Άνθρωποι και τοξίνες

            Γράφει η Χριστίνα Ντεχόλα  

«Θες ένα ντόνατ;» με ρωτάει η κολλητή μου και σκουπίζει τη μύτη της να φύγει η παχιά άχνη από το δικό της ντόνατ. «Όχι» της λέω για πολλοστή φορά. «Κάνω διατροφή, είπαμε!».. Δυσανασχετεί και μορφάζει κοροιδεύοντάς με. «Ακόμα και κιλά να χάσεις, πάλι δε θα σε θέλει κανένας» μου κάνει.«Είσαι χαζή. Και δεύτερον για μένα το κάνω!»

Και όντως το κάνω για μένα. Εδώ και δύο μήνες δίνω στο σώμα μου μόνο ότι του χρειάζεται. Σωστές θερμίδες, καλά λιπαρά, βιταμίνες από φρούτα, μπόλικο νερό, ωμέγα 3, φυλικά οξέα, ασβέστια σίδηρα , super foods και ότι άλλο στην ευχή δοκίμασα και είδα ότι βοηθάει. Και νιώθω πράγματι διαφορετικά. Ευεξία, ενέργεια, πνευματική διάυγεια, σωστές σωματικές λειτουργίες και όλα τα συναφή.

Τώρα θα μου πεις « ε και τι μας το λες;». Και θα σου απαντήσω κάπως έτσι. «Τελικά να αποτοξινώσεις το σώμα σου γίνεται πιο εύκολα από το να αποτοξινώσεις την ψυχή σου». Και θα μου πεις μετά «Τι συνειρμούς κάνεις βρε κοπελιά;» Και μετά εγώ που πείνασα από έλλειψη υδατάνθρακα, θα σου πω πως είναι να πεινάς από έλλειψη επικοινωνίας. Εγώ που κοιμήθηκα χωρίς να φάω βραδινό, θα σου πω ότι πιο εύκολο να γουργουρίζει η κοιλιά παρά η καρδιά. Εγώ που έκοψα την πίτσα και τις μακαρονάδες που αγαπώ όσο τίποτα, ακόμη δεν ξέρω πως να «κόψω» τις σκέψεις που με καταστρέφουν. Εγώ που αγκάλιασα όλων των ειδών τα λαχανικά εδώ και δυο μήνες, τώρα δεν ξέρω πως να κρατήσω κοντά μου εκείνους που θέλουν να με

φροντίσουν.

Ένα περίεργο πράμα εμείς οι άνθρωποι, να θέλουμε νααυτοκαταστρεφόμαστε . Σου λέει ο άλλος, ποια σαλάτα και ποιο αβοκάντο, ενώ μπορώ να φάω πανσέτες; Ποιο μήλο και ποια μπανάνα; Πίτσα ! Με πεπερόνι κιόλας! Έτσι αντίστοιχα λέμε , ποια φροντίδα, ποια αγάπη και ποια ειλικρίνεια; Και τρέχουμε πίσω από την καταστροφή μας που μπορεί να έχει ωραία μάτια ή να μυρίζει ωραία η να μας κάνει να λιώνουμε σαν τη μοτσαρέλα στην πιο νόστιμη ιταλική πίτσα που μπορεί να σκεφτεί άνθρωπος. . 

Τώρα θα χεις θυμώσει ήδη μαζί μου και θα λες «Ε και τι δε θα φάμε ούτε πίτσα δηλαδή; Να μη το ζήσουμε λίγο; Μια ζωή στη στέρηση;» και θα σου πω ε φάε και μια πίτσα ρε αδερφέ, αλλά μετά βγες για τρέξιμο να την κάψεις. Γιατί αλλιώς οι τοξίνες μαζεύονται , όπως και οι τοξικοί άνθρωποι αν δεν αλλάξεις λίγο τις συνήθειές σου...

Η Ντεχόλα Χριστίνα, είκοσι έξι ετών, Σπούδασε Φυσική στο Αριστοτέλειο αλλά από πολύ νωρίς την κέρδισε ο χώρος της αρθρογραφίας. Όντας στο δεύτερο έτος των σπουδών της ξεκίνησε να αρθρογραφεί για το φοιτητικό μαγκαζίνο IQ και την ιστοσελίδα mycampus.gr με θέματα που αφορούσαν τους φοιτητές, σύγχρονους προβληματισμούς, συνεντεύξεις και επικαιρότητα. Τον τελευταίο χρόνο κάνει βήματα στο παραμύθι, το παιδικό σενάριο και τη δημιουργική συγγραφή κι επιπλέον συμμετέχει σε εκθέσεις ως δημιουργός-σεναριογράφος σε κόμικς.