Το παράνομο ραδιάκι

Από τα ομορφότερα συναισθήματα που βιώνεις ως άνθρωπος, είναι όταν αισθάνεσαι λεύτερος, όταν ταξιδεύεις ελεύθερα, διαβαίνεις από χώρα σε χώρα χωρίς περιορισμούς, χωρίς να υπόκεισαι σε

συνοριακούς ελέγχους, όταν μπορείς να εργάζεσαι σε χώρα της δικής σου επιλογής, εφόσον είναι εφικτό και έχεις το δικαίωμα. Με την συνθήκη του Σένκεν, που υπεγράφη για πρώτη φορά το 1985 μεταξύ 5 χωρών της  Ευρωπαϊκής Ένωσης και σταδιακά όσων ακολούθησαν, η ελεύθερη διακίνηση προσώπων και εμπορευμάτων, ήταν κατά την γνώμη μου, ιδιαίτερα σημαντική απόφαση. Δημιούργηθηκαν για πρώτη φορά ενιαία σύνορα, κοινά εξωτερικά σύνορα, όπως ακριβώς αρμόζει σε μια οικογένεια.
Θυμάμαι τους εξευτελιστικούς ελέγχους που διενεργούσαν οι συνοριοφύλακες ή οι τελωνειακοί πριν την συμφωνία για ελεύθερη διακίνηση. Κάποτε σε μικρή ηλικία, στην επιστροφή με τρένο από την Γερμανία, μεταξύ και πολλών άλλων περιστατικών, θυμάμαι σε ένα από αυτά, την έντονη συζήτηση της γιαγιάς μου με έναν τελωνειακό για ένα μικρό ράδιο. Παράνομο και ύποπτο το αντικείμενο κατά την γνώμη του, που δεν δικαιούτο να κυκλοφορεί ελεύθερο χωρίς δασμούς, παιχνιδάκι να παίζει το παιδούδ΄ι, σύμφωνα με την γνώμη της γιαγιάς μου. Επικράτησε η δεύτερη μετά κόπων και βασάνων.
Ο καθένας προσπαθούσε να κρύψει ό,τι μπορούσε, ακόμη και στα πιο απόκρυφα σημεία του σώματος.
Η διαδρομή προς την ελευθερία, την ασφάλεια, είναι κοπιαστική, βασανιστική και μόνο όσοι την έχουν βιώσει μπορούν να καταλάβουν την αξία της.
Αν και υπάρχουν πολλά προβλήματα ακόμη προς επίλυση, καταφέραμε να βελτιώσουμε τις ζωές μας, να συνυπάρξουμε με άλλες εθνοτικές ομάδες χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Σεβαστήκαμε, αλλά και μας σεβάστηκαν. Ο σεβασμός ήταν αμφίδρομος.
Μετά όμως και τις διεθνείς εξελίξεις, οικονομική κρίση, πόλεμος στην Συρία οι αυξημένες προσφυγικές ροές δημιούργησαν πρόσθετα προβλήματα που έπρεπε να τα διαχειριστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μεταξύ όμως των όρων της συνθήκης του Σένκεν είναι και ο αυστηρός έλεγχος των εξωτερικών συνόρων για υψηλή ασφάλεια μεταξύ των χωρών που έχουν υπογράψει την συνθήκη, ενώ ταυτόχρονα ισχύει για όλους και ένα σύνολο κανόνων που καλύπτει διάφορους τομείς.
Τα εσωτερικά σύνορα της Ένωσης μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορούν να κλείσουν, όταν υπάρχουν λόγοι δημόσιας ασφάλειας και μόνο για περιορισμένη περίοδο.
Με τα εξωτερικά σύνορα τι γίνεται?
Οτιδήποτε κι αν αποφασίσουμε, κλειστές ή ανοιχτές δομές, όσες προσλήψεις συνοριοφυλάκων κι αν κάνουμε, όσα συρματοπλέγματα κι αν προσθέσουμε, χωρίς ολικές λύσεις,συνεργασίες, το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα δεν πρόκειται να λυθεί. Η Ευρώπη πρέπει να αναζητήσει λύσεις, όπως η στήριξη προσφύγων κοντά στις εστίες τους, να διαφυλάξει την ασφάλεια τους στις χώρες που ζουν.
Όση καλή διάθεση κι αν έχουμε, να βοηθήσουμε κατατρεγμένους ανθρώπους, η κατάσταση θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Ούτε με το να ανοίξεις τα σύνορα, να γκρεμίσεις τους φράχτες θα λύσεις το προσφυγικό πρόβλημα, γιατί δημιουργούνται ταυτόχρονα άλλα, που είναι σοβαρότερα και εμπεριέχουν κινδύνους για την ελληνική κοινωνία, την δημόσια ασφάλεια.
Γι΄ αυτό πιστεύω πως η δημιουργία νέας δομής φιλοξενίας μεταναστών ή η αύξηση της δυναμικότητας στην ήδη υφιστάμενη δομή δεν θα λύσει το πρόβλημα και θα δημιουργήσει περισσότερα. Η διάνοιξη νόμιμων οδών μετανάστευσης είναι ο μόνος τρόπος που εξασφαλίζει ισορροπίες. Χρειαζόμαστε στον τόπο μας τους μετανάστες, όπως χρειαζόμαστε και πολιτικές προτάσεις για την ανάπτυξη, την ευημερία. Η παράνομη μετανάστευση όμως πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα. Ο Έβρος είναι μια ευαίσθητη περιοχή που φυλάττει σύνορα, όχι μόνο τα δικά της, αλλά και της Ευρώπης. 

Η προσέγγιση αυτή δεν αναιρεί την ιδέα της πολιτισμικότητας, δεν εχθρεύεται, δεν είναι αντίθετη με άλλες εθνότητες. Προστατεύει την ομαλότητα και δημιουργεί προυποθέσεις για την μελλοντική μας σχέση-συνεργασία με άλλους πολιτισμούς.

Συνύπαρξη

Στην πρώτη Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για την αντιμετώπιση των μεγάλων ροών προσφύγων και μεταναστών, ο ΟΗΕ δεσμεύτηκε να προστατέψει τα δικαιώματα τους, αλλά και να υπάρξει διεθνής συνεργασία για επίλυση της ανθρωπιστικής κρίσης που είχε ξεσπάσει μετά τον πόλεμο στην Συρία.
Η « Δήλωση της Νέας Υόρκης για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες» υιοθετήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2016.
Η βία και οι σκοτωμοί δεν σταμάτησαν ποτέ και είναι λογικό οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης, οι διώξεις, οι φυσικές καταστροφές, να οδηγούν τους ανθρώπους σε αναζήτηση καλύτερης τύχης και ήταν αναμενόμενο να υπάρξει αυξημένο μεταναστευτικό ρεύμα, όχι μόνο από την Συρία, αλλά και από την Αφρική προς τον ευρωπαϊκό Βορά με ενδιάμεσους σταθμούς, όπως η Ελλάδα. Σχεδόν κάθε ένα δυτευρόλεπτο εκτοπίζεται και κάποιος από την γενέτειρα του για τους λόγους που προαναφέραμε. 

Η βόρειος Ευρώπη είναι ο επίγειος παράδεισος γι΄αυτούς, όχι μόνο λόγω συνθηκών διαβίωσης, αλλά και κοινωνικών επιδομάτων που δίνονται εφ΄όρου ζωής.
Η βόρειος Ευρώπη, λόγω έλλειψης εργατών, αλλά και του δημογραφικού προβλήματος πάντα αναζητούσε λύσεις μέσω την μετανάστευσης. Η κρίση, μετά το 2015, ήταν μια ευκαιρία για αρκετές χώρες να ενσωματώσουν στο εργατικό δυναμικό τους αρκετούς από το προσφυγικό -μεταναστευτικό κύμα.
Η διαχείρηση των μεταναστευτικών ροών όμως δεν είναι εύκολη υπόθεση και πάντα εγκυμονεί κινδύνους, λόγω και των παράνομων ροών, που αρκετές φορές είναι σκόπιμες με παραινέσεις και εξαναγκασμούς για να εξυπηρετηθούν γεωπολιτικά συμφέροντα.
Από την στιγμή όμως, που μια κοινωνία για διάφορους λόγους αποφασίζει να ενσωματώσει άλλες πολιτισμικές ομάδες είναι υποχρεωμένη να εξασφαλίζει και τις προοπτικές για αρμονική συνύπαρξη όλων των πολιτών
Η εξέλιξη των κοινωνιών πρέπει να δημιουργεί συνθήκες ενσωμάτωσης, συνθήκες κοινωνικής συνοχής και συνύπαρξης διαφορετικών πολιτισμικών ομάδων.
Δυστυχώς αποτυγχάνουμε σε πολλούς τομείς  Το βλέπουμε στην καθημερινότητά μας, στην αδιαφορία που δείχνουν ορισμένες πολιτισμικές ομάδες να σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, όσα με πολύ κόπο κατακτήθηκαν.
Η αδυναμία σωστής διαχείρισης οφείλεται και σε φοβικές πολιτικές που εφαρμόζουν οι δυτικές κοινωνίες. Πολιτικές που ενισχύουν τον ρατσισμό και τον ακροδεξιό λόγο.
Υποχρεώσεις και δικαιώματα ρυθμίζουν την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας.
Από τους καλούς φίλους και υποστηριχτής των ανοιχτών κοινωνιών, Andreas Stache, υποστηρίζει πως χρειάζεται υπομονή και πως μόνο η τρίτη γενιά, σύμφωνα με έρευνες, θα είναι σε θέση να ενσωματωθεί πλήρως. Υπομονή δηλαδή 40 χρόνια..
ΥΓ. Να μην ξεχνάμε πως υπήρξαν εθνοτικές ομάδες που έχουν παίξει σημαντικό πολιτισμικό και δημογραφικό ρόλο στους χώρους εγκατάστασης. Με όλους αυτούς γίνεσαι συνοδοιπόρος.. με τους υπόλοιπους τι γίνεται?

Απόστολος Πουτουλούδης 12.01.2021

Η ελευθερία της σιωπής

Η ανεκτική δημοκρατία πρώτα λαβώνεται και μετά τρέχει και δεν φτάνει.

Είδαμε τους ηγέτες διαφόρων κρατών, μετά την εισβολή στο καπιτώλιο των οπαδών του Τράμπ, στις δηλώσεις τους να αναφέρουν πως οι πολιτικές βίας και μίσους είναι πλήγμα για την δημοκρατία. Δηλαδή πριν δεν γνώριζαν με ποιον έχουν να κάνουν, το κατάλαβαν κατόπιν εορτής? Τέτοια φαινόμενα δεν φυτρώνουν από μια μέρα στην άλλη, αν προηγουμένως δεν υπάρχουν κάποιοι που σπέρνουν τον σπόρο της διχόνοιας ανάμεσα μας. Είναι οι τοξικοί άνθρωποι πους επιλέγουμε ως σωτήρες και τελικά πολώνουν, διαιρούν και παρασύρουν τους «υπάκοους οπαδούς» στον παραλογισμό, σε πράξεις βίας. Είναι, όπως πολύ εύστοχα έγραψε γερμανός δημοσιογράφος, οι πνευματικοί εμπρηστές. Δεν είναι μόνο οι ηγέτες, αλλά και όσοι από δίπλα τους έχουν μια δημόσια θέση ή θέλουν να βρεθούν σε αξιώματα. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει από ποιο άκρο πολιτικής παράταξης προέρχονται ή αν βρίσκονται εκτός ή εντός κοινοβουλίου. Όπως αντιδρούσα, στον Τραμπισμό, στον Μπερλουσκονισμό, έτσι θα αντιδρώ και σε κάθε έναν που μας γεμίζει το κεφάλι με παπαρδολογίες και εκφράζεται με ρητορική μίσους, προσβάλλει και απαξιώνει συνομιλητές και έχει αλαζονική συμπεριφορά. Είναι δικαίωμα μου άλλωστε! Να σημειώσω πως η ελευθερία λόγου, έκφρασης, είναι η ποιότητα της δημοκρατικής ζωής, το θεμέλιο της δημοκρατικής κοινωνίας και προστατεύεται από τον νόμο. Όπως έχω εγώ το δικαίωμα, έτσι το έχει και ο καθένας, να μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, ακόμα κι αν υπάρχουν απόψεις που ενοχλούν, απόψεις που παραπληροφορούν ή σοκάρουν.Υπάρχουν όμως όρια! Όρια που συγκρούονται με την υπόληψη ενός ατόμου, την αξιοπρέπεια του. Όρια που συγκρούονται με την διασφάλιση της δημόσιας υγείας ή και την ασφάλεια ενός κράτους. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, οι περιορισμοί και οι κανόνες είναι μέρος της δημοκρατίας και είναι εξίσου σημαντικοί για την λειτουργία της. Τα όρια επιβάλλονται από τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, από τον σεβασμό στην λειτουργία της δημοκρατίας. Ανάμεσα στην ελευθερία έκφρασης και στα όρια που επιβάλλονται, υπάρχουν λεπτές γραμμές ισσοροπίας που συγκρούονται και είναι λογικό να μας απασχολούν.Υπάρχουν όμως χαρακτηριστικά που κάνουν ανθρώπους να ξεχωρίζουν από την μάζα και είναι οι άνθρωποι που θέλεις να πορευτείς μαζί τους. Η σκέψη, η γνώση, το ήθος, ο σεβασμός, η αίσθηση του δικαίου, είναι ποιοτικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου που τον διακρίνουν. Ο καθένας μας ως σκεπτόμενο άτομο μπορεί να κρίνει και να αξιολογήσει τους ανθρώπους. Δεν γίνεται δικαστής, αλλά εκφράζεται ό,τι του υπαγορεύει η συνείδηση του και οι αξίες που πιστεύει.

Δυστυχώς, έχει γεμίσει ο κόσμος μας με λαϊκιστές ηγέτες, δεξιούς και αριστερούς, που μας παρασέρνουν σε μια στείρα αντιπαλότητα-εχθροπάθεια. Η αντιπαράθεση όπως φαίνεται, ανάμεσα σε δυο διαφορετικούς κόσμους, θα είναι διαρκής. Υπάρχει και μια τρίτη επιλογή, κάπου ενδιάμεσα. Η ΄΄ελευθερία της σιωπής΄΄. Είναι και αυτή η επιλογή, μια έκφραση της δημοκρατίας! 

Απόστολος Πουτουλούδης 07.01.2021

Γιατί δεν γινόμαστε Κινέζοι?

Ήταν Δεκέμβρης του 19, όταν ο Κινέζος γιατρός, Δρ. Λι Ουενλιάνγκ, οφθαλμίατρος στην ειδικότητα, προειδοποίησε για φονικό πανδημικό ιό, που χρειάζεται παραπέρα διερεύνηση, ώστε να διαπιστωθεί το στέλεχος. Κατηγορήθηκε για διασπορά ψευδών ειδήσεων και ανακρίθηκε από την Αστυνομία. Αναγκάστηκε μάλιστα να δηλώσει δημόσια πως δεν θα το ξανακάνει. Πέθανε σε ηλικία 34 ετών, τον Φλεβάρη του 20, προσβεβλημένος και ο ίδιος από τον ιό.Από την αρχή, για την αντιμετώπιση της πανδημίας από τον κορωνοϊό (covid-19), πάρθηκαν διάφορα μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας. Δυστυχώς, σήμερα θρηνούμε πάνω από 1,8 εκατ. συνανθρώπους μας, ενώ είναι ανυπολόγιστες οι συνέπειες για την οικονομία, για όσους έχουν κλείσει επιχειρήσεις ή έχουν χάσει τις δουλειές τους. Αντλώντας από διάφορες ειδησιογραφικές πηγές, στοιχεία για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, θα δούμε, πως εκτός από ελάχιστες χώρες, όπως, Κίνα, Ν. Ζηλανδία, Αυστραλία, Κούβα, το δεύτερο κύμα πανδημίας ήταν χειρότερο σε διάφορα σημεία της γης. Οι χώρες με τα λιγότερα κρούσματα , άρα και θανάτους, ήταν όσες εφάρμοσαν αυστηρά περιοριστικά μέτρα και ελέγχους ή έκλεισαν τα σύνορα τους.
Ποιες όμως οι μεταξύ μας διαφορές και γιατί απέτρεψαν το δεύτερο κύμα πανδημίας ορισμένες χώρες όπως η Κίνα?
Συγκρίνοντας την Κίνα με χώρες της Ευρώπης θα δούμε σημαντικές διαφορές στις πολιτικές αντιμετώπισης.
Στην Κίνα, οι αρχές ελέγχουν και παρεμβαίνουν όποτε θέλουν, χωρίς να τους ενδιαφέρει αν θίγονται προσωπικά δεδομένα και ελευθερίες.
Στην Ευρώπη αυτό θα ήταν αδιανόητο.
Στην Κίνα οι εφαρμογές Corona, δημιουργούν ακριβή προφίλ κίνησης και αποτελούν μέρος της καθημερινής ζωής. Κατά την είσοδο σε εστιατόρια, καφετέριες ή καταστήματα, σαρώνουν έναν κωδικό QR.
Στην Γερμανία, αν και υπάρχει μια εφαρμογή προειδοποίησης, ελάχιστοι την χρησιμοποίησαν.
Στην Κίνα οι αρχές αντιδρούν γρήγορα κλειδώνοντας κάθε περιοχή- πόλη που παρουσιάζει κρούσματα χωρίς πολλά λόγια και πραγματοποιούν εκατ. τεστ ανίχνευσης, ενώ ισχύουν περιορισμοί εισόδου στην χώρα με αυστηρή καραντίνα δύο εβδομάδων σε ειδικά διαμορφωμένα ξενοδοχεία. Απαγορεύεται να ταξιδέψεις αν οι εγαρμογές υγείας δείξουν λοίμωξη. Υπάρχει επίσης ένα ατομικό προφίλ κίνησης στο οποίο μπορεί να έχει πρόσβαση η αστυνομία.
Στην Ευρώπη προσπαθούν με ημίμετρα να περιορίσουν την πανδημία και να σώσουν την οικονομία, ενώ το καλοκαίρι υπήρξε χαλάρωση. Οι αντιδράσεις ήδη είναι αρκετές από μερίδα πολιτών που θεωρούν πως θίγονται τα ατομικά τους δικαιώματα.
Το καλοκαιράκι όταν κάποιοι ασυνείδητοι, ευτυχώς ελάχιστοι, διοργάνωναν παραλιακά πάρτι , στην Κίνα οι πόλεις θύμιζαν ΄΄πόλεις φαντάματα΄΄, χωρίς να διαμαρτύρεται κανένας.
Οι εμβολιασμοί στην Κίνα άρχισαν πριν ακόμη ολοκληρωθούν οι κλινικές έρευνες. Η έλλειψη διαφάνειας δεν θίγει κανέναν, ούτε ενοχλούνται από τυχόν ηθικά ζητήματα.
Συζητήσεις για την χρησιμότητα της μάσκας στην Κίνα δεν υπάρχουν. Η μάσκα ανήκει στην καθημερινότητά τους, καθώς έχουν εμπειρίες από προηγούμενες πανδημίες και ήδη γνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι να τις χρησιμοποιούν.
Στην Ευρώπη οι συνωμοσιολόγοι και οι αντιεμβολιαστές έχουν γεμίσει με ψέματα το διαδίκτυο, χωρίς να νοιάζεται κανένας. Ακόμη και κάποιοι κληρικοί σήκωσαν μπαϊράκι για τα περιοριστικά μέτρα.

Η πρόσφατη διαφωνία Κράτους και Εκκλησίας, σχετικά με το άνοιγμα των ναών τα Θεοφάνεια, δείχνει την αδιαλλαξία ορισμένων να συμμορφωθούν με τους νόμους.

Και τι δεν ακούσαμε για την πανδημία? Μέχρι και για θεία τιμωρία μας μίλησαν ορισμένοι. Για όλα έχουμε άποψη, εκτός από την προβολή της επιστημονικής αλήθειας. Δεν υπήρξε εποχή που κάποιοι να μην μας έφταιγαν. Ακόμη από την εποχή της Πανούκλας, οι Ναζί πιστεύαν πώς οι Εβραίοι κουβαλούσαν το μικρόβιο της πανούκλας και αργότερα στην χολέρα οι μετανάστες.
Δεν προλαβαίνει η επιστημονική κοινότητα να κάνει δηλώσεις σχετικά με τους εμβολιασμούς, εδώ ήδη τα γνωρίζουν όλα, σχετικά με τις παρενέργειες, μεταλλάξεις κ.ά.
Το δίλημμα της δύσης σχετικά με την αντιμετώπιση της πανδημίας, δείχνει εκ των υστέρων και την δυσχερή μας θέση έναντι των ασιατικών χωρών.
Η χώρα μας ενώ τα πήγε πολύ καλά στο πρώτο κύμα, δυστυχώς στο δεύτερο, παρασύρθηκε από τις πολιτικές άλλων χωρών που υιοθετούσαν ημιτελή μέτρα.
Η Κούβα τώρα, αν και τα έχει καταφέρει καλύτερα στην πανδημία, η οικονομική κρίση είναι δεδομένη, ενώ υπάρχει σημαντική έλλειψη αγαθών. Τα σύνορα ήταν για μήνες κλειστά και μόλις πρόσφατα έχει επιτρέψει την είσοδο σε παραθεριστικά θέρετρα.
Η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και η Κούβα επίσης έχουν ένα άλλο πλεονέκτημα. Μπορούν να ελέγξουν τα σύνορά τους ευκολότερα. Επίσης εκτός από τις μεγάλες πόλεις στην Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία οι αποστάσεις είναι τεράστιες.
Aν και οι ηλιακιακές ομάδες, άνω των 80, κινδυνεύουν να νοσήσουν σοβαρά και να πεθάνουν η εξάπλωση του ιού θεωρείται δεδομένη και εγκυμονεί επίσης κινδύνους για όλες τις ηλικίες. Ο μόνος τρόπος να σταματήσει η πανδημία, είναι να τηρηθούν οι κανόνες μέχρι να ολοκληρωθούν οι εμβολιασμοί. Τα εμβόλια είναι ασφαλή και σώζουν ζωές!
Και τέλος, καλό είναι οι ιερείς να μην ενθαρρύνουν τους πιστούς για θεία κοινωνία από την πίσω πόρτα..
Απόστολος Πουτουλούδης 04.01.2021