Η θυσία των νέων εν Ελλάδι

Η θυσία της Ιφιγένειας απο τον Giovanni Domenico Tiepolo
Φωτογραφία απο Wikipedia

Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί θυσιάζουμε τα παιδιά μας;
Μήπως γιατί, δεν έχουμε δώσει αρκετά διαπιστευτήρια αφοσίωσης και πίστης και μας δοκιμάζει ο Θεός;
Νοοτροπίες κάποιων άλλων εποχών ή αναζητούμε ένα θαύμα;
Απο την εποχή του Αβραάμ, η ανθρώπινη θυσία έχει γίνει αναπόσταστο κομμάτι της καθημερινότητας μας και ακόμη το πάθημα να γίνει μάθημα....

Μπορεί ο υιός του Αβραάμ, να γλίτωσε την τελευταία στιγμή..
Tα δικά μας παιδιά, δεν βλέπω να έχουν την τύχη του Ισαάκ;
Έχουμε στήσει βωμούς και στο όνομα κάποιας άχρηστης ελίτ, τα θυσιάζουμε.
Αφήσαμε να εμπορεύονται τις ζωές τους, κάποιοι ανίκανοι εξουσιολάγνοι υποκριτές, καταστρέφοντας την οικονομία της χώρας και την ελπίδα.
Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που κάποιος πρέπει να θυσιαστεί, για να πνεύσει ΄΄ούριος άνεμος΄΄. Γνωστός και ο μύθος των Ατρειδών. Η θυσία της Ιφιγένειας, λίγο πολύ μας θυμίζει το σήμερα. Μόνο που το καράβι της Ελλάδας δεν πρόκειται να αποπλεύσει, με τα μυαλά που κουβαλάμε..

Το παράλογο είναι, ότι δεν βρίσκεται ΄΄κανείς΄΄, να απορρίψει αυτή την αδικία.
Αλήθεια άραγε; Ποιον περιμένουμε να μας σώσει; Μήπως κάποιον ΄΄Μεσσία΄΄;
Περιμένουμε, τον ΄΄απο μηχανής Θεό΄΄ να κάνει το θαύμα και να μας οδηγήσει, εκ του ασφαλούς στον Παράδεισο? Τι να πω! Οι άνθρωποι προτιμούν να ζούν με ψευδαισθήσεις, να τρέφονται με αυταπάτες,να πιστέυουν και να αποδέχονται αυτά που τους είναι βολικά ως αληθινά και αναμφισβήτητα, παρά να θυσιάσουν την ιδεολογία τους, να αλλάξουν πεποιθήσεις.... 

Το δόγμα να ΄ναι καλά!
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά!..Κατηγορούμε κάθε τόσο τους νέους, για τα δικά μας αδιέξοδα, να δώσουμε άλλοθι στις δικές μας αδυναμίες.Οι νέοι είναι ανώριμοι, δεν έχουν όραμα...οι νέοι κάνουν τατουάζ, βρίσκουν διέξοδο στο αλκοόλ, αναζητούν μια εύκολη πολυτελέστατη ζωή ...οι νέοι απαιτούν...οι νέοι έτσι...οι νέοι αλλιώς...
Ε, φτάνει πιά!
Έχουμε αναλάβει το ρόλο του κατηχητή, παιδαγωγού, του προοδευτικού γονέα και ξεχνάμε ότι εμείς, ήμασταν το παράδειγμα τους. Και όταν δεν γινόμαστε πιστικοί με τα ηθικά μας διδάγματα, κατεβάζουμε και καμιά προφητεία..Τον καημένο το Γέρο Παίσιο, ανάσα δεν τον αφήσαμε να πάρει!..

Η ευθύνη απέναντι στους νέους, τεράστια!
Σχεδιάσαμε όσα προστάζει η δικιά μας γενιά, σύμφωνα με τα δικά μας θέλω και αδιαφορήσαμε για τα δικά τους.
Ποτέ δεν ενεργήσαμε σε συλλογικό επίπεδο και με προοπτική το μέλλον.
Μας πανικοβάλλει η σκέψη, ότι θα χάσουμε αυτά που ποτέ δεν ήταν δικά μας, παρά να αγωνιστούμε!
Ποτέ δεν κάναμε την υπέρβαση! Πιστοί και κομπάρσοι των παραδοσιακών ιδεολογιών! Ποτέ δεν σταθήκαμε ενωμένοι μπροστά στα προβλήματα! Ποτέ δεν είχαμε ένα μεταρρυθμιστικό εθνικό σχέδιο!

Ποτέ δεν στείλαμε τους κατεργάρηδες εκεί που τους αξίζει!

Επιτρέψαμε τους Χρυσαυγίτες να παραδίδουν μαθήματα θράσους στα σχολεία! Επιτρέψαμε τον κάθε Σώρρα να μας πουλάει ματζούνια και ελευθερία!
Και μετά αναρωτιόμαστε;....Τι έχουμε να προσφέρουμε στους νέους μας;
Δυστυχώς φτιάξαμε μια μίζερη κοινωνία και τώρα λουζόμαστε τα αποτελέσματα...
.....αυτά περί δικής μας ευθύνης και ηθικής....
.....Και κάπως έτσι συνεχίζεται, η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, απο τους δήθεν αλληλέγγυιους ευρωπαίους....
Ελάχιστοι ισχυρίζονται, πως  λύσεις υπάρχουν ακόμη!,...Ίσως ναι!... Αλλά πολύ επώδυνες...και δεν τις φέρνει ο ΄΄Μεσσίας΄΄!