Μαύροι ορίζοντες..Απαισιόδοξα μηνύματα

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης 

Αφορμή να πω δυο λόγια, στάθηκε η είσοδος ενός πολιτικού εθνικιστικού, ακροδεξιού κόμματος (AfD), στο κοινοβούλιο της Γερμανίας, ως τρίτο κόμμα, αλλά και η τοποθέτηση ολίγων "φίλων", πως αν θέλουμε να μιλάμε για πλουραλισμό, η δημοκρατία θα πρέπει να είναι  ανοιχτή ακόμη και σε εθνικιστικά, ακροδεξιά κόμματα.

Με ένα σχετικά προσεκτικό λόγο και χάρη στη διαφημιστική εταιρεία που εδρεύει στις ΗΠΑ κατόρθωσε το κόμμα (AfD) να αποσπάσει ένα 13% του συνόλου των ψηφοφόρων, ακόμη και Τούρκων με γερμανική υπηκοότητα.
Η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung χαρακτηρίζει την εξέλιξη ως λυπηρή και ντροπιαστική για τη Γερμανία.
Η χαρά όπως διαφαίνεται, δεν ήταν έκδηλη μόνο σε ένα πολύ μικρό ποσοστό των Γερμανών με αυταρχικές, εθνικιστικές, κές αντιλήψεις, αλλά και σε πολλούς συμπατριώτες μας, άσχετα αν δεν το εκφράζουν ανοιχτά.

ΕΝΑ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΔΕΣ

Γράφει η Χριστίνα Ντεχόλα      

Σίγουρα στη ζωή σου πολλά έχεις δει, δε λέω! Ροδοβαμμένος ο ουρανός ήταν απόψε. Καιγόταν μαζί με την ψυχή μου εκείνο το σούρουπο κι άφηνε σύννεφα ανεκπλήρωτου έρωτα πάνω απ’ το Θερμαικό. Θα την ερωτευόσουν τη Θεσσαλονίκη έτσι κι έβλεπες αυτό το ηλιοβασίλεμα, αλήθεια. Όλοι την ερωτεύτηκαν! Μα εσύ ερωτεύτηκες εμένα είπες! Και να τώρα γιατί βλέπω μόνη μου ηλιοβασιλέματα και ταξιδεύω;

Μια μαμά περπατά ξυπόλητη με την μικρή κόρη της στην παραλιακή και γελάνε. Ποδήλατα, ζευγάρια, σκυλιά, ψαράδες, καλλιτέχνες του δρόμου, χορευτές, μουσικοί. Χτυπά η καρδιά μου στο ρυθμό ενός φθαρμένου τύμπανου που χτυπά παλμικά ένα αγόρι με μια μπαντάνα στο κεφάλι.

Τα νυχτολούλουδα

Το νυχτολούλουδο

Σε μια ταβερνούλα της Χαλκίδας, εκεί που τρώγαμε με την γυναίκα μου στον εξωτερικό χώρο, ήρθε μια δάχυτη μεθυστική μυρωδιά, που κοντέψαμε να λιποθυμήσουμε.
Εγώ ο πονηρός, με τρόπο κοίταξα δεξιά κι αριστερά, να δω ποια γυναίκα ήρθε και κάθεσαι δίπλα μας και αναδύει τέτοιο άρωμα? (Να σημειώσω, το άρωμα της γυναίκας μου το γνωρίζω). Δεν είδα καμιά! Παραξενεύτηκα! Αποκλείεται είπα, να βγάζουν τόση ευωδιά οι άρρενες ή να να είναι αποκύημα της φαντασία μου?
Και τότε, πήρε το μάτι μου έναν θάμνο φυτεμένο σε ένα παρτέρι με μικρά άσπρα λουλουδάκια, απ΄ όπου ερχόταν και η μοσχοβολιά. Γιατί τελικά, μοσχομύρισμα ήταν και όχι άρωμα γυναίκας, αν και κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι γυναίκες μοσχοβολούν καλύτερα! Καλύτερα όμως να μην συνεχίσουμε, γιατί μπορεί να ξεφύγουμε από την περιγραφή των ανθών και να βρεθούμε με μούσες, αν και δεν μας χαλάει!

Ο Βαγγέλης

Να πω την αλήθεια, απο λουλούδια λίγα πράγματα γνωρίζω, ό,τι έσπερνε η μάνα μου στον μπαξέ. Κάτι ζουμπούλια, λίγα τραντάφλλα, σαρδέλες, χωνάκια και σκυλάκια, όπως η ίδια τα αποκαλούσε. Αλλά τούτο εδώ, είναι το κάτι άλλο! Συγκεκριμένα το Κέστρο ή νυχτολούλουδο όπως το αναφέρουν οι περισσότεροι, είναι ένας θάμνος που ανθίζει από τα τέλη της άνοιξης ως και το φθινόπωρο και μόλις δύει ο ήλιος αφήνει ένα άρωμα, μα ένα άρωμα, που σε τρελαίνει! Δεν είναι τυχαίο που το αποκαλούν και ΄΄Βασίλισσα της νύχτας΄΄ ή ΄΄Γιασεμί της νύχτας΄΄. Δεν έχει όμως καμιά σχέση με το γνωστό μας γιασεμί.
Τις πληροφορίες μας τις έδωσε ο Βαγγέλης, ο σερβιτόρος της ταβερνούλας που κάθισε μαζί μας και ήπιαμε λίγο κρασάκι. Παιδί της πιάτσας ο Βαγγέλης και κοσμογυρισμένος. Μας εξιστόρησε διάφορα από την περιοχή και όχι μόνο! Μέχρι και τον Ψινάκη ήξερε ο μπαγάσας!

Τήνος

Αν ποτέ περάσεις απο την Τήνο, μην αμελήσεις να επισκεφθείς τα χωριά του νησιού. Παραμένουν και σήμερα αναλλοίωτα μέσα στο χρόνο και είναι μοναδικά για την απαράμιλλη ομορφιά τους. Οι διαδρομές δεν είναι κουραστικές και οι εμπειρίες θα σε ανταμείψουν με το παραπάνω. Αν μάλιστα, επιλέξεις να κάνεις το ταξίδι σου, σε μήνες που η τουριστική κίνηση μειώνεται, οι τιμές είναι πράγματι προσιτές.

Κάθε ταξίδι αφήνει πίσω του γλυκές αναμνήσεις. Δεν είναι απραίτητο να πάμε στα πέρατα του κόσμου για να περάσουμε όμορφα. Η χώρα μας είναι πανέμορφη, ένα πραγματικό στολίδι! Αν κάποτε συνειδητοποιήσουμε τον παράδεισο που έχουμε, πιστεύω θα είχαμε επιδείξει μεγαλύτερη ευαισθησία για την ομορφιά και τον φυσικό πλούτο του τόπου μας. Ίσως και να είχαμε περιορίσει κάποιες καταστροφές, όσες τουλάχιστον οφείλονται σε ανθρωπογενείς παράγοντες... Και με λίγη περισσότερη υπευθυνότητα των πολιτικών παραγόντων, ίσως και να γλυτώναμε τις οικολογικές καταστροφές, όπως πρόσφατα στον Σαρωνικό και μερικές χιλιάδες αυθαίρετα σε δασικές εκτάσεις.

Έχω μια πεταλούδα στον ώμο

Της Χριστίνας Ντεχόλα

Λίγο πάνω απ’ την κλείδα μου την αριστερή, έχει καθίσει χρόνια τώρα εκεί κι έχει απλώσει τα όμορφα φτερά της. Ξυπνάμε μαζί και φοράμε το καλό μας χαμόγελο και μιλάμε, λέμε ιστορίες κάθε μέρα, για όσα ζήσαμε παρέα από τότε που της επέτρεψα να καθίσει στον ώμο μου.

Όλοι με ρωτούν, μα τι είν’ αυτή η πεταλούδα εκεί στον ώμο σου; Πως δε φεύγει; Γιατί της είπες να μείνει εκεί; Τι σημαίνει να χεις μια πεταλούδα στον ώμο σου; Μόδα είναι; Κι εγώ απαντώ στους ανθρώπους. Τους λέω ότι κάλεσα αυτή την πεταλούδα εκεί και της είπα να απλώσει τα φτερά της τα μοβ με τις άσπρες πιτσιλιές. Την έχω εκεί μέρα νύχτα για να μην ξεχάσω. Να θυμάμαι τα λεπτά πιτσιλωτά εύθραυστα φτερά της.

Θα μπορούσα να τη χώσω μες στην παλάμη μου, να την συνθλίψω μέσα σε μια σφιχτή γροθιά και να καταστρέψω εκείνη και τα φτερά της τόσο απλά. Όμως δεν το κάνω. Από δική μου επιλογή κάθε μέρα φροντίζω να μην τσαλακώσω την πεταλούδα, που κάθε μέρα μένει μαζί μου από δική της επιλογή. Δεν αφήνω κανέναν να μου την πειράξει και να τσακίσει την ομορφιά της.

Η ύπαρξή της στον ώμο μου λοιπόν με βοηθά να θυμάμαι τα όρια που οφείλω να θέτω στους ανθρώπους. Να θυμάμαι πως είναι εντάξει όταν κάποιος θέλει να σε φροντίσει, αλλά δεν είναι καθόλου εντάξει να σε τσαλακώσει. Σου επιτρέπω να έρθεις κοντά μου, αλλά δεν σου επιτρέπω να θίγεις την αξιοπρέπειά μου. Αν είμαι δίπλα σου είναι επειδή το επέλεξα, κι αν δεν είσαι αξιόπιστος και ειλικρινής το μόνο που έχω να κάνω είναι να ανοίξω τα πιτσιλωτά μου φτερά και να πετάξω προτού δω την γροθιά σου να κλείνει γύρω μου.

Και τώρα που έμαθες για την πεταλούδα ελπίζω να κατάλαβες. Ελπίζω να πήρες μια ιδέα γιατί δεν πρόκειται να γυρίσω σε σένα. Δε μου το επιτρέπει η ψυχή μου η ίδια. Ακόμα και στην σκέψη μου πως υποκύπτω και σε συγχωρώ, νιώθω τα φτερά της να καίνε πάνω στο κορμί μου, όπως ακριβώς τη μέρα που μάτωνα απ’ τη βελόνα για να την αποκτήσω. Στιγμή δε το μετάνιωσα όμως. Καλύτερα να χάσω εσένα παρά την πεταλούδα. Γιατί η πεταλούδα μου είναι ένα δώρο που έχω κάνει στον εαυτό μου που δεν σκοπεύω να την αποχωριστώ. Για κανένα!