Η Ευρώπη βρίσκεται μέσα μας...Andreas Stache

Τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά. Προσπαθούμε να ορίσουμε σύνορα, να υψώσουμε τείχη. Γενικά προσπαθούμε να αναδιατυπώσουμε την έννοια του πολιτισμού με ένα διαφορετικό τρόπο. Ξεφεύγουμε απο την ουσία και μένουμε αμέτοχοι και παρατηρητές σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι οικονομικών εξουσιών απο τη μιά και εθνικιστών- ρατσιστών απο την άλλη.

Γενάρης του 98. Το ίντερνετ, δεν ήταν ακόμη τόσο διαδεδωμένο..Το περιοδικό που είχαμε εκδώσει, φιλοξενούσε σχόλια ή άρθρα φίλων....πιστεύω με αρκετό ενδιαφέρον.
Το άρθρο του φίλου μας, Andrea Stache γράφτηκε το 98, πριν την υιοθέτηση του Ευρώ ως ενιαίο νόμισμα. Γράφτηκε στα γερμανικά και αποδώθηκε σε ελεύθερη μετάφραση, απο τον φίλο μου, Γιάννη, συνεργάτη του όλου εγχειρήματος, Αξίζει να του ρίξετε μια ματιά.
Ανήκω σ΄αυτούς που πιστεύουν πως είναι πραγματικοί Ευρωπαίοι. Γεννήθηκα στο Βερολίνο και η οικογένεια μου κατάγεται απο μια περιοχή, που σήμερα ανήκει στην Πολωνία. Εργάστηκα για μακρύ χρονικό διάστημα στην Ελλάδα, σε μια αυστριακή εταιρεία, όπου παντρεύτηκα την ελληνίδα σύζηγό μου και όπου γεννήθηκαν τα παιδιά μας. Σήμερα (1998) εργάζομαι σε μια σκανδιναβική επιχείρηση και έχω επαγγελματικούς εταίρους σε πολλές ευρωπαικές χώρες. Δεν γνωρίζω σύνορα. Ξεχωρίζω τους ανθρώπους ανάλογα με την ανθρωπιστική τους ποιότητα και όχι με την εθνικότητα τους.
Κι΄όμως. όταν πίνω κρασί, δεν λέω πίνω ευρωπαικό κρασί, αλλά πχ. γαλλικό. Όταν ακούω μουσική, τότε λέω ότι ακούω ελληνική μουσική. Η φέτα είναι για μένα, ελληνικό τυρί και οι ελιές απο τη Σεβίλια είναι για μένα, Ισπανικές ελιές.
Τώρα γιατί θεωρώ τον ευατό μου ένα καλό Ευρωπαίο? Επειδή αισθάνομαι σαν Ευρωπαίος και μου είναι γνωστός ο τρόπος σκέψης, πολλών ευρωπαικών χωρών. Επειδή τα παιδιά μας, μολονότι είναι διαφορετικά μεταξύ τους, ανήκουν σε μια οικογένεια. Κι΄ όμως ακριβώς γι αυτό! Γιατί θα έπρεπε κάποιος να χάνει την ταυτότητα του, όταν χαρακτηρίζει τον ευτό του σαν μέλος μιας οικογένειας; Μιας οικογένειας που ονομάζεται π.χ Ευρώπη;
Η ευρωπαική ιστορία και ο ευρωπαικός πολιτισμός με την κουλτούρα του, με ενδιαφέρουν εξαιρετικά. Γνωρίζω τις διασυνδέσεις των ευρωπαικών Εθνών. Χαίρομαι λοιπόν, όταν προωθούνται ή προβάλλονται κάποιες ιδιαιτερότητες ενός έθνους, χωρίς να ξεπλύνονται απο τα διεθνή ΜΜΕ , λόγω επικρατούντων συγχρόνων τάσεων μόδας. Ζήτω λοιπόν, η θαυμάσια ελληνική μουσική! Ζήτω το γαλλικό κρασί! Ζήτω το ισπανικό ελαιόλαδο!
Και τώρα να μην έρθει κανείς να μου πεί, ότι η Ευρώπη θα υπάρχει μόνο όταν εκπληρωθούν οι οικονομικές πρυποθέσεις και καθιερωθεί το Ευρώ. Η Ευρώπη υφίσταται ήδη, με ή χωρίς αναίμακτο ευρωπαική πολιτική. Η Ευρώπη βρίσκεται μέσα μας. Εάν βάβαια το νιώθουμε μέσα μας.

Stadthagen του 98.
Andreas Stache