Παιδιά της Παναγίτσας και του Αλλάχ

Ανάγκη σήμερα να κατανοήσουμε..
Να κατανοήσουμε πόσο σημαντικό είναι να παραμείνουμε άνθρωποι.
Δεν είναι η πρώτη φορά, που κάποιοι αναζητούν εξιλαστήρια θύματα, να δικαιολογήσουν τις δικές τους πολιτικές, τη δική τους απάθεια στα προβλήματα που μαστίζουν τις κοινωνίες μας, όπως την ανεργία και την κοινωνική εξαθλίωση.
Και τι πιο άμεσο προσφέρεται σήμερα, αν όχι το προσφυγικό;
Άλλωστε ο στιγματισμός, είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο που εξυπηρετεί και μεταφέρει τις αποτυχίες σε αθώα θύματα.
Στην πατρίδα μου, ΄΄καθαρόαιμοι ΄΄ Ελληνες, έχουν αναλάβει με φαντασμαγορικό, υστερικό τρόπο, να διαφωτίσουν τους πολίτες. Μέσω αναρτήσεων στα μέσα δικτύωσης και με διάφορους τρόπους.. Σύνθημα τους.. ΄΄Στη χώρα μου είμαι ΄΄γ@....΄΄ τους μαύρους.. ΄Οπλο τους όπως πάντα, ο φόβος, η βία και η ρατσιστική, ξενοφοβική γραφή τους, που αξίζει ιδιαίτερης επιστημονικής μελέτης
Συμπαραστάστες αρκετά ΜΜΕ, που αρέσκονται να δείχνουν επιλεκτικά εικόνες και να ανεβάζουν την τηλεθέαση.
Όσο θα ανεχόμαστε τέτοια φαινόμενα, ένα είναι σίγουρο.  

Η ταπείνωση του ανθρώπου από άνθρωπο θα συνεχίζεται.

΄Ελεγε ο διανοούμενος Γκίντερ Αντερς (1902-1992) ..
Δεν αρκεί πια να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά να τον διαφυλάξουμε. Και αφού τον διαφυλάξουμε, πρέπει να τον κατανοήσουμε και μετά ίσως θα μπορέσουμε να τον αλλάξουμε.
Και πως όμως να τον κατανοήσουμε, όταν νιώθουμε φυλετικά ανώτεροι;

Ο παρακάτω στίχος, είναι απο ένα τραγούδι- νανούρισμα
της Μακεδονίας και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα efsyn, με τίτλο

΄΄Παιδιά της Παναγίτσας... και του Αλλάχ΄΄.
Το δικό μου το παιδί είναι μάλαμα φλουρί.
Και τα ξένα τα παιδιά είναι κάλπικα φλουριά.
Το παιδί μου να 'ν’ καλά κι ας ψοφούν χίλια αρνιά.
Χίλια αρνιά, χίλια κατσίκια και του μπέη τα κορίτσια.

http://www.efsyn.gr/arthro/paidia-tis-panagitsas-kai-toy-allah