Ποιός ορίζει, τι είναι καλό και τι κακό;

                    Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης              

Ποιός ορίζει, τι είναι καλό και τί κακό; Ποιός ορίζει, τι είναι ηθικό και τι ανήθικο;
Μπορείτε να βλασφημείτε ελεύθερα....
Το υπουργείο Δικαιοσύνης, γνωστοποιεί, πως αποποινικοποιεί με νόμο τη βλασφημία, προστατεύοντας έτσι το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης.
Επιτέλους και κάτι σωστό! ......είχα τόσα απωθημένα μέσα μου.
Πέρα από τη χιουμοριστική διάσταση, το θέμα είναι αρκετό σοβαρό και θεωρώ ότι κινείται και νομικά προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ας δούμε πρώτα, τι σημαίνει ο όρος βλασφημία
Βλασφημια, λόγος υβριστικός προς τα θεία, δηλαδή ασέβεια και σύμφωνα με τον νόμο επισύρεται ποινή φυλάκισης ως και 2 χρόνια.
Απο ποιον όμως, ορίζεται η βλασφημία και γιατί πρέπει να υπάρχει μόνο κάτω απο το πρίσμα μιας θρησκευτική ερμηνείας και όχι κάποια άλλης ερμηνείας;
Ενδιαφέρει άραγε το Θεό τι λέει ο ποινικός κώδικας ;
Όχι , βέβαια! Ενδιαφέρει μόνο εμάς και πως εκλαμβάνουν μερικοί άνθρωποι τη βλασφημία.
Για τους φιλοσόφους συνιστά μια φεουδαρχική επιβίωση, ενώ για κάθε θρησκεία ασεβή ενέργεια.
Και για να καταλάβουμε τι εννοώ, ας δούμε παρακάτω, μερικά παραδείγματα.
Στην κλασική εποχή, ο Σωκράτης, κατηγορήθηκε για ασέβεια θεών, ότι εισάγει «καινά δαιμόνια» και διαφθείρει τους νέους. Ο Σωκράτης προτίμησε να πιεί το κώνειο και να υπακούσει στον δικό του ηθικό νόμο , παρά να δραπετεύσει από την φυλακή και να γλιτώσει. Ποιος λοιπόν είναι ο ασεβής και ανήθικος, σε αυτήν την περίπτωση? Ο Σωκράτης ή οι κατήγοροι; Υπάρχει η άποψη του καθηγητή του Κέιμπριτζ, Πολ Καρτλέντζ να καταλήγει στο συμπέρασμα πως η δίκη ήταν δίκαιη και νομικά ο Σωκράτης ήταν ένοχος. Οι κατηγορίες φάνταζαν γελοίες αλλλα εξηπηρετούσαν το γενικό καλό...
Στην περίπτωση, του Bruno Giordano Ιταλού φιλόσοφου, αστρονόμου και ποιητή, ακόμα μια τρανταχτή περίπτωση βλασφημίας.
Ο Μπρούνο συνελήφθη και ανακρίθηκε βασανιζόμενος, κρίθηκε βλάσφημος και αιρετικός και στάλθηκε σιδηροδέσμιος το 1593 στην Ρώμη. Κρατήθηκε φυλακισμένος για 7 χρόνια, κατά τα οποία υπέστη ατελείωτους βασανισμούς και εξευτελισμούς για να αποκηρύξει τις ιδέες του κάηκε ζωντανός ύστερα από απόφαση της Ιεράς Εξέτασης, μπροστά σε μεγάλο θρησκόληπτο πλήθος που επευφημούσε.                                          
Στην σημερινή εποχή...βλασφημία δεν θεωρήθηκε από αρκετούς εκπροσώπους της εκκλησίας ο πολιτικός γάμος;
Για προσβολή θρησκευτικού συναισθήματος δεν κατηγορήθηκε η ταινία ΄΄τελευταίος πειρασμός΄΄ του Martin Scorsece, βασισμένο ατο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ν. Καζαντζάκη?
Πόσες φορές, δεν θεωρήθηκαν βλάσφημα και ρίχτηκαν στην πυρά, έργα συγραφέων - δημιουργήματα κοινών θνητών- απο ΄΄ζηλωτές΄΄ χριστιανούς, και απειλήθηκαν οι εκφραστές, με δημόσιο αφορισμό?
Το 1452 μ.Χ. ο πατριάρχης Σχολάριος δεν καίει στην αυλή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως τα έργα του φιλόσοφου Πλήθωνος Γεμιστού ;
H Πάπισσα Ιωάννα , το μυθιστόρημα του Εμμανουήλ Ροΐδη , δεν αναθεματίστηκε ως «κακόηθες καὶ βλάσφημον» ;
Βλάσφημο δεν θεωρήθηκε το σκίτσο με τον Μωάμεθ, στο πρωτοσέλιδο του Σαρλί Εμπντό ;
Και τελικά, γιατί όποιος υποστηρίζει μια διαφορετική άποψη στιγματίζεται και γίνεται η προσωποποίηση του κακού και του μισητού;
Εδώ, να ξεχωρίσουμε, ότι άλλο είναι η ελευθερία της έκφρασης, που σε αρκετές περιπτώσεις, νοείται ως βλασφημία ( εδώ αναφέρομαι) και άλλο είναι το μίσος που πηγάζει απο συγκεκριμένες συμπεριφορές και εκφράζεται με χυδαίο τρόπο.
Ποιός λοιπόν ορίζει, τι είναι καλό και τι κακό; Ποιός ορίζει, τι είναι ηθικό και τι ανήθικο;
Δεν είναι απαραίτητο να πιστεύεις σε κάποια θρησκεία για να είσαι καλός άνθρωπος.
Αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το καλό απο το κακό, τότε αυτό που σου λείπει δεν είναι η θρησκεία, αλλά το μυαλό...