Ψάχνοντας κάποια απόδραση για τον Σεπτέμβρη, διαπίστωσα πως οι κρατήσεις για φέτος στην Ελλάδα, έχουν κατά πολύ αυξηθεί σχετικά με πέρυσι. Αισιόδοξα τα νέα για το 2017.
Πάλι στο χωριό μου... Πάλι στις ρίζες.
Όσο μακριά κι αν φτάσουμε, όπου κι αν μας πάνε οι δρόμοι της ζωής, κάποτε γυρνάμε. Αγκαλιαζόμαστε, γελάμε, κλαίμε, θυμόμαστε. Μαζί ξεκινάμε ένα ταξίδι νοσταλγίας, ένα γλυκό γύρισμα στο παρελθόν, γυρνώντας πίσω στον χρόνο, στις γειτονιές του μικρού μας χωριού. Μαζί σας ονειρευόμαστε το μέλλον. Εσείς οι λίγοι, οι φυλάσσοντες Θερμοπύλες, μας γεμίζετε περηφάνεια και χαρά!
Με αφορμή το πρόσφατο αντάμωμα της Παρασκευής, 1ης Αυγούστου 2025, που πραγματοποιήθηκε σε έναν ιστορικό τόπο, μπροστά στην αυλή του δημοτικού μας σχολείου, με την παρουσία πλήθους συγχωριανών και φίλων, ήρθε στη μνήμη μου ένα παλαιότερο δημοσίευμα από το 2017. Κάθε αντάμωμα φέρει τη δική του ξεχωριστή αξία. Σήμερα, η νέα διοίκηση, αξιοποιώντας όσα έχουν διδαχθεί μέσα από τα χρόνια και παραμένοντας πιστή στις αρχές που η ίδια πρεσβεύει, συνεχίζει με το ίδιο μεράκι να χτίζει πάνω σε στέρεες βάσεις.
Τι όμορφο είναι, έστω και για λίγο, να σμίγουν ξανά φίλοι, συμμαθητές, συγγενείς, συχωριανοί!
Ας πούμε όμως πρώτα δυο λόγια για τον παλιό καιρό — να θυμηθούμε εικόνες, στιγμές και μυρωδιές μιας άλλης εποχής. Πώς ήταν τότε και πώς είναι σήμερα. Τι σημαίνει, στ’ αλήθεια, ένα αντάμωμα.
 |
| Σε γάμο του χωριού |
Οι γυναίκες υφαίνουν στον αργαλειό. Τα ζώα λίγα, μα απαραίτητα – για το γάλα, το κρέας, το μαλλί. Ρούχα μάλλινα, δουλεμένα στο χέρι, γνέσιμο και ύφανση μετά τη λανάρα. Δεν υπήρχαν πολυκαταστήματα – υπήρχε μόνο κόπος και φροντίδα.
Οι συνθήκες διαβίωσης, εξαιρετικά δύσκολες – κατοχή, εμφύλιος, φτώχεια. Οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν, ψάχνοντας τη «γη της επαγγελίας». Εκεί όπου πήγαν, δούλεψαν με πείσμα και μεράκι. Έχτισαν σπίτια γερά, δίπατα, για να στεγάσουν όνειρα και οικογένειες. Τα παλιά, φτιαγμένα με κερπίτσια – χώμα, νερό, άχυρο, καλοκαίρι στον ήλιο για να ξεραθεί. Πόση τυράννια σ’ αυτή τη διαδικασία!
 |
| παρασκευή του τραχανά ( Μάρθα & Βάγιος Μπιτζέκας) |
Έφυγαν για να ξεφύγουν από τη μιζέρια, μα πάντα κρατούσαν την ελπίδα ότι θα γυρίσουν. Κάποιοι γύρισαν. Μα δεν ήταν πια το ίδιο. Οι γειτονιές, άδειες. Οι παιδικές φωνές δεν ακούγονται στα σοκάκια.
Η μετανάστευση, τότε κι τώρα, συνεχίζεται. Τότε έφευγαν εργάτες, σήμερα φεύγουν νέοι, με πτυχία και διδακτορικά. Τους λένε «πολίτες του κόσμου» – αλλά όχι όλους. Ανάλογα με την περίσταση…
Κι εγώ; Πάντα αυτό ήθελα: να είμαι "πολίτης του κόσμου". Αλλά ανάμεσα σε αυτό που θέλω και σ’ αυτό που επιτρέπουν οι “πολιτισμένοι”, υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Ναι, οι καιροί άλλαξαν. Μας λένε πως ήρθαν καλύτερες μέρες. Και ίσως να ήρθαν. Όμως τα δάκρυα στα μάτια… ίδια φαίνονται. Όπως τότε.
Και τώρα, καθώς πλησιάζει το αντάμωμα, η σκέψη σεργιανίζει στον χρόνο. Στα πρόσωπα που θυμόμαστε με αγάπη. Πολλοί από τους γνωστούς μας δεν βρίσκονται πια ανάμεσά μας – μα είναι ζωντανοί στη μνήμη και στην καρδιά μας. Άφησαν σημάδια, κι εμείς πατάμε πάνω στα χνάρια τους. Όπως θα πατήσουν κι οι επόμενοι στα δικά μας. Η ζωή έχει τη δική της ροή. Μακάρι τα χνάρια μας να δείξουν δρόμους πιο φωτεινούς.
Με κόπους και βάσανα φτάσαμε στο 2025. Οι κάτοικοι του χωριού – μετρημένοι πια – ανυπομονούν να δουν πρόσωπα αγαπημένα. Γι’ αυτό και διοργανώνεται το αντάμωμα: για να ξαναζωντανέψουν οι φωνές.Φίλοι, συγγενείς και ξενιτεμένοι – δώσαν και φέτος το παρών, στο ετήσιο αντάμωμα Χιοναδιωτών,, στον προαύλιο χώρο του Δημοτικού Σχολείου.
Το 2025 ήμουν και εγώ κοντά σας. Τα πολλά λόγια δεν έχουν αξία. Αξία έχουν οι πράξεις σας! Μπράβο σας!
 |
| Θρακιωτοπούλες |
Ας μη χάσουμε τις ρίζες μας.
Ας θυμόμαστε από πού ξεκινήσαμε. Πάρτε φίλους και γνωστούς, ξεχάστε την κούραση για μια μέρα και ελάτε στο αντάμωμα. Η παρουσία σας δίνει χαρά και δύναμη στους κατοίκους. Τους θυμίζει πως δεν τους ξεχάσατε.
Όσοι παρευρεθείτε, πιείτε κι ένα ποτηράκι για όσους λείπουν. Το κέφι είναι σίγουρο, με τη "Εβρίτικη Ζυγιά" να πλαισιώνει τη γιορτή.
Οι κάτοικοι του χωριού σας προσκαλούν με αγάπη στο αντάμωμα.
Στον παρακάτω σύνδεσμο, ακούμε από τις γυναίκες του συλλόγου μας την «Τριανταφυλλόβεργα» – τραγούδι δημοτικής μουσικής που, ευτυχώς, διασώθηκε από την προφορική παράδοση. Η «Εβρίτικη Ζυγιά» το έντυσε μουσικά και τους ευχαριστούμε από καρδιάς!
| ||
| Λίγα λεπτά χαλάρωσης στις φάμπρικες της Γερμανίας |
 |
| Οι κάτοικοι του χωριου σας προσκαλούν στο αντάμωμα Εκδήλωση υποδοχής - φιλοξενίας χοροδιδασκάλων από την Κύπρο στο χωριό μας..
Και μερικές φωτογραφίες απο το χθές και το σήμερα.. |
 |
| Μάρθα και Μαρία |
 |
| Σταύρος & Παναγιώτης |
 |
| Με τον δάσκαλο Θεόφιλο |
 |
 |
Σε καφενείο του χωριού  Σπίτια του χωριού      Γλέντια μιας άλλης εποχής    Η σημαντική παραγωγή βάμβακος τα τελευταία χρόνια, έχει συνεισφέρει στην αγροτική ανάπτυξη.  
Στην πρώτη φωτογραφία απεικονίζεται ο παππούς Απόστολος. Ήταν αγροφύλακας σε μια εποχή που η ζωή δεν είχε και πολύ αξία.
Ο ίδιος ξεψύχησε απο άνανδρο χτύπημα.
  δω στα λιανοχορταρούδια τι τρανός χορός π’ θα γένει.                          |
