ω Ίκαρε

.... του Ιωάννη Γιαννικόπουλου  

ω Ίκαρε, 

παράκουσες ορμήνιες κι αψήφησες κινδύνους,

παιχνίδι τη ζωή θαρρώντας,
και πέταξες με διάπλατα φτερά,
τον παντεπόπτη αγγίζοντας ήλιο, 

σ’ άδολων ονείρων την αποκοτιά,
στ’ ουρανού τ’ ανέσπερο σφρίγος...
και λιώσανε τις νιότης οι φτερούγες σου
κι έπεσες, ω Ίκαρε, έπεσες, μ’ από πολύ ψηλά
κι εχάθης, ω Ίκαρε, εχάθης, μα σε πέλαγος καθάριο,
δεν έζησες, ω Ίκαρε, δεν έζησες, σε τέλματα όζοντα,
σε μίζερες ματαιότητες και σε βούρκους υπανθρωπιάς..