...το παρ’ ολίγον διαζύγιο Ήρας – Δία....

...ω τέκνα γλυκομυθοταλανιζόμενα...          του Ιωάννη Γιαννικόπουλου   23.10.2016


** Τα πολύ - πολύ παλιά χρόνια, τότε που ήταν λόγω μεν δωδεκάθεο, έργω δε η του Διός αρχή, η πανέμορφη Ήρα είχε εμπνεύσει σφοδρότατο έρωτα στον Δία που δεν άργησε να τη ζητήσει σε γάμο.... H Ήρα ήταν επιφυλακτική... Μα ο Δίας, τρελός από έρωτα, ήταν αμετάκλητα αποφασισμένος... Μια χειμωνιάτικη μέρα, που η Ήρα έκανε τζόκιν στο δάσος, ο Δίας μεταμορφώθηκε σε πουλί, έγινε κούκος, κι έπεσε μπροστά στα πόδια της... Ανυποψίαστη εκείνη, λυπήθηκε το ξεπαγιασμένο πουλάκι, έσκυψε και απαλά το πήρε στα χέρια της, το χάιδεψε τρυφερά και με θαλπωρή το ζέστανε στην αγκαλιά της... Μα τότε ο κούκος έγινε πάλι ο Δίας, μεγαλόπρεπος, επιβλητικός κι ακαταμάχητος... Η Ήρα πρόβαλε παρθενικές αντιστάσεις, μα παραδόθηκε κι έγινε δική του, πρόφτασε όμως να του αποσπάσει "υπόσχεση γάμου"... Πού να ’ξερε τότε ότι ο κούκος δεν επρόκειτο να είναι η μόνη μεταμφίεσή του...

ΔΗΜΗΤΡΑ και ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ - αποχαιρετώντας τον Οκτώβριο 2016....μυθολογικά

                                     του Ιωάννη Γιαννικόπουλου

** Μπορεί η θεά Δήμητρα να μην ήταν τσαχπίνα, όπως η Αφροδίτη, μα είχε κι αυτή τις θεϊκές γυναικείες χάρες της... Τα θέλγητρά της γοήτευσαν, ως είθισται, τον αγαπησιάρη Δία... Μεταμορφώθηκε, λοιπόν, ο νεφεληγερέτης σε ταύρο, ξεγέλασε τη Δήμητρα και... καρπός της ερωτικής τους ένωσης ήταν η Περσεφόνη...
** Ήταν πια κοπέλα η κόρη της Δήμητρας, όταν μια μέρα ο Πλούτωνας, ο θεός του Κάτω Κόσμου, βγήκε τσάρκα στον Άνω Κόσμο... Αντίκρισε την Περσεφόνη κι αμέσως κατάστηθα τον χτύπησαν φλογερά ερωτικά βέλη... 

Η απόφασή του ήταν άμεση και αμετάκλητη: θα την έκανε οπωσδήποτε γυναίκα του... Πώς, όμως, να ζητούσε το χέρι της από τη μέλλουσα πεθερά του...! Η Δήμητρα θ’ αρνιόταν να μετακομίσει η κόρη της στον σκοτεινό Άδη και ο υποψήφιος γαμπρός θα ¨έτρωγε χυλόπιτα¨... Μα, όπου δεν περνάει ο λόγος, περνάει ο δόλος... Άλλωστε, αδερφός του Δία ήταν ο Πλούτωνας και φυσικό να έχουν κάποιες ομοιότητες... Ε, λοιπόν, ταύρος ο Δίας, νάρκισσος ο Πλούτωνας...

** Ωραίες κοπέλες γελούν, τραγουδούν κι αμέριμνες μαζεύουν λουλούδια... Είναι οι κόρες του Ωκεανού και η φίλη τους η κόρη της Δήμητρας...Ξάφνου, φυτρώνει μπροστά στην Περσεφόνη ένας
απερίγραπτης ομορφιάς νάρκισσος..! Η μεθυστική ευωδιά των λουλουδιών του πλημύρισε γη κι ουρανό..! Ανυποψίαστη η Περσεφόνη απλώνει το χέρι της στα λουλούδια του, μα μόλις τ’ αγγίζει, ανοίγει η γη... απ’ τα βάθη της ξεχύνεται ο Πλούτωνας με το άρμα του... αρπάζει στην αγκαλιά του την Περσεφόνη... τα ωκύποδα άλογά του αστραπιαία τους φέρνουν στον Άδη...

ω τέκνα .. .Γιαννικοπουλογραμματικόπληκτα

                            ... του Ιωάννη Γιαννικόπουλου

...ω τέκνα Γιαννικοπουλογραμματικόπληκτα,
εκτός από το μέλι, που μας γλυκαίνει και μας θρέφει, υπάρχουν και
τα ¨μέλει¨ και ¨μέλλει¨, που μας μπερδεύουν και μας ταλανίζουν...

A. μέλει :
με ενδιαφέρει, νοιάζομαι, φροντίζω, προσέχω κάτι...
=>{μελέτη, επιμελής, επιμέλεια, μέλημα(=φροντίδα, μέριμνα, καθήκον...), αμελής, ανέμελος, ανεμελιά, ανέμελα, αμεταμέλητος, μεταμέλεια, αμέλημα (=αδιαφορία, απροσεξία, παράλειψη...), αμελητέος (=ανάξιος λόγου, χωρίς σημασία... ασήμαντος (¨αμελητέα ποσότητα¨), αμέλητος (=παραμελημένος, αφρόντιστος, ανάξιος φροντίδας...) }

=> δε με μέλει=δε μ’ ενδιαφέρει, δε με νοιάζει, μου είναι αδιάφορο...
=> να μη σε μέλει= να μη σε νοιάζει, είναι δικό μου θέμα, δε θέλω να ασχολείσαι......
=> και η θεατρική ¨η κυρία δε με μέλει¨...

Πολυχρωμία των ιδεών και σκέψεων και το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης.

πολύχρωμη σκέψη

Ερέθισμα απο ποιόν άλλον; Aπο τον καλό μου φίλο, Γιάννη Αρβανιτάκη .
Η μαθηματική πράξη (πχ . 4+5 =9, 6+3 =9 ...δηλ. δαφορετικοί μαθηματικοί συνδυασμοί παράγουν το ίδιο αποτέλεσμα, είναι μια μέθοδος, που βοηθάει να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, μέσα απο άλλη στρατηγική.
Πανσπερμία ιδεών και σκέψεων .ε,  τι ωραία που ακούγεται! Ακόμα και η περίφημη φράση ..΄΄Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες΄΄....
και για την αποκατάσταση της αλήθειας...θα πω ότι η φράση δεν ανήκει στον Βολταίρο, αλλά γράφτηκε απο ην Evelyn Beatrice Hall στο βιογραφικό της βιβλίο The Friends of Voltaire ..

΄΄I disapprove of what you say, but I will defend to the death your right to say it΄΄
Αν όμως, ξεφύγουμε από τη συνδυαστική μαθηματική σκέψη και περάσουμε στην κοινωνία, εδώ τα πράγματα λίγο περιπλέκονται (Διακαίωμα σκέψης + τρόπος σκέψης + επιθυμητό αποτελέσμα).

Είναι ώρες - ώρες ...που λες..

.... του Ιωάννη Γιαννικόπουλου  

                         

                   
Τάδε έφη...Ιωάννης                                       

ώρες - ώρες
η λίγη και πια γερασμένη μου
" κοινωνικοπολιτική γραμματική "
με οδηγεί στο να αναρωτιέμαι μήπως
το "πολιτικός" είναι συνώνυμο του "μπιστικός"
το δε "πολίτης" είναι συνώνυμο του "πρόβατο",
όσο κι αν ο μεν προσπαθεί να το αποκρύψει,
όσο κι αν ο δε αδυνατεί να το αντιληφθεί...

Με την ποιητική ματιά του Ιωάννη

.....Του Ιωάννη Γιαννικόπουλου

    
     Σε γυμνόφυλλο κλαρί

     ένας κοκκινολαίμης
     μακρόσυρτα κελαηδώντας
     ξαφνιάζει τη νωχελική αυγή
     και με γυρτό το κεφάλι
     φιλοσοφεί κοιτάζοντας
     νιογέννητο σαλιγκάρι
     που αργοβραδυπορώντας
     αναζητά χυμούς ζωής
     στη λαθραία χλόη
     τ’ απριλιάτικου Νοέμβρη

δημωδώς ερωτικώς…
// από το σπίτι σου περνώ, σε βλέπω χολιασμένη
στο ανοιχτό παράθυρο θλιμμέν’ ακουμπισμένη…
μέσα μου καρδιοχτύπησα κι ήρθα να σε ρωτήσω
αν έχεις πίκρα στην καρδιά, να σε παρηγορήσω…
- τι μ' ερωτάς, μωρ’ άπιστε, ποια είν’ η αφορμή μου
μου ‘παν πως άλλην αγαπάς κι εχάθηκ' η ζωή μου…
- ποιος το ‘πε, ελαφίνα μου, ποιος το ‘πε, κρύα μ’ βρύση,
να του βαρέσω κουτουλιά, να κλάψει, να δακρύσει…
κι αν το ‘πε αστέρι να σβηστεί, κι ο ήλιος να θαμπώσει,
κι αν το ‘πε κόρη ανύπαντρη, άντρα μην ανταμώσει… //

η αγάπη

μιας και εορταστικά (=συγκυριακά), όλοι αγαπάμε την αγάπη...
. . .
η αγάπη που ζητά να οικειοποιείται ό,τι αγαπά...

.... του Ιωάννη Γιαννικόπουλου  

≠
η αγάπη που θέλει να δίνεται σε ό,τι αγαπά...
. . .
η αγάπη
-που δεν είναι παρά η επιθυμία - επιδίωξη του "κατέχειν"...
-που αξίωμά της είναι το "κατέχω, άρα υπάρχω" (υπάρχειν=κατέχειν)...
-που ακόρεστα θηρεύοντας το "κατέχειν" διαστρεβλώνει το "υπάρχειν"...

ω Ίκαρε

.... του Ιωάννη Γιαννικόπουλου  

ω Ίκαρε, 

παράκουσες ορμήνιες κι αψήφησες κινδύνους,

παιχνίδι τη ζωή θαρρώντας,
και πέταξες με διάπλατα φτερά,
τον παντεπόπτη αγγίζοντας ήλιο, 

σ’ άδολων ονείρων την αποκοτιά,
στ’ ουρανού τ’ ανέσπερο σφρίγος...
και λιώσανε τις νιότης οι φτερούγες σου
κι έπεσες, ω Ίκαρε, έπεσες, μ’ από πολύ ψηλά
κι εχάθης, ω Ίκαρε, εχάθης, μα σε πέλαγος καθάριο,
δεν έζησες, ω Ίκαρε, δεν έζησες, σε τέλματα όζοντα,
σε μίζερες ματαιότητες και σε βούρκους υπανθρωπιάς..

ε, λοιπόν....τάδε έφη Ιωάννης

ε, λοιπόν,
είμεθα πράγματι απόγονοι        
του πρωτοπόρου φιλοσόφου Αναξιμένη του Μιλήσιου,
που πίστευε ότι η πρώτη ύλη του σύμπαντος είναι ο ΑΕΡΑΣ...
και μάλιστα, είμεθα πανάξιοι απόγονοι, καθότι στην αρχική του
προγόνου μας πρώτη ύλη ΑΕΡΑΣ προσθέσαμε το ΚΟΠΑΝΙΣΤΟΣ

                                                    του Ιωάννη Γιαννικόπουλου

Τάδε έφη... Ιωάννης

Απο τον Ιωάννη Γιαννικόπουλο

 είναι φορές που αποδεικνύεται ότι

το να κλάψει κανείς μαζί με συνάνθρωπό του που κλαίει είναι πιο εύκολο
από το να χαρεί μαζί με συνάνθρωπό του που χαίρεται…

το πρώτο μπορεί να είναι ενστικτώδες, επιδερμικό, υποκριτικό,ανώδυνο, εκτονωτικό…
το δεύτερο προϋποθέτει ψυχοσυναισθηματική πληρότητα, πλούτο ωραίων αισθημάτων, συνειδητή απόσειση μικροψυχίας, ζηλοφθονίας, εγωισμού

Πικροθάλασσα

Μουσική: Γιάννης Αρβανιτάκης / Στίχοι: Λάκης  Πουτουλούδης
                                          Προβολή στο Youtube

https://www.youtube.com/watch?v=D-BThovauR8&feature=youtu.be

 Εισαγωγή Dm,C,Dm,C

Dm               C          Gm             Dm
Ήταν μια θάλασσα, μια γλυκοθάλασσα
                C                 Dm   C  Dm
που σε πήρε μακριά μου.
Dm              C              Gm          Dm
Και τώρα μάτια μου, μαύρα τα βράδια μου,
                    C                                    Dm,C,Dm
γκρίζες οι μέρες μου, και τα όνειρά μου.

Dm             C      Gm           Dm
Έρημα βήματα, παραπατήματα,
                 C                       Dm,C,Dm
άδειες οι σκέψεις μου...και σκιερές 

Όταν λέω σ΄αγαπώ

Όταν με πνίγει η μοναξιά                              Μουσική: Γιάννης Αρβανιτάκης
βάζω στα όνειρα πανιά                                      Στίχοι: Λάκης Πουτουλούδης
και μ΄ ένα τραγούδι συντροφιά
ψάχνω λιμάνια προσφυγής
και της παρήγορης στοργής

Αγαθαγγελισμός

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης  

Η τρέλα δεν πάει στα βουνά, στους ανθρώπους πάει...
Αλλά αν αργήσει λίγο... πάει το βουνό σε αυτούς...
Το βουνό δεν συμβολίζει το γεωλογικό ύψωμα, 
αλλά τις παραδοσιακές μορφές εξουσίας, 
που ποτέ δεν έπαψαν να τροφοδοτούν με μίσος, 
τους εκάστοτε παλαβούς..
Εθνικισμός, θρησκευτικός φανατισμός, 
μιλιταρισμός, φασισμός, ρατσισμός, 
συνεχίζουν να εμπνέουν τους διαταραγμένους 
και διεστραμμένους ψυχοπαθείς της έρμης τούτης γής..
Και σαν να μην μας έφταναν όλα αυτά ...
κάθε τόσο μας ρίχνουν και καμιά αποκάλυψη ή προφητεία, 
να στανιάρουμε απο τις πίκρες....
ο Αγαθαγγελισμός καλά κρατεί!

Περισσότερα περί Αγαθαγγελισμού
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΜΕ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ NATIONAL FRONT

Το φαινόμενο του φασισμού και του ναζισμού στις μέρες μας , είναι κάτι, που πρέπει όλους να μας προβληματίζει.
Εφόσον η πολιτεία αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, καθήκον μας, να μην επαναπαυθούμε!.. Να εξηγήσουμε, τί είναι αυτό, που οδηγεί τον κόσμο να αποδέχεται τέτοια μορφώματα και πρακτικές.
Η είσοδος στο ελληνικό κοινοβούλιο ενός ναζιστικού μορφώματος, που μέχρι τώρα ήταν στην αφάνεια, όπως η ΄΄χρυσή αυγή΄΄ , είναι λυπηρό.

Fremdenangst und Humanität.... von Andreas Stache

Einleitende Worte mit Grüßen aus Griechenland..
Aber welche Voraussetzungen müssen gegeben sein, um euch hier von euch völlig fremden Menschen brüderliche Grüße auszurichten?

Denn Fremdartiges zu tolerieren oder gar zu mögen, ist und war nie und nirgendwo auf der Welt aus sich heraus eine Selbstverständlichkeit.
Lasst uns diesen Gedanken einmal aufgreifen!
Der Mensch unterliegt schon immer mehr oder weniger einem im Unbewussten verankerten Misstrauen: Der Angst vor dem Fremden. Sie zielt auf alles was fremd erscheint und ist sowohl mit der Angst vor fremden Kulturen verbunden als auch mit der Angst vor Veränderungen im eigenen Lebensumfeld schlechthin.

Μαθητικές παρελάσεις

                  Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης     

Αποδίδουμε τιμή στους αγωνιστές της ελευθερίας ή προσπαθούμε με τις παρελάσεις να ενισχύσουμε το πατριωτικό αίσθημα της νεολαίας μας;    

Το φασιστικό μοντέλο της τότε Γερμανίας του Χίτλερ και της Ιταλίας του Μουσολίνι, ήταν κάτι που θαύμαζε ο δικτάτορας Μεταξάς και καθιέρωσε μαζί τις στρατιωτικές και μαθητικές παρελάσεις, το 1936.

Για την ιστορία, μαθητικές παρελάσεις πραγματοποιούνταν από τα τέλη του 19ου αιώνα για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου.
Πρέπει όμως κάποτε να αποφασίσουμε, τι θέλουμε απο την νεολαία μας; Θέλουμε πειθαρχημένα άτομα με στρατιωτική συνείδηση ή άτομα να σκέπτονται, να αισθάνονται και να ενεργούν με εθνική συνείδηση; Ο ρόλος του σχολείου είναι να διατηρήσει την ιστορική μνήμη και να ενισχύσει τις ανθρωπιστικές αξίες και νομίζω κάποτε, πρέπει να δώσουμε ένα τέλος στο θέαμα. Η συνέχιση των μαθητικών παρελάσεων δεν συνάδει παιδαγωγικά με τις αρχές ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους.

Άκουσον - άκουσον

Άκουσον -άκουσον ...τι τόλμησε να ζητήσει;...Απόδειξη!
Τον πιάσανε τον ΄΄Τύπο΄΄ ...
Αν και δεν γνωρίζω, την έκβαση της υπόθεσης. Εντούτοις, είναι ένα περιστατικό, ανάμεσα στα τόσα, που χαλάει την ΄΄πιάτσα΄΄.
Μου τα διηγήθηκε φίλη..
Η κοπελίτσα  Γερμανίδα, φίλη του γιού της. Ταξίδεψε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, για δουλειά κάποιας εταιρείας. Απο το αεροδρόμιο πήρε ταξί, για να την μεταφέρει στο ξενοδοχείο.
Ακούστε τι τόλμησε, να ζητήσει, το άμοιρο, το κοριτσάκι. Απόδειξη απο τον ταξιτζή ... Χα - χα.. Την ήθελε λέει, για να δικαιολογήσει το χρηματικό ποσό στη δουλειά της...Άκουσον άκουσον, απόδειξη!.. Απορώ με το θράσος της.. Με χίλια ζόρια λοιπόν και αφού ακούστηκαν αρκετά ουφ - ουφ...την πήρε . Όταν ανέβηκε στο δωμάτιο, πρόσεξε η ημερομηνία, ήταν κατά δυο ημέρες παλιότερη...Ε, είπε! Δεν θα τα βάψω και μαύρα, επειδή ένας απατεώνας βρέθηκε στο δρόμο μου..

Ανθρωπισμός

Ξεφυλλίζοντας φωτογραφίες, ξαναείδα την αφιέρωση του καλού μου φίλου, Γιάννη....
Θέλω να διατηρήσω τον κόσμο όπως είναι, όχι γιατί μου φαίνεται καλός - αντίθετα τον θεωρώ άθλιο - αλλά γιατί ζω μέσα σ' αυτόν και δεν μπορώ να τον καταστρέψω χωρίς να καταστραφώ μαζί του. Τάδε εφη Jean-Paul Sartre 1905- 1980.
 Και πάλι τίθεται το ερώτημα;΄Εχει αξία να μην καταστραφώ εγώ και ο κόσμος να παραμαίνει άθλιος; Και γιατί να μείνει όπως είναι; Ποιό είναι το χρέος μας;
Είναι τελικά ο άνθρωπος, ένα άχρηστο πάθος, όπως έλεγε ο ίδιος o φιλόσοφος;Δεν ήρθε ο καιρός, να δώσουμε ουσία σε ένα σύγχρονο ανθρωπισμό και να καλυτερέψουμε τον κόσμο; Να περάσουμε επιτέλους απο τον θεωρητικό στοχασμό στην ουσία..

Ευρωπαικός προσανατολισμός

                     Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης          

 Η Ευρώπη οικοδομείται ή οδηγείται στην αποσύνθεση της, 
είναι το βασικό ερώτημα;

Οφείλουμε όλοι να απαντήσουμε στο ερώτημα τι Ευρώπη θέλουμε; Πως προστατεύονται τα ανθώπινα διαιώματα; Θέλουμε μια Ευρώπη να βασίζεται στην αλληλεγύη ή μια Ευρώπη φρούριο με συρματοπλέγματα και στρατό στα σύνορα;
Πρέπει κάποτε, να ανοίξει ένας ειλικρινής διάλογος με τους πολίτες.
Πρέπει να μιλήσουμε για ανοιχτές κοινωνίες, για το πρόβλημα της δημοκρατίας, για το αίσθημα της αλληλεγύης και πως θα ενισχύσουμε τους δεσμούς μας.
Δεν θα αναφερθώ στην οικονομική κρίση (αν και είναι σημαντικό κομμάτι) αλλά στο προσφυγικό- μεταναστευτικό γιατί νιώθω εκεί εστιάζεται και το πρόβλημα.

Η πικραγγουριά

Πόσο έχουμε αλλάξει άραγε απο τότε; Ήταν το 1952, όταν ετοιμοθάνατοι καρκινοπαθείς έφευγαν μαζικά από τα νοσοκομεία και έτρεχαν στα βουνά για να μαζέψουν ρίζες πικραγγουριάς...Μήπως και σήμερα δεν μας υπόσχονται μαγικές θεραπείες; Με τόσα γιατροσόφια - σκευάσματα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και θεραπεύουν σχεδόν τα πάντα .....θυμήθηκα το ποίημα που είχα διαβάσει στα “ellinika Hoaxes“ του λαϊκού ποιητή Στάθη Έγγαρχου.   

Η πικραγγουριά

Είναι φάρμακο σπουδαίο φίλοι μου η πικραγγουριά 

και γιατρεύει ανεξαιρέτως νέους, γέρους και παιδιά,

αφαιρεί τον κάθε πόνο και τον άρρωστο γλιτώνει κι απ’ το βέβαιο χαμό του η πικραγγουριά τον σώνει.

Θεραπεύει τον καρκίνο, τον κοκίτη, την καρδιά,τη χολέρα, την πανούκλα η γνωστή πικραγγουριά.

Τους χονδρούς αδυνατίζει, τους αδύνατους παχαίνει και κατάντησε μπροστά της φάρμακο άλλο να μη βγάνει.

Τα αρθριτικά γιατρεύει ως και τους ρευματισμούς, ιλαρά ή μαγουλίτες η γνωστή πικραγγουριά θεραπεύει και τους κάλους τους μικρούς και τους μεγάλους.

Αλλά υπάρχει και το άλλο: αν δεν ξέρεις να τη φτιάξεις πιθανότητα μεγάλη, φίλε μου, να τα τινάξεις.
Μα τι να κάνει ο πτωχός, πίνει και ξαναπίνει, αφού δεν έχει τη δραχμή ούτε για ασπιρίνη.

http://ellinikahoaxes.gr/2014/08/04/frapelia/

Ορθή λογική...

Πόσο απαραίτητη γίνεται η καλλιέργεια της κριτικής μας ικανότητας;
Δεν γνωρίζουμε, αλλά αντιλαμβανόμαστε την αλήθεια. Σε αυτό μας βοηθάει η λογική, η κριτική σκέψη, η φιλοσοφία, η τέχνη και η επιστήμη. Είναι τα εφόδια μας ενάντια στην παραπληροφόρηση,υπερπληροφόρηση, κατευθυνόμενη πληροφόρηση, υπερβολή και την κινδυνολογία. 
Το παρακάτω κείμενο του διδασκάλου Ιωάννη, εξαιρετικό!

Άλλο η ουδέτερη, ορθή λογική           

.... του Ιωάννη Γιαννικόπουλου  

που με αντικειμενικότητα στοχεύει
να οδηγήσει σε δίκαιη κρίση - επιλογή
και άλλο η δεδομένη a priori  ¨λογική¨,
που υπαγορεύει εκ των προτέρων
θετική ή αρνητική στάση απέναντι
σε πρόσωπα ή σε καταστάσεις…

Ασκητική

Ξαναδιαβάζοντας την Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη ...δεν μπορείς να μείνεις αμέτοχος και μακριά απο τους ανθρώπους που συνειδητοποιούν το χρέος τους απέναντι στην κοινωνία. Απο τους ανθρώπους που δημιουργούν και μάχονται, να δώσουν νόημα και λίγη ομορφιά στη ζωή μας.

Όταν βλέπεις φίλους - φίλες να προσπαθούν να μας μεταδώσουν, την ευαισθησία τους με κάθε τρόπο, δεν μπορείς να μείνεις αμέτοχος...
Απλά ακολουθείς, όσα σε προτρέπει ο Καζαντζάκης...
Και μάχουμαι πως να γνέψω στους συντρόφους, προτού πεθάνω. Να τους δώσω το χέρι μου, να προφτάσω να συλλαβίσω και να τους ρίξω έναν ακέραιο λόγο. Να τους πω τι φαντάζουμαι πως είναι τούτη η πορεία και κατά που ψυχανεμίζουμαι πως πάμε. Και πως ανάγκη να ρυθμίσουμε όλοι μαζί το περπάτημα και την καρδιά μας ..

Παιδιά της Παναγίτσας και του Αλλάχ

Ανάγκη σήμερα να κατανοήσουμε..
Να κατανοήσουμε πόσο σημαντικό είναι να παραμείνουμε άνθρωποι.
Δεν είναι η πρώτη φορά, που κάποιοι αναζητούν εξιλαστήρια θύματα, να δικαιολογήσουν τις δικές τους πολιτικές, τη δική τους απάθεια στα προβλήματα που μαστίζουν τις κοινωνίες μας, όπως την ανεργία και την κοινωνική εξαθλίωση.

Η Ευρώπη βρίσκεται μέσα μας...Andreas Stache

Τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά. Προσπαθούμε να ορίσουμε σύνορα, να υψώσουμε τείχη. Γενικά προσπαθούμε να αναδιατυπώσουμε την έννοια του πολιτισμού με ένα διαφορετικό τρόπο. Ξεφεύγουμε απο την ουσία και μένουμε αμέτοχοι και παρατηρητές σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι οικονομικών εξουσιών απο τη μιά και εθνικιστών- ρατσιστών απο την άλλη.

Το μέλλον της ΕΕ

                                   Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης              

Πόσο μπορεί να σταθεί η ΕΕ μέ όρους αντεκδίκησης; 

Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθούν, κάθε τόσο οι ωμοί εκβιασμοί, των υποτιθέμενων ισχυρών.
Με έχουν κουράσει αφάνταστα, τα καθεστώτα ειδικής εποπτείας...Kαι να ΄ταν  μόνο αυτά; 
Υποτίθεται θα περνούσαμε στην ευημερία και όλα τα κακώς κείμενα θα διορθωνόταν.
Φόροι, φόροι και πάλι φόροι . Μα πόσοι φόροι; 
Μα δεν έχουν μάθει, τίποτα άλλο;
Όταν εξασθενούν τα επιχειρήματα, ποιος είναι αυτός που μπορεί να ξετυλίξει το κουβάρι;
Φοβάμαι κανένας!
Υπάρχει μαγική λύση που αυτόματα θα αλλάξει τα δεδομένα; Φοβάμαι πως όχι!
Και δεν υπάρχει κανένα εναλλακτικό σύστημα. Δυστυχώς, είναι η σκληρή πραγματικότητα και θα πρέπει να την αποδεχτούμε. Θεωρητικά όλα τα συστήματα, προτάσουν την ισότητα, τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική και έχει ιστορικά, αποδειχθεί.

ΕΜΒΟΛΙΟΦΟΒΙΑ

ΕΜΒΟΛΙΟΦΟΒΙΑ, ΕΜΒΟΛΙΟΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΣ, ΜΥΘΟΙ και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ, ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Ένα ενημερωτικό άρθρο, απο τον αγαπητό μου φίλο, Γιάννη Αρβανιτάκη, έρχεται να δώσει απαντήσεις στα όσα ισχύουν για τα εμβόλια, αλλά και να καταρρίψει μύθους και ψέματα που κυκλοφορούν εδώ και καιρό.

Πρέπει να καταλάβουμε, ότι ο εμβολιασμός σώζει ζωές!
Σχετικά με την προέλευση ειδήσεων, παγιδευόμαστε συνειδητά ή ασυνείδητα στις πληροφορίες που μας σερβίρουν τα ΜΜΕ ...(ευτυχώς όχι έγκυρα) ....

και δυστυχώς, πέφτουν αρκετοί σε παγίδες και αναπαράγουν ανακριβείς πληροφορίες, άρθρα, χωρίς τη παραμικρή επιστημονική υπόσταση.
Η ενημέρωση είναι ευθύνη των γιατρών, αλλά η απόφαση δική μας. Το πρόβλημα έγκειται στην κριτική ικανότητα του καθενός να αξιολογήσει τις πληροφορίες και ίσως, στην αδυναμία της Παιδείας, της οικογένειας, να αναπτύξει το επίπεδο κριτικής σκέψης στα παιδιά, απο μικρή ηλικία.
Μετά την ενημέρωση των γιατρών και με τόσα που έχουν γραφτεί, σε σοβαρά περιοδικά, εφημερίδες, βιβλία, ο αναγνώστης είναι υπεύθυνος, να καθορίσει απο μόνος, τη στάση του.
Πολλές φορές, τις συνωμοσιολογίες τις σβήνει ο χρόνος...αλλά μέχρι τότε, μακρύς ο δρόμος!.
Μερικοί μιλούν για επιδημία χαζομάρας.... (όταν επιμένεις για κάτι ανυπόστατο, που δεν στηρίζεται στην επιστημονική έρευνα) ...Εγώ δεν το βλέπω έτσι...αλλά έτσι είναι η ζωή ! Οι άνθρωποι προτιμούν να ξέρουν κάτι, για να ικανοποιήσουν τον κόσμο τους και δεν έχει σημασία, αν αυτό ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας....Πάντα έτσι ήταν!

Ποιός ορίζει, τι είναι καλό και τι κακό;

                    Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης              

Ποιός ορίζει, τι είναι καλό και τί κακό; Ποιός ορίζει, τι είναι ηθικό και τι ανήθικο;
Μπορείτε να βλασφημείτε ελεύθερα....
Το υπουργείο Δικαιοσύνης, γνωστοποιεί, πως αποποινικοποιεί με νόμο τη βλασφημία, προστατεύοντας έτσι το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης.
Επιτέλους και κάτι σωστό! ......είχα τόσα απωθημένα μέσα μου.
Πέρα από τη χιουμοριστική διάσταση, το θέμα είναι αρκετό σοβαρό και θεωρώ ότι κινείται και νομικά προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ας δούμε πρώτα, τι σημαίνει ο όρος βλασφημία
Βλασφημια, λόγος υβριστικός προς τα θεία, δηλαδή ασέβεια και σύμφωνα με τον νόμο επισύρεται ποινή φυλάκισης ως και 2 χρόνια.
Απο ποιον όμως, ορίζεται η βλασφημία και γιατί πρέπει να υπάρχει μόνο κάτω απο το πρίσμα μιας θρησκευτική ερμηνείας και όχι κάποια άλλης ερμηνείας;

Πρίν είναι αργά

Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης   
    
Δαμόκλειος Σπάθη είναι το σπαθί που βρίσκεται πάνω απο τα κεφάλια μας, κρεμασμένο απο μια αλογότριχα. Αν και η φράση αναφέρεται στον κίνδυνο που απειλεί τον άνθρωπο, όταν αυτός θέτει ως προτεραιότητα της ζωής του την προσωπική ευημερία, τη ματαιοδοξία και τον υλισμό,
εντούτοις, η σπάθα κρέμεται ακόμα, παρά τα όσα δώσαμε ,παρά τα όσα υποφέραμε, παρότι δεν μας έμεινε τίποτα..
Έχουν γραφτεί τόσα πολλά για την κρίση, που μαστίζει την Ελλάδα, που πολλές φορές, το να επαναλαμβάνεις τα ίδια και τα ίδια καταντάει κουραστικό.

Περί ράτσας ανθρώπων

1. Απο τους μύθους του Αισώπου... Περί ράτσας
Κάποτε οι σκύλοι και οι λύκοι θέλησαν να κάνουν πόλεμο. Λύκοι ήταν οι ΄΄ βάρβαροι" , ενώ τα σκυλιά ήτανε Έλληνες . Και ενώ όλοι, περίμεναν γενική σύραξη, ο αρχηγός σκύλος, αργούσε να βγάλει τον στρατό του στον πόλεμο, με αποτέλεσμα να θυμώσουν οι λύκοι.

Ταξίδι ονείρου

Μουσική: Γιάννης Αρβανιτάκης
Στίχοι: Λάκης Πουτουλούδης

προβολή στο Youtube       https://www.youtube.com/watch?v=Upmub2rdjtk&feature=youtu.be

Βάζω πλώρη για ταξίδι μακρινό    
μέσα απο θάλασσες και ουρανό          
ακολουθώντας τους χτύπους της καρδιάς
και τα τρελά..... τα όνειρα μου

Ταξιδευτής...ονειρευτής ..στις θύελλες στα πάθη
μια αγάπη γυρεύω στα βάθη
να ποτίσει με γλύκα τα χείλη
να γεμίσει με ελπίδα το ποτήρι

Περί ψυχής το ερώτημα..

                                Σχολιάζει ο Απόστολος Πουτουλούδης     

Σε αναζήτηση της ψυχής και τη σωτηρία της ψυχής... Της ψυχής μου τα καμώματα....Ψυχανάλυση

Τελικά, τι οδηγεί τους ανθρώπους να πιστεύουν στην ύπαρξη και την αθανασία της ψυχής; Αν ψυχή εννοούμε την πνοή , δηλ. την ένδειξη ζωής, φυσιολογικά μετά τον θάνατο, παύει να υπάρχει.
Αν ψυχή εννοούμε το πνεύμα, το ψάχνουμε, αλλά σαφή απάντηση δεν υπάρχει. 
Τι είναι τελικά η ψυχή και απο που πηγάζει; Έχει σχέση με το υποσυνείδητο, τη συμπεροφορά, τα συναισθήματα ή με την πίστη στο Θεό; Μήπως η αγωνία του ανθρώπου να ανακαλύψει τι γίνεται μετά θάνατον και η επιθυμία του να ζεί αιώνια,
τον οδήγησε και στην πεποίθηση, πως πρόκειται για άυλη ουσία, με συγκεκριμένη αποστολή; Αν μπορούσαμε να κάνουμε ανατομία στην ψυχή, δεν θα πονοκεφαλιάζαμε.