Ο Πλάτων ήθελε οι πολίτες να ζουν ανάμεσα σε έργα που είναι "ωραία και χαριτωμένα" και γι΄ αυτό απέρριπτε αρκετά από τα έργα που τα θεωρούσε ασυμβίβαστα με την Πολιτεία του.
Οτιδήποτε όμως θεωρούμε εμείς ιδανικό, σε άλλους μπορεί να φαντάζει ανήθικο. Το επιθυμητό είναι αρκετά περίπλοκο, πολύπλοκο και απαιτεί άντληση γνώσης, προσπάθειας, τόλμης, αλλά και υπαναχωρήσεις και συμβιβασμούς αν χρειαστεί. Θέλει ηγέτες που δεν μεταθέτουν στο μέλλον τα προβλήματα αλλά παίρνουν εκείνα τα απαραίτητα μέτρα, ακόμη και ρίσκα και τα αντιμετωπίζουν.. Ποιος ασχολήθηκε σοβαρά με το ασφαλιστικό ή νομίζετε πως έχει λυθεί? Ποιον ενδιαφέρει με πόσα δις χρηματοδοτούνται τα ασφαλιστικά ταμεία ή την αναλογία συνταξιούχων και εργαζομένων. Μια κρίση οικονομική , όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα μπορεί να τα φέρει όλα ανάποδα. Οι μεμονωμένες φωνές, όπως του κ. Γιαννίτση, απαξιώθηκαν , λοιδορήθηκαν..Ένα άλλο μικρό παράδειγμα, το άσυλο στα Πανεπιστήμια με τις μολότοφ και τις πυρπολήσεις. Χρειαζόταν διλήμματα? Θίχτηκε η δημοκρατία? Όχι βέβαια! Οι σύγχρονες κοινωνίες αναζητούν λύσεις, αναζητούν ευημερία, αναζητούν προοπτική! Τα παραδείγματα που αποκομίζουμε από άλλες ευρωπαικές χώρες δεν μειώνουν την ικανότητα μας ούτε πρέπει να βλέπουμε πως οι εταίροι είναι και δυνάστες μας. Ο πόλεμος συμφερόντων είναι γνωστός από αρχαιοτάτων χρόνων και δεν ισχύει μόνο σήμερα. Αυτό που κάνουν π.χ κάποιες ξένες εταιρίες με δωροδοκίες, φοροδιαφυγές, κομπίνες στην πατρίδα μας , το κάνουν και οι Ελληνικές στα Βαλκάνια. Δεν θέλουμε να μας κατηγορούν όμως? Θα αναρωτιέστε αν μπορούν να αλλάξουν? Ναι μπορούν να αλλάξουν! Με συστηματικούς ελέγχους και υποδειγματικές τιμωρίες, να λογοδοτούν οι υπεύθυνοι!
Συνήθως οι περισσότεροι όταν αναφέρονται στην χρεοκοπία της χώρας δαχτυλοδείχνουν τους Ευρωπαίους Εταίρους, ενώ αγνοούν όσα εμείς οι ίδιοι προκαλέσαμε με απαράδεκτες συμπεριφορές λειτουργώντας πελατειακά και κομματικά. Είναι και αυτό κάτι που μας βολεύει. Στο “εμείς” αναφέρουμε σε όλους εκείνους, πρωτίστως βέβαια στον κρατικό μηχανισμό, μετέπειτα στα συντεχνιακά συμφέροντα και τέλος στις υποχρεώσεις του πολίτη. Του πολίτη εκείνου, που το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να διευκολυνθεί , να βολευτεί, να καρπωθεί. Κάτι ανακάλυψε γύρω στο 2009, όταν ξέσπασε η παγκόσμια κρίση, αλλά γρήγορα το ξέχασε. Από τότε δεν έπαψε να φωνάζει διάφορα να λαικίζει , να δημαγωγεί. Δεν ξεπερνιούνται οι νοοτροπίες από την μια στιγμή στην άλλη. Δεν μπορεί να κατανοήσει πως είναι δυνατόν να χαμηλώνουν οι συντάξεις των 1800 και 2000 ευρών για τα 25 χρόνια δουλειάς του, όπως δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί χρειαζόμαστε μια ορθολογική πολιτική που να είναι έτσι διαμορφωμένη, ώστε να μην αποκλείει άλλες ηλικιακές ή επαγγελματικές ομάδες από την μοιρασιά της πίτας, μια πολιτική που να ενισχύει την οικονομία και την ασφάλεια της χώρας. Είναι για αυτόν πιο εύκολο να δαιμονοποεί άλλους, το θεωρεί πιο αυτονόητο. Δεν μπορεί αποδεχθεί μια διαφορετική λογική άποψη και συνήθως τα σχόλια του ακραία και επικριτικά σε όσα δεν του είναι αρεστά. Τον ενοχλούν όλα τα άλλα εκτός από τα δικά του αρεστά και επιτρεπτά θέλω. Νοσταλγεί το παρελθόν αλλά αδιαφορεί για το μέλλον! Κάπως έτσι συνεχίζουμε να αναπαράγουμε μη θεμιτές πρακτικές, πρωτίστως για εμάς και δευτερευόντως για τους άλλους. Οι υποχρεώσεις των πολιτών και των πολιτικών είναι στενά συνδεδεμένες και δεν καπελώνονται από επιθυμίες αλλά βασίζονται σε υποχρεώσεις και δεσμεύσεις. Χορτάσαμε από κόλακες και δημαγωγούς. Χρειαζόμαστε ηγέτες που να έχουν επίγνωση της κατάστασης, να κοιτάνε μπροστά! Χρειαζόμαστε πολίτες που κατανοούν, πολίτες που σέβονται αλλά και να αντιστέκονται όταν χρειαστεί. Η Ευρώπη μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι το ιδανικότερο, αλλά είναι αυτό που έχει προς το παρόν δυναμική και παράγει αποτέλεσμα. Δεν μιλάμε για άκρατο καπιταλισμό , αλλά για ένα σύστημα που να ελέγχεται και να λογοδοτεί! Θέλουμε ένα κράτος να λειτουργεί και να σέβεται. Μόνο έτσι θα ξεφύγουμε απο παθογένειες, μόνο έτσι θα ξεχάσουμε τα φακελάκια κάτω από το τραπέζι. Θέλουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη αλλά όχι τον εαυτό μας! Διαβάζω σήμερα την δήλωση του Γ. Κυρίτση, πρών βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ για υποκαταμέτρηση των κρουσμάτων στην Ελλάδα, να χαρακτηρίζει καραγκιόζηδες τους κύκλους του Μαξίμου. Μπορεί να πάει ο τόπος μπροστά με τέτοιους ανθρώπους? Η προσπάθεια του προσωπικού συστήματος υγείας χρειάζεται τον σεβασμό μας, το χειροκρότημα μας. Δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες να ξαναχτίσουμε την χαμένη αξιοπρέπεια μας. Εκείνο που ξέρω είναι πως η Ελλάδα, ο κόσμος δοκιμάζεται και θα ήταν φρόνιμο να δείξουμε λίγη υπευθυνότητα!
Εκείνη την περίφημη φράση, “ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ”, καλύτερα να την ξεχάσουμε. Χορτάσαμε από μάγκες όλων των αποχρεώσεων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου