Η ελευθερία της σιωπής

Η ανεκτική δημοκρατία πρώτα λαβώνεται και μετά τρέχει και δεν φτάνει.

Είδαμε τους ηγέτες διαφόρων κρατών, μετά την εισβολή στο καπιτώλιο των οπαδών του Τράμπ, στις δηλώσεις τους να αναφέρουν πως οι πολιτικές βίας και μίσους είναι πλήγμα για την δημοκρατία. Δηλαδή πριν δεν γνώριζαν με ποιον έχουν να κάνουν, το κατάλαβαν κατόπιν εορτής? Τέτοια φαινόμενα δεν φυτρώνουν από μια μέρα στην άλλη, αν προηγουμένως δεν υπάρχουν κάποιοι που σπέρνουν τον σπόρο της διχόνοιας ανάμεσα μας. Είναι οι τοξικοί άνθρωποι πους επιλέγουμε ως σωτήρες και τελικά πολώνουν, διαιρούν και παρασύρουν τους «υπάκοους οπαδούς» στον παραλογισμό, σε πράξεις βίας. Είναι, όπως πολύ εύστοχα έγραψε γερμανός δημοσιογράφος, οι πνευματικοί εμπρηστές. Δεν είναι μόνο οι ηγέτες, αλλά και όσοι από δίπλα τους έχουν μια δημόσια θέση ή θέλουν να βρεθούν σε αξιώματα. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει από ποιο άκρο πολιτικής παράταξης προέρχονται ή αν βρίσκονται εκτός ή εντός κοινοβουλίου. Όπως αντιδρούσα, στον Τραμπισμό, στον Μπερλουσκονισμό, έτσι θα αντιδρώ και σε κάθε έναν που μας γεμίζει το κεφάλι με παπαρδολογίες και εκφράζεται με ρητορική μίσους, προσβάλλει και απαξιώνει συνομιλητές και έχει αλαζονική συμπεριφορά. Είναι δικαίωμα μου άλλωστε! Να σημειώσω πως η ελευθερία λόγου, έκφρασης, είναι η ποιότητα της δημοκρατικής ζωής, το θεμέλιο της δημοκρατικής κοινωνίας και προστατεύεται από τον νόμο. Όπως έχω εγώ το δικαίωμα, έτσι το έχει και ο καθένας, να μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, ακόμα κι αν υπάρχουν απόψεις που ενοχλούν, απόψεις που παραπληροφορούν ή σοκάρουν.Υπάρχουν όμως όρια! Όρια που συγκρούονται με την υπόληψη ενός ατόμου, την αξιοπρέπεια του. Όρια που συγκρούονται με την διασφάλιση της δημόσιας υγείας ή και την ασφάλεια ενός κράτους. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, οι περιορισμοί και οι κανόνες είναι μέρος της δημοκρατίας και είναι εξίσου σημαντικοί για την λειτουργία της. Τα όρια επιβάλλονται από τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, από τον σεβασμό στην λειτουργία της δημοκρατίας. Ανάμεσα στην ελευθερία έκφρασης και στα όρια που επιβάλλονται, υπάρχουν λεπτές γραμμές ισσοροπίας που συγκρούονται και είναι λογικό να μας απασχολούν.Υπάρχουν όμως χαρακτηριστικά που κάνουν ανθρώπους να ξεχωρίζουν από την μάζα και είναι οι άνθρωποι που θέλεις να πορευτείς μαζί τους. Η σκέψη, η γνώση, το ήθος, ο σεβασμός, η αίσθηση του δικαίου, είναι ποιοτικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου που τον διακρίνουν. Ο καθένας μας ως σκεπτόμενο άτομο μπορεί να κρίνει και να αξιολογήσει τους ανθρώπους. Δεν γίνεται δικαστής, αλλά εκφράζεται ό,τι του υπαγορεύει η συνείδηση του και οι αξίες που πιστεύει.

Δυστυχώς, έχει γεμίσει ο κόσμος μας με λαϊκιστές ηγέτες, δεξιούς και αριστερούς, που μας παρασέρνουν σε μια στείρα αντιπαλότητα-εχθροπάθεια. Η αντιπαράθεση όπως φαίνεται, ανάμεσα σε δυο διαφορετικούς κόσμους, θα είναι διαρκής. Υπάρχει και μια τρίτη επιλογή, κάπου ενδιάμεσα. Η ΄΄ελευθερία της σιωπής΄΄. Είναι και αυτή η επιλογή, μια έκφραση της δημοκρατίας! 

Απόστολος Πουτουλούδης 07.01.2021