Aντιλήψεις που συγκρούονται..

     Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης      

Μετά το πρωινό καφεδάκι, σκέφτηκα, καιρός για λίγη κιθαρίτσα.
Έλα όμως, που ο δαίμων παραμονεύει...Μοιάζει ανίκητος!
Επιζητά μάχη!..Και άντε πάλι, απ΄ την αρχή!
Αν και οι συνέπειες είναι γνωστές, λες, δεν πειράζει! Για ακόμη μια φορά, ας κάνουμε μια προσπάθεια να τον αποκεφαλίσουμε...Σενάριο επιστημονικής φαντασίας, δικό μου..
Για να ισορροπήσεις ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα είναι δύσκολο, πρέπει να διαλέξεις!
Αυτού του είδους ΄΄ισορροπία ΄΄, είναι κακός σύμβουλος για την ψυχική υγεία. Δεν μιλάμε για πνευματική και συναισθηματική ισορροπία, που είναι απαραίτητη, αλλά για την επιλογή που πρέπει να κάνεις, ανάμεσα σε αντιλήψεις που συγκρούονται..

Ελληνοτουρκικά

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης            

Ας γράψουμε και λίγα λόγια για τα Ελληνοτουρκικά...γιατί μετά και τον αποκλεισμό απο την Μπεσίκτας, δεν μας μένουν και πολλά περιθώρια ειρηνικής συνύπαρξης....
Πέρα από το χιούμορ, η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή δεν λέει να εξομαλυνθεί.
Κατ΄ αρχάς να πω, το ερέθισμα το πήρα από ένα E- Mail που πήρα, με τις σχετικές ανησυχίες ενός αγαπητού φίλου, για τυχόν παγκόσμια σύρραξη, για όσα διαδραματίζονται τριγύρω μας, αλλά και από το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου, ΄΄Ματωμένα χώματα΄΄, που συχνά το ξεφυλλίζω και διαβάζω για τον ξεριζωμό των Ελλήνων απο τις προγονικές τους εστίες. Ματωμένη ιστορία, που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε, όσα χρόνια και αν περάσουν!  Όχι για να ξαναζήσουμε τη φρίκη του πολέμου, αλλά για να διδασκόμαστε απο τα λάθη του παρελθόντος...Και όπως λέει και η ίδια η συγγραφέας: Να μην ξεχνούν οι παλιοί, να βγάλουν σωστή κρίση οι νέοι.

Σταματήστε την ιδιωτικοποίηση του νερού

 Το email το έλαβα απο τον φίλο μου, Ανδρέα Stache, ως επιστολή - φήφισμα  διαμαρτυρίας, προς τον Υυπουργό Οκονομικών της Γερμανίας, Wolfgang Schäuble και τον Προέδρο της ΕΕ, Jean-Claude Juncker.
Το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα – Σταματήστε την ιδιωτικοποίηση στην Ελλάδα.
Πρωτοβουλία της WeAct , διαδραστικής πλατφόρμας κίνησης πολιτών, για μια κοινωνία δίκαιη, περιβαλλοντικά βιώσιμη και ειρηνική κοινωνία.

Η Ελλάδα θα αναγκαστεί να ιδιωτικοποιήσει  τις δυο υπηρεσίες διαχείρησης  νερού (ΕΥΔΑΠ – ΕΥΑΘ) στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Η οργή είναι μεγάλη και η αντίσταση αυξάνεται.

Προσωπικά δεν γνωρίζω, αν είναι μνημονιακή υποχρέωση η ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα. Εκείνο πού με νοιάζει, είναι να παραμείνει η παροχή νερού ανθρώπινο δικαίωμα και όχι εμπόρευμα. Η διατήρηση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα του νερού στη χώρα μας, πρέπει να παραμείνει αδιαπραγμάτευτη.
Ζούμε σε παρατεταμένη περίοδο κρίσης και κάθε επιβάρυνση σε βάρος του καταναλωτή, θα ήταν δυσβάσταχτη.
Στη αρχή, το βαφτίζουν περιβαλλοντικό κόστος και μετά τρέχα γύρευε...

Το δίλημμα της ευθανασίας

Στα μονοπάτια της ηθικής φιλοσοφίας. Το δίλημμα της ευθανασίας.

Το δικαίωμα του ανθρώπου στην αυτοδιάθεση της ζωής και στην αξιοπρέπεια. Γιατί άραγε, αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε το δικαίωμα ενός ασθενούς στην επιλογή της αυτοδιάθεσης σε ένα αξιοπρεπή θάνατο, με σκοπό τη λύτρωση του απο τον πόνο; Και γιατί κάποιοι, συνδέουν την ευθανασία με τον φόνο;
Το ερέθισμα το πήρα απο την επιλογή του Φαμπιάνο Αντονιάνι, αλλά και την τυχόν τιμωρία που αντιμετωπίζει στέλεχος του Ιταλικού Ριζοσπαστικού Κόμματος που τον συνόδευσε και κινδυνεύει κατά την επιστροφή του στην Ιταλία, να συλληφθεί και να καταδικασθεί σε δώδεκα χρόνια φυλάκισης.
Ο Ιταλός ντι τζέι Φαμπιάνο Αντονιάνι, 40 ετών, υποβλήθηκε χθές (27.02.2017) σε ευθανασία σε κλινική της Ελβετίας.
Κατέφυγε στην Ελβετία, γιατί η καθολική Εκκλησία εναντιωνόταν στην έγκριση του μέτρου που επιτρέπει την ευθανασία στη Ιταλία, υποστηρίζοντας ότι έτσι θα διέδιδε την κουλτούρα του θανάτου.
Η εκκλησία θεωρεί, ότι ο μόνος υπεύθυνος της ζωής είναι ο Θεός και κάθε άλλη πράξη θεωρείται αμάρτημα.
Ο Φαμπιάνο, τα τελευταία τρία χρόνια ήταν τετραπληγικός εξαιτίας τροχαίου δυστυχήματος. Είχε χάσει την όρασή του και ήταν καθηλωμένος στο κρεβάτι με τρομερούς πόνους.
Δεν είναι η μόνη περίπτωση ευθανασίας. Η πιο διάσημη περίπτωση, που πήρε τεράστια έκταση ήταν της Terri Schiano , η οποία έπαθε καρδιακή προσβολή το 1990 και έμεινε ΄΄φυτό΄΄ . Παρέμεινε στη ζωή για μια δεκαετία μέσω τροφοδοτικού σωλήνα, παρατείνοντας την ταλαιπωρία της δικής της και των συγγενών της. Στις 18 Μαρτίου 2005 αποσυνδέθηκε επισήμως και νομίμως από τον τροφοδοτικό σωλήνα.

Η δίκη της Χρυσής Αυγής

Μάγδα Φύσσα, η μητέρα του Παύλου

Η συγκλονιστική μάνα ..Μάγδα Φύσσα
Είναι φορές, που θέλω να ουρλιάξω μαζί της..
Είναι φορές, που θέλω να σταθώ δίπλα της..
Είναι φορές, που θέλω να την αγκαλιάσω..
Να της πω, συχώρα με..
Δεν χρειάζεται να επιβαιωθεί στη δίκη, η εγκληματική φύση της Χρυσής Αυγής. 

Τα επιβαρυντικά στοιχεία και πρίν την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ήταν συντριπτικά εις βάρος της.
Και όσο πλησιάζουμε προς το τέλος της δίκης, τόσες περισσότερες αντιδράσεις θα βλέπουμε απο τα φασιστόμουτρα..
Χρέος όλων μας να σταματήσουμε την εγκληματική ναζιστική οργάνωση, Χρυσή Αυγή...Χρέος μας να σταθούμε δίπλα στη μάνα του Παύλου Φύσσα, να της πούμε, είμαστε κι εμείς εδώ!..
Δυστυχώς, μόνο μετά τη θεαματική είσοδο στη Βουλή, άρχισαν να ξυπνούν ορισμένοι απο τον λήθαργο..
Για όσους έχουν την υπομονή, ας ρίξουν νια ματιά ..Βοηθάει να κατανοήσουμε το ποιόν της εγκληματικής οργάνωσης.

http://rosalux.gr/sites/default/files/publications/psarras_final_web_0.pdf

Αφιέρωμα στους μετανάστες του χωριού μου.

Στο σταθμό της Στουτκάρδης

Ανασύροντας μνήμες ..
Αφιέρωμα στους μετανάστες του χωριού μου. 

Η δεκαετία του ΄60, μπορούμε ίσως να την χαρακτηρίσουμε και εποχή των παιδικών φωνών της υπαίθρου, καθώς μόνιμοι κάτοικοι των χωριών μας ήταν γέροι και παιδιά. Ποιοι λοιπόν θα τσίριζαν στα σοκάκια?

Οι γονείς βλέπετε των παιδιών, αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της ξενιτιάς, να παλέψουν για καλύτερες συνθήκες, να βοηθήσουν τις οικογένειες τους. Σίγουρα ωφελήθηκαν και οι ίδιοι, αλλά περισσότερο βοήθησαν την  ανοικοδόμηση άλλων χωρών που τους είχαν ανάγκη, κυρίως της Δυτικής Γερμανίας. Τραγικές καταστάσεις που τα αποτελέσματα τα βιώνουμε σήμερα. Το ίδιο συνέβη και αργότερα, από τη δεκαετία του ΄80 και μετά, με τα παιδιά τους, όσα έμειναν πίσω τράβηξαν τα περισσότερα για άλλες πολιτείες. Κλείσαν τα σχολειά, ερήμωσε η ύπαιθρος.

Ξεκινώ από τη δεκαετία του ΄60, γιατί τα χρόνια τότε ήταν πολύ πιο δύσκολα από τα σημερινά. Χρόνια μίζερα, χρόνια γεμάτα πόνο και δυστυχία, μια εποχή που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια στις ψυχές των ανθρώπων.
Αν και χαρακτηρίστηκε ως δεκαετία της βιομηχανικής ανάπτυξης, εντούτοις η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Η άνιση ανάπτυξη και η συσσώρευση κεφαλαίων στις χώρες του βορρά δημιούργησε ευνοικές συνθήκες μετανάστευσης για τους ανθρώπους του νότου.

Διαρκής πληγή η μετανάστευση, που αν συνυπολογίσουμε σήμερα και την υπογεννητικότητα, ίσως σε μερικά χρόνια να μιλούμε για μια διαφορετική Ελλάδα, ήδη δηλ. μιλάμε.
Συζητώντας με τους ανθρώπους εκείνης της εποχής, παιδί και εγώ μεταναστών και μόνιμος κάτοικος Γερμανίας, πάνω από 30 χρόνια, διαπιστώνω πως πολλά πράγματα δεν έχουν αλλάξει. Η μετανάστευση ήταν πάντοτε πηγή πλούτου για τους ισχυρούς. Εκμεταλλεύονται κάθε αδυναμία για να συνεχίσουν να μεγαλουργούν. Η ανάγκη για παραγωγή και μεγαλύτερη κερδοφορία ευνοούν και σήμερα την μετανάστευση.Τα φθηνά εργατικά χέρια ήταν πάντοτε στις προτεραιότητες τους.

Αχ πεταλούδα μου

Αφιερωμένο στην κόρη μου, Α. Πουτουλούδης

Και ήρθε η στιγμή να ανοίξεις τα φτερά σου,

αχ πεταλούδα μου να πετάξεις.

Κοίταξες κρυφά την κρυψώνα σου, κοντοστάθηκες

Ξανακοίταξες τον καινούργιο κόσμο που απλώνονταν μπροστά σου..

Στην αρχή χαμογέλασες,

μετά ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο σου.

Σε φοβίζει το άγνωστο, μα συνάμα σε έλκει.

Η αγωνία κορυφώνεται

τα φτερά ανοιγοκλοίνουν διστακτικά.

Μετέωρο το πέταγμα μιας νέας πεταλούδας.

Και με μιας, εκεί που δεν ξέραμε τι να πούμε;

Tα φτερά απλώνονται περήφανα

πετάς, πετάς.. Πετάς ψηλά.

Το ταξίδι αρχίζει.

Καλό σου ταξίδι!