Η Ιθάκη μου

Προβολή στο Youtube

https://www.youtube.com/watch?v=VVk3VBmqGCI&list=PLPflzxPJViD8MRn1RPF7s5wJK1uA6Y6dm&index=14

Η Ιθάκη μου
Στίχος: Ιωάννης Γιαννικόπουλος

Μουσική: Γιάννης Αρβανιτάκης

Θνητός ποτέ δε γνώρισε ποιο έχει πεπρωμένο 

και τι του έχει απόκρυφα η μοίρα φυλαγμένο 

Θνητός κι εγώ ταξιδευτής έψαχνα μιαν Ιθάκη

πότε ζερβά πότε δεξιά πηγαίνοντας το δοιάκι.

Ώσπου η μοίρα της ζωής όπως το είχε τάξει 

έφερε τη σκούνα μου στον όρμο σου να αράξει 

Σειρήνα αγγελόμορφη μεθυστική πλανεύτρα 

μάγισσα πεντάμορφη της μοίρας μου τοξεύτρα 

Σειρήνα αγγελόμορφη μεθυστική πλανεύτρα

καθήλωσες το δοιάκι μου κι έγινες η Ιθάκη μου 

Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ)

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ ΟΤΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΤΕΡΡΕΕ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ;

Θα ξεκινήσω κάπως διαφορετικά ..Κάποτε στην Ελλάδα με ειδοποίησαν πως κάποιος συχωριανός μου έπαθε ανακοπή καρδιάς την ώρα που οδηγούσε. Κανένας δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να δεί αν το θύμα αναπνέει ( έλλειψη ενημέρωσης).. Θυμάμαι τον είχα πάει στο νοσοκομείο, κάπου 25 χιλιόμετρα, για να διαπιστωθεί απλά θάνατος του. Εσείς ίσως να μην βρεθήκατε ποτέ σε κάποιο ανάλογο περιστατικό και μακάρι να μην χρειαστεί. Αν χρειαστεί, τι θα κάνετε?

Πόσο χρήσιμο είναι να γνωρίζουμε κάποιες βασικές ενέργειες διάσωσης..

Το άρθρο του αγαπητού μου φίλου και γιατρού Ιωάννη Αρβανιτάκη έρχεται να δώσει κατευθυντήριες οδηγίες για τέτοιες περιπτώσεις. Να γνωρίζετε τι πρέπει να κάνετε ..

Γράφει ο Ιωάννης Αρβανιτάκης  

ΣΩΣΤΕ ΜΙΑ ΖΩΗ!
ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ - 1
Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ)

Φίλες και φίλοι,
εύχομαι να μην αναγκαστείτε ποτέ να παρέσχετε πρώτες βοήθειες σε κάποιον συνάνθρωπό μας που κινδυνεύει, αλλά...
ΣΚΕΦΘΗΚΑΤΕ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ ΟΤΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΤΕΡΡΕΕ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ;
Εδώ και καιρό ο αδελφός μου και ο φίλος μου ο Λάκης με παρωτρύνουν να γράψω δύο λόγια για τις πρώτες βοήθειες εν γένει. Το τελικό ερέθισμα μου το έδωσε ένα πρόσφατο περιστατικό που μου συνέβη στην Κρήτη.
Φιλοδοξώ πως θ’ αφιερώσετε λίγο από τον χρόνο σας, ελπίζοντας με το άρθρο μου αυτό να έχω προσφέρει ένα λιθαράκι στις γενικές ιατρικές σας γνώσεις. ‘’Κλικ’’ λοιπόν στο παρακάτω σύνδεσμο..

https://iarvan-hellas.blogspot.de/2017/11/1.html

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΣΦΙΓΜΕΝΑ ΧΕΙΛΗ

Γράφει η Χριστίνα Ντεχόλα         

Μ΄ έβλεπε κάθε μέρα, μα δε με κοίταγε ποτέ. Απασχολημένη με τα εγκόσμια και τα απόκοσμα του συλλογισμού της δεν κατόρθωσε ποτέ να ακούσει τις μικρές αναταραχές της φωνής μου. Όσο η φωνή μου δυνάμωνε με τον καιρό, τόσο περίσσευε κι ο θόρυβος από τα μύρια μικροπράγματα. Υπήρχαν φορές, πολλές φορές που πνίγηκα και γω η ίδια στο θόρυβο της ευτέλειας, της μικροπρέπειας και της απελπισίας της. Υπήρχαν φορές που έψαχνα τη φωνή μου μέσα στη φασαρία. Έως ότου κατάλαβα, πως για να με ακούσω θα έπρεπε να σωπάσουν όλα τα παράταιρα.

Η γυναίκα με τα σφιγμένα χείλη δεν ανησυχούσε ποτέ για μένα. Την βόλευε εξαιρετικά που μπορούσα να τακτοποιώ όμορφα και ήσυχα τα θέματα μου. Μάλιστα την βόλευε να υποκρίνεται, ότι δεν άκουσε τις κραυγές αγωνίας μου όταν την είχα ανάγκη. Πίσω από τα σφιγμένα χείλη της τώρα ξέρω πως ίσως να έχει χαμογελάσει μια δυο φορές, μα δεν ξέρω αν αυτό ήταν για καλό.

Της άρεσε το άγχος. Της άρεσε να μοιράζει ευθύνες στους ανθρώπους και να είναι ετοιμόλογη όταν της απέδιδαν φταίξιμο. Ήταν άψογη στις δικαιολογίες και ουδέποτε ένιωσε υπόλογη για κάποια καταστροφή. Το αγαπημένο της χόμπι ήταν να δημιουργεί εχθρική ατμόσφαιρα για οτιδήποτε καινοτόμο, θετικό και παραγωγικό. Ναι, της άρεσε τρομερά αυτό. Και η κριτική της άρεσε! Όχι η εποικοδομητική, μα η ζηλόφθονη, κείνη που σε αποτρέπει από το να κάνεις αυτό που πηγάζει από μέσα σου.

Μια μέρα κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Γίνεται άραγε κανείς να ξεχνά την όψη του; Ποια ήμουν; Είδα αυλακιές στο πρόσωπό μου και ένα δέρμα γκρί. Είδα ένα βλέμμα άστοχο κι απελπισμένο. Αυτή δεν ήμουν εγώ. Ποτέ δεν ήθελα να γίνω αυτή που έβλεπα μπρος μου. Η γυναίκα μέσα από τον καθρέφτη με κοίταγε με τα σφιγμένα της τα χείλη. Η γυναίκα με τα σφιγμένα χείλη πλέον ήμουν εγώ.

Μετά σιωπή. Όταν σωπαίνουν τα παράταιρα ακούς τα ουσιώδη. Αποτάξου τη γυναίκα με τα σφιγμένα χείλη. Αποτάσσομαι! Κι όσο απλό κι αν ακούγεται, καθόλου έτσι εύκολα δεν έγινε. Ανοίγω τα μάτια και αναπνέω. Είμαι εγώ. Όπως πάντα ονειρευόμουν να γίνω. Είμαι αυτή που θέλω. Είμαι αυτή που ξέρω, αυτή που αξίζω να είμαι. Είμαι το κορίτσι με τα γελαστά χείλη. Είμαι η φωνή μου. Δίχως θορύβους. Είμαι εγώ, η γαλήνη μου και το χαμόγελό μου.

Προβολή στο You Tube

https://www.youtube.com/watch?v=u7tUdNLKUvU&feature=youtu.be

Σε ποίηση Δήμητρας Κάππα

Όνειρο             

Να έκλεβα το χρυσό από την Ίριδα
για φίλιωμα στο θόλο της θεάς,
στις κόρες των ματιών μας σαν φυγάς,
με βιάση δαχτυλίδια να το ετύλιγα.

Μαζί τον Κόσμο όμοιο να θωρούμε,
στίλβη ψυχής στα μάτια μας· δραπέτες,
τ’ αθάνατου Έρωτα αιώνιοι ικέτες,
σε μακάριά άλη ν’ αλωθούμε.

Αιθέριες μορφές αδελφωμένες,
μες στο χορό ουράνιων σωμάτων.
νάματα Αρμονίας μυρωμένες,
πτήσεις σε τόπους άγνωρων θαυμάτων,
δαιμόνων αγαθών αγαπημένες,
στο ωκεάνειο λαμπρών πνευμάτων.