Κοινωνικό Κράτος - Αριστερά- Δεξιά...

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης 

Συχνά χρησιμοποιούμε τους γλωσσικούς όρους όπως, κοινωνικά επαγγέλματα, κοινωνικό κράτος, κοινωνική συμπεριφορά, κοινωνικές υπηρεσίες, κοινωνιολογία, κοινωνικός ρόλος κλπ. Παντού, σε όλες τις γλώσσες τους ίδιους όρους θα ακούσουμε, πχ. στα γερμανικά Sozialberufe, Sozialstaat, Sozialverhalten,Sozialstationen, Soziale Rolle κλπ. Ε, τι ωραία που ακούγεται κοινωνικό/ός! Αντίθετα όταν ακούμε τον όρο αντικοινωνικός (Unsozial) ανατριχιάζει το μέσα μας..
Όταν τους πρωτοακούσαμε στα νεανικά μας χρόνια, η σκέψη μας πήγαινε στην ιδεολογία της αριστεράς η οποία βασιζόταν συνήθως στον Μαρξισμό- Λενισμό, ενώ αργότερα χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από την σοσιαλδημοκράτες ή τους λεγόμενους αριστερο-προοδευτικούς, όπως αρέσκονται να αυτοχαρακτηρίζονται και λιγότερο από την «Δεξιά» όπως συνήθως την αποκαλούμε.

Τα χρόνια πέρασαν, εμείς ξενιτευτήκαμε, βρεθήκαμε σε άλλες χώρες που εφάρμοζαν κοινωνικές πολιτικές, που δεν ήταν μόνο επί χάρτου, αλλά είχαν και ουσία. Μας ξάφνιασε στην αρχή, γιατί στην εξουσία ήταν δεξιοί! Λόξυγγας μας ήρθε! Το χωνέψαμε όμως! Ξαναπιάσαμε κάποιους όρους όπως «συντηρητικός» και «προοδευτικός» ή «Δεξιά» και «Αριστερά» από την αρχή και προσπαθήσαμε να αξιολογήσουμε πολιτικούς- πολιτική από το πως αντιμετωπίζονται τα προβλήματα, τις μεταρρυθμίσεις που προωθούν και τις κοινωνικές πολιτικές που εφαρμόζουν. Και όλα αυτά μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Βλέπαμε ταυτόχρονα δημαγωγούς- λαικιστές και στα δύο στρατόπεδα. Είδαμε αριστερούς συντηρητικούς, αλλά και δεξιούς. Προσκολλημένοι δεν ήμασταν ποτέ, αν και έχουμε ιδεολογικό αποτύπωμα! Είδαμε αριστερούς να φέρνουν  αντιλαϊκά μέτρα και μας ξάφνιασε, μας κακοφάνηκε. Μπλεχτήμε με συνδικάτα και καταλάβαμε πως χωρίς αντίσταση, όποιος κι αν είναι στην εξουσία, δεν γίνεται τίποτα. Οι πολίτες δε, όχι φυσικά όλοι, ανεξάρτητα πως χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους, «Δεξιό» ή «Αριστερό», συνεχίζουν να συμπεριφέρονται απαξιωτικά και προσβλητικά για τους «αντιπάλους» τους. Ρίξτε μια ματιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και θα καταλάβετε...Τέλος πάντων, φτάνει με την εισαγωγή, γιατί είτε τα λες είτε όχι, για ορισμένους είναι ψιλά γράμματα..

>Στο ίδιο έργο θεατές

Σχολιάζει ο Απ. Πουτουλούδης

Τον ανέφερε ο Αθανάσιος σε κάποιο σχόλιο, τον αναφέρω και εγώ.. 
Ο Πλάτων ήθελε οι πολίτες να ζουν ανάμεσα σε έργα που είναι "ωραία και χαριτωμένα" και γι΄ αυτό απέρριπτε αρκετά από τα έργα που τα θεωρούσε ασυμβίβαστα με την Πολιτεία του.
Οτιδήποτε όμως θεωρούμε εμείς ιδανικό, σε άλλους μπορεί να φαντάζει ανήθικο. Το επιθυμητό είναι αρκετά περίπλοκο, πολύπλοκο και απαιτεί άντληση γνώσης, προσπάθειας, τόλμης, αλλά και υπαναχωρήσεις και συμβιβασμούς αν χρειαστεί. Θέλει ηγέτες που δεν μεταθέτουν στο μέλλον τα προβλήματα αλλά παίρνουν εκείνα τα απαραίτητα μέτρα, ακόμη και ρίσκα και τα αντιμετωπίζουν.. Ποιος ασχολήθηκε σοβαρά με το ασφαλιστικό ή νομίζετε πως έχει λυθεί? Ποιον ενδιαφέρει με πόσα δις χρηματοδοτούνται τα ασφαλιστικά ταμεία ή την αναλογία συνταξιούχων και εργαζομένων. Μια κρίση οικονομική , όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα μπορεί να τα φέρει όλα ανάποδα. Οι μεμονωμένες φωνές, όπως του κ. Γιαννίτση, απαξιώθηκαν , λοιδορήθηκαν..Ένα άλλο μικρό παράδειγμα, το άσυλο στα Πανεπιστήμια με τις μολότοφ και τις πυρπολήσεις. Χρειαζόταν διλήμματα? Θίχτηκε η δημοκρατία? Όχι βέβαια! Οι σύγχρονες κοινωνίες αναζητούν λύσεις, αναζητούν ευημερία, αναζητούν προοπτική! Τα παραδείγματα που αποκομίζουμε από άλλες ευρωπαικές χώρες δεν μειώνουν την ικανότητα μας ούτε πρέπει να βλέπουμε πως οι εταίροι είναι και δυνάστες μας. Ο πόλεμος συμφερόντων είναι γνωστός από αρχαιοτάτων χρόνων και δεν ισχύει μόνο σήμερα. Αυτό που κάνουν π.χ κάποιες ξένες εταιρίες με δωροδοκίες, φοροδιαφυγές, κομπίνες στην πατρίδα μας , το κάνουν και οι Ελληνικές στα Βαλκάνια. Δεν θέλουμε να μας κατηγορούν όμως? Θα αναρωτιέστε αν μπορούν να αλλάξουν? Ναι μπορούν να αλλάξουν! Με συστηματικούς ελέγχους και υποδειγματικές τιμωρίες, να λογοδοτούν οι υπεύθυνοι!
Συνήθως οι περισσότεροι όταν αναφέρονται στην χρεοκοπία της χώρας δαχτυλοδείχνουν τους Ευρωπαίους Εταίρους, ενώ αγνοούν όσα εμείς οι ίδιοι προκαλέσαμε με απαράδεκτες συμπεριφορές λειτουργώντας πελατειακά και κομματικά. Είναι και αυτό κάτι που μας βολεύει. Στο “εμείς” αναφέρουμε σε όλους εκείνους, πρωτίστως βέβαια στον κρατικό μηχανισμό, μετέπειτα στα συντεχνιακά συμφέροντα και τέλος στις υποχρεώσεις του πολίτη. Του πολίτη εκείνου, που το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να διευκολυνθεί , να βολευτεί, να καρπωθεί. Κάτι ανακάλυψε γύρω στο 2009, όταν ξέσπασε η παγκόσμια κρίση, αλλά γρήγορα το ξέχασε. Από τότε δεν έπαψε να φωνάζει διάφορα να λαικίζει , να δημαγωγεί. Δεν ξεπερνιούνται οι νοοτροπίες από την μια στιγμή στην άλλη. Δεν μπορεί να κατανοήσει πως είναι δυνατόν να χαμηλώνουν οι συντάξεις των 1800 και 2000 ευρών για τα 25 χρόνια δουλειάς του, όπως δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί χρειαζόμαστε μια ορθολογική πολιτική που να είναι έτσι διαμορφωμένη, ώστε να μην αποκλείει άλλες ηλικιακές ή επαγγελματικές ομάδες από την μοιρασιά της πίτας, μια πολιτική που να ενισχύει την οικονομία και την ασφάλεια της χώρας. Είναι για αυτόν πιο εύκολο να δαιμονοποεί άλλους, το θεωρεί πιο αυτονόητο. Δεν μπορεί αποδεχθεί μια διαφορετική λογική άποψη και συνήθως τα σχόλια του ακραία και επικριτικά σε όσα δεν του είναι αρεστά. Τον ενοχλούν όλα τα άλλα εκτός από τα δικά του αρεστά και επιτρεπτά θέλω. Νοσταλγεί το παρελθόν αλλά αδιαφορεί για το μέλλον! Κάπως έτσι συνεχίζουμε να αναπαράγουμε μη θεμιτές πρακτικές, πρωτίστως για εμάς και δευτερευόντως για τους άλλους. Οι υποχρεώσεις των πολιτών και των πολιτικών είναι στενά συνδεδεμένες και δεν καπελώνονται από επιθυμίες αλλά βασίζονται σε υποχρεώσεις και δεσμεύσεις. Χορτάσαμε από κόλακες και δημαγωγούς. Χρειαζόμαστε ηγέτες που να έχουν επίγνωση της κατάστασης, να κοιτάνε μπροστά! Χρειαζόμαστε πολίτες που κατανοούν, πολίτες που σέβονται αλλά και να αντιστέκονται όταν χρειαστεί. Η Ευρώπη μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι το ιδανικότερο, αλλά είναι αυτό που έχει προς το παρόν δυναμική και παράγει αποτέλεσμα. Δεν μιλάμε για άκρατο καπιταλισμό , αλλά για ένα σύστημα που να ελέγχεται και να λογοδοτεί! Θέλουμε ένα κράτος να λειτουργεί και να σέβεται. Μόνο έτσι θα ξεφύγουμε απο παθογένειες, μόνο έτσι θα ξεχάσουμε τα φακελάκια κάτω από το τραπέζι. Θέλουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη αλλά όχι τον εαυτό μας! Διαβάζω σήμερα την δήλωση του Γ. Κυρίτση, πρών βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ για υποκαταμέτρηση των κρουσμάτων στην Ελλάδα, να χαρακτηρίζει καραγκιόζηδες τους κύκλους του Μαξίμου. Μπορεί να πάει ο τόπος μπροστά με τέτοιους ανθρώπους? Η προσπάθεια του προσωπικού συστήματος υγείας χρειάζεται τον σεβασμό μας, το χειροκρότημα μας. Δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες να ξαναχτίσουμε την χαμένη αξιοπρέπεια μας. Εκείνο που ξέρω είναι πως η Ελλάδα, ο κόσμος δοκιμάζεται και θα ήταν φρόνιμο να δείξουμε λίγη υπευθυνότητα!
Εκείνη την περίφημη φράση, “ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ”, καλύτερα να την ξεχάσουμε. Χορτάσαμε από μάγκες όλων των αποχρεώσεων!

Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο

12.03.2020 - Γράφει ο Απόστολος Πουτουλούδης

Για να είναι κάποιος πολιτικοποιημένος δεν χρειάζεται να είναι κομματικοποιημένος. Όχι βέβαια πως είναι κακό! Η κομματική ιδιότητα δεν εμποδίζει να είναι και χρήσιμος στην κοινωνία. Όλοι μας άλλωστε έχουμε ένα ιδεολογικό αποτύπωμα. Κακό είναι ο φανατισμός, η αδιαλλαξία, η τυφλή αποδοχή θέσεων ή αλλιώς το κομματόσκυλο όπως συχνά τον χαρακτηρίζουν !
Η οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια ποικίλα προβλήματα που αρκετοί τα είχαμε διατυπώσει. Η Ελλάδα δοκιμάστηκε, αμφισφητήθηκε από τους εταίρους όσο καμιά άλλη χώρα. Πιστέψαμε πως η δοκιμασία θα έβαζε στην άκρη τις έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, πως θα βρίσκαμε επιτέλους σημείο συνεννόησης, πως θα ξαναγεννηθεί η ελπίδα στον τόπο μας. Δικαιολογημένη η πίκρα, η απογοήτευση, η θλίψη, ιδίως όσων πάλεψαν τίμια σε αυτή τη ζωή και ξαφνικά βρέθηκαν στην δίνη του κυκλώνα.
Το παλιό σαθρό σύστημα διακυβέρνησης όμως είναι αναγκασμένο κάποτε να πεθάνει, όχι λόγω της δικής μας θέλησης, αλλά λόγω κάποιων άλλων παραγόντων. Τα ευρωπαικά κράτη είναι αναγκασμένα να λειτουργήσουν σύμφωνα με κανόνες και στο μέλλον αν δεν υπάρξει κάποια ανατροπή, πιστεύω θα παραγκωνίζονται και οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, σε τέτοιο βαθμό, που θα μας επιτρέπει να βρίσκουμε κοινές επιθυμητές λύσεις. Η μετάβαση απαιτεί πολιτικοποημένους πολίτες, που θα μπορούν να υπηρετήσουν το κοινωνικό σύνολο, να δημιουργήσουν δημοκρατικά αναχώματα απέναντι στα οικονομικά συμφέροντα και τις διαπλοκές.
Την παρούσα στιγμή όμως χρειαζόμαστε ομοψυχία, να πέσουν οι τόνοι και όλοι μαζί να στηρίξουμε τους Ακρίτες, να τους πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, πως βρίσκονται στην σκέψη μας! Οι Ακρίτες ήταν αυτοί που φρουρούσαν τα σύνορα και εμπόδιζαν τις λεηλασίες!
Η σοβαρότητα της κατάστασης στον Έβρο, στα νησιά, η αλλοπρόσαλλη τακτική του Σουλτάνου σε βάρος της χώρας μας πρέπει να μας βρίσκει ενωμένους και όχι διχασμένους!

Η χρησιμότητα της εφημερίδας

07.03.2020..του Α. Πουτουλούδη

Πανικός με τα χαρτιά υγείας, υστερία. 

Εξαφανίστηκαν από τα ράφια των Σούπερ Μάρκετ. Διαβάζω στην Αυστραλία τα παίρνουν με δελτίο. Εμείς όμως που ζήσαμε σε χωριά, σε πολύ παλιές εποχές δεν μας φοφίζει τίποτα! Εσείς να δούμε τι θα κάνετε?
Εμείς και μπάνιο σε κουπάνα (λεκάνη) κάναμε και σε εξωτερικά lavatory (WC, καμπινές, τουαλέτα, απόπατος, τοίχος) αφοδεύαμε. Για χαρτί υγείας τι νομίζατε είχαμε? Κομμάτια κομμένα από εφημερίδες και σκαλωμένα σε ένα καρφί. Στα χωράφια οτιδήποτε πλατύφυλλο την δουλειά την έκανε. Αργότερα ήρθαν στα χωριά τα μαλακούτσκα τα χαρτούδια, σαν τα σημερινά χαρτιά υγείας, απ΄ ότι θυμάμαι σκληρούτσκα και με ελάχιστη απορροφητικότητα , αλλά καλύτερα από εφημερίδα σίγουρα!...
Στο χωριό της γυναίκας μου όταν ήρθαν, έλεγε μια θεία της στην αδελφή της: Τσατσί, μέχρι και χαρτιά μαλακά για τον κώλο έφεραν, αλλά ακριβά βρε! Αα, δεν θα πάρω, τι να τα κάνω (τσιγκούνα καθώς ήτανε), εγώ μόνο κακαρέτσες (μικρά κουραδάκια προβάτων) κάνω!

Θα τολμούσα να πω τυχεροί, γιατί σε πιο παλιές εποχές σκουπιζόταν ακόμη και με κεραμικές πέτρες με την ονομασία pessoi. Τυχεροί και οι πλούσιοι στην ρωμαική εποχή  που είχαν τους σφουγγοκωλάριους..Τα ακούει ο φίλος μου ο Αρβανιτάκης και χαμογελάει. Στην Πόλη βλέπετε είχαν μπάνιο και στο σπίτι, δεν ήταν σαν εμάς τους αγρίους..

6000 ευρώ, αλλιώς κουρτσούδ΄ι γιόκ!

Γράφει ο Απόστολος Πουτουλούδης

Κάποτε έγραψα για το δράμα των Γιεζίντι, τις σφαγές, τους βιασμούς, την σκλαβιά, τον ξεριζωμό από τις πατρογονικές τους εστίες. Αρκετοί τα κατάφεραν με διάφορους τρόπους να βρούν καινούργιες πατρίδες, εργασία και να γλυτώσουν από την φρίκη του πολέμου.. Οι παραδόσεις όμως και οι συνήθειες δύσκολα χάνοναι! 
Πριν λίγες μέρες μου ανέφερε ένας Γιεζίντι πως βρήκε το κορίτσι των ονείρων του και πως θα παντρευτεί μια κοπελίτσα που διαμένει στο Βέλγιο με την οικογένεια της. Μου έδειξε μάλιστα και φωτογραφίες, ενώ το πρόσωπο του έλαμπε από ευτυχία. Δεν ρώτησα περισσότερα, απλά του ευχήθηκα να έχουν αγάπη και χαρούμενες στιγμές στην κοινή ζωή τους.
Όπως ορίζουν τα έθιμα τους, ο γάμος χρειάζεται και την έγκριση των οικογενειών, αλλιώς μένεις με την όρεξη..Το χέρι το ζητάει ο πατέρας του γαμπρού από τον πατέρα της κοπελιάς. Εφόσον συναινεί ορίζεται η ημερομηνία και μετά τα υπόλοιπα... και κάπως έτσι ορίστηκε και ο γάμος, σε δυο εβδομάδες από σήμερα!.
Έλα όμως που σήμερα τον συνάντησα κατσούφη..
-Tι έγινε βρε υποψήφιε γαμπρέ?
-Άστα να πάνε! Ο πατέρας της με πήρε τηλέφωνο και μου ζητάει 6000 ευρώ για να μου δώσει την κόρη του, αλλιώς κουρτσούδι γιόκ!
Τον συμβούλεψα να κάνει την επανάσταση και να πάρει το κορίτσι χωρίς να δώσει τίποτα..Μπα μου λέει, θα τον δώσω τώρα 4000 χιλιάδες και σιγά σιγά τα υπόλοιπα, άλλωστε έτσι γίνεται στα μέρη μας.
-Ναι αλλά στα μέρη σας θα έδινες, άντε δυο αμνοερίφια!
Ξανακατσούφιασε!
Ζήτησα να μάθω περισσότερες πληροφορίες για την οικογενειακή κατάσταση της νύφης. Μου ανέφερε πως ζουν στο Βέλγιο, είναι 11μελής οικογένεια, ο πατέρας δεν εργάζεται λόγω τεμπελιάς και πονηριάς και ζουν από τις επιδοτήσεις του Βελγικού κράτους, περίπου 4000 ευρώ, όπως μου ισχυρίστηκε. Και επειδή πολύς λόγος γίνεται για τα ποσά που παίρνουν οι πρόσφυγες, να ξεκαθαρίσω πως τα χρήματα που παίρνει κάποιος πρόσφυγας, αν πάρει παραμονή, είναι περισσότερα από κάποιον πρόσφυγα που ζει σε δομές φιλοξενίας. Η αναγνώριση ασύλου, άρα και η παραμονή σημαίνει πλήρη δικαιώματα, δηλ. πρόσβαση στα κοινωνικά επιδόματα εφόσον δεν μπορεί να βρεί δουλειά.
Στη Γερμανία καλύπτονται τα έξοδα ενοικίασης και θέρμανσης και ο καθένας παίρνει το ποσό των 446 ευρώ για φαγητό και έξοδα.
Διάφοροι μύθοι κυκλοφορούν στο διαδίκτυο για δήθεν τεράστια ποσά που παίρνουν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα. Κατά αρχάς να πούμε πως τα χρήματα προέρχονται από το ευρωπαϊκό ταμείο, μέσω της Ύπατης Αρμοστείας και το ποσό που αντιστοιχεί είναι 90 ευρώ μηνιαίως για αυτόν που ζεi στην Μόρια και διαμορφώνεται ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση και μπορεί να φτάσει τα 550 ευρώ για επταμελή οικογένεια.
Το έχω πεί πολλές φορές, κάθε άνθρωπος δικαιούται ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία. Φυσικά πρέπει και ο ίδιος να σέβεται τις καθολικές κοινωνικές αξίες και τους νόμους ενός κράτους.
Έλα όμως που δεν συμπεριφέρονται όλοι έτσι. Δεν κάνω ανάλυση, απλά συγκρίνω άλλες εποχές, τους δικούς μας γονείς, που όταν μετανάστευσαν, έπιαναν τις πέτρες και τις έστιβαν, σε όποιο μέρος της γης κι αν βρισκόταν! Άλλα χρόνια, άλλες νοοτροπίες!
Είχε πρόσφατα γράψει ο Γιάννης για συγκοινονούντα δοχεία και προσέγγισε το θέμα ενός πρόσφυγα από τις εμπόλεμες περιοχές από τέσσερις διαφορετικές οπτικές γωνίες...για περισσότερα..
https://iarvan-hellas.blogspot.com/2019/12/blog-post.html?fbclid=IwAR2fQZqWEPSmXgRZ6v01LTkTbmXBNGtGClTUfMfQHM4NOcep87UsGqiHMpQ#more

Τούτες τις μέρες ζούμε μια έκρυθμη κατάσταση στον Έβρο. Δύσκολες στιγμές ζουν και οι νησιώτες μας που έχουν επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος από την προσφυγική / μεταναστευτική κρίση.
Πολλά πρέπει να αλλάξουν, πολλά πρέπει να γίνουν τις επόμενες μέρες.
Πρέπει να καταλάβουμε πως η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι και πως ο ανθρωπισμός έχει τα όρια του!
Ζω σε μια χώρα βιομηχανική που είχε πρόβλημα δημογραφικό. Οι κρίσεις την βοήθησαν να λύσει αρκετά προβλήματα με φτηνά εργατικά χέρια και όταν βολεύτηκε, πολύ απλά σφάλισε την πόρτα..
Δημογραφικό πρόβλημα αντιμετωπίζει και η Ελλάδα. Δεν είναι χώρα βιομηχανική, αλλά θα μπορούσε να ενσωματώσει κάποιους πρόσφυγες στην Ελληνική κοινωνία, αν και οι ίδιοι το θελήσουν. 
Σκεφτείτε πόσα χωριά ερημώνουν, πόσα ακατοίκητα σπίτια υπάρχουν, πόσα σχολεία έχουν κλείσει? Η ενσωμάτωση- αφομοιώση προσφύγων από την Αλβανία και την πρώην Σοβιετική Ένωση ήταν προς όφελος μας. 

Οφείλουμε να διαφυλάξουμε τα σύνορα και να διαχειριστούμε με νηφαλιότητα το προσφυγικό, με ανθρωπισμό και χωρίς ακρότητες!

Μασάλια από το Καρλί..

Γράφει ο Απόστολος Πουτουλούδης

Για να αποσυμφορήσουμε λίγο το τεταμένο κλίμα των ημερών, αλλά και να διώξουμε το φόβο και το άγχος από τον καινούργιο ιό, τον κορωνοϊό (τ΄ αδειάσαν τα ράφια), θα σας αναφέρω δυο περιστατικά που συνέβησαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, γαι να δείτε πως αντιμετώπιζαν στο χωριό μου Χιονάδες τις ασθένειες. Εκτός από την καλή διάθεση και το χιούμορ που ως επί το πλείστον μας χαρακτηρίζει εμάς τους Καρλιώτες😏, ήμασταν και ευρηματικοί🧐 από πάππου προς πάππου, που λέει και το μασάλι..
Ελλείψει επιστημονικής γνώσης👨‍🎓, ιδίως σε παλαιότερες εποχές, όχι πως δεν συμβαίνει και σήμερα, οι άνθρωποι αναζητούσαν λύσεις, έπαιρναν προφυλάξεις και σκαρφιζόταν διάφορα τεχνάσματα για όσα τους ανησυχούσαν ή και για να αποφύγουν διάφορους κινδύνους.
Ως γνωστόν η πανούκλα (πανώλη), είχε σαρώσει την Ευρώπη και την Ασία τον 14ο αιώνα με 100 εκατ. νεκρούς. Μόνο στο Λονδίνο πέθαναν περίπου το 50% των κατοίκων. Εξάρσεις λόγω των κακών συνθηκών υγιεινής, φτώχειας, πολέμων, είχαμε και αργότερα τον 18ο και 19ο αιώνα..
Από όσα έχω ακούσει, το χωριό μας Χιονάδες είχε μεταφερθεί από την περιοχή “Αξιφάκι” στην σημερινή περιοχή, περίπου προς τος τέλος του 19ου αιώνα, περίπου το 1890 εξαιτίας ενός λοιμού, πιστεύω της πανώλης, όπως μου έχουν αναφέρει. Ευρήματα, όπως κεραμικά έχουμε δεί ουκ ολίγες φορές σε εκείνη την περιοχή
Ποια ήταν όμως τα μέτρα προστασίας ώστε να μην περάσει η νόσος στο καινούργιο χωριό?
Απίστευτο και όμως αληθινό! Είχαν περιφράξει με σχοινί την τοποθεσία του παλιού χωριού για να σταματήσει η νόσος εκτός των καινούργιων συνόρων, σαν το σημερινό φράγμα του Έβρου..εεε, τα κατάφεραν!
Η δεύτερη περίπτωση ήταν η πιστοποίηση της υγείας. Περίπου το 1940, την περίοδο του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, είχαν δημιουργήσει μια γαλαρία σε έναν λοφάκο, στην περιοχή “Κριά” , από την οποία περνούσαν τα παιδιά. Στην απέναντι πλευρά τους έβαζαν μια στάμπα από κάρβουνο για πιστοποίηση και όλα μέλι γάλα. Δεν τους πλησίαζε καμιά ασθένεια!
Τα χρόνια περάσαν..από τότε ανακαλύφθηκαν εμβόλια, εκατοντάδες φάρμακα αλλά και κάρτες υγείας.. Ως πρωτοπόρους όμως των μέτρων ασφαλείας και υγιεινής νομίζω χρειάζεται να μας γίνει μια παγκόσμια αναγνώριση...δεν μας έδωσαν ούτε μια τιμητική πλακέτα!😟

ΥΓ. Ευχαρίστως να ακούσουμε παλιές ιστορίες, περιγραφές από άλλες εποχές και από άλλα χωριά.