Lackybreak... Στη δική μας γειτονιά: STADTHAGEN...μνήμες

Όταν οι Έλληνες γιορτάζουν χορεύουν συρτάκι..
Ο δάσκαλος Δ. Ιωαννίδης με τα όμορφα κορίτσια μας..
Stadthagen 1998 (απο δημοσίευμα εφημερίδας)

του Απόστολου Πουτουλούδη

STADTHAGEN.. Οι δικοί μας άνθρωποι.

Ενα μικρό αφιέρωμα στους Έλληνες της πόλης μας..

Θα μου επιτρέψετε να κάνω έναν μικρό πρόλογο, ξεκινώντας από μια διαπίστωση που την αποδέχεται η πλειοψηφία των γερμανών, δηλ. πως η Γερμανία δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα αν δεν υπήρχαν οι μετανάστες.
Σίγουρα ήταν δύσκολα τον πρώτο καιρό. Δεν ήταν τυχαία και η ονομασία ΄΄πέτρινα χρόνια΄΄των μεταναστών! Τελικά όμως τα κατάφεραν! Αγωνίστηκαν, οργανώθηκαν, ενσωματώθηκαν, αναγνωρίστηκαν ισότιμα.

Κάποτε οι μετανάστες ήταν αριθμοί, ΄΄εργάτες μηχανές΄΄ , για τις δύσκολες δουλειές. Υπήρξαν δύσκολοι καιροί, όπως στην μικρή οικονομική κρίση του 1967, όπου οι μετανάστες είχαν χαρακτηριστεί οι αποδιοπομπαίοι τράγοι από τους δημαγωγούς. Κάτι ανάλογο που γίνεται και σήμερα με άλλους λαούς που εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους. Μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν, αν και υπάρχει σήμερα μια διαφορετική προσέγγιση της μετανάστευσης, όπως και της συμπεριφοράς που δεν είναι της παρούσης να μιλήσουμε.

Σύμφωνα με το γραφείο στατιστικής, περισσότεροι από ένας στους πέντε Γερμανούς προέρχονται σήμερα από μετανάστες..

Οι Έλληνες όπου κι αν βρίσκονται, κρατούν πάντα ψηλά την σημαία μας..

Στην πόλη Stadthagen της Κάτω Σαξωνίας διαμένω με την οικογένεια μου απο το 1991 ( σήμερα μόνο με την γυναίκα μου) και δεν γνωρίζω για πόσο ακόμη..

Οι μνήμες πρέπει όμως να μένουν ζωντανές και για αυτό επέλεξα να αφιερώσω λίγο χρόνο σε αυτούς που βοήθησαν και βοηθούν να να μένει ζωντανή η ελληνική φλόγα μέσα μας! Σε όσους βοήθησαν και βοηθούν τα παιδιά τους να έχουν καλύτερη τύχη! Σε αυτούς που έφυγαν απ΄ τη ζωή και άφησαν το δικό τους λιθαράκι, τα δικά τους ίχνη στα πλακόστρωτα της πόλης μας! Σε όσους άντεξαν! Σε όσους αντέχουν! Σε όσους θα αντέξουν! Και σε όσους μεταλαμπαδεύουν το φως του πολιτισμού μας στα πέρατα του κόσμου!
Δεν θέλω να μακρηγορήσω με αναφορές και ιστορικά στοιχεία. Λίγες φωτογραφίες επέλεξα, από το προσωπικό μου αρχείο και μερικές από γνωστούς και φίλους, για να υπάρχει ένα μικρό ενθύμιο από τον Ελληνισμό της πόλης μας. Στόχος να συγκεντρωθεί από διάφορα αρχεία Ελλήνων περισσότερο φωτογραφικό υλικό και να συμπληρωθεί στις υπάρχουσες.

Πανηγυρισμοί Ελλήνων στο Stadthagen για την κατάκτηση του Ευρωπαικού, 2004 (δημοσίευμα απο εφημερίδα)

Γνώρισα σχεδόν τους περισσότερους Έλληνες που είχαν πρωτοέρθει απο την δεκαετία του 60. Άνθρωποι δραστήριοι και δημιουργικοί. Πάντα θα τους θυμάμαι με συγκίνηση και ελπίζω έτσι να μας θυμούνται και οι επόμενες γενιές!
Σήμερα οι συνθήκες εργασίας στη Γερμανία έχουν αλλάξει. Δεν μπορώ να σας πω με σιγουριά, αν η μελλοντική παρουσία των Ελλήνων θα έχει την ίδια συνοχή, την ίδια αγάπη για τον πολιτισμό μας, τη διατήρηση και τη συνέχεια των παραδόσεων ή της γλώσσας. Προσωπικά, έχω εμπιστοσύνη στις επόμενες γενιές που θα βρεθούν μακριά από την γενέτειρα τους, αν και δεν εξαρτώνται όλα από τη δικιά τους θέληση.

Σχολική χρονιά 1977 / 1978.Στη φωτογραφία διακρίνονται οι: Γιώργος Αρβανιτίδης, Χρυσούλα, Μπαρμπούδη, Αθανασία Μπαρμπούδη, Μιχάλης Ευσταθιάδης, Βασίλης Ευσταθιάδης, Αυγή Μπάου, Ελένη Κωνσταντινίδου, Κώστας Τοπαλίδης, Γιώργος Τοπαλίδης, Αθηνά Μορφίδου, Κατερίνα Δημητριάδου, Λόλα Ζικήδου, Καλλιόπη Αγγελή, Αθανασία Παπάζογλου, Γιώργος Παπάζογλου, Γεωργία Καραμανλή, Σταυρούλα Οικονόμου, Νίκη Σαραντίδου, Μαρία Κοκούσογλου,, Δήμητρα Κύρου, Ζήνα Αρβανιτίδου, Δήμητρα Κατσουρίδου, Γιώργος Σαββίδης, Δημήτριος Σαββίδης, Ρούλα Κατσουρίδου, Σταύρος Γεωργαλής, Σωτήρης Μαυρίδης, Βαίτσα Αρβανιτίδη, Ζήσης Ντινούδης, Βάσω Σκερλετίδου.

Εκείνο όμως που είναι προφανές και μπορώ να το πω με σιγουριά, είναι πως οι νέοι που αναζητούν καλύτερες συνθήκες εργασίας, για διάφορους λόγους και εγκαταλείπουν την πατρίδα τους, θα ενισχύσουν άλλες χώρες με ποικίλους τρόπους και δυστυχώς, η φυγή τους θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην Ελλάδα, ιδίως στο δημογραφικό. Ας μην ξεχνάμε πως το οικονομικό και το δημογραφικό είναι αλληλένδετα. 400.000 Έλληνες υπολογίζεται ότι έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα την εποχή της κρίσης. Ένας σημαντικός αριθμός και ταυτόχρονα ένα σπουδαίο δυναμικό με διαφορετικά κοινωνικά και μορφωτικά χαρακτηριστικά που στελεχώνει επιχειρήσεις και οργανισμούς άλλων κρατών, χωρίς αυτά τα κράτη να έχουν ξοδέψει ούτε ένα ευρώ για την εκπαίδευση τους. 'Ηδη τα αποτελέσματα είναι ορατά.. Παρασύρθηκα και πάλι...

Απο την εκδήλωση της ευρωπαικής ημέρας του συλλόγου μας, Νοέμβρης 1997 (δημοσίευμα απο εφημερίδα)

Ο πρώτος Έλληνας που έφτασε στο Stadthagen, ήταν ο Αρβανιτίδης Πασχάλης απο τον Καλό Αγρό Δράμας, το 1961. Οι πρώτοι μετανάστες που συνάντησε ήταν κάποιοι Ιταλοί εργάτες οικοδομών. Μέχρι τον Αύγουστο του 1962 οι Έλληνες αριθμούν γύρω στα 200 άτομα, Θρακιώτες οι περισσότεροι.

Στη δεκαετία του 70, ο μέγιστος αριθμός των Ελλήνων ήταν περίπου 800 άτομα, ίσως και παραπάνω, σύμφωνα με μαρτυρίες. Προς το τέλος της δεκαετίας γύρισαν αρκετοί πίσω, λόγω της σχετικά καλής οικονομικής περιόδου στην Ελλάδα που ευνοούσε τον επαναπατρισμό. Νέο κύμα μεταναστών προς το τέλος της δεκαετίας του 80, οδηγεί αρκετούς νέους και στο Stadthagen, ενισχύοντας την τοπική οικονομία και τον Ελληνισμό. Σήμερα τίποτα δεν θυμίζει εκείνη την περίοδο καθώς οι εναπομείναντες Έλληνες στην πόλη μας είναι αριθμητικά λιγότεροι, περίπου 150. Το κλείσιμο των εργοστασίων, η πολιτική των εργοδοτών, να αναζητήσουν φθηνά εργατικά χέρια σε χώρες του πρώην "υπαρκτού σοσιαλισμού" και οι ομαδικές απολύσεις οδήγησαν στην εσωτερική μετανάστευση και στις επιλογές μεγαλουπόλεων.

Μαθητές και μαθήτριες σε Χριστουγεννιάτικη γιορτή

Ελληνική γλώσσα, θρησκεία, διατήρηση της παράδοσης και προβολή του Ελληνισμού ήταν από τις πρώτες τους προτεραιότητες όσων που πρωτοήρθαν στο Stadthagen. Κατάφεραν να δημιουργήσουν απογευματινό ελληνικό σχολείο για την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας (υπήρχε μέχρι και το 2022) και να ιδρύσουν πολιτιστικό σύλλογο με την επωνυμία ΄΄Ακρόπολις΄΄ .

Ο δάσκαλος Δημήτρης Ιωαννίδης με τα παιδιά του

Από το ελληνικό σχολείο έχουν περάσει αρκετοί δάσκαλοι. Προσωπικά πρόλαβα τον Δημήτρη Ιωαννίδη, με τον οποίο συνεργάστηκα άψογα στα πολιτιστικά δρώμενα, όπως και με τον Μπούνα Κωνσταντίνο για ένα μικρό διάστημα. Με πίκρα θα πω, πως το Ελληνικό σχολείο δεν θυμίζει τίποτα (μέχρι και το 2022) από την αίγλη των περασμένων χρόνων, π.χ. την εποχή που δάσκαλος ήταν ο Δημήτρης Ιωαννίδης ή από προηγούμενες εποχές, που δάσκαλοι ήταν οι κ.κ . Τζουβάρας, Μητρόπουλος, Τσίτσας και η Κα Παπαδοπούλου. Σήμερα τίποτα δεν θυμίζει τον παλιό καλό καιρό! Υπεύθυνοι είμαστε όλοι μας. Κάποιοι θα πρέπει να γίνονται φάροι που θα μας οδηγούν στο σκοτάδι για να σκαρφαλώσουμε και πάλι στο φως, όπως έλεγε ένας φίλος. Χρειάζονται ηγετικές μορφές και συλλογικές προσπάθειες. Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε στο μέλλον. Η χειρότερη μορφή αντιμετώπισης προβλημάτων ή κρίσεων είναι η αδιαφορία.

Ο δάσκαλος Τζουβάρας, περίοδο δικτατορίας...

Το 1979 πρωτοήρθε στο Stadthagen και ο Γιάννης Αρβανιτάκης για να δουλέψει στο νοσοκομείο της πόλης, όπου έμεινε σχεδόν 7 χρόνια πριν ιδιωτεύσει σε δικό του ιατρείο. Είχε προηγηθεί 16μηνη θητεία στο αντικαρκινικό της πόλης Bad Münder. Εμείς πρωτογνωριστήκαμε με τον Γιάννη την περίοδο πού έφτασα και συνεργάστηκα λίγο αργότερα μαζί του, όχι μόνο στο περιοδικό, αλλά και μουσικά και αισιοδοξώ να συνεχίσουμε με κέφι μέχρι και τα βαθειά γεράματα. Μουσικά πια! Άντε να κάνουμε και κανένα σχόλιο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για όσα διαδραματίζονται γύρω μας.. Σημαντική και η προσφορά του Γιάννη!

Ο Ι. Αρβανιτάκης περιτριγυρισμένος απο όμορφες νοσοκόμες

Ποιους να πρωτοθυμηθώ; Μορφίδη, Δημητριάδη Χατζόγλου, Τοπαλίδη, Αρβανιτίδη, Κατσαμακίδη, Γκαιντατζή, Καραγκιόζη, Παρδή, Γκουντή, Δουρδούρα, Ρούφα, Αγγελή, Μαλισσόβα, Μπρούσδρα, Λίσκο, Νακούδη, Κατσουρίδου,Κατσαγκόνα, Κυτταρίδη, Μαυρίδη, Κωνσταντινίδη, Πρίγκα, Κεχαγιά, Εφραιμίδη, Σαββίδη, Κοκούσογλου, Καραμανλή, Φράγκου, Βλάχου, Μποδουσόγλου, Νακούδη, Γκουντίδη Παπαδοπούλου, Αντωνιάδη, Ψευτογά, Μπαχτσεβανίδη, Τζίβρα . Αναφέρω μερικά, όσα μου 'ρχονται τούτη τη στιγμή στο μυαλό, χωρίς να σημαίνει πως θα ξεχαστούν οι υπόλοιποι. Να επισημάνω πως ο Κος Αντώνης Μορφίδης ήταν απο τους πρωταγωνιστές για την ίδρυση του συλλόγου ΄΄Ακρόπολις΄΄ και είχε προσφέρει τα μέγιστα στον ελληνισμό της περιοχής. Δυστυχώς απεβίωσε πρόσφατα.

Μέ μέλη του συλλόγου μας σε λεωφορείο, καθ΄ οδόν για εκδρομή

Πως να ξεχάσουμε τα παραδοσιακά γλέντια στην αίθουσα του Ratskeller, εκδρομές ή κάποιες υπαίθριες συγκεντρώσεις με τους συμπολίτες μας, με παιχνίδια, χορό, φαγητό. Θυμάμαι την χαρά των παιδιών, όταν δημιουργήσαμε το χορευτικό με σημαντικές παρουσίες σε εκδηλώσεις. Δεν υπήρχε περίπτωση, σε εθνικές γιορτές να μην βρίσκονται τουλάχιστον 200 Έλληνες και αρκετοί αντιπρόσωποι γερμανικών πολιτικών παρατάξεων. Για μια ακόμη φορά να τονίσω την σημαντική παρουσία του δασκάλου Δημήτρη Ιωαννίδη για όσα εκπληκτικά ετοίμαζε με τα παιδιά του σχολείου.

Να ευχαριστήσω επίσης, τον Πρωτοπρεσβύτερο Αλέξανδρο Συμεωνίδη και τον Αρχιμανδρίτη Γεράσιμο Φραγκουλάκη που φροντίζουν εδώ και χρόνια για το εκκλησίασμα των πιστών, έστω και μια φορά τον μήνα.

Ο ιερέας Α. Συμεωνίδης, 1995

Αξέχαστη φυσικά και η προσπάθεια που κάναμε για την έκδοση του περιοδικού μας ΄΄Νόστος΄΄, που είχε επιδοτηθεί και με ένα χρηματικό ποσό απο το Υπουργείο Πολιτισμού. ΄Ομορφες βραδιές, με συζητήσεις, διαφωνίες, γέλια, μουσική. Γράφαμε για διάφορα θέματα. Γινόμασταν καυστικοί εκεί που έπρεπε, ακόμη και στον Πρόξενο που τόλμησε να καπνίσει σε μια εδήλωση που ήμασταν καλεσμένοι στο Αννόβερο και ήμουν με τον Ι. Αρβανιτάκη..Τόλμησε και κάπνισε μπροστά στο κοινό σε κλειστή αίθουσα ..ασυγκράτητος ο φίλος μου, πρωτοσέλιδο τον έκανε..

Το περιοδικό ΄΄Νόστος΄΄

Είχαμε πολλές τέτοιες ιστορίες...Μέχρι και χιουμοριστικά σχόλια, π.χ. για τον Γκορμπατσώφ που επισκέφθηκε την πόλη μας και συναντήθηκε με την πριγκίπισσα Λίλυ, με οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες και δεν έκανε το αυτονόητο, δηλαδή να συναντηθεί πρώτα με το ΔΣ του συλλόγου μας. Το ίδιο φυσικά θα κάναμε και εμείς όταν θα πηγαίναμε στην Μόσχα..
Να αναφέρω πως μόνιμοι συνεργάτες, εκτός απο εμένα που ήμουν και υπέυθυνος, ήταν ο Γιάννης Αρβανιτάκης, ο Δημήτρης Ιωαννίδης και ο Δημήτρης Χατζόγλου ως αθλητικογράφος ,σήμερα πρόεδρος των Θρακιωτών στο Ανοβερο. Συνεργάστηκαν όμως πάρα πολλοί σε τακτά χρονικά διαστήματα, όπως ο Γεώργιος Βλάχος, η Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, ο Γιώργος Αρβανιτίδης, ο Σάββας Ιωαννίδης, ο Andreas Stache και αρκετοί ακόμη συμπολίτες μας με ποικίλα θέματα και σχόλια.

Απο αριστερά. Α. Πουτουλούδης, Δ. Χατζόγλου, Α. Δουρδούρας, Γ. Μαλισσόβας, Ν. Νακούδης.. Μάρτης 1999

Μεγάλη συμπαράσταση είχαμε επίσης απο τον Κο Wilmers, τον τότε διευθυντή στο ολοήμερο σχολείο IGS. Σπουδαίο άνθρωπο της τοπικής κοινωνίας, που πίστευε στις πολυπολιτισμικές και ανοιχτές κοινωνίες και το έδειχνε έμπρακτα. Μα πάνω απ΄ όλα, λάτρης της ελληνικής κουλτούρας. Κάποτε μάλιστα, είχε διοργανωθεί στο σχολείο του ομιλία για την ελληνική ιστορία και τον πολιτισμό με συντονίστρια και ομιλήτρια την Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, μέλος του συλλόγου μας, νυν καθηγήτρια Πανεπιστημίου και για ένα διάστημα με θητεία στο Υπουργείο Παιδείας, την εποχή της Κας Άννας Διαμαντοπούλου.

1999..Μέλη του συλλογου μας στο Αννόβερο σε αποστολή βοήθειας και συμπαράσταση στον γιουγκοσλαβικό λαό κατά την περίοδο των βομβαρδισμών..

Ήρθε ο καιρός και αποτραβηχτήκαμε. Ο σύγχρονος απαιτητικός τρόπος ζωής και η ηλικία βάζει άλλες προτεραιότητες. Παρόλα αυτά θα κλέψουμε λίγο χρόνο, να κουβεντιάσουμε με φίλους για τους καημούς, τα βάσανα, τις χαρές..

ΥΓ. Κατόπιν παρότρυνσης και του Αρχιμανδρίτη Γεράσιμου Φραγκουλάκη, ο σύλλογος άρχισε να δραστηροποιείτε και πάλι δειλά δειλά. Από την πλευρά μου θα μου ήταν αδύνατο να αρνηθώ την προσφορά στον ελληνισμό της περιοχής, αν και η εποχή συνταξιοδότησης πλησιάζει. Ευχαριστώ όλους όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για ακόμη μια φορά. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ ονομαστικά καθώς η βοήθεια που προσφέρουν όλοι είναι σημαντική.
Και λίγα λόγια για την πόλη μας
Ο πληθυσμός, σύμφωνα με την απογραφή του 2008, αριθμούσε 22.638 κατοίκους. Σήμερα , τώρα που κοιτάζω όσα είχα γράψει, ο πληθυσμός παραμένει στα ίδια επίπεδα και λόγω πολλών μεταναστών-προσφύγων. To Stadthagen βρίσκεται 40 χιλ. Από το Αννόβερο και ανήκει στην επαρχία Schaumburg της Κάτω Σαξωνίας. Το 1224 ιδρύθηκε ένας οικισμός με το όνομα indago comitis (Hagen des Grafen).Το 1287 η πόλη άλλαξε το όνομά της σε Grevenalveshagen (Count Adolfs Hagen) και το 1378 μετανομάστηκε σε Stadthagen. Το 1400 χτίστηκαν πέτρινες οχυρώσεις με πύργους που βλέπουμε και σήμερα. Το 1847 ξεκίνησε η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή Μίντεν- Ανόβερο και το 1864 φωτίστηκαν οι δρόμοι με φαναράκια λατέρνες, τα οποία αντικαταστάθηκαν το 1899 απο φωτισμό αερίου και το 1955 από ηλεκρισμό.

Stadthagen, Marktplatz το 1900

Παλιά πόλη ανθρακωρύχων. Να φανταστείτε, το 1925 δούλευαν 2600 εργάτες σε εξορύξεις λιθάνθρακα στην περιοχή Georgschacht.
Απο τα αξιοσημείωτες εκδηλώσεις της πόλης είναι το Schützenfest (γιορτή προστασίας των τειχών), ένα παλιό έθιμο που κρατάει πάνω απο 600 χρόνια .
Παρελάσεις ανδρών που σήμερα γίνονται με ξύλινα όπλα που στην κάννη του φέρουν ένα γαρύφαλλο..
Απο τη δεκαετία του 60, ήταν σημαντική και η παρουσία των Ελλήνων στην πόλη. Άνοιξαν εστιατόρια που υπάρχουν μέχρι και σήμερα, μανάβικο, ραφεία. Οι περισσότεροι όμως εργάστηκαν σε εργοστάσια, που όπως πρωτοαναφέραμε, υπήρχαν αρκετά στην περιοχή.

Ιππήλατο τραμ. Μεταφορικό μέσο της πόλης απο το 1897 - 1930

Στην πόλη μας ζουν σήμερα και αρκετοί Τούρκοι, χωρισμένοι σε διάφορες κοινότητες, που σιγά σιγά παίρνουν στην ιδιοκτησία τους και αρκετές επιχειρήσεις, ακόμη και Ελλήνων. Τα στατιστικά στοιχεία έχουν δείξει, πως πληθυσμιακά έχουμε από τα μεγαλύτερα ποσοστά διαμονής Τούρκων στη Γερμανία. Ευτυχώς η μέχρι τώρα παρουσία τους δεν έχει δημιουργήσει προβλήματα. Μάλιστα με τους Αλεβίτες έχουμε πολλές φορές συνεργασθεί ή παρευρεθεί σε κοινές εκδηλώσεις.

Πρώην ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα του Stadthagen

Κάπως έτσι περνάμε σε τόπους μακρινούς.

Σήμερα οι περισσότεροι λέμε πως έχουμε δυο πατρίδες. Είμαι σίγουρος, πως αν ρωτούσαμε την καρδιά μας να απαντήσει και είχε φωνή, θα έλεγε, μία και μοναδική!
Όσο όμορφη κι αν είναι μια χώρα, δεν θα καταφέρει να σε παρασύρει με τα θέλγητρά της, να αιχμαλωτίσει την ψυχή σου. Οι Έλληνες δεν ήταν ποτέ αγνώμονες σε όσους τους φιλοξένησαν. Κερδίσαμε και εμείς πολλά απο την παραμονή μας στη Γερμανία. Μερικοί την ονομάζουν ποιότητα ζωής, αν και δεν μας χαρίστηκε τίποτα! Και εν τέλει ποιοι είναι κερδισμένοι από τον "ανθό" του λαού μας; Μια πονεμένη ιστορία, που θυμίζει επιστράτευση, κάθε φορά που μένουν από στρατιώτες οι ηγεμόνες στη μάχη..

Μέλη του χορευτικού

Στην παρακάτω διεύθυνση παρακολουθείτε παρέλαση απο το Schützenfest

https://www.youtube.com/watch?v=RIfdwxWJ-p4

Ο Κώστας Γκουντής με την ενδυμασία της παρέλασης.Η φωτογραφία βρίσκεται κρεμασμένη στον εστιατόριο του ΄΄Κνωσσός¨΄. Ο Κώστας μαζί με τον Λευτέρη Αγγελή, είχαν πάρει αρκετές φορές,μέρος στις ετήσιες παρελάσεις ..και πάντα τους καμαρώναμε!

Και συνεχίζω με αναρτήσεις φωτογραφιών που θα συμπληρώνω με όσες θα μου στέλνετε απο τα προσωπικά σας αρχεία..Μόνο με τη βοήθεια σας θα κρατήσουμε τις μνήμες ζωντανές και προσβάσιμες σε όλους όσους βρέθηκαν ή θα βρεθούν στη μικρή μας πόλη. Σας ευχαριστώ και ελπίζω να ανταποκριθείτε στο κάλεσμα!

ΥΓ. Τυχόν λάθη σε ονόματα, παρακαλώ να με ενημερώνετε.
Επίσης, αν κάποιοι θελήσουν, να γράψουν κάποιο κείμενο, σχετικά με την πόλη μας, ευχαρίστως να το αναρτήσω. Ακόμη, αν δεν νιώθετε άνετα ή προσβάλλεστε με κάποιες απο τις φωτογραφίες, μπορώ επίσης να τις αφαιρέσω..

Γκαιντατζής Νίκος

Αγγέλα Μπρούσδρα, Ι. Αρβανιτάκης, Βασίλης Μπρούσδρας

Στεφανάκος Παναγιώτης, Στέργιος Γκαιντατζής, Κώστας Σουσαμλής

1964..Δεξιά απεικονίζεται ο Γκουδής Κώστας ( όρθιος) ...Μπροστα σε 44.000 θεατές η ερασιτεχνική ομάδα Niedernwöhren, νικάει το Αμβούργο με σκόρ 3:2

Απο εκδρομή

Παναγιώτης Σταυρίδης, Παναγιώτης Φτάρας, Χρίστος Μεγαλίδης, Δημήτρης Χατζόγλου

Βασιλική Σκερλετίδου, Ελένη Μαλισσόβα

Τα κορίτσια του Stadhagen με τον Μητροπάνο

Κορασίδες στη δεκαετία του 70

Δημήτρης, Κώστας με τον πατέρα τους Βασίλη Χατζόγλου

Η Αγγέλα Μπρούσδρα με τις κόρες της Ελένη και Σοφία

Νίκη Σαραντίδου, Γεωργία Καραμανλή, Θεοδώρα Κατσουρίδου, Σουλτάνα Ανδρεόγλου, Δήμητρα Κατσουρίδου..δεκαετία 80

εποχή με έντονη ελληνική παρουσία, δεκαετία 80

Η Ζήνα στο γάμο της με τα κορίτσια..δεκαετία 80

Σχολική γιορτή ..Ελένη Μαλισσόβα, Τούλα Γκαινταιτζή, Παρασκευή του Τρικαλινού.

Άλλες εποχές στο Stadthagen

Δημήτρης Καραμανλής, Κώστας Παρδής, Αλέξης Πάντσος

Χατζόγλου Ευγενία, Μπίτση Γεωργία

Ζωζώ, Αγάπη, Λίτσα, Εύα, Απόστολος, Γιάννης, Κώστας..εκδρομή στο Harz

Με τον Τοπαλίδη Ιωάννη

Μάκης Αντωνόπουλος, Στράτος και Μάρθα Πουτουλούδη, Μαρία Μαλισσόβα

Ο Χαράλαμπος Νικολαίδης με την οικογένεια του..2018

Σταύρος, Νίκη, Μάρθα, Στράτος, 1995

Αποστολίδου Μαρία με την Ελένη Μαλισσόβα

Στην κιθάρα ο Στέργιος Γκαιντατζής (γνωστός και με το παρατσούκλι Γιόζεφ)

Κώστας Τριανταφυλλίδης, Γκουντής Γιάννης, Γκαιντατζής Γιώργος

Γκουντής Γιάννης, Γκαιντατζής Γιώργος

Κύρου Δήμητρα, Δημήτρης και Κώστας Χατζόγλου, 1974

Σχολική γιορτή, 1999

Στην αίθουσα του σχολείου με τον δάσκαλο Κ. Μπούνα

Σάββας Ιωαννίδης, Πόπη Ρούφα

Οι αδελφές Ευγενία και Δήμητρα Χατζόγλου

Οικογένειες Καραμανλή και Πουτουλούδη

Με την οικογένεια Κατσαγκόνα

Φίλιππος Κιμουρτζόγλου με την Μάρθα το 1991

Με τον Αθανάσιο Αρβανιτίδη και τον τότε υφυπουργό Εξωτερικών, αρμόδιο για τον Απόδημο Ελληνισμό (1994- 1996)

Αναμένοντας το λεωφορείο για αναχώρηση

Δ. Ιωαννίδης, οικογένεια Αρβανιτίδη, οικογένεια Πρίγκα και ο Βασίλης Φράγκος

Μάρθα, Στράτος (1997)

Χρήστος Κατιρίδης, Νίκη Τοπαλίδη, 1989

Τασούλα, Νούλα, Φλώρα, Σόφη, Μαρίνα

Στράτος, Δημήτρης, Κώστας, Μάριαν στα Κάλαντα

Η Μαρία Τοπαλίδου υποδέχεται τους καλεσμένους

Το ζεύγος Αρβανιτάκη, Kathleen & Γιάννης, 2017

Κώστας Μπρούσδρας

Χαρίκλεια,Σταυρούλα, Εύα

Ποδοσφαιρική ομάδα

Νίκος Λίσκος, Δημήτρης Χατζόγλου

Εκδρομή στο Όλπε, Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία

Αρχές της δεκκαετίας του 90

Χριστούγεννα 2017 με την οικογένεια

Ο Χαράλαμπος Εφραιμίδης

Ι. Αρβανιτάκης, Μαρίνα Τηλιούδη, Ελένη και Νάπολέων Μαλισσόβας

Καρναβαλιστές..Εγώ με τον Ναπολέων Μαλισσόβα,πρόβα για την τρίτη ηλικία

Οικογένεια Μαλισσόβα, 2010

Ζηνοβία Γκαιντατζή, Ιδιοκτήτρια Ελληνικού εστιατορίου (Georgs Restaurant, Stadthagen)

Στιγμές χαλάρωσης, Βάνα, Μαλαματή

Stadthagen 28.02.2018

Γεράσιμος Τζίβρας. Βρέθηκε στην πόλη μας και στο νοσοκομείο, το 2016...Februar-August 2016:Chirurgische Facharztvertretung (Visceral- und Unfallchirurgie) in Klinikum Schaumburg / Stadthagen...Επίσης λάτρης της μουσικής

Γιώργος Στυλιανίδης, Γεράσιμος Τζίβρας

Σε γιορτή του συλλόγου

Ιωάννης Αρβανιτάκης, Κώστας Μπρούσδρας, Παύλος Αρβανιτάκης..Μουσικές βραδιές

Αριστερά ο Θωδωρής Ρούφας και δεξιά ο Σίμος Οικονόμου

Andreas & Koula Stache..Φίλοι αγαπημένοι.

Μαρίνα Τηλιούδη, Ελένη Μαλισσόβα, 1998

Γιάννης Τοπαλίδης, Γιάννης Δημητριάδης, Αικατερίνη, Μαρίνα, Εύα, Σταύρος, Νίκη, Μάρθα, Στράτος

Ι. Αρβανιτάκης, Γιώργος Αρβανιτίδης.

Ο Γιώργος Αρβανιτίδης θεωρείται απο τους καλύτερους ορνιθοτρόφος της περιοχής με πολλές διακρίσεις σε ευρωπαικές εκθέσεις πουλερικών

2018..Με τον Γιάννη σε μουσικοσυνθέσεις

...Και συνεχίζουμε με φωτογραφίες απο το αρχείο της οικογένειας Χατζόγλου..Είναι πράγματι συγκινητικό να βλέπεις εικόνες και να ανακαλείς μνήμες από άλλες εποχές..

Η Εύα Κυτταρίδου με τον πατέρα της, Ανδρέα, Viehmarkt Stadthagen ..Σημερινό Parkplatz, πίσω απο την τράπεζα Sparkasse

Krammarkt Stadthagen..Εύα Κυτταρίδου

Zuckertüten ...Ένα έθιμο που κρατάει απο τις αρχές του 19ου αιώνα..Κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, τα πρωτάκια κουβαλούν μαζί τους και ένα χάρτινο κατασκεύασμα, που μοιάζει με ψηλό καπέλο, γεμάτο με ζαχαρωτά,..Έτσι γλυκές να είναι και οι μέρες που ακολουθούν..Ο Ανδρέας με την κόρη του, την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς ..

Εύα Κυτταρίδου

Ζήνα Αρβανιτίδου, Αθηνά Μορφίδου, Εύα Κυτταρίδου, Μαρία Κύρρου..Γεννημένες όλες το 1973 απο γονείς μετανάστες. Γερμανικό σχολείο μέχρι το μεσημέρι και απόγευμα, τρείς φορές την εβδομάδα, στο ελληνικό σχολείο..Μια παρέα απο κορίτσια που έδιναν το παρών σε όλες τις εκδηλώσεις που γίνονταν είτε απο τον δάσκαλο τους Μητρόπουλο, είτε απο τον πολιτιστικό σύλλογο Ακρόπολις..

Απο γλέντι του συλλόγου μας

Αθηνά Μορφίδου, Εύα Κυτταρίδου

Αθηνά Μορφίδου, Κώστας Τοπαλίδης, Εύα Κυτταρίδου

Την ημέρα που βαπτίστηκαν η Εύα Κυτταρίδου, η Ζήνα Αρβανιτιδου ,η Ευαγγελίτσα Αγγελοπούλου και ο Κώστας Τοπαλίδης.. Διακρίνονται ο Αντώνης Μορφίδης και η Αθηνά Κεχαγιά.

Σήμερα η Εύα Κυταρρίδου και η Αθηνά Μορφίδου. Στα 45τους χρόνια έχουν κάνει τη δική τους πορεία. Η Εύα ζεί μόνιμα στο Stadthagen και εγάζεται σχεδόν 20 χρόνια στην πόλη του Αννοβέρου σε μεγάλο ευρωπαικό τραπεζικό όμιλο. Συμμετέχει στα κοινά του πολιτιστικού συλλόγου Θρακιωτιών Αννοβέρου ΄΄Ορφέας΄΄. Είναι παντρεμένη και οι δυο κόρες της είναι σε πανεπιστήμια για σπουδές. Η Αθηνά έζησε στην πόλη μας ως τα 19 της χρόνια και σήμερα εργάζεται στην πόλη Χαϊδελβέργη ως καθηγήτρια, διδάσκοντας Γερμανική Φιλολογία, Φυσική Αγωγή και Πολιτικά. Είναι παντρεμένη και έχει ένα γιό.

Χρυσούλα,Εύα,Πόπη

Γενέθλια

Στο ζωολογικό κήπο Αννοβέρου..Αθηνά,Εύα

Γενέθλια

Εθνική γιορτή, Εύα Κυτταρίδου

Χριστουγεννιάτικη γιορτή ..Απο δημοσίευμα εφημερίδας

Με τα Ελληνόπουλα

Απο εκδήλωση του συλλόγου

Οι παρακάτω 4 φωτογραφίες είναι απο το αρχείο της Αθηνάς Μορφίδου..από την παιδική της ηλικία

Αθηνά Μορφίδου

Σχολική γιορτή

Γενέθλια

Απο την εκδρομή στο Παρίσι,1990 (εποχή που πρόεδρος ήταν ο Θωμάς Βλάχος)...Ανεξίτηλες μνήμες

Μαυρουδής Μπαρμπούδης..έζησε στην πόλη μας απο το 1962 μέχρι και το 1980. Μετακόμισε στο Αννόβερο και ήταν απο τους ιδρυτές του Θρακιώτικου συλλόγου. Σήμερα είναι συνταξιούχος και ζεί μόνιμα στην Στέρνα Ορεστιάδας..

Οι κόρες του Μ. Μπαρμπούδη, Χρυσούλα και Σούζη στο αμάξι του, 1975..

Βασιλική Μπαρμπούδη, Σταματίνα, Τούλα Γκαιντατζή και η αδελφή της

Απο αριστερά..απεικονίζονται ...Βασιλική Μπαρμπούδη με τις κόρες της Τασία και Χρυσούλα, Κύρος Κώστας με την οικογένεια του και η Βαίτσα Γεωργιάδου με την νεογέννητη Χρυσούλα..1970

Συνδυασμός με μπάρμπεκιου και ζωναράδικο χορό..1973

Κυριάκος Αρβανιτίδης..Έφυγε απο τη ζωή στα 57 του, απο καρδιαγγειακό επεισόδιο. Θα τον θυμούνται όλοι όσοι τον γνώρισαν με αγάπη, καθώς ήταν απο τους ανθρώπους που δεν περνούσαν απαρατήρητοι.