Ανθρωπισμός

Ξεφυλλίζοντας φωτογραφίες, ξαναείδα την αφιέρωση του καλού μου φίλου, Γιάννη....
Θέλω να διατηρήσω τον κόσμο όπως είναι, όχι γιατί μου φαίνεται καλός - αντίθετα τον θεωρώ άθλιο - αλλά γιατί ζω μέσα σ' αυτόν και δεν μπορώ να τον καταστρέψω χωρίς να καταστραφώ μαζί του. Τάδε εφη Jean-Paul Sartre 1905- 1980.
 Και πάλι τίθεται το ερώτημα;΄Εχει αξία να μην καταστραφώ εγώ και ο κόσμος να παραμαίνει άθλιος; Και γιατί να μείνει όπως είναι; Ποιό είναι το χρέος μας;
Είναι τελικά ο άνθρωπος, ένα άχρηστο πάθος, όπως έλεγε ο ίδιος o φιλόσοφος;Δεν ήρθε ο καιρός, να δώσουμε ουσία σε ένα σύγχρονο ανθρωπισμό και να καλυτερέψουμε τον κόσμο; Να περάσουμε επιτέλους απο τον θεωρητικό στοχασμό στην ουσία..
Απο την αρχική διατύπωση του Πρωταγόρα και τη διατύπωσή του ότι ΄΄Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος΄΄ περάσαν μερικές εκατοντάδες χρόνια και ο άνθρωπος ως φορέας και δημιουργός αξιών, ακόμα να βρεί τον δρόμο του....
Ο άνθρωπος ξεφεύγοντας απο τη βιολογική του ύπαρξη, προσπάθησε να δώσει αξία στη ζωή του και να αναπτύξει ανθρωπιστικά ιδώδη, για το καλό όχι μόνο το δικό του, αλλά της ανθρωπότητας.
Η έννοια του ανθρωπισμού, έχει διατυπωθεί κατά καιρούς απο διάφορους φιλοσόφους και στοχαστές... και άσχετα αν ονομαστεί οικολογικός, χριστιανικός, επιστημονικός,εκπαιδετικός,κοινωνικός ή ηθικός ανθρωπισμός, σε όλους το κέντρο είναι ο άνθρωπος και τα ανθρωπιστικά ιδεώδη.
Τα ανθρωπιστικά ιδεώδη όπως δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερία,αξιοπρέπεια, αγάπη, ευσπλαχνία, ανθρώπινα δικαιώματα είναι μόνο μερικές απο τις ηθικές επιδιώξεις του ανθρώπου.
Αν και τα έχουμε, απο καιρό διατυπώσει, δυστυχώς αρνούμαστε πεισματικά να τα εφαρμόσουμε.
Τι φταίει; Μήπως δεν έχουμε αρκετό ανθρωπισμό μέσα μας;
Και περνώντας στα σημερινά αδίεξοδα και συγκεκριμένα στην προσφυγική κρίση, τίθεται και πάλι το ερώτημα...πως ο ανθρωπισμός θα βρεί την ουσία, όταν γενικά ο κόσμος βρίσκεται με μια χαώδη κατάσταση;
Τι θα γίνει άραγε στη χώρα μου, όταν εγκλωβίζονται χιλιάδες πρόσφυγες;
Μπορούμε μόνοι μας να ανταποκριθούμε στις ανάγκες απελπισμένων ανθρώπων;
Η συγκινητική προσφορά μεμονωμένων ατόμων είναι αρκετά αξιόσεβαστη ...αλλλά αν δεν περάσουμε σε συλλογικό επιπεδο, τι θα καταφέρουμε; Αν οι εκάστοτε πολιτικές εξουσίες αδυνατούν να παράγουν ανθρωπισμό, αρκεί η ατομική προσπάθεια;
Μήπως όμως, οι πολιτικές εξουσίες δεν ειναι τόσο απρόσωπες, εφόσον εκπορεύονται απο τις δικές μας συνειδήσεις, επιλογές;
Τα συμπεράσματα δικά σας..
ΥΓ. Ο Jean-Paul Sartre ήταν ένας απο τους σπουδαιότερους φιλοσόφους και εκφραστής του υπαρξισμού. Ανέπτυξε τις σκέψεις του πάνω σέ έννοιες, όπως η συνείδηση, η ελευθερία και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.Tο 1964, του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το έργο του ‘Οι Λέξεις΄΄ το οποίο αρνήθηκε να παραλάβει.