Κλειστές - ομοφοβικές κοινωνίες...Στερεότυπα, προκαταλήψεις, ταμπού στις σχέσεις ... Κάντε κάτι γιατί χανόμαστε!

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης

Ποιος είναι αυτός που δεν έχει νιώσει  ερωτική έλξη και έντονα εκρηκτικά συναισθήματα; Kαι ποιος είναι αυτός που δεν έχει νιώσει ενοχές, για διάφορους λόγους, για την ερωτική του ζωή;  
Αναρωτηθήκατε ποτέ, τι είναι αυτό που πυροδοτεί την ερωτική μέθη και γιατί υπάρχουν στερεότυπα και ταμπού στις ερωτικές σχέσεις; 
Κάποτε προσπαθήσαμε να ερμηνεύσουμε την "έκρηξη", να βρούμε τα αίτια, αλλά μπερδευτήκαμε περισσότερο. Ρωτήσαμε την καρδιά, τους  επιστήμονες, τους ερωτοχτυπημένους, τους γείτονες, τις γειτόνισσες να μας βοηθήσουν, να μας την περιγράψουν με δικά τους λόγια, μα άκρη δεν βρήκαμε. Κάποιοι μίλησαν για συναίσθημα της ψυχής, άλλοι της καρδιάς και άλλοι  για ορμόνες και νευροδιαβιβαστές, τους περίφημους "αγγελιοφόρους του έρωτα", όπως τους ονομάζουν. Και πως να βρείς άκρη, να ερμηνεύσεις το φτέρωμα της καρδιάς, τον  έρωτα, το συναίσθημα; Θα χαθεί η μαγεία..
Και όμως; Ακόμη και σήμερα, οι άνθρωποι ως μονάδες, η οικογένεια, οι κοινωνίες, τα διάφορα δόγματα, αρέσκονται να χτίζουν τείχη, να βάζουν όρια, να κατηγορούν, να απαγορεύουν, να "φυλακίζουν" τον έρωτα και να επικαλούνται θεούς και δαίμονες. 
Πολλά τα αίτια για τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις, τις πεποιθήσεις και τα ταμπού που καθορίζουν τις σχέσεις μας.

Στο παρακάτω άρθρο, που δημοσιεύω στο τέλος του δικού μου κειμένου, ο Γιάννης Αρβανιτάκης, μπαίνει στην ουσία και με τη δική του επιστημονική ματιά, αλλά όπως πάντα, με εύθυμη και καλή διάθεση, σχολιάζει τις σεξουαλικές συμπεριφορές των ανθρώπων,το σεξ πάνω απο τα 45, τα ταμπού στον έρωτα και καταρρίπτει κάποιους μύθους.. 

Η δική μου πρόθεση είναι, να διατυπώσω την προσωπική μου γνώμη για τα προβλήματα που ταλανίζουν τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, σε κλειστές - ομοφοβικές κοινωνίες και το πόσο επηρεάζουν την προσωπικότητα, τις σχέσεις, μα περισσότερο τον έρωτα και όχι να μπω στη θέση των ειδικών, οι οποίοι είναι και σε θέση να δώσουν λύσεις σε τυχόν προβλήματα, π.χ. ψυχοφθόρες σχέσεις, βία ή σεξουαλικές δυσλειτουργίες και να υποδείξουν θεραπείες. 
Πιστεύω, πως μόνο όταν οι κοινωνίες είναι ανοιχτές - δημοκρατικές, είναι σε θέση να προστατεύσουν και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Να δώσουν την ευκαιρία στους συμπολίτες μας να ορίσουν τον ευατούς τους, όπως οι ίδιοι επιθυμούν. Να χαρούν τον έρωτα και γενικά τη ζωή!

Αφιερωμένο σε όλες και τις ψυχούλες που "κατακρεουργούνται" απο την "ηθική" συμπεριφορά ορισμένων.

Ξεκινώ χαριτολογώντας..
Ναι στο σέξ σε όλες τις ηλικίες!..Όχι όμως στα ακροβατικά σε όλες τις ηλικίες!

Ηλικίες που επιτρέπονται τα ακροβατικά ...

Αν και αξίζει η προσπάθεια ???

Το συνήθες αποτέλεσμα..γδουπ!

Σε όλες τις περιπτώσεις, καταστάσεις, οι ενέργειες μας εξαρτώνται απο το πως αντιλαμβανόμαστε τον μικρόκοσμο γύρω μας. Οι ιδέες μας στην ουσία είναι ανατυπωμένες σκέψεις, αντιλήψεις, γνώσεις, ανθρώπων που ζήσαμε μαζί και επηρεαστήκαμε σε συνάρτηση με το πολιτισμικό υπόβαθρο. 

Σε πρόσφατες συζητήσεις μας με τον Γιάννη, για στερεότυπα και ταμπού, διαπιστώσαμε πως υπάρχουν αρκετές προκαταλήψεις, αντιλήψεις που καθορίζουν τις σχέσεις μας και τις ερωτικές. Είναι όμως όλες οι ενέργειες μας ταμπού ή μερικές είναι φυσιολογικές? Ταμπού θα χαρακτήριζα κάτι που σε εμποδίζει να κατανοήσεις, να μιλήσεις,να βιώσεις ή να βελτιώσεις την ερωτική σου ζωή, όταν π.χ. σου δίνεται η δυνατότητα μέσω επιστήμης να βρείς μια λύση σε κάποιο πρόβλημα και δεν την αποδέχεσαι ή σε γενικές γραμμές υιοθετείς και επιμένεις (εμμονές) για κάτι που δεν έχει καμιά επιστημονική βάση και λογική ή την συμπεριφορά σου την καθορίζει μια ομοφοβική - κλειστή  κοινωνία...Εδώ εύστοχα θα απαντούσε η λαική σοφία: Κρίμα το μπόι σου καλέ!

Tον όρο στερεότυπο εισήγαγε ο Lippmann στις αρχές της δεκαετίας του 1920.
Ταμπού είναι ένας όρος, ο οποίος εισήχθη στην Ευρώπη από την Πολυνησία, από τον πλοίαρχο Κουκ και σημαίνει το ιερό και απαγορευμένο.

Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Stern..I want to break free

Βασικός και ο ρόλος της κοινωνίας- πολιτείας στις χαρές των ανθρώπων. Σε καταπιεστικές - ομοφοβικές κοινωνίες αποδέχεσαι μοιρολατρικά όσα σου επιβάλλει ο/η σύντροφος - σύζυγος, το κοινωνικό περιβάλλον και αδιαφορείς για την ερωτική και προσωπική σου ζωή. Φοβάσαι την κατακραυγή του κόσμου, τα αντίποινα. Πόσο όμως, οι κοινωνίες που ζούμε, είναι υπεύθυνες για την συμπεριφορά και τον ψυχαναγκασμό των ανθρώπων; Μια κοινωνία κλειστή, με τους δικούς της "ηθικούς κανόνες", όπου δεν υπάρχει και καμιά κοινωνική πρόνοια, στιγματίζει, φυλακίζει. αγνοεί, αδιαφορεί, καταπιέζει, καταδικάζει.. Καταδικάζει γυναίκες, παιδιά, ομοφυλόφιλους , αλλόθρησκους. Πιστή σε αυταρχικά δόγματα και συντηρητικές απόψεις, αποδέχεται στερεότυπα και τα επιβάλλει. Θύματα όλες οι ηλικίες, αλλά συνήθως, όσοι νιώθουν αδύναμοι.

Σεβασμός

Αλλά και πάλι, απόλυτο δεν υπάρχει. Ακόμη και άτομα "επιφανή", με άνετη οικονομική ζωή, έχουν βρεθεί σε παρόμοιες καταστάσεις. Μας είναι πιο εύκολο να υπάρχουν δαχτυλοδεικτούμενοι ΄΄ασεβείς΄΄, παρά να αποδεχτούμε την διαφορετικότητα και τα θέλω των συνανθρώπων μας. Μήπως όμως, τα άτομα που κρίνουν και χλευάζουν συνανθρώπους μας, είναι τα ίδια, άτομα με ιδιαίτερα ψυχοπαθολογικά προβλήματα; Διαβάζοντας κάποιες επιστημονικές μελέτες θα τολμούσα να πω, όπως άλλωστε ισχυρίζονται και οι επιστήμονες, στην πλειονότητα τους, πως μάλλον ναι! Υπάρχουν κάποια ψυχωτικά χαρακτηριστικά που εκφράζονται με επιθετική συμπεριφορά, εχθρότητα, μίσος, θυμό κ.ο.κ... Τώρα θα μου πείτε; Και ποιος δεν έχει ψυχωτικά χαρακτηριστικά με όσα βιώνουμε ή βλέπουμε καθημερινά γύρω μας; 

Εδώ να ξεκαθαρίσω, πως όταν μιλώ για ανοιχτές κοινωνίες, ενδέχεται να παρεξηγηθώ και γι΄ αυτό ξεκαθαρίζω τις σκέψεις μου, γιατί ορισμένοι θεωρούν πως μιλώ για απόλυτη ελευθερία χωρίς αξιακούς κανόνες. Πως καταργείται κάθε έννοια συλλογικότητας και πως ο καθένας στο όνομα της ελευθερίας πράττει κατά το δοκούν. Αδιαφορεί για τους θεσμούς, την επιστημονική γνώση, τον ορθολογισμό και λειτουργεί μόνο με την σκέψη της προσωπικής ευχαρίστησης, χωρίς παρεμβατισμούς. Όταν μιλώ για ανοιχτές κοινωνίες , εννοώ αλληλεγγύη, ισότητα, σεβασμό, πρόνοια, προστασία, ελευθερία σκέψης και έκφρασης. Δικαιώματα που τα προστατεύει η πολιτεία χωρίς διακρίσεις.. 
Δεν εννοώ πως πρέπει οι ζωές μας να καταλήξουν σαν τις εκπομπές ριάλιτι, τύπου "Big Brother" ή "Power of Love", όπου οι επιχειρηματίες στο βωμό του κέρδους διαστρεβλώνουν κάθε έννοια προσωπικότητας και κοινωνικότητας, χωρίς να τους ενδιαφέρει αν όλα αυτά διαμορφώνουν συνειδήσεις και συμπεριφορές και οδηγούν στην αποβλάκωση.
Προσωπική μου γνώμη είναι πως όλοι μπορούμε να απελευθερωθούμε απο κάθε είδους τυραννίας, αρκεί να το θέλουμε!

Και πάμε στην ουσία, δηλ. στον έρωτα, εφόσον έχει άμεση σχέση με τα στερεότυπα της κοινωνίας. ΄Ολοι ανγνωρίζουν πως το σεξ αποτελεί το μυστικό μιας καλής σχέσης και είναι ο βασικός κώδικας επικοινωνίας μεταξύ των συντρόφων. Για ποιο λόγο λοιπόν, να μην φροντίζουμε την "χημεία";
Είναι πράγματι λυπηρό, να θεωρείς φυσιολογικό, πως επειδή έχεις φτάσει σε μια ηλικία ή βρίσκεσαι "εγκλωβισμένος"  σε μια ΄΄σχέση΄΄, ο έρωτας δεν έχει σημασία στη ζωή σου ή να αλλάζεις την ερωτική σου ζωή απο τη στιγμή που θα παντρευτείς και θα κάνεις παιδιά. Πρέπει να απολαμβάνουμε τον έρωτα σε κάθε περίοδο της ζωής μας. Τα παιδιά δεν πρέπει να επηρεάζουν τις συνήθειες μας, ακόμη και όταν μεγαλώσουν. Μόνο οι τρόποι μας αλλάζουν. Το κοινό περιβάλλον που ζούμε βάζει μόνο κάποιους κανόνες (εδώ δεν υπάρχει θέμα ταμπού). Στο υποσυνείδητο τους είναι καταγεγραμμένο, πως τις ίδιες ανάγκες έχουν και οι γονείς τους, άσχετα αν λόγω σεβασμού και λιγότερο ως αμηχανία, δεν τα συζητούν όλα μαζί μας. 

Αυτό που όλοι πρέπει να καταλάβουμε, είναι πως ο έρωτας παίζει σημαντικό ρόλο στην ψυχοσωματική μας υγεία και είναι η πιο φυσιολογική και υγιής ανάγκη των ανθρώπων, σε όλες τις ηλικίες.
Θα διαχωρίσω τον έρωτα απο το σεξ, γιατί αν και στην ουσία, δηλ.  στην πράξη είναι το ίδιο, ο έρωτας ικανοποιεί και συναισθηματικές ανάγκες. Σίγουρα υπάρχει ικανοποίηση με το σεξ, αλλά η απόλυτη ικανοποίηση έρχεται με τον έρωτα..
Στις σημερινές εποχές υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις.
Προσωπικά, εκείνο που διαπιστώνω, είναι πως απομακρυνόμαστε απο τα συναισθήματα που μας οδηγούν στην πράξη και ο στόχος των συντρόφων είναι μόνο η απόλαυση. Η προέκταση της κοινωνίας βλέπετε..

Ρομαντισμός

Επίσης, εκείνο που με προβληματίζει είναι το σεξ στο μέλλον. Βλέπουμε πως οι ΄΄σύγχρονες κοινωνίες΄΄ σιγά σιγά απομακρύνονται απο την "παράδοση" και υιοθετούν νέες αντιλήψεις για το σέξ... Πρόσφατα διάβαζα για το spring break, το αχαλίνωτο σεξ των νέων (σεξομανία) σε παραλίες της Φλόριντα..Επιρροές δεχόμαστε απο παντού. Αν έχετε  πάει στο Φαληράκι της Ρόδου ή στα Μάλια της Κρήτης θα το διαπιστώσετε, τουλάχιστον αυτό γινόταν στα  Club Bar περίπου πριν μια δεκαετία που τα επισκέφθηκα. Να μην ξεχνάμε πως το σεξ είναι ένα προιόν που πουλάει. Φυσικά δεν είναι πάντα καταστροφικό, αλλά όταν λείπουν στοιχεία, όπως πχ. ρομαντισμός και αγάπη, νομίζω είναι "άγευστο".

Ήδη αρκετοί προσανατολίζονται σε ερωτικούς συντόφους ΄΄Ρομπότ΄΄, χωρίς δεσμεύσεις. Η οικογένεια, σύμφωνα με την δαρβινική θεωρία της εξέλιξης των ειδών, θα παίζει λιγότερο σημαντικό ρόλο, επιδεινώνοντας και το δημογραφικό μας πρόβλημα..

Σπάστε τα δεσμά

Πολλά τα προβλήματα και συνάμα οι χαρές στις σύγχρονες κοινωνίες. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για διάφορα, ακόμη και για οπτικοακουστικό σεξ, αλλά όλα αυτά πιστεύω, τα διαχειρίζονται καλύτερα οι ενδιαφερόμενοι..
Απο όλα όσα αναφέρει, ο Γιάννης Αρβανιτάκης, ας κρατήσουμε την δυνατότητα λύσης μέσω επιστήμης, σε τυχόν σεξουαλικά προβλήματα των συντρόφων, σε όλες τις ηλικίες. Να μιλάμε με ειλικρίνεια, ανοιχτά, να διεκδικούμε και να κάνουμε πράξη όσα επιθυμούμε! Σπάζουμε τα δεσμά που μας καταπιέζουν και προπάντων δεν φοβόμαστε τη γνώμη των άλλων! 
Τη ζωή σου την καθορίζεις ο ίδιος! Τον "ίσιο δρόμο" που κάποιοι "θεραπευτές ψυχών" επικαλούνται, ας τον κρατήσουν για τον εαυτό τους!
Χτίζουμε αληθινές σχέσεις χωρίς προκαταλήψεις..
Συνεχίζουμε με πάθος και φαντασία μέχρι τα βαθιά γεράματα, χωρίς ταμπού, έστω και υποβασταζόμενοι..
Συνεχίζουμε εμπνευσμένοι απο τους έρωτες της Αφροδίτης και του σκανταλιάρη Διόνυσου..
Κάντε κάτι γιατί χανόμαστε!

Μουσικές συναντήσεις με ρομπότ..και όχι συνευρέσεις, όπως θα φαντάζονται ορισμένοι πονηρούληδες...
Και για να καθησυχάσω τους φίλους...Η παραπάνω φωτογραφία είναι προιόν φαντασίας, δηλαδή φωτομοντάζ..

Το άρθρο του αγαπητού μας φίλου, Γιάννη Αρβανιτάκη

http://iarvan-hellas.blogspot.de/2018/03/blog-post.html#more