Ώρα για αλλαγή

Σχολιάζει η Χριστίνα Ντεχόλα

Είπα δεν θα γράψω για αυτό. Είπα στον εαυτό μου ότι δεν μπορώ να πληκτρολογήσω ούτε λέξη. Δεν ήμουν εκεί. Δεν έχω πάει ποτέ. Έγραψαν τόσοι και τόσοι. Αποτυπώθηκαν μαρτυρίες, πλάνα εικόνες. Όλα τόσο φορτισμένα και τόσο σοκαριστικά. Η καταστροφή σφοδρή και ο πόνος ανείπωτος. 

Είδα όλες τις εικόνες. Διάβασα όλες τις μαρτυρίες. Όχι γιατί τη βρίσκω με τον πόνο του κόσμου, αλλά γιατί δεν ήθελα να σβήσω την οθόνη του υπολογιστή μου και να γυρίσω έτσι άνετα στην προς το παρόν ασφαλή μου πραγματικότητα. Μου αρέσει να ξέρω. Να δω τι πέρασαν. Να βιώσω μέσα από τη μαρτυρία το συμβάν, σαν να είχε συμβεί σε μένα. Γιατί υπάρχει και αυτό, υπάρχει η καταστροφή, η δυστυχία, η αδρεναλίνη του να σώσεις και να σωθείς. Και αισθάνομαι υποχρέωση στον εαυτό μου να του δείχνω όλες τις πτυχές της ύπαρξης.

Το θέμα δεν είναι να παριστάνεις ότι ο κίνδυνος δεν υπάρχει, αλλά να τον δεις με μάτια ορθάνοιχτα, να βάλεις τον εαυτό σου μέσα και να αναρωτηθείς «εγώ τι θα είχα κάνει σε αντίστοιχες συνθήκες». Ναι, οι εικόνες ήταν δύσκολες, και δημοσιευόταν αλλεπάλληλα σε διάφορα μέσα ενημέρωσης. Αλλά σε τι βοηθά το να αποφύγεις να τις αντικρίσεις; Προτείνω όλοι να δούμε αυτό που έγινε.

Την επόμενη φορά, που θα πας να πετάξεις το τσιγάρο σου από το αυτοκίνητο να θυμηθείς την εικόνα του καπνισμένου σκύλου. Την επόμενη φορά, που θα κάνεις μπάρμπεκιου και κανείς σας δε θα ασχοληθεί με τα μισό σβησμένα κάρβουνα, να θυμηθείς τα καμένα πεύκα. Όταν δεις κάποιον να ανάβει μια φωτιά στο δάσος και να απομακρύνεται να σου σκάει το μυαλό η εικόνα των

αγνοούμενων παιδιών.

Όταν ψάχνεις που να χτίσεις και βρίσκεις τελικά ένα πολύ ωραίο σημείο που όμως κλείνει την πρόσβαση στους υπόλοιπους, εύχομαι να έρθουν στη μνήμη σου οι καμμένοι, οι πνιγμένοι και οι συγγενείς τους. Την επόμενη φορά που θα δεις καπνό που πλησιάζει σε κατοικημένη περιοχή, να μην περιμένεις κάποιον να κάνει κάτι. Κάνε εσύ κάτι!

Τώρα θα μαζέψει ο κόσμος τα κομμάτια του, με θλίψη, με βοήθεια, με αγωνία, με τον καιρό ίσως κάποιες πληγές κλείσουν. Αν όμως σε πέντε ή δέκα χρόνια υπάρξει ένα δεύτερο Μάτι, μια ακόμα τραγωδία θα είναι επειδή κάποιος από όλους εμάς που υποσχέθηκε στον εαυτό του να γίνει η αυριανή αλλαγή, δεν το έκανε.

Το ΄΄Εγώ΄΄ μας

φωτογραφία διαδικτύου

Του Α. Πουτουλούδη

Η ζωή συνεχίζεται, αλλά πως? Δυστυχώς, με πολλά αποκαΐδια που αφήνει πίσω της.
Σε μια δύσκολη και τραγική στιγμή που βιώνουν οι συνάνθρωποί μας, είναι δύσκολο να εκφράσεις τα συναισθήματα σου, μέσω ενός χώρου που είναι το διαδίκτυο. Την πραγματική μάχη την δίνουν οι άνθρωποι στο μέτωπο. Εμείς συμπάσχουμε, λυπόμαστε, αγανακτούμε, μα στο τέλος, πάντα λέμε, ευτυχώς Θεέ μου! Ευτυχώς, που δεν βρεθήκαμε εκείνη την κακιά στιγμή εκεί! Πόσο τυχεροί είμαστε που δεν βρεθήκαμε στη θέση τους! ..Άντε, θα ανεβάσουμε και καμιά εικόνα της Παναγιάς. Παναγιά σώσε την Ελλάδα μας και άλλα διάφορα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να περιμένουμε πάντα ένα Θεϊκό χέρι να μας σώσει. Εμείς, δεν είμαστε άξιοι να κάνουμε όσα είναι δυνατόν ανθρώπινα και να μην εκλιπαρούμε συνέχεια για Θεϊκή βοήθεια?
Εφόσον καταλαγιάσουν όλα αυτά, συνεχίζουμε και πάλι..Οι περισσότεροι, θα καθήσουμε πάλι μπροστά σε ένα άψυχο ρημαδοκούτι που συντονίζει τις ζωές μας, βυθισμένοι σε έναν εικονικό κόσμο, σκηνοθετημένο με πολύ μαεστρία, νομίζοντας πως είναι πραγματικός. Θα ακούσουμε τα κουτσομπολιά της ημέρας, θα θαυμάσουμε τις τηλεπερσόνες και τα μοντέλα, τις αναλύτριες των άστρων, τα ωραία κορίτσια της πασαρέλας και θα συνεχίσουμε να ακούμε τις χαζομάρες και τις φτηνές δικαιολογίες των πολιτικών για προσπάθεια, ανάπτυξη, οράματα κοκ...
Με λίγα λόγια, έχουν κάνει τη ζωή μας Lifestyle και showbiz
Αλίμονο αν τα αποδεχτούμε όλα αυτά. Η ζωή δεν είναι προκαθορισμένη. Εμείς την καθορίζουμε. Δεν εννοώ φυσικά μια απώλεια ζωής από έναν φυσικό θάνατο, αλλά για όλα όσα μας αναλογούν να κάνουμε και δεν πράττουμε.
Ακόμη και μια ψήφος στην κάλπη, μπορεί να καθορίσει τη ζωή μας.
Αλίμονο, αν αποδεχτούμε πως κάθε κριτική φωνή είναι οπισθοδρομική και συντηρητική.
Αλίμονο, αν αποδεχτούμε πως όλα όσα επιχειρούνται γύρω μας αποσκοπούν, τάχα μου, στην κοινωνική πρόοδο και σε έναν καλύτερο κόσμο, όπως μας τον ορίζουν οι ίδιοι.
Αλίμονο, αν αποδεχτούμε πως το εγώ τους υπερέχει έναντι των άλλων.
Η κριτική σκέψη βοηθάει να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, να αναζητήσουμε, να αναλύσουμε, να βασιστούμε στην λογική και όχι μόνο στο συναίσθημα. Να πάψουμε επιτέλους να είμαστε εγωιστές, υπεροπτικοί και αλαζονικοί!

Ο ανιχνευτής καπνού μπορεί να σώσει μια ζωή!

Του Α. Πουτουλούδη

Σε μια εθνική τραγωδία, όπως αυτή που ζήσαμε στο Μάτι τον Ιούλιο του 18, ελάχιστα μπορείς να πείς για να απαλύνεις τον πόνο των συνανθρώπων σου. Πάντα θα ευχόμαστε να μην ξανασυμβούν παρόμοια περιστατικά, μα δυστυχώς ξανασυμβαίνουν, όπως ακριβώς και σήμερα (15.08.2019), όπου για τρίτη μέρα η πύρινη λαίλαπα κατακαίει ένα πανέμορφο δάσος στην Εύβοια.
Πολλά τα αίτια. Ορισμένα οφείλονται στην δύναμη της φύσης και ορισμένα σε ανθρώπινες δραστηριότητες από πρόθεση ή και από αμέλεια ή ακόμη και σε κακή συντήρηση του ηλεκτρικού δικτύου, καθώς πολλές πυρκαγιές ξεκίνησαν από καλώδια σε κολώνες της ΔΕΗ.
Εμείς απο την πλευρά μας οφείλουμε να μαθαίνουμε και να πράττουμε! Έχουμε την ηθική υποχρέωση να σεβόμαστε την φύση και να προστατεύουμε το πιο πολύτιμο αγαθό, που είναι η ανθρώπινη ζωή. Οφείλουμε να ενημερωνόμαστε και να παίρνουμε μέτρα πρόληψης.
Στις μέρες μας, η τεχνολογία και η επιστήμη έχουν δώσει αρκετές απαντήσεις και λύσεις αξιόπιστες για να ζούμε με ασφάλεια, όσο τον δυνατόν γίνεται. Εμείς από την πλευρά μας, πρέπει να αξιοποιούμε τις γνώσεις αυτές και αν χρειαστεί να επενδύουμε και λίγα χρήματα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν μιλάω για τεράστιες επενδύσεις, αλλά για μια μικρή συσκευή, που με λιγότερα απο 10 ευρώ επένδυσης μπορεί να σώσει τις ζωές μας.
Πρόκειται για τον ανιχνευτή καπνού που χρησιμοποιείται σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια.

Ένα ξεχωριστό DNA!

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης

Πολλές φορές αναρωτιέμαι, σε τι κόσμο θελουμε να ζήσουμε;

Θέλουμε να είμαστε μέτοχοι σε μια κοινωνία χωρίς διαχωρισμούς, μια κοινωνία ανοιχτή ή σε μια κοινωνία που δεν αποδέχεται προσμίξεις, μια κοινωνία με κοινωνικούς αποκλεισμούς, έναν κόσμο που ο καθένας κλείνεται στον καβούκι του για να μην ΄΄μολυνθεί ΄΄ απο μεταγγίσεις αίματος άλλων συνανθρώπων του;
Τελικά τι είναι αυτό που πρέπει να χαρακτηρίζει τις ανθρώπινες σχέσεις; Είναι η καθαρότητα ή ο σεβασμός; Είναι η φυλετική ανωτερότητα που μας αρέσει κάθε τόσο να επιδεικνύουμε έναντι άλλων ή πρέπει να επιζητούμε μια κοινωνία ισότιμη και δημοκρατική χωρίς συμπλέγματα ανωτερότητας και κατωτερότητας; 

Γιατί τα γράφω? Με έχουν κουράσει τα εθνικιστικά ιδεολογήματα περί ανωτερότητας και καθαρότητας της φυλής, περί ανωτερότητας της γλώσσας, θρησκείας και πολιτισμού, έναντι των άλλων ΄΄βαρβαρόφωνων κλπ. Για μένα ανωτερότητα σημαίνει ΄΄ανθρώπων πράξεις΄΄. Ευαισθησία και σεβασμός. Για εμάς τους νεότερους Έλληνες σημαίνει, όλο το κληροδότημα που μας άφησαν οι Αρχαίοι μας πρόγονοι να το αξιοποιήσουμε και να το πάμε παραπέρα. Τότε ναι! Θα νιωθω περήφανος!
Τώρα για την καθαρότητα της ελληνικής φυλής και το καθαρό μας DNA, αντιγράφω μια δήλωση του Κ. Τριανταφυλλίδη, γενετιστή, που δημοσιεύτηκε στο News 247. Η γενετική δεν αποδέχεται την ύπαρξη ανθρώπινων φυλών. Οι γενετιστές δεν θέλουν τις φυλές, οι κοινωνιολόγοι τις θέλουν. Όποιος θέλει κράτος καθαρό και καθαρές φυλές, πρέπει να ψάξει στα εργαστήρια και στα ποντίκια που έχουμε εκεί. Δεν υπάρχει όρος καθαρότητα φυλής. Οι γενετικές αναλύσεις παίζουν έναν ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο στην πρόβλεψη και στην προστασία της υγείας του ανθρώπου. Η μελέτη μας υπογραμμίζει το γεγονός, ότι η ανάλυση του DNA μπορεί να μας βοηθήσει για να έχουμε ένα πιο υγιές μέλλον. Η σύγχρονη γενετική είναι αυτή που έθεσε τέλος στους διαχωρισμούς σε ανθρώπινες "φυλές" με την απτή απόδειξη ότι 85% περίπου της γενετικής ποικιλότητας απαντάται μεταξύ τυχαίων ατόμων του ίδιου πληθυσμού, έναντι του 7% μεταξύ διαφορετικών ανθρώπινων "φυλών".
Έχετε δεί φαντάζομαι το βίντεο όπου διάφοροι εθελοντές έδωσαν δείγματα για να μάθουν από που προέρχονται. Τα αποτελέσματα ήταν τελείως διαφορετικά για όσα πίστευαν για την καθαρότητα τους.
Αυτά απο εμένα!...

 Σχολιάζει ο Ι. Αρβανιτάκης

Πόσες φορές, γραπτώς και προφορικώς, έχω συγκρίνει τον εγκέφαλό μας μ’ έναν βιολογικό σκληρό δίσκο, που γεννιέται μ’ ένα δεδομένο λογισμικό και ορισμένες βασικές εφαρμογές. Απ’ εκεί και πέρα λειτουργούμε επί τη βάσει των προγραμμάτων και εφαρμογών που άλλοι εγκατέστησαν στο σύστημά μας. Συνεπώς όλες οι συμπεριφορές μας, λίγο πολύ, εξαρτώνται από το είδος του προγράμματος με το οποίο έχουμε τροφοδοτηθεί.
Όταν γεννηθούμε δεν έχουμε ταυτότητα ούτε εθνικότητα! Δεν έχουμε ιδέα, αν είμαστε λευκοί, μαύροι, καφέ, κίτρινοι, ιθαγενείς ή ακόμη και άνθρωποι! Δεν γνωρίζουμε αν είμαστε αγόρια ή κορίτσια, δεν ξέρουμε ούτε ποια θα είναι η γλώσσα που θα μιλήσουμε μήτε και τη θρησκεία μας! Από την νηπιακή ηλικία υφιστάμεθα μια διαρκή πλύση εγκεφάλου σ’ όλα τα επίπεδα. Οι πληροφορίες που μας παρέχουν, ιδίως στις μικρές και νεαρές ηλικίες, είναι καταλυτικές και συμβάλλουν τα μέγιστα στη σφυρηλάτηση/διαμόρφωση του μελλοντικού μας χαρακτήρα.
Έτσι λειτουργούν κατ’ επέκταση και οι κοινωνίες μας! Ευτυχώς που κατά καιρούς βάζει το χεράκι της η επιγενετική και διορθώνει κάποιες καταστάσεις.
Άλλο ένα μεγάλο θέμα το DNA, θα ήταν όμως αφέλεια σήμερα, αν πιστεύουμε πως υπάρχουν γενετικά αμιγείς πληθυσμοί. Ίσως στον Αμαζόνιο, όπου κάποιες φυλές καταφέρνουν ακόμη να ξεφεύγουν από τον επικαλούμενο πολιτισμό.
Όσο για τον κόσμο που θέλουμε να ζήσουμε…του αλληλοσεβασμού, της αλληλεγγύης, αλληλοκατανόησης κτλ., όπως τα λέμε μεταξύ μας αρκετές φορές, δεν αρκεί μόνο ο Λάκης, ο Γιάννης ή ο Κώστας να το επιθυμούν! Όλοι οι άνθρωποι, ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ, πρέπει να εκπέμπουν και λαμβάνουν στο ίδιο μήκος κύματος! Πολλά πρέπει να γίνουν! Αν το πείραμα στεφθεί με επιτυχία, θα το διαπιστώσουν οι επόμενες γενεές.

Εμείς οι αχρείαστοι..Πολιτες Β΄ κατηγορίας

ο αποχαιρετισμός

Διάβασα στην Αυγή (Μαΐος 18), σε άρθρο του Δ. Παπανικολάου, δρ. Πολιτικής Επιστήμης, για την ψήφο των αποδήμων και τους λόγους που δεν θα πρέπει να ψηφίζουν – το διαίωμα επιστολικής ψήφου φαντάζομαι ή ηλεκτρονικής ψήφου θα εννοεί- και πραγματικά μένω άναυδος, στο τέλος εξοργίζομαι. Μεταξύ άλλων αναφέρει, πως οι απόδημοι Έλληνες, έχουν μια περιορισμένη σχέση με την Ελλάδα που εξαντλείται στην αγάπη, την υπερηφάνεια και στη νοσταλγία τους για την Πατρίδα. Όχι δεν ενδιαφερόμαστε για μια πραγματική Πατρίδα, αλλά για τη φανταστική. Είμαστε λέει, κάτι σαν τουριστικοί πράκτορες. καταναλωτές τουριστικών υπηρεσιών και σε μια επίδειξη ΄΄προοδευτικής αριστεροσύνης΄΄ προσπαθεί να πείσει πόσο αχρείαστοι είμαστε.

Φοβάται λέει, ένα μείγμα αποικιοκρατίας και μπερλουσκονισμού.
Τι να πω εγώ? Για να το λέει κάποιος "αριστερός" και μάλιστα "Διδάκτωρ" έτσι θα είναι..
Ίσως να θεωρεί, πως και το χαμηλό μας μορφωτικό επίπεδο δεν μας επιτρέπει να ασχοληθούμε με την ολοκλήρωση του ριζοσπαστικού οράματος του ΣΥΡΙΖΑ, τον ΄΄ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ΄΄.
Εμείς οι ασθενείς, οι ΄΄μολυσμένοι΄΄ απο τον ιό του έξω κόσμου, οι ανενημέρωτοι, δεν χρειάζεται να έχουμε δικαίωμα ψήφου. Δεν χρειάζετε να έχουμε γνώμη για τα τεκταινόμενα την σήμερον..
Ο εθνικός κορμός μας κατατάσσει στους αχρείαστους. Μόνο σε ειδικές περιπτώσεις έχουμε κάποια δικαιώματα..
Μόνο δήλωση μετανοίας που φύγαμε, να μην μας ζητήσουν να υπογράψουμε..
Άντε εμείς κλείνουμε τον κύκλο μας, στα νέα παιδιά όμως, που διώξατε πρόσφατα, αυτά τι θα τους πείτε?
Πόσο άραγε αλλοιώνονται τα αποτελέσματα απο την συμμετοχή μας σε μια εκλογική αναμέτρηση?
Στις τελευταίες Ευρωεκλογές του 2014, επί συνόλου 10.013.834 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων οι 14.944 ψηφοφόροι στην ΕΕ που αντιπροσωπεύουν μόνο το 0,15% του εκλογικού σώματος, δείχνει καθαρά κατά πόσο αλλοιώνονται τα αποτελέσματα.
Όταν μίσθωναν αεροπλάνα, καράβια για την μεταφορά ψηφοφόρων απο το εξωτερικό για τις εθνικές εκλογές, δεν τους απασχολούσε το ζήτημα?
Ξεκάθαρα συμπεριφέρονται και σήμερα με υποκρισία και αδιαφορία, στερώντας στον απόδημο ελληνισμό να έχει φωνή.
Ενώ οι περισσότερες χώρες εντός ΕΕ έχουν λύσει το ζήτημα και μάλιστα ορισμένες έχουν προχωρήσει και σε ηλεκτρονική ψήφο, εμείς ακόμη και σήμερα, συνεχίζουμε να σπέρνουμε ανέμους και να ακροβατούμε ανάμεσα στο δίκαιο και την αδικία. Ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα.
Διαχρονικό το ζήτημα και η εθύνη δεν βαραίνει μόνο την σημερινή κυβέρνηση.
Θα περιμέναμε τουλάχιστον περισσότερο ευαισθησία και πολιτική βούληση.
Φτάνει τόση υποκρισία! Δημοκρατία σημαίνει συμμετοχή!

Πέρα απο την λάμψη

Σαντορίνη
«Η ψυχή», είπε, «ενός προορισμού είναι σαν την παρθενιά, φτάνει μια φορά για να τη χάσεις»..λόγια του ταξιδιωτικού συγγραφέα Doug Lansky..       

                                                                    Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης

Η Σαντορίνη, λένε πως είναι από τα ομορφότερα νησιά του πλανήτη. Χιλιάδες επισκέπτες, έρχονται απο κάθε άκρη της γης να θαυμάσουν το ηλιοβασίλεμα απο την Οία. Να περπατήσουν στα λιθόστρωτα καλντερίμια της, να ζήσουν μια ρομαντική περιπέτεια, μια αξέχαστη εμπειρία και να απολαύσουν την εντυπωσιακή θέα της καλδέρας.
Έτσι όπως αναδύονται τα νησιά γύρω από την καλδέρα, συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο, που ίσως να μην υπάρχει όμοιο στον κόσμο.
Πέρα όμως απο τα εντυπωσιακά χρώματα της θάλασσας, το απέραντο γαλάζιο ή της ιδιόρρυθμης τεχνικής των κάτασπρων σπιτιών που κρέμονται στους βράχους, υπάρχουν και τα σημάδια του χρόνου, αλλά και τα σημάδια των τουριστών.

Τα σημάδια του χρόνου

Τα σημάδια του χρόνου είναι τα γεωλογικά αποτυπώματα, οι διαφορετικές αποχρώσεις που άφησαν οι ηφαιστειακές εκρήξεις στα τοιχώματα του βράχου και αντιπροσωπεύουν τις διαφορετικές ημερομηνίες δημιουργίας τους. Τα σημάδια αυτά, μας ξετυλίγουν το κουβάρι της γεωλογικής εξέλιξης του νησιού, κάτι σαν τις δικές μας ρυτίδες που προδίδουν την ηλικία μας.  Ένας ιστορικός χάρτης, μια πορεία στον χρόνο που σε γοητεύει. Η φαντασία θα σε ταξιδέψει στη Μινωική εποχή, θα ανατρέξει σε διάφορες θεωρίες που υποστηρίζουν την άποψη πως εδώ βρισκοταν η Ατλαντίδα, θα σε βάλει σε άλλες διαστάσεις.. 

Από την άλλη τα "σημάδια" των τουριστών . Μια σύγχρονη ιστορία, που δεν γνωρίζω κατά πόσο θα οφελήσει μακροπρόθεσμα τις τοπικές κοινωνίες.. 
Τα "σημάδια", είναι μια αλληγορική έννοια που χρησιμοποιώ για τον υπερ-τουρισμό και όσες αλλαγές επιφέρει η "εισβολή" των τουριστών σε νησιά, εκεί που ήδη υπάρχει κορεσμός επισκέψεων.