Όταν σβήνουν τα φώτα

Του. Α. Πουτουλούδη        

Στο κατώφλι της καινούργιας χρονιάς 

πυροτεχνήματα, βεγγαλικά και ειδικά εφέ θα κάνουν την νύχτα μέρα.

Θα ανταλλάξουμε και φέτος τις καθιερωμένες ευχές,
θα υμνήσουμε τον έρωτα, την αγάπη,
θα μιλήσουμε για αλληλεγγύη, ελευθερία,
θα ευχηθούμε για παγκόσμια ειρήνη, να εξαληφθεί η πείνα.
Έχουμε τόσα πολλά να πούμε, να ευχηθούμε τούτη την τελευταία μέρα, λίγο πριν σβήσουν τα Χριστουγεννιάτικα φώτα..
..και μετά?
Απρόσωπη και θλιμμένη η πόλη θα επιστρέψει στους κανονικούς της ρυθμούς.
Στις γειτονιές οι “καθωσπρέπει” βιαστικοί θα μας προσπερνάνε,
δεν θα μας ακούει κανείς, δεν θα μας προσέχει ο διπλανός.
Μελαγχολικοί, σιωπηλοί, φοβισμένοι θα βαδίζουμε, θα εργαζόμαστε.
Θα σμίγουμε τα βράδια στα κελλιά μας, 

θα χομεγελάμε μπροστά στα τηλε-σκουπίδια των ριάλιτι,
ενώ στα πεζοδρόμια των απέραντων δρόμων
σε σκοτεινές γωνιές, μέσα σε χαρτόκουτα μικρά,
αγκαλιά με τα συντρίμια των καημών
θα συνεχίσουν να κρύβουν τα δάκρυα τους οι ξεριζωμένοι,
οι ξεχασμένοι, οι λησμονημένοι, οι καταπιεσμένοι,
ολομόναχοι και απαξιωμένοι. 

Ανείδωτες οι μορφές τους.
κι εμείς θα σωπαίνουμε, λες και δεν θα ΄χουμε τίποτα να πούμε,
μέχρι να έρθουν οι επόμενες εορταστικές μέρες...
βρε δεν βαριέσαι αδελφέ, καλά την βγάλαμε και φέτος, στο τέλος θα πούμε!
ΚΑΛΗ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ!
HAPPY NEW YEAR 2020!