ΜΙΑ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ ΣΤΟ ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ

Όταν ξεκινούν οι συζητήσεις ιστορικού περιεχομένου είναι η κατάλληλη στιγμή για μένα να πάω στο μπάνιο να πουδράρω τη μύτη μου. Αν υπήρχε μάθημα που ήμουν παντελώς άσχετη στο σχολείο ήταν η ιστορία . Είχα και μια αδιόρθωτη δυσκολία να θυμάμαι ημερομηνίες εκστρατειών, μαχών, απελευθερώσεων, διορισμών βασιλέων και υπογραφές συνθηκών ειρήνης.

Τι μπορεί να γύρευα επομένως εγώ, στο προσκλητήριο νεκρών της δεκάτης Απριλίου στο οχυρό Ρούπελ και Ιστίμπεη ; Τι έγινε εκεί και τι σημασία είχε; Θα σου τα ‘ξηγήσω όλα! Περιηγήθηκα μέσα σε στοά οχυρού και άκουσα μαρτυρίες παλέμαχων, αλλά και εξιστόρηση γεγονότων από τους φίλους ιστορίας του ομώνυμου Ελληνικού Συλλόγου Φίλων Ιστορίας και Παιχνιδιών Στρατηγικής (Ε.Σ.Φ.Ι.Π.Σ. -www.esfips.com) Θεσσαλονίκης.

Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί με καφέ σε πλαστικό. Αφού περάσαμε το Σιδηρόκαστρο, ένας μικρός δρόμος μας οδήγησε πάνω στο βουνό όπου αρκετός κόσμος, στρατιωτικοί και πολίτες είχαν στηθεί και περίμεναν την έναρξη της τιμητικής τελετής προσκλητήριου νεκρών , εις μνήμην των πεσόντων αξιωματικών και στρατιωτών.

Οι συμβουλές της γιαγιάς...

                                             Γράφει η Χριστίνα Ντεχόλα

ΜΑΘΕ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ Ν’ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΦΥΛΛΟ…

Μου ΄λεγε η χρυσοχέρα γιαγιά μου, «αλλιώς δε θα σε πάρει κανένας άντρας. Θα προτιμάν τις άλλες που μάθανε και με σένα κανένας νιος δε θα ανοίγει σπιτικό.» 

Κι εγώ γιαγιά μου έμαθα ν’ ανοίγω φύλλο και μετά να σιδερώνω πουκάμισα μα πιο σημαντικό ήταν που μου έμαθες πως όσες φουρτούνες κι αν περάσουν «εσύ να στέκεις δίπλα του και να τον βαστάς. Η γυναίκα τον άντρα της πρέπει να τον κουλαντρίζει άμα κείνος πάει να πέσει.»

Γιαγιά τούτο όμως δε μου το ‘πες. Ότι πρέπει λέει να ‘μαι και όμορφη, αλλιώς οι άντρες δε θα κάνουν τον κόπο. Κι ότι πρέπει να προσέχω τι τρώω και να γυμνάζομαι γιατί στους άντρες αρέσουν τα στρογγυλά οπίσθια χωρίς κυτταρίτιδα.

Να είμαι λέει κομμάτια τελειώνοντας απ τη δουλειά αλλά να είμαι διαθέσιμη αν αυτός μου τηλεφωνήσει να συναντηθούμε. Πρέπει να είμαι διασκεδαστική το βράδυ στα μπαράκια, γιαγιά, κι ας πονάν οι πατούσες πάνω στα δωδεκάποντα.. Φυσικά να έχω το δικό μου αυτοκίνητο ώστε να μην κάνει τον κόπο να με γυρίσει σπίτι μετά το ραντεβού. Να είμαι βολική, σέξι και μυστηριώδης, για να μη βαρεθεί από την πρώτη εβδομάδα.

 Να μην αρρωσταίνω, να μην αγχώνομαι και να μην έχω οικονομικά προβλήματα, να είμαι λέει χαμογελαστή για να είμαι ευχάριστη παρέα. Να μην είμαι ούτε εύκολη ούτε πολύ δύσκολη και στο κρεββάτι να ξέρω μερικά πράματα αλλά όχι και πάρα πολλά. Να είμαι μορφωμένη να χω κάνει ταξίδια, αλλά όχι παραπάνω απ’ αυτόν, για να μην τον ευνουχίζω γιαγιά. Να κάνω καλή εντύπωση στον περίγυρό του, αλλά αυτός να μην θυμάται απαραίτητα το όνομα της κολλητής μου.

Σας τα μεταφέρω αυτολεξεί..

Σε ανοιχτή ακρόαση..
Τα άκουσε και μας τα μεταφέρει αυτολεξεί,
ο αγαπητός μας φίλος, Ιωάννης Γιαννικόπουλος..

    1...   08.04.2017  

Σας τα  μεταφέρω αυτολεξεί ..  Ιωάννης Γιαννικόπουλος

     το άκουσα μόλις πριν λίγο
     και σας το μεταφέρω αυτολεξεί...
     για χάρη σου ο τρελΑπρίλης εξακολουθεί να κάνει κρύο
     γιατί γνωρίζει πόσο πολύ σ’ αρέσει το " καιρός για δύο "...

                     
    2...  06.04.2017  
      είσαι ο ιδανικός εγκλωβισμός μου
      που μέσα του συντελείται
      η απελευθέρωσή μου...!

    3...  01.04.2017  
      είσαι ο Απρίλης μου
      η ζείδωρη απεγνωσμένη
      υπέροχη αγωνία της ζωής μου..!

Χάσμα των γενεών..

     Του  Απόστολου Πουτουλούδη             
Φανταστείτε έναν ογδοντάρη, να ξυπνάει σε μια ονειρεμένη παραλία, να ξεκινάει τη μέρα του με τζόκινγκ, να συνεχίζει με σάουνα και το απογευματάκι να απολαμβάνει ένα πλούσιο μενού με ασιατικές λιχουδιές.
Φανταστείτε τώρα έναν νέο, να αναζητά δουλειά ή να δουλεύει με έναν πενιχρό μισθό, να πηγαίνει στο σπίτι εξουθενωμένος, να τον γκρινιάζει η μάνα του, να τρώει ένα λιτό γεύμα, και με τις εισφορές του μίζερου μισθού του, να καλύπτει τις εκάστοτε απολαύσεις των συνταξιούχων. Πως νιώθει;
Δεν μιλάμε φυσικά για γενικό κανόνα, αλλά δυστυχώς υπήρχε, τουλάχιστον ως όραμα, από τη λεγόμενη γενιά των “baby boom“, να έχει υψηλό βιοτικό επίπεδο.
Τι περιμένετε να γίνει με τέτοιες ανισότητες;
Ερωτήματα, ανησυχίες, προβλέψεις. Με διαφορετική προσέγγιση ο καθένας μας, επιχειρούμε επιγραμματικά να δώσουμε απαντήσεις με τον φίλο μου, Γιάννη Αρβανιτάκη σε ένα κρίσιμο κοινωνικό ζήτημα, το χάσμα των γενεών και να εκφράσουμε τις ανησυχίες μας.Το θέμα ανεξάντλητο, αλλά πάντα σημαντικό! Το θέμα σχολιάζει επίσης ο φίλος μας, Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης

Για να σωθεί ο πλανήτης γη!

         Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης       

Αγελάδες ήρθε η ώρα σας (!)
Θυμάστε, τη διαφήμιση που λέει... Εσύ, πόσα πορτοκάλια έφαγες σήμερα;
Σημαντική η διατροφική αξία του πορτοκαλιού, δεν λέω, αλλά πόσο να αντέξουμε(!)...και αν δεν φάγαμε ή δεν στύψαμε πορτοκάλια!.. Περασμένα ξεχασμένα, αφού ήταν για το καλό της οικονομίας μας!..
Στο μέλλον όμως; Αχ στο μέλλον, τι μας περιμένει(!)..
Για να αναπτύξουμε λένε οικολογική συνείδηση, οι διαφημίσεις θα είναι κάπως έτσι...Πόσες αγελάδες ή αιγοπρόβατα έφαγες αυτήν την εβδομάδα;
Οι αγελάδες και τα αιγοπρόβατα, ως γνωστόν, παράγουν μεγάλες ποσότητες μεθανίου κατά την πέψη της τροφής τους και ευθύνονται για την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Η εποχή της αποκοπής και της επικόλλησης.

    Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης       

Γιατί οι περισσότεροι Έλληνες δεν μπορούν να κάνουν μία περίληψη;
Μήπως άραγε, γιατί ζούμε στην εποχή της “αποκοπής και της επικόλλησης”;
Μήπως γιατί είναι λάθος όλο το εκπαιδευτικό σύστημα;
Μήπως γιατί δεν γράφουμε;
Μήπως ήρθε ο καιρός, να υιοθετήσουμε κάποια άλλη μορφή εκπαίδευσης, όπως γίνεται σε άλλες ευρωπαικές χώρες, σύμφωνα με τα “national standards for language”;
Μήπως πρέπει να αξιοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες στην εκπαίδευση;
Μήπως αδιαφορούμε για τη γνώμη και τις προτάσεις των νέων;
Πολλά και διάφορα μπορούν να ειπωθούν, αλλά η ουσία δεν αλλάζει!
Εμείς έχουμε τα δικά μας “standards”...Οι νέοι τα δικά τους...Συμπέρασμα: Επικοινωνία ελαχίστη!