Μαύροι ορίζοντες..Απαισιόδοξα μηνύματα

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης 

Αφορμή να πω δυο λόγια, στάθηκε η είσοδος ενός πολιτικού εθνικιστικού, ακροδεξιού κόμματος (AfD), στο κοινοβούλιο της Γερμανίας, ως τρίτο κόμμα, αλλά και η τοποθέτηση ολίγων "φίλων", πως αν θέλουμε να μιλάμε για πλουραλισμό, η δημοκρατία θα πρέπει να είναι  ανοιχτή ακόμη και σε εθνικιστικά, ακροδεξιά κόμματα.

Με ένα σχετικά προσεκτικό λόγο και χάρη στη διαφημιστική εταιρεία που εδρεύει στις ΗΠΑ κατόρθωσε το κόμμα (AfD) να αποσπάσει ένα 13% του συνόλου των ψηφοφόρων, ακόμη και Τούρκων με γερμανική υπηκοότητα.
Η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung χαρακτηρίζει την εξέλιξη ως λυπηρή και ντροπιαστική για τη Γερμανία.
Η χαρά όπως διαφαίνεται, δεν ήταν έκδηλη μόνο σε ένα πολύ μικρό ποσοστό των Γερμανών με αυταρχικές, εθνικιστικές, κές αντιλήψεις, αλλά και σε πολλούς συμπατριώτες μας, άσχετα αν δεν το εκφράζουν ανοιχτά.

Είναι άραγε, οι πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία και γενικά η άνοδος των ακροδεξιών σχημάτων στην Ευρώπη ( 27 εκατ. ψηφοφόροι σε ολόκληρη την Ευρώπη), απειλή για την δημοκρατία?

Η δημοκρατία ούτως ή άλλως είναι ανοιχτή στον πλουραλισμό. Το πρόβλημα δεν είναι αν θα μπεί στην Βουλή ένα λαϊκιστικό, ακροδεξιό κόμμα με ένα μικρό ποσοστό. Το πρόβλημα ανάγεται στην επικράτηση των ιδεών της ακροδεξιάς στην κοινωνία (και της άκρας αριστεράς), αλλά και στο τι κάνουν τα κόμματα εξουσίας να αποτρέψουν τις εξελίξεις. Εδώ είναι το πρόβλημα.
Ή μήπως τελικά και τα κόμματα εξουσίας είναι μια “light“ μορφή τέτοιων αντιλήψεων και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να διευρύνουν τα ποσοστά τους και να γίνουν αρεστοί στο κοινό τους, αδιαφορώντας για τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών?
Δείτε τι κάνουν τα κόμματα εξουσίας, απέναντι στην φτωχοποίηση των κοινωνιών (τεράστιο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, ανύπαρκτη κοινωνική πρόνοια σε πολλές ευρωπαικές χώρες) και θα καταλάβετε!
Όμως δεν μπορούμε να επικεντρωθούμε μόνο στην οικονομική κρίση ή στο προσφυγικό. Το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο απ΄ ότι δείχνει.
Κατά αρχάς να τονίσουμε, πως δεν μπορούμε να ταυτίσουμε τον φασισμό, νεοναζισμό με τα λαϊκιστικά, ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, επειδή υπάρχει η ρητορική του κινδύνου.
Αν και οι οπαδοί τέτοιων σχηματισμών είναι νοσταλγοί του παρελθόντος, όπως πχ. Alexander Gauland, που κάλεσε τους συμπατριώτες του, να είναι «υπερήφανοι» για τους γερμανούς στρατιώτες κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ή τον Μ. Χέκε που χαρακτηρίζει το μνημείο του ολοκαυτόματος ΄΄ μνημείο ντροπής΄΄ , εν τούτοις θα ήταν άδικο να κολλήσουμε την ταμπέλα του νεοφασίστα ή νεοναζί σε κάποιον που ψήφισε το ανάλογο ακροδεξιό κόμμα, χωρίς βέβαια να επικροτούμε μια τέτοια ενέργεια!
Τελικά η άκρα δεξιά, δεν είναι είναι ένα κατάλοιπο του παρελθόντος ή ένα παροδικό φαινόμενο, όπως πολλοί πίστεψαν, αλλά έχει αποκτήσει ένα ευρύ ακροατήριο σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Δεν χρειάζεται να σταθώ μόνο στα χαρηκτηριστικά της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), αλλά θα αναφερθώ εν συντομία, γενικά στην ακροδεξιά ρητορική στην Ευρώπη, γιατί όλοι τους έχουν τα ίδια κοινά γνωρίσματα.
Τονίζοντας ιδιαίτερα τα εθνοθρησκευτικά ( πχ. το θέμα που είχε προκείψει σε εμάς, με την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες), εθνοπολιτισμικά κριτήρια ( ιθαγένεια και το δίκαιο του αίματος) και εκμεταλλευόμενοι την οικονομική κρίση και την προσφυγιά έχουν κατορθώσει να αποκτήσουν μια μκρή δυναμική που δεν είναι καθόλου αμελητέα, με το σκεπτικό πως πρίν λίγα χρόνια ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι.
Μισαλλόδοξα συναισθήματα , ρατσισμός, ξενοφοβία, ευρωσκεπτισμός ( Νάιτζελ Φάρατζ) και φυσικά ο φόβος τους, πως δημιουργούνται λαοί «με ανακατεμένο αίμα».
Σε πολλές μάλιστα χώρες, όπως στην Ελλάδα με την Χρυσή Αυγή και με το Jobbik στην Ουγγαρία, τα πράγματα είναι χειρότερα, γιατί εκεί έχουν ταυτιστεί στο παρελθόν καθαρά με τον ναζισμό και τον φασισμό.
Αν και η Χρυσή Αυγή έχει αποδειχθεί πως είναι μια εγκληματική- φασιστική οργάνωση, εν τούτοις, με μεγάλη λύπη, βλέπουμε εκροσώπους τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Τι να πούμε? Τα λόγια περισσεύουν!

Τώρα να θέσω και σε εσάς το ερώτημα. Πιστεύετε πως η άνοδος των ακροδεξιών σχημάτων είναι κίνδυνος για την δημοκρατία?

Εγώ πιστεύω πως ναι! Η ρητορική μίσους και τα περί γελειότητας (το ακούσαμε κι αυτό, πχ. να τουφεκίζουμε κάθε μετανάστη που πλησιάζει τα σύνορα), δεν οδηγεί πουθενά! Υπάρχει μια νέα ΄΄εθνικοφροσύνη΄΄. Όσο νωρίτερα το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο! Θέλουμε να δημιουργήσουμε γέφυρες εμπιστοσύνης μεταξύ των λαών και όχι να υψώσουμε τείχη μίσους μεταξύ μας. 

Τα συστατικά της δημοκρατίας είναι ο σεβασμός των νόμων του κράτους δικαίου και η  πίστη στις οικουμενικές ανθρωπιστικές αξίες. Τίποτα παραπάνω δεν χρειάζεται! 

Λέμε όχι στην οπισθοδρόμηση!