Τα περιγράφω, όπως ο ίδιος τα αναφέρει μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα.
-Ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έκανα στη ζωή μου. Από το Ιράν στην Τουρκία και από εκεί έφτασα στο νησί Λέσβος με την τρίτη προσπάθεια
Στην πρώτη προσπάθεια αναποδογύρισε η βάρκα και σωθήκαμε από την τουρκική ακτοφυλακή.
Στην δεύτερη προσπάθεια στην βάρκα μας υπήρχαν 40 άτομα, τα περισσότερα γυναικόπαιδα. Κοντεύαμε χαρούμενοι και ανακουφισμένοι στην Ευρώπη, όταν μας πλησίασε η ελληνική ακτοφυλακή και χάλασε την μηχανή της βάρκας, αφήνοντάς μας στο έλεος των κυμάτων. Τρεις μέρες ήμασταν χωρίς φαγητό και νερό. Παρακαλούσαμε για βοήθεια. Μας βρήκε η τουρκική ακτοφυλακή και μας έσωσε μεταφέροντάς μας στην στεριά της Τουρκίας.
Η τρίτη προσπάθεια στέφθηκε με επιτυχία. Ήμασταν ευτυχισμένοι, γεμάτοι με ελπίδες για την καινούργια ζωή!
Όταν μεταφερθήκαμε την πρώτη κιόλας μέρα στην Μόρια και αντικρύσαμε το χάος που επικρατούσε απογοητευθήκαμε. Σε μια δομή για 3000 άτομα υπήρχαν 18.000 χιλιάδες, που ζούσαν μέσα σε μικρές σκηνές από ξύλα και πλαστικά, χωρίς ρεύμα και ιατρική βοήθεια, με άθλιες δημόσιες τουαλέτες και σύστημα σίτισης. Τσακίστηκε η ψυχή μας.
Γιατί? Αυτή είναι η Ευρώπη? Είναι αληθινό ή ένα κακό όνειρο?
Όταν ξεκίνησε η φωτιά ήμουν ξύπνιος. Υπάρχουν διάφορες αίτια για την φωτιά, όταν όμως επικρατούν για 3 -4 χρόνια οι ίδιες συνθήκες ήταν θέμα χρόνου να συμβεί.
Δείξαμε στον υπόλοιπο κόσμο τι συμβαίνει στην Μόρια. Αλλάξτε τις συνθήκες, αυτήν την κατάσταση!Η φωτιά μεγάλωνε και όλοι μας φοβηθήκαμε. Έπρεπε να φύγουμε από την Μόρια να γλυτώσουμε τις ζωές μας. Τα έχασα όλα! Την σκηνή μου , το σπίτι μου. ΄Επρεπε να φύγουμε γρήγορα, όμως ο στρατός έκλεισε τους δρόμους. Γυναίκες, παιδιά έκλαιγαν στους δρόμους. Έφτασε η Αστυνομία και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μας αντιμετώπησε με δακρυγόνα.Ξεκίνησε η διαμαρτυρία την άλλη μέρα.φωνάζοντας ΄΄ελευθερία΄΄. Ήθελαν να αλλάξει η κατάσταση. Ξανά η Αστυνομία με δακρυγόνα. Δεν ξέρω γιατί?Πριν εγκαταλείψω την χώρα μου για ένα καλύτερο μέλλον, νόμιζα πως η Ευρώπη προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία, πως υπάρχει αλληλοσεβασμός.Αν ακούει η Ευρώπη, ένα θέλω μόνο να πω, πως οι άνθρωποι που ζούν σε αυτό το νησί χρειάζονται μια λύση. Προστατέψτε μας, βοηθήστε μας, κάντε κάτι γι΄ αυτό το χάος!Είναι αυτή η Ευρώπη?
-Ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έκανα στη ζωή μου. Από το Ιράν στην Τουρκία και από εκεί έφτασα στο νησί Λέσβος με την τρίτη προσπάθεια
Στην πρώτη προσπάθεια αναποδογύρισε η βάρκα και σωθήκαμε από την τουρκική ακτοφυλακή.
Στην δεύτερη προσπάθεια στην βάρκα μας υπήρχαν 40 άτομα, τα περισσότερα γυναικόπαιδα. Κοντεύαμε χαρούμενοι και ανακουφισμένοι στην Ευρώπη, όταν μας πλησίασε η ελληνική ακτοφυλακή και χάλασε την μηχανή της βάρκας, αφήνοντάς μας στο έλεος των κυμάτων. Τρεις μέρες ήμασταν χωρίς φαγητό και νερό. Παρακαλούσαμε για βοήθεια. Μας βρήκε η τουρκική ακτοφυλακή και μας έσωσε μεταφέροντάς μας στην στεριά της Τουρκίας.
Η τρίτη προσπάθεια στέφθηκε με επιτυχία. Ήμασταν ευτυχισμένοι, γεμάτοι με ελπίδες για την καινούργια ζωή!
Όταν μεταφερθήκαμε την πρώτη κιόλας μέρα στην Μόρια και αντικρύσαμε το χάος που επικρατούσε απογοητευθήκαμε. Σε μια δομή για 3000 άτομα υπήρχαν 18.000 χιλιάδες, που ζούσαν μέσα σε μικρές σκηνές από ξύλα και πλαστικά, χωρίς ρεύμα και ιατρική βοήθεια, με άθλιες δημόσιες τουαλέτες και σύστημα σίτισης. Τσακίστηκε η ψυχή μας.
Γιατί? Αυτή είναι η Ευρώπη? Είναι αληθινό ή ένα κακό όνειρο?
Όταν ξεκίνησε η φωτιά ήμουν ξύπνιος. Υπάρχουν διάφορες αίτια για την φωτιά, όταν όμως επικρατούν για 3 -4 χρόνια οι ίδιες συνθήκες ήταν θέμα χρόνου να συμβεί.
Δείξαμε στον υπόλοιπο κόσμο τι συμβαίνει στην Μόρια. Αλλάξτε τις συνθήκες, αυτήν την κατάσταση!Η φωτιά μεγάλωνε και όλοι μας φοβηθήκαμε. Έπρεπε να φύγουμε από την Μόρια να γλυτώσουμε τις ζωές μας. Τα έχασα όλα! Την σκηνή μου , το σπίτι μου. ΄Επρεπε να φύγουμε γρήγορα, όμως ο στρατός έκλεισε τους δρόμους. Γυναίκες, παιδιά έκλαιγαν στους δρόμους. Έφτασε η Αστυνομία και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μας αντιμετώπησε με δακρυγόνα.Ξεκίνησε η διαμαρτυρία την άλλη μέρα.φωνάζοντας ΄΄ελευθερία΄΄. Ήθελαν να αλλάξει η κατάσταση. Ξανά η Αστυνομία με δακρυγόνα. Δεν ξέρω γιατί?Πριν εγκαταλείψω την χώρα μου για ένα καλύτερο μέλλον, νόμιζα πως η Ευρώπη προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία, πως υπάρχει αλληλοσεβασμός.Αν ακούει η Ευρώπη, ένα θέλω μόνο να πω, πως οι άνθρωποι που ζούν σε αυτό το νησί χρειάζονται μια λύση. Προστατέψτε μας, βοηθήστε μας, κάντε κάτι γι΄ αυτό το χάος!Είναι αυτή η Ευρώπη?
ΥΓ. Όλα αυτά συνοδεύονται από επιλεγμένες εικόνες ντροπής και απανθρωπιάς. Διαβάζοντας παρακάτω κάποια σχόλια, οι περισσότεροι Γερμανοί έχουν δάκρυα στα μάτια για τον άθλιο κόσμο που ξεφύτρωσε ξαφνικά μπροστά τους, όπως και πολλοί άλλοι δήθεν ανθρωπιστές, λες και ανακάλυψαν την πίκρα τώρα.. Προσωπικά δεν θέλω να κάνω κανένα σχόλιο. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Κρατώ μόνο την μαγική λέξη ΄΄αλληλοσεβασμός΄΄. Το κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις. Αν είναι χαρτονόμισμα και το διπλώσεις αρκετές φορές θα δείς και μερικές άλλες πλευρές. Ίσως κάποτε να σας διηγηθώ μια περιπέτεια για το πως ορισμένοι εννοούν την φιλοξενία, την ισότητα και όλα τα άλλα δικαιώματα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου