να ενδώσει στην σύνθετη ονομασία, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εξασφαλίσουν γεωπολιτικά ωφελήματα με την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Αυτή η ένταξη θα παρουσιάσει μια νέα ανισορροπία και ισορροπία ισχύος στη περιοχή. Οπωσδήποτε, η ανακατανομή ισχύος, θα θέσει ανοιχτά και απειλητικά πλέον σε δοκιμασία την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας, κάτι που ανησυχεί σε μεγάλο βαθμό τον παγκόσμιο Ελληνισμό. Πιο συγκεκριμένα, τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι το κύριο κίνητρο που θα πιέσουν για μιά ενδοτική ελληνική πολιτική περί ονομασίας.
Το τί υπαινίσσεται η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, φάνηκε από το 2004 όταν το Αμερικανικό υπουργείο Άμυνας κυκλοφόρησε χάρτη εμφανίζοντας την ελληνική Μακεδονία ως “κατεχομένη”. Και ήρθε να συμληρώσει η κυκλοφορία ενώς πολυσέλιδου εγγχειριδίου το 1999 για τον ίδιο σκοπό.
Σήμερα, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, και χώρες της Ευρώπης, πιέζουν την Ελλάδα να ενδώσει στην ονομασία, ώστε τα Σκόπια να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ μέσα στο 2018. Επίσημες πληροφορίες αναφέρουν ότι “ίσως γίνει αλλαγή στην ονομασία χωρίς να αναφέρεται το όνομα “Μακεδονία”. Το στρατήγημα αυτό είναι “μια παγίδα για να υπογράψει η Ελλάδα. “ Η ελληνική συνυπογραφή θα είναι μια ενδοτική πολιτική που θα αποτελεί εθνικό έγκλημα. Και αυτή η αναγνώριση της συνταγματικής ονομασίας υπανίσσεται επεκτατισμό, με υποστήριξη μεγάλων δυνάμεων.
Εάν η Ελλάδα δεν αντιμετωπίσει την ευρωατλαντική πορεία των Σκοπίων πιέζοντας για την συνταγματική της αναθεώρηση, και αναθεώρηση στην υπ’ αριθμόν 317/93 απόφαση του συμβουλίου Ασφαλείας, που με την οποία οι ΗΠΑ αναγνώρισαν τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονία», τότε η ελληνική πολιτική θα είναι ενδοτική, Την επομένη της ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, τα Σκόπια, θα αναγνωρίζονται με το συνταγματικό τους όνομα, και θα το χρησιμοποιούν στις διμερείς του σχέσεις με τις χώρες που ήδη την έχουν αποδεχτεί ως «Μακεδονία».
Οι λόγοι που οδηγούν τα Σκόπια προς στη συνδιαλλαγή αυτή είναι πολλοί και σοβαροί. Αφορούν πρωτίστως την οριοθέτηση της περιοχής που θα καθορίζει το φυσικό τους μόρφωμα ως κράτος, την ασφάλειά τους, και την επιβίωσή τους μπροστά στον κικεώνα των διεθνών εξελίξεων που αναμένονται στην περιοχή.
Γι αυτό, επιτακτική προβάλλει η ανάγκη της άμεσης δραστηριοποίησης της ελληνικής πολιτικής να αποφασίσει από μια “θέση ισχύος” που να κατοχυρώνει την εδαφική μας επικράτεια, την εθνική μας ανεξαρτησία, το εθνικό μας συμφέρον, και την επιβίωσή μας ως έθνος.
Από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι συντρέχουν εθνικοί λόγοι που πρέπει οι αποφάσεις να λαμβάνουν υπόψη τον εντολέα λαό για τις αποφάσεις της κάθε εντολοδόχου διακυβέρνησης για τα εθνικά μας θέματα διότι οδηγούμαστε σε αδιέξοδο. Ο Ελληνικός λαός, χωρίς καμιά συμμετοχή στην πολιτική διαδικασία των αποφάσεων για τα εθνικά μας θέματα, δέχεται καθημερινά κομματικές και ιδεολογικές παραπληροφορήσεις, που θα τον οδηγήσουν σε οδυνηρό αιφνιδιασμό. Ο λαός απαιτείται να ξεφύγει από τον εφησυχασμό, από την άγνοια των γεγονότων και να πάρει αποφάσεις για να σωθεί η πατρίδα. ‘Οσο ποτέ η εθνική μας ανεξαρτησία είναι συνώνυμη της συλλογικής επιβίωσής μας. Εάν δεν λειτουργήσει το συλλογικό ένστικτο της επιβίωσης/αυτοσυντήρησης, θα αιφνιδιαστούμε από τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, και στην υπόλοιπη περιοχή. ‘Οταν ξυπνήσουμε από τον βαθύ ύπνο το τίμημα θα είναι μοιραίο
Συμπερασματικά, έχει καταστεί σαφές ότι στο διεθνές και περιφερειακό περιβάλλον, απαραίτητη προυπόθεση για την διασφάλιση των ζωτικών εθνικών συμφερόντων μας είναι η αξιολόγηση της εθνικής ασφαλειάς μας. Σε ένα άναρχο σύστημα, η ανάγκη να αναπτυχθούν στρατηγικές για την προώθηση της ασφάλειας την Ελλάδας είναι υψίστης σημασίας. Ποιοι είναι οι εχθροί του έθνους, οι πραγματικοί ή οι ενδεχόμενοι; Ποιά θεωρεί, η πολιτική ηγεσία, ως τα σημαντικότερα προβλήματα για την ασφάλεια της χώρας; Υπάρχουν, ενδεχομένως, εσωτερικοί κίνδυνοι; Πόσο ισχυρά είναι; Ποια είναι η προοπτική τους για μια μελλοντική επιτυχία; Υπάρχουν εχθρικές, προς το έθνος, ομάδες στην κοινωνία; Πόσο ισχυρές είναι; Τι φαίνεται να είναι οι πιθανότητες επιτυχίας τους;
Επειδή δεν υπάρχει ένδειξη δημοκρατίας, στην Ελλάδα, δηλαδή σχέση εντολέα λαού και εντολοδόχου διακυβέρνηση στις πολιτικές αποφάσεις, θα πρέπει για πρώτη φορά ο λαός να μετέχει στην πολιτική απόφαση αυτού του μείζοντος εθνικού θέματος της ονομασίας της “Μακεδονίας”. Δεν πρέπει να μπεί ¨ελληνική” συνυπογραφή στην παραχάραξη της ιστορίας, και στον εθνικό κίνδυνο της εδαφικής εκεραιότητας της Ελλάδας.
Τα γεγονότα θα αποδείξουν, αν οι πολιτικοί με την συμμετοχή της κοινωνίας, σε αυτή την πολιτική απόφαση, έχουν διορατικότητα, από το μεγάλο αυτό χαρτί που θα παίξουν για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, και τις επιλογές που θα επιλέξουν για την τύχη της χώρας μας. Επιλογές που θα επηρρεάσουν τα μέγιστα τα προβλήματα της Μακεδονίας, και της εθνικής επικράτειας της πατρίδα μας.
Νικόλαος Λ. Μωραίτης. Ph.D.
Διεθνείς Σχέσεις-Συγκριτική πολιτική-
Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.
Καλιφόρνια, U.S.A. Δεκέμβριος 2017
Member of International Hellenic Association (USA)
ΠΗΓΗ. INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION
ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΗΜΟΥ
ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ-ΜΕΝΕΜΕΝΗΣ
Όμως πέρα απο την σταθερή και ενιαία εξωτερική πολιτική που πρέπει να έχουμε, δυστυχώς υπήρξαν και στο εσωτερικό μαύρες στιγμές, όπως το κύκλωμα διαφθοράς στα εξοπλιστικά με τις μίζες, που μας αποδυνάμωσαν. Διεφθαρμένοι κομματικοί μηχανισμοί και πρόσωπα χωρίς ίχνος εθνικής αξιοπρέπειας που έθεσαν σε κίνδυνο την ασφάλεια της χώρας μας. Είχαμε την ευκαιρία μετά τη χούντα να ορθοποδήσουμε, να γίνουμε σύγχρονο κράτος με σταθερές βάσεις, αλλά αποτύχαμε..
Κάθε κυβέρνηση, κάποτε πρέπει να καταλάβει πως δεν εκπροσωπεί μόνο τον ευατό της, αλλά ολόκληρο τον ελληνικό λαό και σε εθνικά θέματα πρέπει να υπάρχει μια εθνική και υπεύθυνη θέση.
Δεν θα ΄θελα να μακρηγορήσω . Τα μικρά αποσπάσματα που θα παραθέσω είναι απο δύο κείμενα του Γ. Βλάχου, που ειχαν δημοσιευθεί εκείνη την εποχή, επίσης ένα άρθρο του κ. Νικόλαου Λ. Μωραίτη, που μου το έστειλε ο Γιάννης Αρβανιτάκης και τέλος το ψήφισμα-απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αμπελοκήπων-Μενεμένης σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας της FYROM.. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Νόστος, Ιούνης 99.. Να παύσουμε να χωρίζουμε τους Έλληνες σε υπέρ και υπερπατριώτες όπως κάνει ο ΚΑΡ. Γ της Ελευθεροτυπίας στις 31.03.1999. Κανένας λογικός Μακεδόνας δεν ζήτησε την εξαφάνιση απο προσώπου γης του κράτους των Σκοπίων. Ένα κράτος όπως το ονομάζει ο κ. Γ. Καρ. ΣΚΟΠΙΑ το στηρίζουμε και το επιθυμούμε. Μήπως όμως αντί Σκοπίων εννοεί ¨Δημοκρατία Μακεδονίας? Αν αναφέρεται σε κάτι τέτοιο, να έχει το θάρρος να το γράψει. Δημοκρατία μεταξύ άλλων σημαίνει και το δικαίωμα έκφρασης και γραφής. Σε περίπτωση που εννοεί ΄΄Μακεδονία΄΄, πρέπει να γνωρίζει ότι ακόμη και τότε, κανένας πατριώτης Μακεδόνας δεν σκέπετεται να διαλύσει το κρατίδιο. ¨Είμαστε πολύ μικροί για να πράξουμε μια τέτοια ατιμία΄΄. Είναι προνόμιο των μεγάλων να πράττουν ατιμίες. Μαχόμαστε, το λέμε δεν το κρύβουμε, για να αποτρέψουμε την μονοπόληση του ονόματος Μακεδονίας απο τους Σκοπιανούς. Όπως δεν επιτρέπεται να πράττουμε ατιμίες, έτσι απαγορεύεται να κάνουμε βακείες. Η αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων απο την Ελλάδα με το όνομα Μακεδονία ή παράγωγα, πιστεύουμε ότι θα είναι η απαρχή παρόμοιων μελλοντικών εξελίξεων με αυτές που ζούμε σήμερα στην Γιουγκοσλαβία. Προσπαθούμε να αποτρέψουμε την Ελλάδα να πράξει το βήμα του πελαργού που θα γεννήσει παγκόσμια το κράτος της ΄΄Μακεδονίας΄΄. Την αποβολή του ονόματος θέλουμε και όχι την έκτρωση του καρπού. Σε αντίθεση περίπτωση εμείς οι Μακεδόνες τι θα είμαστε?΄΄ Βασίλεψες αστέρι μου, βασίλεψε όλη η πλάση. Κι ο ήλιος κουβάρι ολόμαυρο, το φέγγος του έχει μάσει΄΄. Είθε λοιπόν να ξημερώσει και να ανατέλει ο ήλιος!..Γ. Βλάχος
Νόστος, Μάρτης 99... Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ελπίζω να διδαχθούμε κάποτε απο τα λάθη του παρελθόντος..Ο κόσμος όλος ας τους ονομάσει Μακεδόνες – Μακεδονία, εμείς δεν επιτρέπεται, δεν έχουμε το δικαίωμα να τους ονομάσουμε έτσι. Πρέπει να αντισταθούμε , πρέπει να πούμε όχι για να διαφυλάξουμε μελλοντικά την ειρήνη, την καλή γειτονία και συνεργασία των δυο λαών, Νοτιοσλάβων και Ελλήνων...Γ. Βλάχος
"ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" άγνοια των γεγονότων, αδιαφορία, εφησυχασμός, επανάπαυση, απάθεια, αδράνεια, ενδοτικότητα..
Νικόλαος Λ. Μωραίτης Ph.D.
Η πιο σημαντική μέριμνα του κράτους είναι η διατήρηση της ανεξαρτησίας της επικράτειας. Η ιστορία των διεθνών σχέσεων είναι γεμάτη με πολέμους της εδαφικής επέκτασης, και ακόμη και εκείνοι οι πολύ αδύνατοι ή αδιάφοροι για επέκταση υπερασπίζονται σθεναρά το εδαφικό τους καθεστώς. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την επικράτεια η οποία καθορίζει ένα κράτος ως κυρίαρχο που αυτές οι οριοθετημένες περιοχές καθορίζουν την φυσική ύπαρξή του. Ένα κράτος που δεν λειτουργεί ορθολογιστικά νοείται, συνήθως, ως ένα κράτος που βρίσκεται σε κίνδυνο η επιβίωσή του, η ασφάλειά του και η ακεραιότητα της Επικράτειάς του.
Το φαινόμενο αυτό συνδέεται άμεσα με το ότι στο διεθνές σύστημα δεν υπάρχει μια υπερκρατική ρυθμιστική εξουσία (μια διεθνής κυβέρνηση) που να ρυθμίζει τις απειλές, τη σταθερότητα και τα κίνητρα συμπεριφοράς των κρατών. “Οι σχέσεις των κρατών μεταξύ τους είναι σχέσεις ισχύος, διατήρηση του status quo, και ανακύπτουν προβήματα συμφέροντος”.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, το κάθε κράτος να βρίσκεται σε κίνδυνο από άλλα κράτη διότι το “άναρχο διεθνές σύστημα” δεν εγγυάται την ασφάλειά του ή ακόμα και την ύπαρξή του. Δηλαδή, δεν υπάρχει υπερκρατικός θεσμός για την προστασία των κρατών. Το διεθνές σύστημα είναι μια δομή που απαιτεί τα κράτη να μεριμνήσουν για την ασφάλειά τους από μόνα τους. Η λειτουργία αυτού του κρατικοκεντρικού διεθνούς συστήματος δίνει την μόνη επιλογή στα κράτη: την αυτοβοήθεια, την αυτοσυντήρηση, και την επιβίωση, που με τη σειρά τους θα οδηγούν σε μια ισορροπία ισχύος.
Συνεπώς, το «παιχνίδι» των διεθνών σχέσεων είναι δομημένο έτσι ώστε να “ανταμείβει κάποιου είδους συμπεριφοράς και να τιμωρεί τους άλλους”. Εκείνοι που επιδιώκουν να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, το «status quo,” ανεβαίνουν στην κορυφή και έτσι ανταμείβονται. Αυτοί που δεν ανεβαίνουν τιμωρούνται από το σύστημα και βυθίζονται στον πυθμένα ή μπορεί ακόμη και να εξαφανιστούν. Σύμφωνα με αυτή την ανάλυση του κρατοκεντρικού συστήματος, παρατηρείται η συμπεριφορά της Τουρκίας να επιδιώκει μέσω παραβιάσεων του ελληνικού εναερίου και θαλασσίου χώρου να διευρύνει την ισχύο της, και να προσπαθεί να αλλάξει το status quo εις βάρος τους ελληνικού Αιγαίου. Σε αντίθεση, οι Έλληνες πολιτικοί που δεν βλέπουν ότι οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι σχέσεις ισχύος, θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την διασφάλιση της εθνικής μας επικράτειας με το να αποδέχονται και να υποχωρούν.
Με βάση την παρούσα ανάλυση, στο άναρχο διεθνές και περιφερειακό περιβάλλον, παρατηρείται ότι οι Έλληνες διαχειριζόμενοι την εξωτερική μας πολιτική είναι κατά βάση στρεβλά ενημερωμένοι, δεν έχουν ακριβή γνώση των λειτουργιών του διεθνούς συστήματος, της στρατηγικής θεωρίας της διεθνούς πολιτικής, και των κινήτρων των στρατηγικών και απειλών των άλλων χωρών. Αδυνατούν να κατανοήσουν ότι τα κίνητρα των αποφάσεων μεταξύ κρατών είναι μόνον για την διατήρηση των συμφερόντων τους.
Κατά συνέπεια, αφενός η ελλειμματική κατανόηση του κρατοκεντρικού συστήματος, και αφετέρου ότι τα κράτη αγωνίζονται για το συμφέρον τους μέσω της διεύρυνσης της ισχύος τους, έχουν ως αποτέλεσμα την αναξιοπιστία των Ελλήνων πολιτικών, που σχηματίζεται σε αναξιοπιστία του κράτους, που αδυνατεί την διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας. Και το βλέπουμε αυτό που το “επιβεβαιώνει η διεθνή πρακτική” ότι η Ελλάδα ως “αδύναμη υποχωρεί και συμβιβάζεται.” Αυτό είναι το αποτέλεσμα ανυπαρξίας χάραξης σχεδιασμού εθνικής στρατηγικής που να διασφαλίζει το εθνικό συμφέρον, την υπεράσπιση της εθνικής επικράτειας, γιατί το πολιτικό σύστημα δεν λειτουργεί με όρους εθνικού συμφέροντος.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι επειδή το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν λειτουργεί με όρους εθνικού συμφέροντος, οι έλληνες πολιτικοί αποδέχονται τα πάντα και υποχωρούνε σε βάρος της εθνικής ανεξαρτησίας. Συγκεκριμένα, υποχωρούν και συμβιβάζονται στις παραβιάσεις του ελληνικού θαλάσσιου και εναέριου χώρου στο Αιγαίο, από την Τουρκία, επίσης στο θέμα της ΑΟΖ, επιπλέον στο πρόβλημα της Θράκης που κινδυνεύουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, επιπρόσθετα στην αδυναμία της ισχύος της χώρας, με το άνοιγμα των συνόρων που με την λαθρομεταναστευτική εισβολή χάθηκε η ισχύς και η αξιοπιστία της Ελλάδας, εκτός απ’ αυτό, στο κυπριακό, πέρα από αυτό στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα, και παράλληλα, ο τραγικός εφησυχασμός, και αδιαφορία της ελληνικής πολιτικής για το Μακεδονικό που θα οδηγήσει σε οδυνηρό αιφνιδιασμό τον ελληνικό λαό.
Στο άρθρο αυτό θα επισημανθεί μόνο το πρόβλημα του επίμαχου ζητήματος ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με την σύνθετη ονομασία “Μακεδονία”, που θα επιφέρει μελλοντικές εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδος.
Είναι φανερό ότι, η Ελληνική πολιτική, δεν “υποχωρεί μόνο όσο της επιτρέπει η αδυναμία της”, αλλά συμβιβάζεται και είναι ενδοτική στις εξωτερικές πιέσεις. Αναντίρρητα, ανυπολόγιστες θα είναι οι επιπτώσεις μιας ενδοτικής πολιτικής στην σύνθετη ονομασία αυτού του σλαβικού μορφώματος, που λέγονται Σκόπια, ενός ψευδεπίγραφου έθνους, παραχαράκτες της Μακεδονίας, που μέχρι και σήμερα διατηρεί όλα τα στοιχεία του αλυτρωτισμού, και των διεκδικήσεων. Αυτό το ψευτοκρατίδιο που κατασκευάσθηκε στη πρώην Γιουγοσλαβία, μετά τον πόλεμο για πολιτικούς λόγους, μεριμνεί για το εδαφικό του καθεστώς, για την ασφάλειά του και για την επιβίωσή του, επιβουλεύοντας το ιερό όνομα της ελληνικής Μακεδονίας και τα ζωτικά Εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας. Σε ένα αναρχικό διεθνές σύστημα, όπου τα θεσμικά όργανα για την ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων είναι υποτυπώδη, στην καλύτερη περίπτωση, και όπου τα έθνη συχνά μόνα τους προστατεύουν την ασφάλειά τους και την ανεξαρτησία τους, θα δωθούν, στα Σκόπια, προτάσεις και δυνατότητες να επεμβαίνουν στα εσωτερικά άλλων χωρών υπό το πρόσχημα προστασίας των δήθεν μειονοτήτων για να προβληθούν εδαφικές διεκδικήσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ορισμένα γεγονότα του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, όπως η πρόταση παραχωρήσεως της Ελληνικής Μακεδονίας στη τότε Γιουγκοσλαβία ως αντάλλαγμα για την προσχώρησή της στον Άξονα.
Εύκολα, λοιπόν, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι, με την ανακατανομή ισχύος στα Βαλκάνια, πιέζοντας την Ελλάδα να ενδώσει στην σύνθετη ονομασία, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εξασφαλίσουν γεωπολιτικά ωφελήματα με την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Αυτή η ένταξη θα παρουσιάσει μια νέα ανισορροπία και ισορροπία ισχύος στη περιοχή. Οπωσδήποτε, η ανακατανομή ισχύος, θα θέσει ανοιχτά και απειλητικά πλέον σε δοκιμασία την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας, κάτι που ανησυχεί σε μεγάλο βαθμό τον παγκόσμιο Ελληνισμό. Πιο συγκεκριμένα, τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι το κύριο κίνητρο που θα πιέσουν για μιά ενδοτική ελληνική πολιτική περί ονομασίας.
Το τί υπαινίσσεται η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, φάνηκε από το 2004 όταν το Αμερικανικό υπουργείο Άμυνας κυκλοφόρησε χάρτη εμφανίζοντας την ελληνική Μακεδονία ως “κατεχομένη”. Και ήρθε να συμληρώσει η κυκλοφορία ενώς πολυσέλιδου εγγχειριδίου το 1999 για τον ίδιο σκοπό.
Σήμερα, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, και χώρες της Ευρώπης, πιέζουν την Ελλάδα να ενδώσει στην ονομασία, ώστε τα Σκόπια να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ μέσα στο 2018. Επίσημες πληροφορίες αναφέρουν ότι “ίσως γίνει αλλαγή στην ονομασία χωρίς να αναφέρεται το όνομα “Μακεδονία”. Το στρατήγημα αυτό είναι “μια παγίδα για να υπογράψει η Ελλάδα. “ Η ελληνική συνυπογραφή θα είναι μια ενδοτική πολιτική που θα αποτελεί εθνικό έγκλημα. Και αυτή η αναγνώριση της συνταγματικής ονομασίας υπανίσσεται επεκτατισμό, με υποστήριξη μεγάλων δυνάμεων.
Εάν η Ελλάδα δεν αντιμετωπίσει την ευρωατλαντική πορεία των Σκοπίων πιέζοντας για την συνταγματική της αναθεώρηση, και αναθεώρηση στην υπ’ αριθμόν 317/93 απόφαση του συμβουλίου Ασφαλείας, που με την οποία οι ΗΠΑ αναγνώρισαν τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονία», τότε η ελληνική πολιτική θα είναι ενδοτική, Την επομένη της ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, τα Σκόπια, θα αναγνωρίζονται με το συνταγματικό τους όνομα, και θα το χρησιμοποιούν στις διμερείς του σχέσεις με τις χώρες που ήδη την έχουν αποδεχτεί ως «Μακεδονία».
Οι λόγοι που οδηγούν τα Σκόπια προς στη συνδιαλλαγή αυτή είναι πολλοί και σοβαροί. Αφορούν πρωτίστως την οριοθέτηση της περιοχής που θα καθορίζει το φυσικό τους μόρφωμα ως κράτος, την ασφάλειά τους, και την επιβίωσή τους μπροστά στον κικεώνα των διεθνών εξελίξεων που αναμένονται στην περιοχή.
Γι αυτό, επιτακτική προβάλλει η ανάγκη της άμεσης δραστηριοποίησης της ελληνικής πολιτικής να αποφασίσει από μια “θέση ισχύος” που να κατοχυρώνει την εδαφική μας επικράτεια, την εθνική μας ανεξαρτησία, το εθνικό μας συμφέρον, και την επιβίωσή μας ως έθνος.
Από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι συντρέχουν εθνικοί λόγοι που πρέπει οι αποφάσεις να λαμβάνουν υπόψη τον εντολέα λαό για τις αποφάσεις της κάθε εντολοδόχου διακυβέρνησης για τα εθνικά μας θέματα διότι οδηγούμαστε σε αδιέξοδο. Ο Ελληνικός λαός, χωρίς καμιά συμμετοχή στην πολιτική διαδικασία των αποφάσεων για τα εθνικά μας θέματα, δέχεται καθημερινά κομματικές και ιδεολογικές παραπληροφορήσεις, που θα τον οδηγήσουν σε οδυνηρό αιφνιδιασμό. Ο λαός απαιτείται να ξεφύγει από τον εφησυχασμό, από την άγνοια των γεγονότων και να πάρει αποφάσεις για να σωθεί η πατρίδα. ‘Οσο ποτέ η εθνική μας ανεξαρτησία είναι συνώνυμη της συλλογικής επιβίωσής μας. Εάν δεν λειτουργήσει το συλλογικό ένστικτο της επιβίωσης/αυτοσυντήρησης, θα αιφνιδιαστούμε από τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, και στην υπόλοιπη περιοχή. ‘Οταν ξυπνήσουμε από τον βαθύ ύπνο το τίμημα θα είναι μοιραίο
Συμπερασματικά, έχει καταστεί σαφές ότι στο διεθνές και περιφερειακό περιβάλλον, απαραίτητη προυπόθεση για την διασφάλιση των ζωτικών εθνικών συμφερόντων μας είναι η αξιολόγηση της εθνικής ασφαλειάς μας. Σε ένα άναρχο σύστημα, η ανάγκη να αναπτυχθούν στρατηγικές για την προώθηση της ασφάλειας την Ελλάδας είναι υψίστης σημασίας. Ποιοι είναι οι εχθροί του έθνους, οι πραγματικοί ή οι ενδεχόμενοι; Ποιά θεωρεί, η πολιτική ηγεσία, ως τα σημαντικότερα προβλήματα για την ασφάλεια της χώρας; Υπάρχουν, ενδεχομένως, εσωτερικοί κίνδυνοι; Πόσο ισχυρά είναι; Ποια είναι η προοπτική τους για μια μελλοντική επιτυχία; Υπάρχουν εχθρικές, προς το έθνος, ομάδες στην κοινωνία; Πόσο ισχυρές είναι; Τι φαίνεται να είναι οι πιθανότητες επιτυχίας τους;
Επειδή δεν υπάρχει ένδειξη δημοκρατίας, στην Ελλάδα, δηλαδή σχέση εντολέα λαού και εντολοδόχου διακυβέρνηση στις πολιτικές αποφάσεις, θα πρέπει για πρώτη φορά ο λαός να μετέχει στην πολιτική απόφαση αυτού του μείζοντος εθνικού θέματος της ονομασίας της “Μακεδονίας”. Δεν πρέπει να μπεί ¨ελληνική” συνυπογραφή στην παραχάραξη της ιστορίας, και στον εθνικό κίνδυνο της εδαφικής εκεραιότητας της Ελλάδας.
Τα γεγονότα θα αποδείξουν, αν οι πολιτικοί με την συμμετοχή της κοινωνίας, σε αυτή την πολιτική απόφαση, έχουν διορατικότητα, από το μεγάλο αυτό χαρτί που θα παίξουν για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, και τις επιλογές που θα επιλέξουν για την τύχη της χώρας μας. Επιλογές που θα επηρρεάσουν τα μέγιστα τα προβλήματα της Μακεδονίας, και της εθνικής επικράτειας της πατρίδα μας.
Νικόλαος Λ. Μωραίτης. Ph.D.
Διεθνείς Σχέσεις-Συγκριτική πολιτική-
Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.
Καλιφόρνια, U.S.A. Δεκέμβριος 2017
Member of International Hellenic Association (USA)
ΠΗΓΗ. INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION
Αλλά και από τους ξένους επιστήμονες όσοι ως τα τέλη τού περασμένου αιώνα ασχολήθηκαν με τους Μακεδόνες και τη γλώσσα τους, κανένας δεν είχε διανοηθεί να αμφισβητήσει την ελληνικότητα της καταγωγής των.
ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΗΜΟΥ
ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ-ΜΕΝΕΜΕΝΗΣ
Αμπελόκηποι
08/01/2018
ΑΠΟΦΑΣΗ-ΨΗΦΙΣΜΑ
Το
Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου
Αμπελοκήπων-Μενεμένης λαμβάνοντας
υπόψη την αυξημένη κινητικότητα, που
παρατηρείται τελευταία στο θέμα της
ονομασίας του κράτους της FYROM,
κατά την τακτική συνεδρίαση της 8.1.2018,
ύστερα από εισήγηση του Δημάρχου
Αμπελοκήπων-Μενεμένης κ. Λάζαρου
Κυρίζογλου, Προέδρου της Περιφερειακής
Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας
αποφάσισε τα εξής:
Ως
Έλληνες πιστεύουμε και στηρίζουμε το
δικαίωμα του κράτους των Σκοπίων να
εισέλθει στους διεθνείς οργανισμούς
της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Αλλά
θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι δεν
πρόκειται να δεχθούμε να χρησιμοποιεί
το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας. Ως
Έλληνες Μακεδόνες αισθανόμαστε την
τιμή και την ευθύνη να μην επιτρέψουμε
την εξαφάνιση, κάτω από πολιτικές
σκοπιμότητες, της ιστορικής και
πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Υπενθυμίζουμε ότι
20 και πλέον χρόνια το πολυεθνικό κράτος
της FYROM
παραβιάζει συστηματικά σε βάρος της
Ελλάδας την «Ενδιάμεση συμφωνία» του
1995, τις σχετικές διεθνείς συνθήκες και
το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Δεν συμμορφώθηκε
με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας
του ΟΗΕ (817/1993, 845/1993), αγνοεί τις αποφάσεις
της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) των Βρυξελλών
στις 16.12.1991 (ακολούθησε στις 13.4.1992 η
τελευταία σύσκεψη των τότε πολιτικών
αρχηγών, υπό την προεδρεία του τότε
Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου
Καραμανλή με θέμα την ονομασία του
Κράτους των Σκοπίων, με ανακοίνωση της
απόφασης: «Σχετικά με το θέμα των Σκοπίων,
η πολιτική ηγεσία της χώρας, με εξαίρεση
το ΚΚΕ, συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα
αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των
Σκοπίων, μόνον αν τηρηθούν και οι τρεις
όροι που έθεσε η ΕΟΚ, στις 16 Δεκεμβρίου
1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι
στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα
υπάρχει η λέξη «Μακεδονία»), του Γκιμαράες
στις 3.5.1992, της Λισσαβώνας στις 27.6.1992,
του Εδιμβούργου στις 12.12.1992 και του ΝΑΤΟ
στο Βουκουρέστι το 2008.
Αντίθετα,
επικαλούμενο το γεγονός της τυπικής
του αναγνώρισης από διάφορες χώρες με
το όνομα «Μακεδονία» και κυρίως την
αναγνώριση και την πολιτική του υποστήριξη
από τις ΗΠΑ, εμμένει, αψηφώντας και την
ιστορική αλήθεια και τις ελληνικές
θέσεις, στη χρήση της ιστορικά πλαστής
«μακεδονικής» εθνωνυμίας του. Επιπλέον
επιμένει στον αυτόκλητο (και αποκλειστικό)
αυτοπροσδιορισμό των κατοίκων της
επικράτειάς του ως «Μακεδόνων» και της
σλαβικής τους γλώσσας ως «μακεδονικής».
Και, τέλος, οι ηγέτες της FYROM,
ξεκινώντας από την αρχική αυτή απάτη,
προχωρούν, επικαλούμενοι τον «μακεδονισμό»
τους, στην προβολή «αλυτρωτικών» βλέψεων
σε βάρος της Ελληνικής Μακεδονίας, της
όμορης δηλαδή με την επικράτειά τους
και μεγαλύτερης περιφέρειας του ελληνικού
κράτους. Ουσιαστικά, δεν πρόκειται μόνο
για απόπειρα εθνογένεσης (που αφορά ένα
ιδιόμορφο και όψιμα δημιουργημένο
κράτος), αλλά για την καλλιέργεια κλίματος
έντασης που στρέφεται εναντίον μιας
γειτονικής και φιλικής χώρας, της
Ελλάδας, στην επικράτεια της οποίας
ανήκει και η ιστορική Μακεδονία. Το
κλίμα αυτό του ανιστόρητου και
απαρχαιωμένου «αλυτρωτισμού» υποδαυλίζεται
με ποικίλες ενέργειες, που ξεκινούν από
την πλαστογράφηση της διδασκόμενης
ιστορίας στην εκπαίδευση και καταλήγουν
σε αλλόκοτο στήσιμο ανδριάντων ιστορικών
προσώπων της αρχαίας μακεδονικής
ιστορίας, ανάλογες μετονομασίες οδών
και αεροδρομίων κλπ. Ανάλογες ενέργειες
γίνονται από την FYROM και προς τη Βουλγαρία.
Ως
Έλληνες Μακεδόνες δεν μπορούμε να
ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τον σφετερισμό
της δικής μας ιστορικής και εθνικής
ταυτότητας εν ονόματι κάποιας
αδιευκρίνιστης (για τις μελλοντικές
της συνέπειες) πολιτικής σκοπιμότητας.
Οι λαοί, που αναζητούν κάποια εθνική
ονομασία για να αυτοπροσδιοριστούν,
δεν έχουν το δικαίωμα να το κάνουν σε
βάρος άλλων -και μάλιστα γειτονικών-
λαών.
Εξάλλου,
και οι ίδιοι οι γείτονές μας έχουν κατά
καιρούς ομολογήσει τα αδιέξοδα στα
οποία τους οδηγεί η τακτική τους αυτή.
Θυμίζουμε:
-
Τη δήλωση του
πρώτου Προέδρου της FYROM
Κίρο Γκλιγκόρωφ του 1992, ότι οι κάτοικοί
της είναι Σλάβοι, ότι ήρθαν χίλια και
πλέον έτη μετά το βασίλειο του Φιλίππου
και του Μ. Αλεξάνδρου και ότι δεν έχουν
καμία σχέση με το ελληνικό κράτος των
αρχαίων Μακεδόνων.
-
το δημοσίευμα του διακεκριμένου
Αμερικανού καθηγητή Αρχαιολογίας στο
Πανεπιστήμιο του Berkeley,
Calif.,
Stephen
G.Miller
στο επίσημο δελτίο του Αρχαιολογικού
Ινστιτούτου των ΗΠΑ Archaeology
Magazine
-
την επιστολή 374 καθηγητών Πανεπιστημίων
από όλον τον κόσμο προς τον τ. Πρόεδρο
των ΗΠΑ Barack
Obama,
με την οποία καταγγέλλουν τον σφετερισμό
εκ μέρους των Σκοπίων του ονόματος της
Μακεδονίας, καταγγέλλοντας και την
ανάλογη παραποίηση της ιστορίας.
-
το γεγονός ότι ως και τον Β΄ Παγκόσμιο
Πόλεμο η γιουγκοσλαβική περιοχή της
σημερινής FYROM
δεν ονομαζόταν «Μακεδονία» ούτε οι
κάτοικοί της «Μακεδόνες».
Τέλος,
υπενθυμίζουμε ότι σε ανάλογες προγενέστερες
περιπτώσεις (π.χ. της Αυστρίας κλπ.), κατά
τις οποίες είχε γίνει απόπειρα
καταχρηστικής χρησιμοποίησης «εθνικής»
ονομασίας μιας χώρας, επιβλήθηκε η
δέουσα αλλαγή.
Ύστερα
από τα παραπάνω: Καλούμε πρωτίστως την
Ελληνική Κυβέρνηση αλλά και όλα τα
Ελληνικά Πολιτικά Κόμματα να πράξουν
το καθήκον, που τους επιβάλλει η θέση
τους, ώστε να:
-
καταστήσουν ανέφικτη την είσοδο της
FYROM
σε διεθνείς οργανισμούς με την πλαστή
εθνωνυμία «Μακεδονία».
-
να αποτρέψουν την προβολή διεκδικήσεων
του κράτους αυτού σε βάρος των όμορων
κρατών (Ελλάδος και Βουλγαρίας) στο
πλαίσιο που επιβάλλουν οι διεθνείς
κανόνες στις σχέσεις καλή γειτονίας.
-
να αποθαρρύνουν την επιστράτευση της
εκπαίδευσης στην καλλιέργεια αλυτρωτικής
προπαγάνδας.
-
να ενθαρρύνουν τη συμμόρφωση της
πολιτικής ηγεσίας της FYROM
με τις παραπάνω αποφάσεις του ΟΗΕ, της
ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
-
να υποδείξουν την ανάγκη για την επιλογή
της τελικής εθνικής ονομασίας της FYROM,
που να είναι συμβατή με τη δική της
ιστορία και τον πολιτισμό των δικών της
υπηκόων.
-
να ενημερώσουν και τις κυβερνήσεις των
χωρών που έσπευσαν να αναγνωρίσουν τη
FYROM
με το όνομα «Μακεδονία» για τις μελλοντικές
επιπτώσεις που μπορεί να έχει η τακτική
τους αυτή στη σταθερότητα των Βαλκανίων.
Η
Ελληνική Κυβέρνηση, έχοντας υπόψη την
απόφαση των πολιτικών αρχηγών υπό τον
Πρόεδρο της Δημοκρατίας της 13.4.1992, να
στραφεί προς τους συμμάχους και εταίρους
της Ελλάδας και τους διεθνείς οργανισμούς,
να καταστήσει σαφές ότι, εάν προωθηθεί
λύση στο πρόβλημα του ονόματος, που θα
ταπεινώνει τους πολίτες της χώρας μας
(και μάλιστα σε μια περίοδο δοκιμασίας
των οικονομικών και κοινωνικών μας
αντοχών), θα κλονιστεί όχι μόνο η
εμπιστοσύνη των Ελλήνων προς τους
θεσμούς αυτούς, αλλά και θα προκληθούν
ανατροπές στην σταθερότητα και την
ασφάλεια στον ευρύτερο χώρο της
Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Ο Δήμαρχος
Αμπελοκήπων-Μενεμένης
Λάζαρος Κυρίζογλου
Πρόεδρος της
Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής
Μακεδονίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου